วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 1980

“พู่ !”

นักรปาชญ์ผู้แข็งแกร่งจากสำนักปู่เทียนคนนั้น ก็ถูกทุบตีจนร่างแตกสลายกลายเป็นชิ้น ๆ

หลี่ชางชิงตกใจถอยกลับไปที่เดิมอย่างรวดเร็ว

นักปราชย์ผู้แข็งแกร่งคนอื่น ๆ ก็เงยหน้าขึ้นมองมือใหญ่นั้นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ฟาดนักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งจนตายด้วยการตบเพียงครั้งเดียว ผู้ที่ทำเช่นนี้ได้ อย่างน้อยก็ต้องอยู่ในขั้นนักบุญใหญ่ที่แข็งแกร่งเท่านั้น

เวลาต่อมา

ก็มีรอยแยกเกิดขึ้นในอากาศ และมีเงาคนยืนอยู่ด้านในนั้น

คนผู้นี้มีรูปลักษณ์ที่สง่างาม สวมชุดคลุมสีม่วงหรูหรา สวมกว้านสีทอง ใบหน้ากลมมนของชายวัยกลางคนที่เต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม

เจ้าสำนักปู่เทียน เซียวฉงโหลว!

“ทำไมเขาถึงมาที่นี่?” หลี่ชางชิงมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีอยู่ในใจ

ตูม!

เซียวฉงโหลวก้าวออกมาจากรอยแยกในอากาศ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: "ในฐานะที่ข้าเป็นถึงผู้อาวุโสของสำนักปู่เทียน แม้แต่ลูกชายของข้าเองยังปกป้องเขาไม่ได้ ตายไปก็ไม่เสียดายชีวิตแล้ว "

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าท่าทางของหลี่ชางชิงและนักปราชญ์คนอื่นๆก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

“หมายความว่าอย่างไร?”

“เซียวยี่เฉินตายแล้วเหรอ?”

“เป็นไปไม่ได้ ใครกล้าฆ่าเซียวยี่เฉิน?”

“……”

นักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ที่นี่ต่างทำอะไรไม่ถูก จากนั้นทุกคนก็พร้อมเพียงกันคำนับให้เซียวฉงโหลว

“คารวะเจ้าสำนัก !”

แม้แต่พ่อบ้านอาวุโสของตระกูลเฉินก็ยังต้องโค้งคำนับให้เซียวฉงโหลว และไม่กล้าเสียมารยาทต่อเขา

แม้ว่านิกายดาบชิงอวิ๋นจะไม่ได้เป็นศรัตรูกับอีกห้าสำนัก แต่เซียวฉงโหลวเป็นเจ้าสำนักของสำนักปู่เทียน และเขาก็ยังเป็นนักปราชญ์ หากว่าเสียมารยาทล่วงเกินเขา เซี่ยวฉงโหลวอาจจะฆ่าเขาได้เพียงฝ่ามือเดียว

หลี่ชางชิงถามด้วยความเคารพ : "เจ้าสำนักเซียว ทำไมท่านถึงมาที่นี่?"

“ลูกชายของข้ามาตายที่สุสานมังกร ข้าอยากจะรู้ว่าใครเป็นเป็นคนฆ่าเขา?” เมื่อเซียวฉงโหลวพูดจบ ทุกคนก็ตกตะลึง

“เซียวยี่เฉินเสียชีวิตแล้วจริงๆหรือ?”

“นี่มัน..... เป็นไม่ได้!”

ไม่ใช่ว่าเซียวยี่เฉินหาเรื่องใส่ตัวหรอกเหรอ?”

“……”

เมื่อนักบุญหลายคนเริ่มพึมพำ เสียงของเซียวฉงโหลวก็ดังขึ้นอีกครั้ง: "ทั่วหล้ารู้ดีว่าเซียวยี่เฉินเป็นลูกชายคนเดียวของข้าและจะเป็นเจ้าสำนักคนต่อไปของสำนักปู่เทียน ใครคนไหนที่ใจกล้า แม้แต่ลูกชายของข้ายังกล้าฆ่าได้ ?”

“ตามที่ข้ารู้ อัจฉริยะที่เข้ามาที่สุสานมังกรในครั้งนี้ ล้วนมาจากแต่ละสำนักของพวกเจ้า ”

“หากไม่มีอะไรผิดพลาด ฆาตกรก็น่าจะอยู่ในหมู่คนพวกนั้น บางทีพวกเขาอาจจะร่วมมือกันฆ่าลูกชายของข้าก็ได้”

“คำที่ไม่น่าฟังที่สุดก็พูดไปแล้ว พวกเจ้าส่งฆาตกออกมาดีกว่า ไม่อย่างงั้น อย่าหาว่าข้าไร้ซึ่งความเมตตา!”

เสียงของเซียวฉงโหลวดุจน้ำแข็งที่ไม่ละลายมานานนับพันปี เต็มไปด้วยความเย็นที่ฝังลึกเข้าไปถึงกระดูก

ทันทีที่เขาพูดจบ เจตนาฆ่าอันแรงกล้าก็พัดออกมาจากตัวเขาแผ่กระจายไปทั่ว

ทันใดนั้น ทุกคนรวมทั้งหลี่ชางชิงก็รู้สึกราวกับว่าพวกเขาตกลงไปในท้องใต้น้ำแข็ง หนาวสั่นไปทั้งตัว

เซียวฉงโหลวถามอีกครั้ง: " ถ้าหากวันนี้พวกเจ้าไม่ส่งฆาตกรออกมา อย่าคิดว่าจะมีใครรอดชีวิตออกไปได้"

เจตนาของเซียงฉงโหลวชัดเจนมาก หากหาตัวฆาตกรไม่ได้ นักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดนี้ จะต้องตายทั้งหมด!

หลี่ชางชิงพูดด้วยใบหน้าอันขมขื่น: "เจ้าสำนักเซียว ท่านคงไม่รู้ว่าศิษย์ของข้าหลี่เจียนก็ตายที่สุสานมังกรเหมือนกัน"

นักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งจากดินแดนเทพฮวงกู่ก็พูดตามว่า: "เจ้าสำนักเซียว คุณชายรองของตระกูลหวังแห่งดินแทนเทพฮวงกู่ก็ตายเช่นกัน"

นักปราชญ์คนอื่น ๆ ก็เริ่มพูดทีละคน

อู่ชิ่งหาวจากดินแดนเทพฮุ่นตุ้นของพวกเราก็มาตายที่สุสานมังกรเช่นกัน

“ลูกศิษย์ของเทียนจุน ฉีเทียนบุตรเทพคนแรกของสำนักหยินหยางก็ตายเช่นกัน”

พ่อบ้านอาวุโสของตระกูลเฉินก็รีบพูดว่า ： “คุณชายของเราเฉินเทียนมิ่งก็ตายที่สุสานมังกรด้วยเช่นกัน”

เซียวฉงโหลวตะลึงไปชั่วครู่

“ผู้อาวุโส ช่วยข้าด้วย!” พ่อบ้านอาวุโสของตระกูลเฉินรู้สึกตื่นตะหนกตกใจ รีบเข้าไปขอความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสตระกูลเฉิน

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินไปปรากฏตัวต่อหน้าพ่อบ้านอาวุโสอย่างรวดเร็วและตบหน้าเขา

“เพียะ！”

พ่อบ้านโดนตบจนกระเด็นออกไปไกลหลายพันเมตร

“เจ้าสุนัขรับใช้ เจ้าไม่สามารถปกป้องหลานชายของข้าได้ แล้วจะเก็บเจ้าไว้ทำไม?” สิ้นเสียงของผู้อาวุโสตระกูลเฉิน พลังดาบก็ปรากฏขึ้นที่ปลายนิ้วของเขา

เมื่อพ่อบ้านอาวุโสเห็นอย่างนั้นก็รีบคุกเข่าลงกับพื้น พยายามก้มหัวอ้อนวอนสุดชีวิต และร้องขอความเมตตาทั้งน้ำตา: "ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถอะอาวุโส ข้าจะจับฆาตกรที่ฆ่าคุณชายให้ได้ และจะล้างแค้นให้คุณชาย"

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินดึงพลังดาบที่ปลายนิ้วของเขากลับมา และพูดอย่างเย็นชาว่า: "ถ้าหากไม่ใช่เพราะความภักดีที่เจ้ามีต่อข้ามานานหลายปี ข้าคงไม่ไว้ชีวิตเจ้าแน่"

“ส่วนเรื่องการล้างแค้นให้เฉินเทียนมิ่งนั้น เจ้าไม่ต้องทำอะไร ข้าจะล้างแค้นให้เฉินเทียนมิ่งด้วยตัวของข้าเอง”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินสีหน้าเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น

เซียวฉงโหลวเหลือบมองผู้อาวุโสตระกูลเฉิน แล้วพูดกับตัวเองว่า: "ดูจากสีหน้าท่าทองของเขาแล้ว เฉินเทียนมิ่งน่าจะตายไปแล้วจริงๆ"

“หรือว่า พวกเขาไม่ได้โกหก อัจริยะทุกคนที่เข้ามาสุสานมังกรตายหมดแล้วหรือ?”

“มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน?”

ในช่วงเวลานี้ ——

“ครืน ครืน！”

ฟ้าร้องดังสนั่นทั่วท้องฟ้า จากนั้นฝนเลือดก็ตกลงมาทั่วท้องฟ้า

เมื่อนักปราชญ์ตาย ฟ้าดินก็ร้องไห้

นี่คือนิมิตหลังจากที่นักปราชญ์ผู้แข็งแกร่งได้เสียชีวิตไปแล้ว

เพียงแต่ว่า ก่อนที่ฝนเลือดจะตกลงมา ผู้อาวุโสตระกูลเฉินก็ฟันพลังดาบออกไปขัดขวางเอาไว้ ที่ที่พวกเขาอยู่ก็เลยไม่มีฝนเลือดเลยแม้แต่หยดเดียว

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินเหลือบมองเจ้าสำนักทั้งห้าสำนักแล้วพูดว่า: " พวกเจ้าฟังให้ดี ข้าจะแก้แค้นให้หลานชายของข้าด้วยตัวของข้าเอง ข้ารู้ว่าพวกเจ้าทั้งห้าสำนักต่างมีแค้นกับฆาตกร แต่หากผู้ใดกล้าคิดจะหยุดข้า อย่าหาว่าดาบของข้าไร้ความปราณี”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวฉงโหลวจึงถามผู้อาวุโสตระกูลเฉินทันทีว่า “เจ้ารู้ไหมว่าใครคือฆาตกร?”

ผู้อาวุโสตระกูลเฉินสายตาดุร้ายพูดว่า ： “เฉินเทียนมิ่งถูกเยี่ยฉังเซิงฆ่าตาย！”