หนังตาของผู้อาวุโสรองกระตุก จับจ้องไปที่เยี่ยหวู่ซวงอย่างระมัดระวัง เหมือนเผชิญศัตรูที่แข็งแกร่ง
เยี่ยหวู่ซวงหันตัว ก้าวขึ้นไปบนอากาศไปทางผู้อาวุโสรอง ก่อนจะพูดด้วยความเยือกเย็น “ก่อนหน้านี้ที่เขาพูดไม่มีผิด เจ้าควรจะหนีพร้อมกับเขา แน่นอนล่ะ อย่างไรก็หนีไม่พ้น อย่างไรก็ต้องสู่เส้นทางแห่งความตายอยู่ดี”
ผู้อาวุโสรองส่งเสียงฮึดฮัดเย็นชาออกมา แล้วเอ่ยว่า “เยี่ยหวู่ซวง แต่เจ้าอยู่แค่ขอบเขตปราชญ์เท่านั้น ข้าทำการชำระบริสุทธิ์มาแล้วเป็นร้อนกว่าปี เมื่ออยู่ต่อหน้าข้า เจ้าก็ทำท่าทีกำเริบเสินสานอยู่”
ผู้อาวุโสรองจ้องไปที่เยี่ยหวู่ซวงด้วยสายตาเยือกเย็น สายตาน่ากลัว ราวกับมีดคม
เต็มไปด้วยเจตจำนงฆ่าอย่างรุนแรง แพร่กระจายออกมาจากตัวเขา กดดันไปยังเยี่ยหวู่ซวง
ในเวลาไม่นาน โลกถูกปกคลุมไปด้วยอากาศหนาวเย็น เต็มไปด้วยความหนาวเย็นไม่รู้จบ ซึ่งดูเหมือนจะแช่แข็งโลกและทำให้กระดูกของผู้คนเย็นลง
แต่ทว่าเยี่ยหวู่ซวงก็เมินเฉย ยังคงเดินหน้าต่อไป พูดด้วยใบหน้าที่ไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ “จะว่าไปแล้ว ข้าก็ต้องขอบใจเจ้า”
“หากไม่ใช่เพราะเจ้าให้โอกาสข้า ข้าเองก็ฆ่าคนไปแล้วไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นยังให้โอกาสข้าชำระบริสุทธิ์อีก”
“ข้าเยี่ยหวู่ซวงเป็นผู้ที่บุญคุณต้องทดแทนแค้นต้องชำระ อย่างนั้น ข้าจะเหลือซากศพให้เจ้าอย่างแน่นอน”
แม่งเอ้ย อย่างนี้เรียกบุญคุณต้องทดแทนแค้นต้องชำระหรือ?
มุมปากของผู้อาวุโสรองกระตุกด้วยความโกรธ ก่อนจะเอ่ยว่า “เยี่ยหวู่ซวง อย่าเย่อหยิ่งไปหน่อยเลย แม้ว่าเจ้าจะชำระบริสุทธิ์แล้วก็ตาม แต่เจ้าก็ยังเทียบข้าไม่ได้”
“เพี๊ยะ!”
เมื่อสิ้นเสียงพูดของผู้อาวุโสรอง มือข้างหนึ่งของเยี่ยหวู่ซวงก็ตบลงไป
หมัดนี้ของเขา ดู ๆ ไปราวกับลมพัด ธรรมดา ๆ ราวกับไม่ได่เอ่ยกล่าว แต่มันเต็มไปด้วยความรู้สึกของการกดขี่อย่างรุนแรง ราวกับว่ามีดาวดวงหนึ่งพุ่งชนเยี่ยหวู่ซวง
เมื่อเผชิญกับการโจมตี การแสดงออกของเยี่ยหวู่ซวงยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
เขายกมือซ้ายขึ้น เหยียดนิ้วออก แล้วกดไปข้างหน้าเบา ๆ
"จิ!"
พลังแห่งดาบถูกส่งออกมา ราวกับสายฟ้าฟาด ที่ฝ่ามือผู้อาวุโสรอง
ผู้อาวุโสรองรีบดึงหมัดกลับมา แล้วก้มหัวลงไปดู ตรงกลางฝ่ามือมีเลือดไหลออกมา
“นี่คือพลังของเซียนดาบหรือ?”
ผู้อาวุโสรอง ใจแป้วขึ้นมา
เขาไม่อยากจะจินตนาการ ว่านิ้วกระบี่ของเยี่ยหวู่ซวงจะเก่งกาจแค่ไหน หากว่าปล่อยพลังทั้งหมดออกมา จะสามารถต่อสู้ได้จนถึงขั้นไหน?
“ชำระบริสุทธิ์มากี่ปีแล้วยังรับมือกับข้าไม่ได้ งั้นก็เพียงพอที่จะเป็นแค่เศษสวะอล้ว”
เยี่ยหวู่ซวงกล่าวทั้งเดินไปข้างหน้า
“รนหาที่ตาย” ผู้อาวุโสรองเส้นเลือดโกรธผุดขึ้นมาบนหน้าผาก ยกกำปั้นขึ้นมา ล้วชกเข้าไปที่เยี่ยหวู่ซวง
“ตุ้บ!”
หมัดของผู้อาวุโสรองที่ส่งออกไปนั้น ทิศทางทั้งสี่สั่นสะเทือน ปราณหยินและหยางที่แข็งแกร่งก็พุ่งออกมาจากหมัดของเขาราวกับทะเลที่มีพายุ
หมัดนี้ทรงพลังมาก จนทำให้ผู้คนรู้สึกว่าไม่มีใครหยุดยั้งได้
แต่ การโจมตีที่ทรงพลังต่อหน้าผู้อาวุโสรอง ท่าทีของเยี่ยหวู่ซวงไม่มีความผันผวน มือซ้ายที่ส่งหมัดออกไปนั้น
“เชี้ยง!”
หมัดทั้งสองชนกันในอากาศราวกับระเบิดที่ดังสนั่น มีแสงสว่างจ้าพัดออกไปราวกับดวงอาทิตย์ระเบิด
ทันใดนั้น โลกก็พังทลายลง มีรอยแตกขนาดใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น และมันก็เป็นระเบียบเรียบร้อย
ไม่นาน
เห็นเพียงแค่ผู้อาวุโสรองถอยหลังไป เขาไม่ทรงตัวจนกว่าเขาจะถอยห่างออกไปหนึ่งร้อยเมตร เขาอ้าปากและพ่นเลือดออกมาเต็มปาก และมือขวาของเขาก็สั่น
หลังจากนั้นสามวินาที
“บู้ม!”
แขนทั้งแขนของผู้อาวุโสรอง ก็ระเบิดออก
“บู้ม!”
ผู้อาวุโสรองล้มลงกับพื้นห่างออกไปหนึ่งพันเมตร ทำให้เกิดหลุมและทำให้ฝุ่นฟุ้งกระจาย
เมื่อควันและฝุ่นกระจายไป เหลือเพียงครึ่งหนึ่งของร่างกายของผู้อาวุโสรอง เลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา และใบหน้าของเขาก็ซีดเซียว
"ล้มเหลว!"
ผู้อาวุโสรองรู้สึกไม่เต็มใจอย่างยิ่ง
เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะชำระบริสุทธิ์เมื่อหลายร้อยปีก่อน แต่เขาไม่สามารถหยุดเยี่ยหวู่ซวงที่เพิ่งชำระบริสุทธิ์ได้
“เวร...ไอ้เวรเอ้ย...”
ผู้อาวุโสรองตื่นเต้นมากจนอดไม่ได้ที่จะพ่นเลือดออกมาอีกคำหนึ่ง
แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจ แต่ผู้อาวุโสรองก็เข้าใจว่าเขาไม่เหมาะที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเยี่ยหวู่ซวง หากเขายังคงต่อสู้ต่อไป เขาจะล้มลงที่นี่
“เยี่ยหวู่ซวง รอข้าเถอะ ในไม่ช้าก็เร็วข้าจะฆ่าเจ้า”
เมื่อผู้อาวุโสรองคิดถึงจุดนี้ ก็เตรียมที่จะเดินจากไป เมื่อเขารีบออกจากหลุม จู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกเย็นเฉียบเข้ามาหาเขา
เยี่ยหวู่ซวงปรากฏตัวเหนือหลุม แต่งกายด้วยชุดสีขาวไร้มลทิน มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับน้ำแข็งที่ไม่ละลายมานานนับพันปี หนาวจัดมาก
“ตามนิสัยในอดีตของข้า ข้าจะฆ่าเจ้าอย่างไม่ลังเล และจะไม่ให้โอกาสเจ้า”
“เหตุผลท้าไม่ทำอย่างนั้นก็เพราะข้าอยากเห็นว่าปราชญ์ของสำนักหยินหยางมีพลังมากแค่ไหน?W
“ตอนนี้ ดูอ่อนแอเกินกว่าจะสู้”
คำพูดของเยี่ยหวู่ซวง กระตุ้นผู้อาวุโสรองอย่างลึกซึ้ง
“อา เจ้ากล้าทำข้าขายหน้า ข้าจะฆ่าเจ้า” ผู้อาวุโสรองเพิกเฉยต่อร่างที่แตกสลายและรีบไปหาเยี่ยหู่ซวง
โดยไม่คาดคิด ทันทีที่ผู้อาวุโสรองบออกจากหลุม ก็มีเท้าใหญ่ก้าวเข้ามาในหลุมอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...