วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2010

“พึ้บ!”

ลำแสงแห่งดาบทอประกาย

เยี่ยหวู่ซวงมุ่งตรงเข้าไปกำจัดเลือดเนื้อของสุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่ง ฉวยโอกาสจากอาการป่วย เอาชีวิตเจ้า เขาอยากจะถือโอกาสทำลายแก่นวิญญาณ

“รนหาที่ตาย!”

สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งอีกสองท่าน โจมตีทั้งซ้ายขวา ทันใดนั้นแสงศักดิ์สิทธิ์ก็ดูไมเป็นทิศทาง

“พึ้ฟ!”

เยี่ยหวู่ซวงนำดาบสองเล่มออกมา ไล่โจมตีไปทางสุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งทั้งสอง

“ควรตาย ทำไมเขาถึงดุได้ขนาดนั้น?”

“เห็นได้ชัดว่าเป็นทงเสินระดับแรก แต่กลับไม่ได้ต่อต้านแรงกานโจมตีของพวกข้า โรคจิตเกินไปแล้ว”

สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งทั้งสอง เอากันให้ตาย พวกเขายังไม่เคยได้เห็นทงเสินระดับแรกที่เก่งกาจขนาดนี้

พวกเขารู้ได้จากที่ไหน ว่าเยี่ยหวู่ซวงรู้ดีว่าตัวเองหนีไม่รอดแล้ว อย่างนั้นจึงลงมือเพื่อปกปองชีวิตที่เหลืออยู่

เยี่ยหวู่ซวงตอนนี้มีเพียงแค่ความคิดเดียว ก็คือไปตายเอาดาบหน้า แล้วลากคนเข้ามาเป็นแพะรับบาปให้ได้สักสองสามคน

“นี่เรียกว่าเยี่ยหวู่ซวง หากว่าไม่ฆ่า จะเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคตได้”

“พูดได้ไม่เลวนี่ ต้องกำจัดเขา”

สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งสองท่าน ส่งสัญญาณอย่างลับ ๆ เตรียมที่จะลงมือกำจัดเยี่ยหวู่ซวง

“ซวา!”

สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งท่านหนึ่ง พุ่งเข้าไปอยู่ต่อหน้าเยี่ยหวู่ซวงอย่างรวดเร็ว

“ดาบหยินหยาง!”

สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งท่านนั้นส่งเสียงดังออกมา ในมือถือดาบไว้หนึ่งเล่ม เป็นดาบยาวสีฟ้า ที่ปรากฏขึ้นมาทันใด แล้วตัดมันลงไปที่หัวของเยี่ยหวู่ซวง

สำหรับพลังจิตที่ทรงพลังอีกคน เดินไปรอบ ๆ ด้านหลังเยี่ยหวู่ซวง แล้วใช้หมัดเดียวชกเข้าไปที่เสื้อกล้ามของเยี่ยหวู่ซวง

ทันใดนั้น ปราณหยินหยางทั้งสองผู้สง่างามก็โผล่ออกมาจากฝ่ามือของเขา ด้วยเจตจำนงฆ่าอย่างล้นหลาม

ผู้แข็งแกร่งทั้งสอง โจมตีเยี่ยหวู่ซวงทั้งด้านหน้าและด้านหลัง พวกเขาทั้งหมดใช้ท่าสังหาร

ดวงตาของเยี่ยหวู่ซวงเฉียบคม ผมสีดำของเขาพริ้วไหวอย่างดุเดือด เขาไม่มีความเกรงกลัวใดๆ จึงฟันไปข้างหน้าด้วยดาบเพียงเล่มเดียว

“ปัง!”

ดาบยาวทั้งสองปะทะกัน สะเทือนยิ่งใหญ่ไปทั่วปฐพี

ดาบยาวในมือของเยี่ยหวู่ซวง ดาบยาวสีน้ำเงินถูกทำลาย ฟันไปข้างหน้า

มุ่งตรงไปด้านหน้า

สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งถูกพลังการต่อสู้ของเยี่ยหวู่ซวงปะทะเข้าที่ตน ทำได้เพียงแค่หนีไปอย่างรวดเร็ว

แต่ในเวลานี้เอง ผู้แข็งแกร่งที่โจมตีเยี่ยหวู่ซวง ก็ตีเข้าที่เสื้อกล้ามของเยี่ยหวู่ซวง

“พึ้ฟ!”

เยี่ยหวู่ซวงถูกตีจนบินออกไป ตกลงบนพื้น มีเลือดกระอักออกทางปาก

“เยี่ยหวู่ซวง รีบจับมือไว้ ไม่งั้นจะส่งเจ้าไปรายงานตัวยังยมโลก”

เสียงอันดุร้าย ปะทะลงกลางเยี่ยหวู่ซวงผู้แข็งแกร่ง

เยี่ยหวู่ซวงรีบลุกขึ้นจากพื้น ปีนขึ้นไปบนท้องฟ้าในก้าวเดียว จากนั้นยกดาบขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะทำการฆ่าต่อไป

ทิ้งไว้เพียงแค่แก่นวิญญาณของผู้แข็งแกร่ง

เขาอยากจะกำจัดคนนั้น

เพราะว่าคนกลางในสามสุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่ง เห็นได้ชัดว่าตระหนักถึงเจตจำนงฆ่าของเยี่ยหวู่ซวง เขาจึงมุ่งหน้าหนีไป

“ไปไหน!”

สายตาของเยี่ยหวู่ซวงราวกับดาบสวรรค์ อันน่าทึ่ง เจตจำนงฆ่าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

เขายกดาบขึ้น พุ่งออกไป

สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งอีกสองท่าน สกัดกั้นเยี่ยหวู่ซวงอีกครั้ง การต่อสู้อันดุเดือดเกิดขึ้น

แก่นวิญญาณของชายผู้นั้น เมื่อเห็นสหายของเขาสองคนกำลังสกัดกั้นเยี่ยหวู่เซิงอยู่นั้น ในใจก็ผ่อนคลายลงเฮือกหนึ่ง เตรียมพร้อมหาเวลาฟื้นฟูร่างกาย

ในเวลาเดียวกันนั้น

“พึ้ฟ!”

เยี่ยหวู่ซวงราวกับเสือที่บ้าคลั่ง รีบออกจากการสกัดกั้นและมุ่งหน้าตรงไป เข้าไปหาแก่นวิญญาณของชายผู้นั้นที่เหลืออยู่

ผู้อาวุโสรองหดฝ่ามือ ถอนหายใจแล้วพูดว่า "เยี่ยหวู่ซวง ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่"

“กลับไปกับข้าอย่างเชื่อฟัง บางทีอาจจะมีทางรอด”

“ถ้าเจ้าก้าวไปสู่ด้านมืด เจ้าจะนำมาซึ่งความพินาศของเจ้าเองเท่านั้น”

เยี่ยหวู่ซวงหัวเราะเยาะ "อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ การกลับไปพร้อมกับเจ้าคือทางตัน ในเมื่อเจ้าจะต้องตายอยู่แล้ว จะดีกว่าถ้ามีคนสองสามคนมาสนับสนุนเจ้า ก่อนที่เจ้าจะตาย"

ผู้อาวุโสรองแนะนำว่า "ตราบเท่าที่เจ้ากลับไปกับข้า ข้าจะขอร้องเจ้าสำนัก เพื่อให้เจ้าสำนักเห็นข้า และอนุญาต..."

"หน้าตาของเจ้ามีค่าหรือ?" เยี่ยหวู่ซวงดุด่า "พูดตรง ๆ เจ้าเป็นแค่หมาของอู่จี๋เทียนจุนเท่านั้นแหละ”

“หมาจะไปมีหน้ามีตาอะไรต่อหน้าเจ้าของ?”

“เจ้าคิดว่าหมาเป็นสัตว์เลี้ยงงั้นหรือ?”

คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ผู้อาวุโสรองโกรธอย่างมาก

คำพูดของเยี่ยหวู่ซวง ราวกับหมุดเข็มแท่งหนึ่ง ทิ่มแทงเข้าในใจ

แม้ว่าในสายตาของคนอื่น เขาเป็นผู้อาวุโสที่เหนือกว่าของสำนักหยินหยาง แต่ตัวเขาเองรู้ดีว่าต่อหน้าอู่จี๋เทียนจุน เขาเป็นหมาจริง ๆ

ตราบใดที่อู่จี๋เทียนจุนไม่มีความสุข เขาก็ตีเขาได้ถ้าเขาต้องการ และดุเขาได้ถ้าเขาต้องการ

เดิมที ผู้อาวุโสรองลืมสิ่งที่ไม่พึงประสงค์เหล่านั้นไปแล้ว เมื่อเขาออกมาในครั้งนี้ แต่ตอนนี้เมื่อเยี่ยหวู่ซวงพูดถึงเรื่องนี้ เขาคิดถึงความคับข้องใจที่เขามักจะต้องทนทุกข์ทรมาน

“เยี่ยหวู่ซวง เจ้ามันไร้ค่าเสียจริง”

“ข้าผู้อาวุโส ถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เจ้ายินดีจะกลับไปอยู่กับข้าหรือไม่?”

“ถ้าเจ้าเข้าใจ...”

เยี่ยหวู่ซวงดุตรง ๆ "ผู้เฒ่า อย่าฝันเลย ไม่มีทางที่ข้าจะกลับไปกับเจ้าได้"

“ในกรณีนี้ ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว” ผู้อาวุโสรองดูมืดมนและสั่งให้สุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งทั้งสอง โดยพูดว่า เจ้าสองคนมารวมกัน หากเขายังคงต่อต้านต่อไป เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องทำ แสดงความเมตตา"

“แน่นอน ต้องฟังคำสั่งของเจ้าสำนัก เจ้าจะฆ่าเขาไม่ได้ ไม่อย่างนั้น เจ้าจะไม่สามารถบอกเจ้าสำนักได้ให้อธิบาย”

“เข้าใจหรือไม่?”

“เข้าใจ!” เมื่อสุดยอดขั้นทงเสินผู้แข็งแกร่งพูดจบ ขณะที่กำลังรีบไปหาเยี่ยหวู่ซวง ทันใดนั้น——