วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2011

“ชวิ้ง!”

เสียงดาบคำราม ดังกึงก้องไปทั่วโลกา

ร่างของเยี่ยหวู่ซวง ปล่อยพลังชี่แห่งปลายดาบอันทรงพลังออกมาทันใด คนทั้งร่างเปลี่ยนเป็นเช่นเดียวกับเทพอสูร สายตาดูน่ากลัวอย่างมาก

สวรรค์อะไร เทพอะไร ล้วนแล้วแต่ไม่ได้อยู่ในสายตาของเราด้วยซ้ำ

นี่คือจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อย่างไร้เทียมทาน!

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินสององค์ หยุดการย่างก้าวลงอย่างไม่เป็นธรรมชาติ ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อเห็นเยี่ยหวู่ซวง ที่มีรูปลักษณ์อย่างนี้ ด้านหลังของเขามีขนดกงอกออกมา

ซวา!

สายตาของเยี่ยหวู่ซวงกวาดมา

ทันใดนั้น ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินสององค์ ก็ไม่กล้าเคลื่อนไหวร่างกายทั้งตัว เหมือนกับถูกขังโดยสัตว์ร้ายที่ไม่มีใครเทียบได้

“ชวิ้ง!”

เสียงดาบยาวในมือของเยี่ยหวู่ซวงดังขึ้นมา ด้วยเจตนาฆ่าอันน่าสยดสยอง กวาดมองไปทั่ว ผู้คนอื่น ๆ ต่างก็ขนลุก

“อย่างไรเสียข้าก็ไม่ได้วางแผนที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว แล้วก็ให้พวกเจ้าทั้งสองถูกฝังไปพร้อมกับข้า!”

ใบหน้าเลือดเย็นของเยี่ยหวู่ซวง ยังคงถือดาบยาวไว้ในมือ ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินสององค์ก้าวออกไปอย่างมั่นคง

ด้วยใบหน้าอันเด็ดเดี่ยว

“บู้ม!”

“บู้ม!”

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินสององค์ ก้าวขาถอยหลังไปในเวลาเดียวกัน

“ไอ้สวะ!”

ผู้อาวุโสรองเปล่งเสียงออกมา ด่าทอว่า “เขายังไม่ผ่านทงเสินระดับแรกด้วยซ้ำ พวกเจ้ากลัวอะไรกัน?”

“ขึ้นไปด้วยกันสองคน ยังกลัวจับเขาไม่ได้อีกหรือ?”

“ถึงกลัวจนหัวหดอย่างนี้ ข้าผู้อาวุโสจะห้ามปรามพวกเจ้าก่อน ไม่อย่างนั้นจะเป็นการขายขี้หน้าสำนักหยินหยางของพวกข้า”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ สีหน้าของผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินสององค์เขียว ๆ ขาว ๆ ไปชั่ขณะหนึ่ง

ใช่แล้ว เยี่ยหวู่ซวงแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง แต่ยังไม่ผ่านทงเสินระดับแรกด้วยซ้ำ มีอะไรต้องกลัวล่ะ

“ฆ่ามัน!”

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินท่านหนึ่ง เป็นคนแรกที่จะรีบออกไป พลังอันท่วมท้นบดขยี้ ท้องฟ้าก็พังทลายลง

“เยี่ยหวู่ซวง กำเริบเสิบสาน ควรจะคิดถึงผู้อื่นบ้าง!”

เมื่อคำพูดหลุดออกไป ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินท่านนั้นก็ชั้กษะการโจมตีที่ทรงพลัง แผ่นดินไหวครั้งใหญ่แห่งเฉียนคุน ท้องฟ้าทอแสงสว่าง

ทันใดนั้น เงาของเขากับเยี่ยหวู่ซวงก็จมอยู่ในนั้น

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินท่านอื่นก็อยากจะลงมือ แต่แสงสว่างในสนามรบนั้นแรงเกินไป แม้ว่าเขาจะมองเห็นทั้งสองคนได้ไม่ชัดเจนก็ตาม

“บู้มม....”

เสียงปะทะกันดุจฟ้าร้อง อย่างไม่สิ้นสุด

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เยี่ยหวู่ซวงและผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินก็ต่อสู้อย่างดุเดือด

หลังจากช่วงเวลานั้น

“อ้ากกก....”

ก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

ตามมาติด ๆ คือ ทันใดนั้นแสงทั้งหมดก็หายไป

เพียงแค่เห็นว่าเยี่ยหวู่ซวงเป็นอิสระอย่างภาคภูมิใจแล้ว เสื้อผ้าสีขาวก็อาบโชกไปด้วยเลือด มือหนึ่งข้างที่ถือดาบ ส่วนอีกข้าง ก็จับมือของผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินเอาไว้

เพียงไม่นาน ในตอนนี้ร่างกายของผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสิน ก็แยกออกป็นสองส่วน เปลี่ยนเป็นเพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น

“อะไร?”

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินที่เหลือเห็นเข้ากับฉากนี้ ก็ขาสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

เยี่ยหวู่ซวงไม่เพียงแต่เป็นทงเสินระดับแรก แต่ข้ามขอบเขตเล็ก ๆ ทั้งสอง เพื่อมาทำให้ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินกลายเป็นเพียงแค่ครึ่งร่าง พลังการต่อสู้นี้ เป็นจริง......

น่ากลัวอย่างนี้

ส่วนทางผู้อาวุโสรอง ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสิน แท้จริงแล้วได้รับบาดเจ็บสาหัสด้วยน้ำมือของเยี่ยหวู่ซวง

เขาอดไม่ได้ที่จะคิดในใจ ว่าเป็นเพราะศัตรูมีพลังมากเกินไป อย่างนั้นคนที่สำนักหยินหยางก็ไร้ประโยชน์สิ?

“อ้ากก...”

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินที่ถูกผ่าครึ่ง ยังไม่ตาย ทั่วทั้งร่างอาบไปด้วยเลือด แก่นวิญญาณกรีดร้องอย่างน่าเวทนา

“ตอนนี้เจ้าให้โอกาสข้า คุกเข่าร้องขอ จากนั้นผู้อาวุโสรองก็กลับไปพบกับเจ้าสำนัก ไม่อย่างงั้น....”

บู้ม!

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินท่านนั้นยังไม่ทันพูดจบเลย ก็เห็นว่าเยี่ยหวู่ซวงเดินมุ่งตรงมายังเข้าทันที ด้วยสายตาเยือกเย็น

เขายังสังเกตเห็นว่า ทุก ๆ ย่างก้าวของเยี่ยหวู่ซวง เจตจำนงฆ่าบนร่างจะแข็งแกร่งขึ้น เส้นผมสีดำบนศีรษะลุกขึ้น เสื้อผ้าสีขาวจะเปื้อนไปด้วยเลือด รัศมีแห่งการฆาตกรรมเดือดพล่าน

“เขาไม่กลัวตายจริงหรือ?”

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินท่านนั้นรู้สึกเหลือเชื่อ

ในไม่นาน เขาก็รู้สึกตัว แล้วชี้ไปทางเยี่ยหวู่ซวงทั้งเอ่ยขึ้นว่า “เยี่ยหวู่ซวง เจ้ายืนกรานที่จะไม่ฟังผู้อื่น อย่างนั้นก็ไม่แสวงหาความตายเสีย เทพเซียนก็ขอร้องเจ้าไม่ได้...”

เผชิญกับภัยคุกคามจากผู้แข็งแกร่งผู้นี้ ในคำตอบของเยี่ยหวู่ซวงมีเพียงแค่ฉายานามเท่านั้น

“ไร้สาระมากไปแล้ว ฆ่าปิดปากเจ้าซะ”

หลังจากพูดอย่างนั้น ดาบที่ถือเยี่ยหวู่ซวงถือไว้อยู่ก็สังหารผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสิน ด้วยความเย่อหยิ่ง อย่างง่ายดายและประณีต

“แม้ร่างกายจะบาดเจ็บขนาดนี้ยังกล้ากำเริบเสิบสาน หรือจะพูดง่าย ๆ ว่าแกว่งเท้าหาเสี้ยน”

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินท่านนั้น ยื่นกำปั้นออกมา ดาบสั้นปรากฏขึ้นบนฝ่ามือ

ดาบสั้นยาไม่ถึงสองจื่อด้วยซ้ำ แต่ก็แฝงไว้ด้วยเจตจำนงฆ่า

“ซวา!”

ทันทีที่ดวงตาพร่ามัว ดาบสั้นเล่มนั้นก็ล่องหนไปกลางอากาศ ต่อหน้าต่อตาเยี่ยหวู่ซวง

เร็วเกินไปแล้ว!

เจตจำนงฆ่าอันน่ากลัวและดาบสั้นรวมตัวกัน สับไปที่หัวของเยี่ยหวู่ซวง

“ชวิ้ง!”

เยี่ยหวู่ซงยกดาบยาวออกมา สกัดกั้นดาบสั้นเอาไว้ ในระหว่างการปะทะกัน ประกายไฟจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปะทุออกมา

ประกายไฟส่องประกายแวววาว ไปทั่วทุกหนทุกแห่ง

ผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินท่านนั้น ทนไม่ไหวจึงหลับตาลงสักพัก

ในขณะที่หลับตาลงอยู่นั้น มือข้างหนึ่งของเยี่ยหวู่ซวง เหมือนอาวุธที่ไม่มีใครเทียบได้ ใช้ดาบผ่าท้องของผู้แข็งแกร่งแห่งสุดยอดขั้นทงเสินท่านนั้นออก แล้วควักอวัยวะออกมา