วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2048

เพียงแค่สิบห้านาทีให้หลัง

"บูม!"

ทันใดนั้น เงาร่างสองร่างก็ปรากฏขึ้นจากรอยแยกในอากาศ

คนทั้งสองคืออู่จี๋เทียนจุนและเฟิงว่านหลี่!

พวกเขาขี่ฉีหลินและสิงโตทองคำเข้าสู่เส้นแบ่งเขตแดนระหว่างสำนักหยินหยางและนิกายดาบชิงอวิ๋น

"เมืองข้างหน้านั่นแหละ เป็นดินแดนของนิกายดาบชิงอวิ๋น" อู่จี๋เทียนจุนเอ่ย

เฟิงว่านหลี่มองไปยังเมืองที่ไม่ไกลนัก ก็เห็นป้ายชื่อว่าเมืองเทียนฉี

รอบๆเมืองเทียนฉีตั้งอยู่กลางขุนเขา มีทิวทัศน์อันงดงาม

"ป้าบ!"

เฟิงว่านหลี่ตบหลังสิงโตทองคำที่เขาขี่อยู่ สิงโตคำรามเสียงดังสนั่นก้องฟ้า: "โฮ้ว..."

คลื่นเสียงอันน่ากลัวกระจายออกไป ทำให้อากาศแปรผัน ต้นไม้เก่าแก่แตกเป็นเสี่ยงๆ และกำแพงเมืองก็พังทลายลงในพริบตา

"ศัตรูโจมตี!"

"ศัตรูโจมตี!"

เมืองเทียนฉีตกอยู่ในความโกลาหลทันที พลังของสัตว์เทพตัวเต็มวัยนั้นน่าสะพรึงราวกับคลื่นยักษ์ซัดเข้ามาอย่างรุนแรง

ขณะนั้นเอง

เสียงกระบี่หนึ่งสายดังขึ้น เสมือนเสียงคำรามของมังกร พลังที่แข็งแกร่งพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า

เขาเป็นชายชราผู้หนึ่ง

ผมขาวโพลน ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย เลือดในกายดูเหมือนจะแห้งเหือดไปแล้ว บ่งบอกถึงอายุขัยที่เหลือไม่มาก

แต่ถึงกระนั้น ชายชราก็ยืนตัวตรงเหมือนทวนเหล็ก มือกุมกระบี่ยาวไว้อย่างมั่นคง

"ผู้ใดบังอาจมาก่อความวุ่นวายในเมืองเทียนฉีของฉัน?" ชายชราตะโกนเสียงดังก้องราวกับสายฟ้าฟาด

ทันใดนั้น ดวงตาของชายชราเบิกกว้าง

เพราะเขาเห็นอู่จี๋เทียนจุนและเฟิงว่านหลี่

ภายในใจของชายชราเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เขายกมือขึ้นแสดงความเคารพ พร้อมเอ่ยอย่างสุภาพว่า "ฉันไม่รู้ว่าเทียนจุนและผู้อาวุโสเฟิงมาเยือน จึงไม่ได้ต้อนรับให้สมเกียรติ ขอโปรดให้อภัย"

"คุณเป็นเจ้าเมืองเทียนฉีหรือ?" เสียงอันทรงอำนาจของเฟิงว่านหลี่ดังขึ้นจากอากาศเบื้องบน เต็มไปด้วยแรงกดดันมหาศาล

"ใช่แล้ว!" ชายชราพยักหน้าตอบ พร้อมถามอย่างระแวงว่า "ไม่ทราบว่าเทียนจุนและผู้อาวุโสเฟิงมาเยือนเมืองเทียนฉีด้วยเหตุใด?"

"ฉันให้คุณเลือกสองทาง ยอมสวามิภักดิ์หรือไม่ก็ต้องตาย" เสียงของเฟิงว่านหลี่เด็ดขาดและทรงอำนาจ ราวกับไม่มีผู้ใดกล้าขัดขืน

หัวใจของชายชราสั่นไหวทันที เขาคิดว่าหรือว่าสำนักหยินหยางกำลังจะล้างบางนิกายดาบชิงอวิ๋น?

เมื่อเห็นว่าชายชราไม่ตอบ เฟิงว่านหลี่จึงพูดขึ้นว่า "ในเมื่อคุณไม่ตอบ ฉันจะเลือกให้คุณเอง"

สิ้นคำ เฟิงว่านหลี่ปล่อยพลังสังหารเย็นเยียบออกมาจากร่าง

ชายชราส่งเสียงฮึดฮัดอย่างไม่ยอมแพ้และเอ่ยว่า "ฮึ ฉันเป็นศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋น ยอมตายอย่างสง่าดีกว่าคุกเข่าขอชีวิต แม้ฉันจะไม่อาจสู้พวกคุณได้ แต่ฉันจะไม่มีวันยอมสวามิภักดิ์"

"เฉ้ง!"

สิ้นคำ ชายชราเข้าจู่โจมเฟิงว่านหลี่ทันที เขาหวดกระบี่ยาวออกมา สร้างคลื่นพลังดาบนับหมื่นสาย

แม้ว่าชายชราจะเป็นร่างที่ใกล้พังทลายแล้ว แต่ความสามารถของเขาไม่ธรรมดา โดยเฉพาะในด้านกระบี่ที่ฝึกปรือมาอย่างเชี่ยวชาญ

แต่โชคร้าย เขาอยู่เพียงระดับขั้นเชื่อมวิญญาณระดับกลางเท่านั้น

"แค่มดปลวกยังกล้าชักกระบี่ใส่ผู้อาวุโสเช่นฉัน คุณตายไป ก็ไม่ควรเสียดายเลย" เฟิงว่านหลี่หัวเราะเย็นชา แต่เขาไม่ลงมือเอง กลับตบเบาๆที่หลังสิงโตทองคำ

"โฮ้ว..."

เสียงคำรามของสิงโตทองคำดังก้อง พลังเสียงมหาศาลแพร่กระจายออกไป

"แต่เราจะเน้นที่ผู้คนในนิกายดาบชิงอวิ๋นเท่านั้น ประชาชนในเมืองไม่จำเป็นต้องตาย"

"เมื่อเราล้างบางนิกายดาบชิงอวิ๋นจนหมดสิ้น เมืองเทียนฉีก็จะเป็นดินแดนของสำนักหยินหยาง และประชาชนในเมืองก็จะเป็นพลเมืองของเรา"

"ถ้าหากเราฆ่าพวกเขาทั้งหมด เมื่อเราขึ้นสู่จุดสูงสุดแล้วจะมีความหมายอะไร? นายคิดว่าอย่างไร?"

"ฉันฟังคุณ" เฟิงว่านหลี่กล่าวและเก็บมือกลับ พร้อมพูดว่า "พี่ใหญ่ ถ้าเช่นนั้นเราจะฆ่าไปทีละเมือง เอาผู้ที่เป็นเจ้าเมืองที่อยู่ในความดูแลของนิกายดาบชิงอวิ๋นให้หมดสิ้น แล้วเราจะไปถึงสำนักงานใหญ่ของนิกายดาบชิงอวิ๋น"

อู่จี๋เทียนจุนหัวเราะและพูดว่า "ดูเหมือนนายจะรู้สึกอยากสู้แล้วสินะ?"

เฟิงว่านหลี่ตอบด้วยเสียงหัวเราะว่า "พี่ใหญ่รู้ใจฉันเสมอ ช่วงที่หลบซ่อนมานาน ไม่ได้ต่อสู้กับใคร ดาบของฉันแทบจะกระหายการต่อสู้แล้ว"

อู่จี๋เทียนจุนกล่าวต่อว่า "นิกายดาบชิงอวิ๋นคือสำนักที่ใหญ่ที่สุดในตงฮวง พวกเขาควบคุมเมืองมากกว่าสำนักหยินหยางของเรา ถ้าหากเราออกล่าทีละเมืองจะต้องเสียเวลาไม่น้อย"

"ยิ่งไปกว่านั้น การฆ่าเจ้าเมืองจำนวนมาก จะต้องสร้างความวุ่นวายไม่น้อย หากถูกสำนักปู่เทียนและสามดินแดนศักดิ์สิทธิ์รู้ตัว จะต้องเสียหายมาก"

"และถ้าเราฆ่าเจ้าเมืองเหล่านั้นหมด ใครจะมาช่วยเราบริหารเมืองต่อไป?"

"ฉันคิดว่าเราควรเดินทางไปยังสำนักงานใหญ่ของนิกายดาบชิงอวิ๋นเลยดีกว่า"

เฟิงว่านหลี่พยักหน้าและกล่าวว่า "พี่ใหญ่พูดถูก ต้องล้างนิกายดาบชิงอวิ๋นให้หมด หลังจากนั้นเราจะฆ่าเจ้าเมืองยางส่วนและเชิญชวนบางส่วนมาให้มาช่วยบริหารเมือง"

อู่จี๋เทียนจุนยิ้มและพูดว่า "อีกอย่าง เจ้าเมืองที่มีพลังสูงสุดก็เพียงแค่ระดับตันเหิงเท่านั้น นายไม่จำเป็นต้องลงมือจริงๆ แค่ปล่อยเจตจำนงฆ่าก็สามารถทำลายพวกเขาได้ง่ายๆ แบบนั้นมันจะน่าเบื่อเกินไป"

"ในสำนักงานใหญ่ของนิกายดาบชิงอวิ๋นมีผู้แข็งแกร่งแค่บางคน"

"สบายใจเถอะ เมื่อไปถึงสำนักงานใหญ่ของนิกายดาบชิงอวิ๋น ฉันจะอยู่ข้างๆดูแลนาย ให้นายได้ปลดปล่อยฝีมืออย่างเต็มที่ ให้นายสนุกกับการฆ่า"

เฟิงว่านหลี่รู้สึกดีใจและกล่าวว่า "ขอบคุณพี่ใหญ่"

อู่จี๋เทียนจุนตอบว่า "เราเป็นพี่น้องกัน ไม่ต้องเกรงใจฉัน ถ้ามีปัญหาร่วมกัน เราก็แบ่งปันทุกข์สุขร่วมกัน"

"ฉันมั่นใจว่าในไม่ช้าเราจะสามารถครอบงำตงฮวงได้อย่างเต็มที่"

"ไปกันเถอะ!"

จากนั้น สัตว์เทพสองตัวก็พาอู่จี๋เทียนจุนและเฟิงว่านหลี่เจาะทะลุช่องว่างในอากาศ มุ่งตรงไปยังสำนักงานใหญ่ของนิกายดาบชิงอวิ๋น