วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2023

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนในจวนเจ้าเมืองตกตะลึง

ไม่มีใครคาดคิดว่า คนที่ยังมีชีวิตอยู่ จะสามารถตายได้แบบนี้?

“ใคร?”

จงเจิ้นเจียงเป็นคนแรกที่ตอบสนอง คลื่นแห่งเจตนาฆ่าแผ่ออกมาจากตัวเขา

ทันใดนั้น ทุกคนก็มองไปรอบๆ เตรียมที่จะลงมือ

หลังจากผ่านไปนานโดยไม่มีใครปรากฏตัว

จงเจิ้นเจียงก็เยาะเย้ยและพูดว่า “ในเมื่อกล้าที่จะฆ่าคนของฉัน ทำไมถึงซ่อนตัวอยู่ในเงามืด?”

“ถ้ากล้าก็ออกมาสิ!”

“ฉันอยากรู้ว่า ใครที่กล้าทำสิ่งที่ไม่รอบคอบในดินแดนของฉัน!”

ปัง!

รอยแยกปรากฏขึ้นในอากาศ

ทุกคนรีบเงยหน้าขึ้นมอง เห็นร่างที่ก้าวออกมาจากรอยแยกในอากาศ

เขามีลักษณะที่คมชัด ใบหน้ามีเหลี่ยมมุมราวกับว่าถูกแกะสลักจากหิน สวมชุดสีขาวสะอาดตาและถือดาบยาวไว้บนหลัง โดยยืนตรงเหมือนดาบ

เยี่ยหวู่ซวง!

เมื่อฝูงชนเห็นเยี่ยหวู่ซวง คำสองคำก็ผุดขึ้นมาในใจโดยไม่ได้ตั้งใจ

“หล่อมาก!”

นี่คือความคิดร่วมกันของทุกคนที่อยู่ที่นั่น

แน่นอนว่า กลุ่มกบที่ก้นบ่อ ไม่เคยเห็นผู้อ่านของพวกเขา มิฉะนั้น พวกเขาอาจคิดว่ารูปลักษณ์ของเยี่ยหวู่ซวงเป็นเพียงคนธรรมดาๆ

“หล่อมาก ถ้าเขาเป็นสามีของฉันก็คงดี” สนมคนหนึ่งข้างจงเจิ้นเจียงจ้องมองเยี่ยหวู่ซวงด้วยความหลงใหล จู่ๆ ก็ตัวสั่นและทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างอ่อนแรง

“นังร่าน!” จงเจิ้นเจียงสังเกตเห็นอาการของนางสนมและสาปแช่งในใจ

พูดตามตรง เขาอิจฉารูปร่างหน้าตาของเยี่ยหวู่ซวงมากทีเดียว

“ถ้าเจ้าเมืองของเรามีรูปร่างหน้าตาแบบนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องออกไปจีบผู้หญิงหรอก สตรีผู้มีคุณธรรมเหล่านั้นคงจะรีบเสนอตัวมาโดยสมัครใจ”

จงเจิ้นเจียงตั้งสติ เอามือประกบเยี่ยหวู่ซวง แล้วถามอย่างสุภาพว่า “ขอถามหน่อยเถอะว่าคุณเป็นใคร? แล้วทำไมคุณถึงฆ่าใครบางคนจากจวนเจ้าเมืองของฉัน?”

จงเจิ้นเจียงไม่เคยเห็นรูปเหมือนของเยี่ยหวู่ซวงมาก่อน ดังนั้นจึงจำเขาไม่ได้ นอกจากนี้ เนื่องจากเยี่ยหวู่ซวงโผล่ออกมาจากรอยแยกในอากาศ ซึ่งเป็นเทคนิคของนักปราชญ์ผู้ทรงพลัง จงเจิ้นเจียงจึงพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพในระดับหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่กลัว

ท้ายที่สุดแล้ว เขาคือเจ้าเมืองจิงหนิง ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากพื้นที่เทพไท่จู และเขาไม่เชื่อว่า ใครในโลกนี้จะกล้าทำอะไรกับเขา

“คุณไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร?”

เยี่ยหวู่ซวงยืนนิ่งอยู่ในอากาศและพูดอย่างดูถูก “คุณไม่ได้แค่บอกว่า คุณจะพยายามฆ่าฉันอย่างเต็มที่หรือ?”

จงเจิ้นเจียงตกตะลึง “คุณคือ...…เยี่ยหวู่ซวง?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ผู้พิทักษ์จวนเจ้าเมืองทุกคนก็ดึงอาวุธออกมา ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ

“ไม่ใช่ คุณไม่ใช่เยี่ยหวู่ซวง” จงเจิ้นเจียงกล่าว “ผู้อาวุโสใหญ่กล่าวถึงในข้อความว่า เยี่ยหวู่ซวงเพิ่งจะผ่านเข้าสู่ขั้นทงเสินแรกได้ไม่นานนี้ ขณะที่คุณ…...”

โอ้โห ข้อมูลนั้นผิด

หัวใจของจงเจิ้นเจียงตกต่ำลง และเขารีบดึงกระดาษหยกสื่อสารออกมาจากแขนเสื้อ เตรียมที่จะติดต่อกับผู้อาวุโสใหญ่แห่งพื้นที่เทพไท่จู หลี่ชางชิง ทันใดนั้น รัศมีอันดุร้ายก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างของเขาราวกับคลื่นยักษ์

ขณะนี้ เหงื่อเย็นก็ไหลอาบหลังของจงเจิ้นเจียง และเขาไม่กล้าขยับตัวเลย

สำหรับคนอื่นๆ ภายใต้แรงกดดันนี้ พวกเขาก้มหลังและตัวสั่นด้วยความกลัว

เยี่ยหวู่ซวงกล่าวว่า “ความเกลียดชังในการฆ่าลูกชายของฉันมันไม่สามารถปรองดองกันได้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะสังหารทุกคนจากพื้นที่เทพไท่จูทีละคน จนกว่าจะไม่มีใครเหลืออยู่”

จงเจิ้นเจียงตื่นตระหนกและเร่งเร้า “เยี่ยหวู่ซวง มาหารือเรื่องนี้กันอย่างใจเย็น ไม่จำเป็นต้องทำอะไรโดยหุนหันพลันแล่น...…”

ฮึ!

ก่อนที่จงเจิ้นเจียงจะพูดจบประโยค กระบี่ชี้ก็แทงทะลุหน้าผากของเขา ทำให้ดวงตาของเขาเบิกกว้างราวกับตาย

ทันใดนั้น จวนเจ้าเมืองทั้งหมดก็เงียบลงราวกับตาย ทุกคนจ้องมองเยี่ยหวู่ซวงด้วยความตกใจ

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง

“อะไรนะ?” หยุนซานลุกขึ้นยืน

จิ่วเจี้ยนเซียนพูดต่อ “ระหว่างทางไปพบคุณ ฉันได้พบกับนักบุญหยุนซี เธอถามฉันว่า ฉันได้ยินข่าวอะไรเกี่ยวกับเยี่ยฉังเซิงเมื่อเร็วๆ นี้หรือไม่ และฉันไม่สามารถซ่อนมันได้ ดังนั้น…...”

“ไร้สาระ!” หยุนซานโกรธจัด ชี้ไปที่จิ่วเจี้ยนเซียนและดุว่า “คุณรู้ไหมว่า ซีเอ๋อร์รู้สึกอย่างไรกับเด็กคนนั้น?”

“คุณบอกเธอเรื่องนี้ คงอยากทำให้เรื่องวุ่นวายขึ้นใช่ไหม”

จิ่วเจี้ยนเซียนรีบโค้งคำนับและพูดว่า “โปรดลงโทษฉันด้วยผู้นำ”

“ช่างมันเถอะ พูดไปแล้ว การลงโทษคุณตอนนี้มีประโยชน์อะไร?” หยุนซานขมวดคิ้วและคว้าโอกาสนี้สั่งจิ่วเจี้ยนเซียน “รีบไปที่บ้านของซีเอ๋อร์ และตั้งสิ่งกีดขวาง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากนิกายดาบชิงอวิ๋น”

“เข้าใจแล้ว” จิ่วเจี้ยนเซียนลุกขึ้นและหันหลังเพื่อออกจากห้องโถง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะออกไป ก็มีร่างหนึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอก

นั่นคือหยุนซี

ในขณะนี้ หยุนซีมีสีหน้าว่างเปล่า ดวงตาของเธอแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่า เธอเพิ่งร้องไห้หนัก

“นักบุญ..….”

จิ่วเจี้ยนเซียนทักทายหยุนซี แต่เธอเดินผ่านเขาไปโดยไม่สนใจ

“ซีเอ๋อร์ อะไรทำให้ลูกมาที่นี่?” หยุนซานถามด้วยรอยยิ้ม

หยุนซีคุกเข่าลงและพูดว่า “พ่อ หนูมาเพื่อบอกลา”

“หนูให้คำมั่นสัญญากับฉังเซิงมานานแล้ว แม้ว่าเราจะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่ในใจของหนู เขาคือสามีของหนู”

“สามีของหนูถูกฆ่า และหนูต้องแก้แค้นให้เขา”

“หนูขอการสนับสนุนจากพ่อ!”

สีหน้าของหยุนซานมืดมนลง เมื่อเขาตอบว่า “จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าพ่อปฏิเสธที่จะสนับสนุนลูก?”

“ถ้าอย่างนั้น หนูจะตายก่อนพ่อ และไปที่ยมโลกกับฉังเซิง” หลังจากพูดแบบนี้ หยุนซีก็หยิบมีดสั้นออกมาและกดมันไว้ที่คอของเธอ