วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2022

พลังของนักปราชญ์สามารถทำลายล้างได้ทุกสิ่ง

เยี่ยหวู่ซวงใช้เพียงดาบเล่มเดียว เมืองซวงหลงทั้งเมืองก็ถูกทำลายหายไปในพริบตา

เมื่อมองไปยังเมืองซวงหลงที่ถูกทำลาย แววตาของเยี่ยหวู่ซวงไม่มีแม้แต่ความเมตตา

ก่อนที่เขาจะชักดาบออกมา เขาได้ใช้จิตรับรู้เพื่อสำรวจแล้วว่าผู้คนในเมืองซวงหลงได้เสียชีวิตหมดแล้ว ทุกคนถูกฝึกให้เป็นนักรบเดนตายด้วยเคล็ดลับวิชามาร

ทุกสิ่งสอดคล้องกับสิ่งที่ผู้อาวุโสสำนักหยินหยางได้พูดไว้ ดังนั้น เมืองนี้จึงไม่สามารถปล่อยเอาไว้ได้ มิฉะนั้น เมื่อนักรบเดนตายเหล่านี้ออกจากเมือง ใครจะรู้ว่าจะมีคนตายอีกเท่าไหร่

แม้ว่าเยี่ยหวู่ซวงต้องการล้างแค้นให้เยี่ยชิว แต่เขาก็ไม่ได้เสียสติ

เทพแห่งการฆ่า จะฆ่าเฉพาะผู้ที่สมควรตายเท่านั้น!

“ชิวเอ๋อร์ เจ้าไม่ต้องห่วง ไม่ว่าใครที่ทำร้ายเจ้า ข้าจะไม่ละเว้นสักคนเดียว”

เยี่ยหวู่ซวงพูดจบก็ฟันดาบเกิดเป็นรอยแยก แล้วเขาก็พุ่งเข้าไปในนั้น

ห่างออกไปสามล้านไมล์

มีเมืองหนึ่งชื่อเมืองจิ่งหนิง

เมืองนี้อยู่ในดินแดนเทพไท่ซู

ในเวลานี้ จวนเจ้าเมืองเต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ

บนเก้าอี้เจ้าเมือง

ชายวัยกลางคนในชุดคลุมหรูหราลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า "ทุกท่าน กรุณาเงียบๆ หน่อย ข้ามีอะไรจะพูด"

ชายวัยกลางคนมีรูปร่างเตี้ย ผิวขาวและอ้วน ที่นิ้วหัวแม่มือสวมแหวนหยกสีดำ มองแวบเดียวก็รู้ว่าเขาเป็นบุคคลที่มีฐานะสูงส่ง

คนผู้นี้ ก็คือเจ้าเมืองเมืองจิ่งหนิง จงเจิ้นเจียง!

เมื่อได้ยินคำพูดของจงเจิ้นเจียง เดิมทีที่บรรยากาศครึกครื่นก็เงียบลงทันที และทุกคนก็มองไปที่จงเจิ้นเจียง

จงเจิ้นเจียงพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม: "ทุกท่าน วันนี้ที่เรามีช่วงเวลาที่ดีในที่นี่ได้นั้น ต้องยกความดีความชอบให้แก่ผู้อาวุโสเฉินเสวียน "

“ถ้าผู้อาวุโสเฉินเสวียนไม่ได้ฆ่าเยี่ยฉังเซิง เกรงว่าพวกเราทุกคนคงยังต้องเฝ้าอยู่ด้านนอกของเผ่าปีศาจต่อไป”

“ผู้อาวุโสเฉินเสวียนเป็นผู้ช่วยให้พวกเราหลุดพ้นจากห้วงแห่งความทุกข์นี้”

นับตั้งแต่ที่เยี่ยชิวเข้ามาไปที่เผ่าปีศาจ จงเจิ้นเจียงก็ได้รับคำสั่งจากผู้นำสูงสุดแห่งดินแดนเทพไท่ชู สั่งให้เขานำกองกำลังทหารร่วมกับคนอีกหลายสำนักไปเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ด้านนอกของเผ่าปีศาจ เพื่อเฝ้ารอให้เยี่ยชิวออกมา

แต่กลับไร้วี่แววของเยี่ยชิว

เมื่อวานนี้ เขาได้รับข้อความจากหลี่ชางชิงผู้อาวุโสสูงสุดแห่งดินแดนเทพไท่ซู โดยบอกว่าเยี่ยฉังเซิงถูกผู้อาวุโสเฉินเสวียนฆ่าตายที่นอกเขตสุสานมังกรแล้ว และยังสั่งให้พวกเขาเดินทางกลับเมืองจิ่งหนิง

เมื่อจงเจิ้นเจียงได้ยินข่าวนี้เขาก็ร้องไห้ด้วยความดีใจ

ทุกวันนี้ที่เขาเฝ้าอยู่ด้านนอกเผ่าปีศาจ กินนอนแสนลำบาก สำหรับเขาผู้ครองเมืองที่ใช้ชีวิตมั่งคั่งสุขสบาย มันเป็นสิ่งที่ทุกข์ทรมานมาก

สิ่งที่ทรมานที่สุดก็คือ ขณะที่ออกมาปฏิบัติภารกิจอยู่ภายนอกเช่นนี้ เขาไม่กล้าไปเที่ยวผู้หญิงเลย

ทุกคนในเมืองจิ่งหนิงรู้ดีว่าจงเจิ้นเจียงนั้นมีความต้องการผู้หญิงอย่างมาก อาจจะกล่าวได้ว่าเป็นการเสพติด ดังนั้นเขาจึงมีเมียน้อยมากกว่าร้อยคน

ผู้หญิงคนไหนที่เขาถูกใจ ไม่ว่าจะเป็นนางโลมในหอนางโรม หญิงสาวจากตระกูลผู้ดี ภรรยาของคนอื่น ลูกสาวบ้านอื่น หรือแม้แต่เป็นแม่ของใคร......

กล่าวสรุปคือ ไม่มีผู้หญิงคนไหนในเมืองจิ่งหนิงที่ตกเป็นเป้าของเขาแล้วจะสามารถหนีรอดจากเงื้อมมือของเขาได้

แม้กระทั่ง หลายครอบครัวที่ต้องแยกแตกเลิกรากัน หรือครอบครัวถูกทำลายและเสียชีวิตด้วยน้ำมือของจงเจิ้นเจียง

แน่นอนว่ายังมีผู้หญิงอีกหลายคนเมื่อได้รับความโปรดปรานจากเขาแล้ว ก็เกิดความโลภในความมั่งคั่งและอำนาจ ก็ยินยอมไปเป็นเมียน้อยของเขา

ในทุกๆวันจงเจิ้นเจียงจะต้องมั่วสุมกับผู้หญิงสี่ถึงห้าคน

สิ่งที่คนภายนอกไม่รู้ก็คือ ทุกครั้งเขาจะอึดได้เพียงชั่วครู่เท่านั้น สังขารไม่เอื้อและไม่เจียมตัว

จงเจิ้นเจียงเฝ้าดูสถานการ์อยู่ด้านนอกเผ่าปีศาจมานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว เขาเกือบจะเป็นบ้าไปแล้วที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงเลยเป็นเวลานานขนาดนี้

ยังโชคดี ที่เยี่ยฉังเซิงตายแล้ว

หลังจากได้รับคำสั่งจากผู้อาวุโสใหญ่ จงเจิ้นเจียงก็นำคนของเขาออกจากเผ่าปีศาจโดยทันที และรีบเดินทางกลับไปที่เมืองจิ่งหนิงโดยไม่หยุดพัก

เมื่อคืน เขาคลุกคลีอยู่กับเมียน้อยสิบคนโดยที่ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย นั้นเพราะเขาใช้เวลาในการเสร็จกิจไม่ถึง......

ห้านาที！

จงเจิ้นเจียงถือแก้วเหล้าแล้วพูดต่อ: "แม้ว่าผู้อาวุโสเฉินเสวียนจะฆ่าเยี่ยฉังเซิง แต่เขาก็ตายเพราะสาเหตุนี้ ดังนั้นแก้วนี้พวกเรามาดื่มเพื่อทำความเคารพต่อเฉินเสวียนกันเถอะ”

หลังจากที่จงเจิ้นเจียงพูดจบ ผู้คนหลายร้อยคนในจวนของเจ้าเมืองก็ยืนขึ้นและยกแก้วเหล้าขึ้นพร้อมกัน

หลังจากที่ทุกคนนั่งลง จงเจิ้นเจียงก็วางแก้วของเขาลงแล้วพูดว่า "การออกไปปฎิบัติภารกิจในครั้งนี้ แม้ว่าเราจะจับตัวเยี่ยฉังเซิงไม่ได้ แต่สุดท้ายเยี่ยฉังเซิงก็ตายไปแล้ว"

“ในฐานะเจ้าเมือง ข้าไม่สามารถปล่อยให้พวกเจ้าไปลำบากลำบนกับข้า ฉะนั้นทุกคนที่ออกไปปฎิบัติภารกิจกับข้าในครั้งนี้ ทุกคนจะได้ตบรางวัลเป็นหินวิญญาณห้าพันก้อน”

“นอกจากนี้ ยังจะมอบยาวิญญาณระดับเหลืองให้อีกสามก้อน”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ทุกคนก็ส่งเสียงโห่ร้องอีกครั้ง

“เจ้าเมืองปราดเปรื่องที่สุด！”

“เจ้าเมืองปราดเปรื่องที่สุด！”

“……”

จงเจิ้นเจียงกล่าวต่อ: "พี่น้องทุกท่าน อย่าเพิ่งรีบดีใจ เมื่อเช้านี้ข้าได้รับคำสั่งจากผู้อาวุโสใหญ่อีกครั้ง"

“เยี่ยหวู่ซวงคนผู้นี้ พวกเจ้าคงเคยได้ยินชื่อมาก่อนใช่ไหม?”

ทุกคนพยักหน้า

เยี่ยหวู่ซวงได้ฆ่าคนของสำนักหยินหยางไปไม่ใช่น้อย ทำให้สำนักหยินหยางเกิดเรื่องวุ่นวายไม่เป็นสุข เรื่องนี้ได้แพร่กระจายไปทั่วดินแดนตงฮวงแล้ว”

จงเจิ้นเจียงกล่าวว่า: "ผู้อาวุโสใหญ่บอกว่าชายคนนี้เป็นพ่อของเยี่ยฉังเซิง"

“ผู้อาวุโสใหญ่มีคำสั่งให้พวกเรา หากผู้ใดพบเห็นเขาให้ฆ่าเยี่ยหวู่ซวงให้ได้ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม”

“ หากใครสามารถฆ่าเยี่ยหวู่ซวงได้ ข้าเจ้าเมืองจะตบรางวัลใหญ่ให้อย่างงาม นอกจากนี้ ผู้อาวุโสก็จะมอบรางวัลให้ด้วยเช่นกัน”

ทุกคนรู้สึกตื่นเต้น

ในเวลานี้ ขั้นหยวนอิงระดับสูงคนหนึ่งก็ยืนขึ้นและพูดเสียงดังว่า: "เจ้าเมืองไม่ต้องห่วง ถ้าเยี่ยหวู่ซวงกล้ามาที่เมืองจิ่งหนิงของเรา ข้าจะทำให้เขาได้มาแต่ไม่มีวันได้กลับไปอย่างแน่นอน.... ”

ยังพูดไม่ทันจบ

“ฟิ้ว！ “

พลังแห่งดาบก็พุ่งเข้าหาเขา ขั้นหยวนอิงระดับสูงผู้นั้นก็ถูกดาบฟันแยกออกเป็นสอง