วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1758

เชิญชั้นสามเหรอ

แม้ว่าเยี่ยชิวจะไม่เคยไปสถานที่แบบนั้นในโลกมนุษย์มาก่อน แต่ก็เคยได้ยินเช่นกัน ทำไมถึงรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมเล็กน้อย

“อันนี้ฉันคุ้นเคย ฉันก่อน” อมตะชางเหม่ยพูดจบ เริ่มก่อน ขึ้นไปชั้นสามโดยตรง

แสงไฟของชั้นสามสลัวมากกว่าเดิม มืดยิ่งขึ้น

“ทั้งสองท่านเชิญตามข้ามา”

ผู้อาวุโสแกะมาถึงชั้นสอง พาเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยเดินเข้าไปที่ห้องหนึ่ง

ห้องแห่งนี้เหมือนกับห้องวีไอพีของโลกมนุษย์อย่างมาก หรูหราอย่างมาก มีโต๊ะชาหยกยาวอยู่ตรงกลางหนึ่งตัว นอกจากนี้ยังมีเก้าอี้หลายตัวที่ทำจากทองคำบริสุทธิ์ เก้าอี้บุด้วยหนังสัตว์หลายชั้น ทำให้นั่งลงไปแล้วนุ่มมาก

“ทั้งสองท่านเชิญนั่ง”

ผู้อาวุโสแกะปรบมือ

ในไม่ช้า มีปีศาจสาวหลายคนเดินเข้ามา ในมือของพวกเธอถือจานผลไม้ วางลงบนโต๊ะชา หลังจากนั้นถอยออกไปอย่างช้าๆ

เยี่ยชิวเหลือบมองหนึ่งที มีผลไม้หลากสีในจานผลไม้หลายอย่าง บ้างก็แดงเหมือนเลือด บ้างก็เขียวเหมือนไข่มุก.....

ยังไงสะ ผลไม้แต่ละจานมีกลิ่นหอมเข้มข้น เต็มไปด้วยพลังวิญญาณ

ผู้อาวุโสแกะชี้ไปที่จานผลไม้และแนะนำให้ทั้งสองคน : “นี่คือผลโพธิลมน้ำแข็ง หลังจากกินลงไป สามารถเพิ่มอายุได้ห้าร้อยปี”

“นี่คือผลไม้วิญญาณแห่งความฝันซวนหมิง หลังจากกินลงไป สามารถฝันหวานได้ ลืมปัญหาทั้งหมด”

“นี่คือผลไม้ตรัสรู้ หลังจากกินลงไป สามารถเพิ่มพลังการตรัสรู้ได้สามเท่า”

“นี่คือผลไม้กระดูกวิญญาณ หลังจากกินลงไป.....”

มีผลไม้วิญญาณสิบกว่าอย่าง

ฟังผู้อาวุโสแกะแนะนำเสร็จ เยี่ยชิวแอบอุทาน เผ่าปีศาจร้อนรับแขกดีจริงๆ!

อมตะชางเหม่ยกลืนน้ำลาย ถามด้วยความชื่นชมยินดี : “ผู้อาวุโสแกะ เอาผลไม้วิญญาณเหล่านี้มาต้อนรับพวกเราเหรอ”

“แน่นอน” ผู้อาวุโสแกะพูดด้วยรอยยิ้ม : “พูดแล้วก็ไม่กลัวพวกท่านหัวเราะเยาะ เผ่าปีศาจของพวกเราขาดแคลนทรัพยากร โดยปกติแล้วผลไม้วิญญาณเหล่านี้ ต่อให้เป็นผู้อาวุโสอย่างพวกเรา นานๆถึงจะได้กินลูกหรือสองลูกเท่านั้น เหมือนกับปีศาจตัวใหญ่ที่มีตำแหน่งค่อนข้างต่ำก็ไม่มีสิทธิ์ได้ลิ้มลอง”

“ทั้งสองท่านเป็นเพื่อนของกษัตริย์ พวกท่านเป็นแขกของเผ่าปีศาจ แน่นอนว่าพวกเราจะใช้ผลไม้วิญญาณที่ดีที่สุดมาต้อนรับพวกท่าน”

หลอกใครเหรอ

เยี่ยชิวไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ

บันไดทั้งสองข้างเข้าและออกของวิหาร มียาอายุวัฒนะนับไม่ถ้วนที่มีอายุนับแสนหรือหลายแสนปี แม้ว่าผลไม้วิญญาณเหล่านี้จะไม่ธรรมดา แต่เมื่อเทียบกับยาอายุวัฒนะเหล่านั้น ไม่ควรค่าแก่การพูดถึงเลยด้วยซ้ำ

เขารู้ดี ที่ผู้อาวุโสแกะพูดแบบนี้ มันเป็นเพียงการแสดงว่าให้ความสำคัญกับพวกเขา

“ผู้อาวุโสแกะคนนี้ฉลาดอย่างมาก แสดงความกระตือรือร้นต่อพวกเราทุกด้าน เกรงว่าต้องมีแผนการอะไรแน่”

เยี่ยชิวแอบเดาในใจ เพียงแต่เขากลับไม่ได้ใส่ใจ เพราะว่าเขาเชื่อว่า สุนัขจิ้งจอกขาวตัวน้อยไม่มีทางทำร้ายเขา

“ผู้อาวุโสแกะคุณกระตือรือร้นเกินไปแล้ว ทำให้ฉันรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย” แม้ว่าอมตะชางเหม่ยจะพูดว่าทำตัวไม่ถูก แต่ในความเป็นจริง มือของเขายื่นออกไปแล้ว จับผลไม้ลูกหนึ่งไว้ในมือ แทบรอไม่ไหวที่จะกินมัน

“ช้าก่อน!” ผู้อาวุโสแกะห้ามอมตะชางเหม่ย พูด : “เต้าจ่างอย่าใจร้อน ยังมีรายกายอื่น รอให้หลังจากรายการเสร็จสิ้นแล้ว ค่อยกินผลไม้วิญญาณ ผลลัพธ์จะดีมากกว่าเดิม”

“อ้อ มีรายการอะไรอีกเหรอ” อมตะชางเหม่ยเต็มไปด้วยความสงสัย

ผู้อาวุโสแกะยิ้มอย่างลึกลับหนึ่งที : “เดี๋ยวท่านก็จะรู้เอง”

ผ่านไปสักพักหนึ่ง

ผู้อาวุโสกระต่ายเดินเข้ามาจากข้างนอก พูด : “ต้องขออภัยด้วย ทำให้ทั้งสองท่านรอนานแล้ว”

“ผู้อาวุโสแกะ ตอนนี้เริ่มได้หรือยัง”

ผู้อาวุโสแกะพยักหน้า : “เริ่มได้แล้ว!”

ผู้อาวุโสแกะตะโกนออกไปข้างนอก พูด : “เหล่าแม่นาง เข้ามาทั้งหมด!”

ภายในพริบตา ปีศาจสาวกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาจากข้างนอก สายลมหอมพัดมาปะทะใบหน้า

อมตะชางเหม่ยนั่งตัวตรง มองตรงอย่างมั่นคง ประหม่าจนมีเหงื่อออกมาจากฝ่ามือ

“ตะเฒ่า คุณประหม่าอะไร” เยี่ยชิวถาม

อมตะชางเหม่ยยังคงปากแข็ง พูด : “ฉันไม่ได้ประหม่าสักหน่อย”

“ไม่ได้ประหม่าจริงๆเหรอ” เยี่ยชิวพูด : “ผู้อาวุโสกระต่าย จัดการให้เพื่อนของผมสี่คน เอาแบบหน้าอกใหญ่ขายาว”

“รับทราบ” ผู้อาวุโสกระต่ายยิ้มหวาน กวักนิ้วมือหนึ่งที ปีศาจสาวสี่คนก้าวออกมา แสร้งทำเป็นเขินอายและเดินไปทางอมตะชางเหม่ย

อมตะชางเหม่ยราวกับว่าพบเจอเรื่องที่น่ากลัวอย่างมาก รีบพูด : “อย่าเข้ามา อย่าเข้ามา ถ้ายังเข้ามาอีกฉันจะตะโกนแล้วนะ”

ปีศาจสาวทั้งสี่คนหยุดเดิน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“เต้าจ่าง ท่านเป็นอะไรเหรอ” ผู้อาวุโสแกะถามด้วยความสงสัย

ผู้อาวุโสกระต่ายพูด : “ปีศาจสาวสี่คนนี้ ไม่เพียงแต่สวย หุ่นดี ทักษะก็ดีเหมือนกัน”

จริงๆ รูปลักษณ์และรูปร่างที่ไร้ที่ติ

สำหรับทักษะ——

ต้องลองถึงจะรู้

โดยไม่มีทางเลือกใดๆ อมตะชางเหม่ยทำได้เพียงหาข้ออ้าง พูด : “พวกเธออายุหลายร้อยปีแล้ว อายุมากเกินไป”

ผู้อาวุโสแกะอธิบายอยู่ข้างๆ : “เต้าจ่างไม่รู้สะแล้ว เผ่าปีศาจและเผ่ามนุษย์แตกต่างกัน เผ่าปีศาจของพวกเราอายุสามร้อยปีถึงจะบรรลุนิติภาวะ พวกเธอคนที่อายุมากที่สุดก็แค่สองร้อยกว่าปีเท่านั้น เป็นช่วงอายุที่กำลังโตเต็มวัย”

“งั้นก็ยังไม่บรรลุนิติภาวะสินะ” อมตะชางเหม่ยรีบโบกมือ : “ไม่ได้ไม่ได้ โลกมนุษย์ของพวกเรามีกฎ ไม่บรรลุนิติภาวะแตะต้องไม่ได้.....”

“เต้าจ่าง ที่นี่คือเผ่าปีศาจ ไม่มีกฎเหล่านั้น” ผู้อาวุโสแกะพูด : “แม่นางทุกคน ยังอึ้งอยู่ทำไม เข้าไปเร็วๆสิ”

ได้ยินคำพูดนี้ ปีศาจสาวทั้งสี่คนเข้าไปพร้อมกัน

อมตะชางเหม่ยตกใจจนวิญญาณเกือบจะหลุดออกจากร่างแล้ว ตะโกน : “เจ้าเด็กเหลือขอ ช่วยฉันด้วย——”