วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1863

ทันใดนั้น เยี่ยชิวก็หรี่ตาลง มีสีหน้าประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า

มันเป็นเวลากลางดึก แต่คฤหาสน์ของเจ้าเมืองกลับสว่างไสว เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วอากาศ

ในลานบ้าน มีโต๊ะหลายร้อยโต๊ะ และมีทหารยามหลายพันคนกำลังดื่มและเล่นการพนัน...…

เสียงต่างๆ ดังก้องอย่างต่อเนื่อง

มันมีชีวิตชีวาอย่างไม่น่าเชื่อ

“เกิดอะไรขึ้น?” อมตะชางเหม่ยก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน

“ดูเหมือนเป็นการเฉลิมฉลอง แต่ไม่มีการตกแต่งหรือแสงไฟเลย” เยี่ยชิวถามอย่างระมัดระวัง “ต้าลี่ คุณสังเกตเห็นอะไรผิดปกติบ้างไหม”

ผู้อาวุโสวัวส่ายหัว

“มีผู้เชี่ยวชาญขั้นทงเสินสูงกี่คนในคฤหาสน์ของเจ้าเมือง?” เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

“สาม” ผู้อาวุโสวัวตอบ

เยี่ยชิวถอนหายใจด้วยความโล่งอกแล้วพูดว่า “ในเมื่อเราอยู่ที่นี่ ลงมือกันเถอะ!”

เยี่ยชิวยืนอยู่บนเรือเหาะและตะโกนเสียงดังกับคนที่อยู่ด้านล่าง “ลู่ฟู่กุ้ย อยู่ที่ไหน? ออกมา!”

ช่วงเวลาต่อมา ทุกคนในลานบ้านที่กำลังดื่มและเล่นการพนันก็หยุด มองขึ้นไปที่เรือเหาะ และจ้องมองอย่างว่างเปล่า ดูสับสน

“ลู่ฟู่กุ้ยอยู่ไหน?” เยี่ยชิวตะโกนอีกครั้ง

“กำลังมา กำลังมา.…..” เสียงหนึ่งดังขึ้น

เยี่ยชิวเดินตามเสียงนั้น เห็นชายอ้วนวัยกลางคนที่ดูเหมือนลูกชิ้นรีบออกจากห้องด้วยความระส่ำระสาย

ชายร่างอ้วนคนนี้ผอมกว่าหลินต้าเหนี่ยวเล็กน้อย ยืนสูงไม่ถึงห้าฟุต ขาวและอวบ เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่ใช้ชีวิตตามใจชอบ

ชายร่างอ้วนวัยกลางคนสวมเสื้อคลุมสีแดงสด ปักด้วยดอกโบตั๋น ดูค่อนข้างไม่เข้ากัน

เยี่ยชิวยังสังเกตเห็นด้วยว่า ชายร่างอ้วนคนนี้ไม่เพียงแต่มีเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อยเท่านั้น แต่ยังเดินเท้าเปล่าด้วย ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งคลานออกจากเตียง

“ผู้ชายคนนี้คือลู่ฟู่กุ้ยใช่ไหม?”

เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

เขาไม่เห็นร่องรอยท่าทางของเจ้าเมืองจากชายอ้วนวัยกลางคนคนนี้เลย

“ที่แท้คือบุตรเทพซ่งเชวีย ฉันชื่อลู่ฟู่กุ้ย ฉันไม่รู้ว่าบุตรเทพให้ความสำคัญกับเราด้วยการปรากฏตัวที่นี่ ฉันขอโทษที่ไม่ได้ต้อนรับคุณอย่างเหมาะสม และหวังว่าคุณจะยกโทษให้ฉัน”

ชายอ้วนยืนอยู่ในลานบ้าน โค้งคำนับเรือเหาะ ยิ้มแล้วพูดว่า “บุตรเทพ คุณมาที่เมืองกวงหมิงเพื่อฉลองวันเกิดของฉันเหรอ?”

“ช่างประจบอะไรเช่นนี้”

ในที่สุดเยี่ยชิวก็เข้าใจว่า ทำไมไฟยังคงเปิดอยู่กลางดึก มันเป็นวันเกิดของลู่ฟู่กุ้ย

ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดของคุณ แต่เพื่อฆ่าคุณ เยี่ยชิวคิดกับตัวเอง แล้วแสร้งทำเป็นว่า “ลู่ฟู่กุ้ย คุณพูดถูก ฉันมาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดของคุณ แต่……”

“ขอบคุณนะบุตรเทพ“ ลู่ฟู่กุ้ยขัดจังหวะเยี่ยชิว พูดด้วยรอยยิ้มว่า ”เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณมาที่นี่เพื่อเฉลิมฉลองวันเกิดของฉัน ขอบคุณ ขอบคุณ บุตรเทพ”

จากนั้น

ลู่ฟู่กุ้ยก็ตะโกนบอกทหารยามที่ลานบ้านว่า “บุตรเทพให้เกียรติพวกเราด้วยการปรากฏตัว ทำไมพวกคุณไม่กราบไหว้เขาล่ะ”

ตุ๊บ ตุ๊บ……

ทหารยามหลายพันคนคุกเข่าลงทีละคน ตะโกนว่า “เคารวะบุตรเทพ”

“บุตรเทพ ในเมื่อคุณมาถึงแล้ว ทำไมไม่ลงมาดื่มสักหน่อยล่ะ ข้างบนนั้นลมแรง” ลู่ฟู่กุ้ยพูดอย่างอบอุ่นและมีอัธยาศัยดี

เยี่ยชิวตอบว่า “ฉันจะไม่ลงไป ฉันมีสามเรื่องที่ต้องจัดการในเมืองกวงหมิงครั้งนี้”

“เรื่องแรกคือ การฉลองวันเกิดของคุณ”

“เรื่องที่สองคือ การตามหาเยี่ยหวู่ซวง อาชญากรที่ต้องการตัว”

“สำหรับเรื่องที่สาม……”

ทำไมชายชราคนนี้ถึงไม่จัดลำดับความสำคัญ?

“เจ้าเมืองลู่ บุตรเทพกำลังจะลงมาเร็วๆ นี้ คุณจะทักทายเขาอย่างเหมาะสมไม่ใช่หรือ?” อมตะชางเหม่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“แน่นอน เมื่อบุตรเทพมาเฉลิมฉลองวันเกิดของฉัน ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งสำหรับฉัน ฉันจะไม่กล้าละเลยมันอย่างแน่นอน” ลู่ฟู่กุ้ยตะโกน “นักเต้นอยู่ที่ไหน มาเร็วเข้า”

ทันใดนั้น นักเต้นสาวกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวยั่วยวนก็ปรากฏตัวที่ลานบ้าน

“เล่นดนตรีต่อไป เต้นรำต่อไป”

หลังจากออกคำสั่งแล้ว ลู่ฟู่กุ้ยก็หันไปหาเยี่ยชิวและโค้งคำนับ “ยินดีต้อนรับ บุตรเทพ”

เมื่อมาถึงจุดนี้ เยี่ยชิวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลงไป

เขาระมัดระวังมาก แอบสื่อสารกับผู้อาวุโสวัว โดยสั่งเขาว่า “ต้าลี่ คอยจับตาดูในภายหลัง หากสังเกตเห็นสิ่งน่าสงสัย โปรดแจ้งให้ฉันทราบทันที”

“รับทราบ” ผู้อาวุโสวัวพยักหน้าเล็กน้อย

“ไปกันเถอะ!” เยี่ยชิวพูดจบและเดินลงมาอย่างสง่างามพร้อมกับผู้อาวุโสวัว

รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่ฟู่กุ้ยเข้มขึ้น ในขณะที่เขาเชิญเยี่ยชิวให้นั่งที่โต๊ะแล้วพูดว่า “บุตรเทพ โปรดรอสักครู่ ฉันจะไปเอาเหล้าดีๆ”

“เดี๋ยวก่อน” เยี่ยชิวหยุดลู่ฟู่กุ้ย และพูดว่า “นำทุกสิ่งจากคลังคฤหาสน์ของเจ้าเมืองมาด้วย”

ลู่ฟู่กุ้ยสับสน “บุตรเทพ คุณหมายถึงอะไร...…”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “นี่คือเรื่องที่สามที่ฉันมาที่เมืองกวงหมิง เพื่อตรวจสอบในนามของหัวหน้า รวบรวมทรัพยากร และสำหรับทุกเมืองที่ฉันตรวจสอบ สมบัติที่สะสมอยู่ในคลังคฤหาสน์ของเจ้าเมืองจะต้องถูกส่งมอบ”

“เข้าใจแล้ว บุตรเทพ โปรดรอก่อน ฉันจะไปเอามันเดี๋ยวนี้” ลู่ฟู่กุ้ยพูดและมุ่งหน้าไปยังสวนหลังบ้าน

ขณะที่ลู่ฟู่กุ้ยกำลังจะเข้าไปในประตูหลังบ้าน เขาก็หันกลับมามองเยี่ยชิวทันที

“ยังไงก็ตาม นอกจากคุณอยากได้สมบัติจากคลังแล้ว ยังต้องการชีวิตของฉันด้วยเหรอ?”