วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2047

“สำเร็จแล้ว!”

ใบหน้าของอู่จี๋เทียนจุนเต็มไปด้วยความยินดีอย่างมาก

จากนั้น ก็เห็นได้ว่าผิวหนังที่ดำไหม้ของเฟิงว่านหลี่หลุดลอกออก และผิวหนังใหม่ก็เริ่มงอกขึ้นมา

ไม่นานนัก เฟิงว่านหลี่ก็ดูเหมือนกลายเป็นคนใหม่ หลังจากที่ผิวหนังเก่าหลุดออก ผิวหนังใหม่ก็เปล่งประกายมีรัศมีที่ทรงพลังและเต็มไปด้วยพลังอันแข็งแกร่ง

เฟิงว่านหลี่หาชุดคลุมสีดำมาสวม ผมยาวปลิวไสว ใบหน้าของเขาดูเหมือนคนอายุราวๆสามสิบสี่สิบปี คล้ายกับเทพเซียนที่ฟื้นคืนชีพ

“น้องเฟิง ยินดีด้วย!”

อู่จี๋เทียนจุนยิ้มแสดงความยินดี

เขาใช้ชีวิตคนถึงหกแสนคนในการบูชายัญและใช้ยาศักดิ์สิทธิ์สิบกว่าชนิดผนึกขึ้น ในที่สุดก็ทำให้เฟิงว่านหลี่ฟื้นจากอาการบาดเจ็บและบรรลุถึงระดับนักปราชญ์ราชาได้สำเร็จ

เฟิงว่านหลี่ก้าวมาหาอู่จี๋เทียนจุนและคุกเข่าลง น้ำตาเอ่อล้นด้วยความซาบซึ้ง จากนั้นเขากล่าวว่า “การที่ฉันมีชีวิตรอดมาได้ เป็นเพราะความช่วยเหลือของพี่ใหญ่ พี่ใหญ่มีพระคุณต่อฉันเหมือนให้ชีวิตใหม่แก่ฉัน นับจากนี้ชีวิตของฉันคือของพี่ใหญ่”

“เราคือพี่น้องกัน จะต้องเกรงใจไปทำไม” อู่จี๋เทียนจุนเดินมาประคองเฟิงว่านหลี่ให้ลุกขึ้น

เฟิงว่านหลี่พูดว่า “เพื่อช่วยฉันบรรลุและรักษาอาการบาดเจ็บ คุณทำให้ชีวิตผู้คนมากมายต้องสูญสิ้น...พี่ใหญ่ ฉันรู้สึกผิดจริงๆ”

“น้องเอ๋ย อย่าได้พูดเช่นนั้น” อู่จี๋เทียนจุนกล่าว “เพื่อนายแล้ว ไม่ใช่แค่ชีวิตคนแค่ไม่กี่แสน แม้จะต้องสังเวยชีวิตเป็นล้านเป็นพันล้าน ฉันก็ไม่ลังเล”

นี่คือคำพูดจากใจของอู่จี๋เทียนจุน

สำหรับเขาแล้ว การใช้ชีวิตคนนับแสนเพื่อแลกกับผู้แข็งแกร่งระดับนักปราชญ์ราชานั้นเป็นการแลกเปลี่ยนที่คุ้มค่าอย่างยิ่ง

นักปราชญ์ราชา คือผู้ที่อยู่ในจุดสูงสุดของโลกการฝึกตน

แม้แต่สำนักปู่เทียนและสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ก็มีนักปราชญ์ราชาเพียงหนึ่งท่านในแต่ละสำนัก

กล่าวได้ว่า ผู้แข็งแกร่งระดับนักปราชญ์ราชาคนหนึ่งสามารถสร้างสำนักใหม่ได้

และตอนนี้ สำนักหยินหยางมีนักปราชญ์ราชาถึงสองท่าน ซึ่งในสายตาของอู่จี๋เทียนจุน นี่มากพอที่จะกวาดล้างตงฮวงได้แล้ว

เฟิงว่านหลี่กล่าวว่า “พี่ใหญ่ คำขอบคุณฉันจะไม่พูดมากไปกว่านี้ ชีวิตของฉันคือสิ่งที่คุณให้มา ต่อไปนี้ฉันจะทำตามคุณทุกอย่าง”

“ดี” อู่จี๋เทียนจุนยิ้มอย่างมีความสุข

นี่เป็นช่วงเวลาที่อู่จี๋เทียนจุนมีความสุขที่สุดในระยะเวลายาวนานที่ผ่านมา

ในขณะนี้เฟิงว่านหลี่ก็ตื่นเต้นมาก หลังจากปิดด่านฝึกตนเป็นเวลาหลายปี ในที่สุดเขาก็บรรลุถึงระดับนักปราชญ์ราชาจนทำให้รู้สึกฮึกเหิมเป็นพิเศษ

แน่นอนว่า การบรรลุถึงระดับนักปราชญ์ราชานั้นเป็นเรื่องใหญ่ เขาย่อมต้องหาใครสักคนมาแบ่งปันความสำเร็จด้วย

เฟิงว่านหลี่ยิ้มพลางพูดว่า “พี่ใหญ่ นานแล้วที่ฉันไม่ได้เจอเหล่าผู้อาวุโส เมื่อเรากลับไปยังสำนัก คุณเรียกพวกเขามารวมกันเถอะ คืนนี้ไม่เมาเราจะไม่หยุด”

“และยังมีฉีเทียนศิษย์ของคุณ ฉันชอบเจ้าเด็กคนนั้นมาก เรียกเขามาร่วมด้วย”

“นานแล้วที่ไม่ได้เจอพวกเขา ฉันไม่รู้ว่าพวกเขามีพัฒนาการบ้างหรือไม่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา”

อู่จี๋เทียนจุนถอนหายใจยาว “เอ่อ น้องเอ๋ย ฉันกลัวว่านายคงจะไม่ได้พบกับฉีเทียนและเหล่าผู้อาวุโสอีกแล้ว”

“ทำไมเล่า?” เฟิงว่านหลี่ถามด้วยความสงสัย “หรือว่าพวกเขาออกไปปฏิบัติภารกิจ?”

“ฉันก็ว่าอยู่ ทำไมตอนฉันฝ่าด่านเคราะห์ใหญ่ พวกเขาถึงไม่ปรากฏตัวมา”

“ไม่เป็นไร รอพวกเขากลับมาแล้วเราค่อยรวมตัวกันใหม่ก็ได้…”

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวเสียงหนักว่า “พวกเขาตายหมดแล้ว”

“อะไรนะ?” เฟิงว่านหลี่ตกใจและถามว่า “ฉีเทียนก็ตายแล้วงั้นหรือ?”

อู่จี๋เทียนจุนตอบเสียงขรึมว่า “ตายหมดแล้ว”

เฟิงว่านหลี่โกรธ “พี่ใหญ่ คุณบอกฉันมาว่าใครเป็นคนทำ ฉันจะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้ เพื่อแก้แค้นให้กับผู้อาวุโสและฉีเทียน!”

“เรื่องนี้ยาวมาก เอาไว้ค่อยคุยกันทีหลัง” อู่จี๋เทียนจุนตอบ “ตอนนี้ฉันต้องบอกเนายเรื่องสำคัญยิ่งอีกเรื่อง อีกสามวันฉันจะบุกโจมตีนิกายดาบชิงอวิ๋น”

การปกครองตงฮวงช่างเป็นเกียรติที่ยิ่งใหญ่เพียงใด แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้นแล้ว

เฟิงว่านหลี่หัวเราะ "ฉันไม่สนใจเรื่องการปกครองตงฮวง แต่สิ่งใดที่พี่ใหญ่ต้องการทำ ฉันจะสนับสนุนอย่างเต็มที่ นับจากนี้ฉันจะเป็นดาบในมือของพี่ใหญ่ ใครที่พี่ใหญ่ต้องการให้ฉันฆ่า ฉันจะฆ่ามัน"

"น้องรัก!" อู่จี๋เทียนจุนตบไหล่เฟิงว่านหลี่พลางกล่าว "เรากลับไปดื่มกัน พรุ่งนี้เราจะทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋น"

เฟิงว่านหลี่ยิ้มพลางตอบว่า "ตกลง!"

...

รุ่งเช้าวันถัดมา

อู่จี๋เทียนจุนและเฟิงว่านหลี่มาถึงศาลบรรพชนของสำนักหยินหยาง ทำพิธีบูชาบรรพชนของสำนัก จากนั้นทั้งสองปรากฏตัวในท้องฟ้าว่างเปล่า

อู่จี๋เทียนจุนขี่ฉีหลินสีม่วง ส่วนเฟิงว่านหลี่ขี่สิงโตทองคำเก้าหัว ทั้งสองสัตว์เทพนี้เป็นผู้ใหญ่แล้วและมีพลังแข็งแกร่งกว่าปราชญ์ธรรมดาทั่วไป

ทั้งคู่ดูสง่างามและน่าเกรงขาม

ในขณะนั้น บนท้องฟ้าไม่เห็นดวงอาทิตย์ เมฆหนาทึบปกคลุมไปทั่ว ทำให้บรรยากาศดูอึดอัดและเงียบงัน

อู่จี๋เทียนจุนมองไปยังทิศทางไกลออกไป ดวงตาของเขาราวกับมีดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์และดวงดาวที่ล่มสลายอยู่ในนั้น ทำให้ดูน่ากลัวอย่างยิ่ง

พลังอันมหาศาลแผ่ออกมาจากตัวเขา ราวกับแรงระเบิดของภูเขาไฟ พลังนี้กระแทกไปถึงสวรรค์ชั้นที่เก้า

เหนือฟ้า เมฆที่ปกคลุมอยู่ดูเหมือนจะถูกพลังของอู่จี๋เทียนจุนแหวกออก แสงทองจากดวงอาทิตย์ส่องลงมาผ่านช่องเมฆ ราวกับส่องแสงศักดิ์สิทธิ์ปกคลุมไปทั่วสำนักงานใหญ่ของสำนักหยินหยาง

“ไปกำจัดหยุนซานและทำลายจื่อหยาง!”

“หากทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋นไม่ได้ จะไม่กลับมา!”

“ออกเดินทาง!”

อู่จี๋เทียนจุนและเฟิงว่านหลี่ขี่สัตว์เทพข้ามผ่านท้องฟ้า มุ่งตรงไปยังนิกายดาบชิงอวิ๋น พลังการต่อสู้และการฆ่าฟันกระจายยาวไปสามหมื่นลี้