วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1757

ผู้อาวุโสกระต่ายพูดจบ บิดเอว หันตัวแล้วจากไป

“ทั้งสองท่าน ตามข้ามา” ผู้อาวุโสแกะพาเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยเข้าไปในวิหาร

ทันทีที่เข้าไป อมตะชางเหม่ยก็ตกตะลึงไปเลย

วิหารได้รับการตกแต่งอย่างหรูหรา พื้นถูกปูด้วยหยกที่อ่อนโยนที่มีเกรดคุณภาพสูง ข้างในมีเสาขนาดใหญ่หลายต้น ทั้งหมดทำมาจากทองคำ

แสงสลัวมาก กลิ่นหอมฟุ้ง

นอกจากนี้ ยังมีเก้าอี้สีทองอีกหลายตัว

“ผู้อาวุโสแกะ～”

เสียงหวานดังขึ้น ปีศาจสาวสวมกระโปรงยาวสองคนเดินเข้ามา โค้งคำนับผู้อาวุโสแกะด้วยความเคารพ

ต่อจากนั้น พวกเธอมองเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยด้วยความสงสัย ดวงตาอัลมอนด์เต็มไปด้วยความสงสัย

เห็นได้ชัดอย่างมาก พวกเธอไม่เคยเห็นเผ่ามนุษย์

ตอนที่พวกเธอกำลังมองเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ย เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยก็สำรวจหญิงสาวเผ่าปีศาจสองคนนี้เช่นกัน

หุ่นของพวกเธอเรียวบาง ดูดีอย่างมาก สวมกระโปรงยาวขาวบริสุทธิ์ บริสุทธิ์และน่าหลงใหล ถ้าหากอยู่ในโลกมนุษย์ ด้วยรูปลักษณ์และรูปร่างของพวกเขา เป็นตัวละครระดับดาวโรงเรียนอย่างแน่นอน

เพียงแต่ พวกเธอเหมือนกับผู้อาวุโสกระต่าย หูทั้งขาวและยาว

ผู้อาวุโสแกะพูดอย่างไม่แยแส : “เพื่อนมนุษย์สองคนนี้เป็นแขกผู้มีเกียรติของกษัตริย์ กษัตริย์บอกแล้ว ต้อนรับพวกเขาด้วยของที่ดีที่สุดของพวกเรา”

“รับทราบ” ผู้หญิงทั้งสองตอบรับ หลังจากนั้นชี้ไปทางเก้าอี้สีทองและพูดอย่างอ่อนโยน : “แขกทั้งสองท่านเชิญนั่ง”

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยก็ไม่เกรงใจเช่นกัน นั่งบนเก้าอี้โดยตรง

พวกเขาเพิ่งนั่งลง ผู้หญิงทั้งสองคนก็คุกเข่าอยู่ต่อหน้าพวกเขา หลังจากนั้นยื่นมือออกมาจับขาของพวกเขา

“ทำอะไร” เยี่ยชิวถาม

ผู้อาวุโสแกะพุดด้วยรอยยิ้ม : “ทั้งสองท่าน ในเมื่อมาแล้ว ก็ทำตามที่สั่งเถอะ รับประกันว่าพวกท่านอยู่ที่นี่ จะได้รับความรู้สึกเหมือนกับอยู่บ้านแน่นอน”

พูดจบ ผู้อาวุโสแกะนอนบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง เคลื่อนไหวอย่างคุ้นเคย จากนั้นมีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฏตัว ถอดรองเท้าและถุงเท้าให้ผู้อาวุโสแกะอย่างอ่อนโยน

และในเวลาเดียวกัน ผู้หญิงสองคนนั้นก็ช่วยเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยถอดรองเท้าและถุงเท้าเช่นกัน อ่อนโยนอย่างมาก

ท่ามกลางสายตาที่สงสัยของเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ย ผู้หญิงทั้งสองคนหยิบป้ายออกมาสองอัน ค่อยๆ ผูกเข้ากับข้อมือของเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ย

บนป้ายข้อมือมีกลิ่นหอมจางๆส่งออกมา น่าดมอย่างมาก เยี่ยชิวรู้จักในพริบตา ป้ายข้อมือทำจากเถาวัลย์วิญญาณ

“ตะเฒ่า ทำไมผมถึงรู้สึกว่าที่นี่เหมือนกับร้านแช่เท้าของโลกมนุษย์” เยี่ยชิวกระซิบพูด

อมตะชางเหม่ยพยักหน้า : “นายไม่พูด ฉันเกือบจะลืมไปเลย เหมือนจริงๆด้วย”

หลังจากที่ผู้หญิงทั้งสองคนผูกป้ายข้อมือให้พวกเขา ลุกขึ้น พูด : “แขกทั้งสองท่าน เชิญตามฉันมา”

ต่อจากนั้น เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยถูกเชิญไปที่บันไดที่ปูด้วยหยกอันอ่อนโยน

“แขกสองท่าน”

ผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนขึ้นไปบนบันได หลังจากนั้นพูดด้วยความเคารพ : “แขกทั้งสองท่านเชิญขึ้นไปชั้นบน จะมีคนดูแลพวกท่านอยู่ข้างบน”

“เชิญ!” ผู้อาวุโสแกทำท่าเชิญหนึ่งที ขึ้นไปชึ้นบนก่อน

เยี่ยชิวและผู้อมตะชางเหม่ยตามขึ้นไป

มาถึงชั้นสอง ทันทีที่มาถึงก็มองเห็นสระน้ำขนาดใหญ่ สระน้ำภายในคายพลังงานทางจิตวิญญาณอันอุดมสมบูรณ์ออกมา เพียงแค่สูดดมหนึ่งที ก็ทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข ความเหนื่อยล้าหายไปทันที

หญิงสาวสามคนในชุดสีขาวปรากฏตัวขึ้น พูดด้วยความเคารพ : “ผู้อาวุโสแกะ!”

“เริ่มเลย!” ผู้อาวุโสแกะออกคำสั่ง

“รับทราบ” ผู้หญิงทั้งสามตอบกลับ หนึ่งในนั้นถอดเสื้อผ้าบนตัวของผู้อาวุโสแกะก่อน เหลือเพียงกางเกงขาสั้นตัวหนึ่งเท่านั้น

“แช่น้ำใช่ไหม อันนี้ฉันคุ้นเคย” อมตะชางเหม่ยถอดเสื้อยาวของตัวเอง

“เชื่อ” เยี่ยชิวพูด “ผมเชื่อ”

“เห็นได้ชัดว่านายไม่เชื่อฉัน” อมตะชางเหม่ยฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “ฮึ รอให้ฉันกลับไปที่โลกมนุษย์ ฉันจะพานายไปเปิดหูเปิดตาอย่างแน่นอน ฉันขอบอกเลยนะ ไม่ว่าจะเป็นเมืองไหน ฉันก็เคยไปมาหมดแล้ว”

“งั้นคุณรู้จักหวู๋จื่อเซียนยี่ไหม” เยี่ยชิวถาม

“รู้จัก” อมตะชางเหม่ยพูดโพรงออกมา : “ร้านแช่เท้าในเจียงโจวของพวกนายไม่ใช่เหรอ”

เยี่ยชิวพูด : “ในเจียงโจวไม่มีหวู๋จื่อเซียนยี่”

“ใช่ไหม ฉันนึกออกแล้ว ร้านนั้นอยู่ที่เมืองหลวง”

“ตาเฒ่า อันที่จริงที่เมืองหลวงก็ไม่มี ผมแต่งขึ้นมาเอง”

“นาย——” อมตะชางเหม่ยโกรธจนใบหน้าแดง

“พอได้แล้ว รีบแช่น้ำกันเถอะ หนีเอาชีวิตรอดนานขนาดนี้ ผ่อนคลายสักหน่อย” เยี่ยชิวพูดจบ หลับตาลงและเพลิดเพลิน

“เจ้าเด็กเหลือขอ นายกล้าแกล้งฉันเหรอ นายรอไว้เลยนะ” อมตะชางเหม่ยแอบด่าในใจ ปล่อยให้หญิงสาวนวดไหล่ของเขาต่อไป

เยี่ยชิวลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย แอบมองดูหนึ่งที พบว่าอมตะชางเหม่ยไม่กล้าขยับ เหมือนกับท่อนไม้ นิ่งเงียบอย่างมาก นอกจากนี้มีความประหม่าเล็กน้อย เหมือนกับเข้าร้านแช่เท้าครั้งแรก

“ดูเหมือนว่าฉันเดาไม่ผิด ตาเฒ่าคนนี้เป็นครั้งแรกจริงๆ สิ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้เหล่านั้น ล้วนแล้วเป็นการแต่งขึ้นมา”

เยี่ยชิวรู้สึกตลกเล็กน้อย

แช่ไปหลายนาที อมตะชางเหม่ยเป็นคนแรกที่ออกมาจากน้ำพุวิญญาณ จากนั้นผ่านไปอีกหลายนาที เยี่ยชิวก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

อุณหภูมิของน้ำพุวิญญาณเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เขาเกือบจะระเบิดแล้ว

มองเห็นทั้งสองคนออกมา ผู้อาวุโสแกะก็ออกมาจากน้ำพุวิญญาณเช่นกัน หลังจากนั้นภายใต้การบริการของหญิงสาวทั้งสาม พวกเขาแต่ละคนสวมเสื้อบางเฉียบขาวสะอาด

อย่าว่าอย่างนุ้นอย่างนี้เลยนะ เหมือนกับเสื้อคลุมอาบน้ำของโลกมนุษย์จริงๆ

เยี่ยชิวคิดมันเสร็จ ใครจะไปรู้ ผู้อาวุโสแกะพูด : “แขกทั้งสองท่าน เชิญขึ้นไปชั้นสาม!”