วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2103

ศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นหลายแสนคนร้องตะโกนด้วยเสียงแห่งความโกรธเกรี้ยว กึกก้องสะเทือนไปทั่วขุนเขานับหมื่นลี้

แต่เซียวฉงโหลวกลับแสดงสีหน้าเย้ยหยัน

“แม้ว่าพวกเจ้าจะมีมากมาย ก็เป็นเพียงมดปลวกกลุ่มหนึ่ง ข้าเพียงดีดนิ้วก็สามารถกวาดล้างพวกเจ้าให้สิ้นซากได้”

เซียวฉงโหลวกล่าวด้วยสีหน้ากระเหี้ยนกระหือรือ พร้อมก้าวเดินออกจากค่ายกลสงครามจักรพรรดิอย่างไม่แยแส

ราวกับว่าเขาจะฆ่าล้างศิษย์ทั้งหมดของนิกายดาบชิงอวิ๋น

ฉับๆๆ————

ขณะที่ศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างยกดาบยาวของตนขึ้น

แม้ว่าพวกเขาจะมีพลังฝึกฝนต่ำต้อย แต่ไม่มีใครสะทกสะท้านต่อคำขู่ของเซียวฉงโหลว ความกระหายการต่อสู้ก่อตัวขึ้นบนร่างของศิษย์แต่ละคน

จิตใจแห่งการต่อสู้ของคนหลายแสนรวมกัน ราวกับกองทัพที่แข็งแกร่งเกินต้านทาน

แม้ว่าจะเต็มไปด้วยใบหน้าที่อ่อนเยาว์ แต่พวกเขากลับมีท่าทีพร้อมที่จะสละชีพ

เพื่อปกป้องสำนัก

สู้จนตัวตาย

ไม่ยอมจำนนแม้ต้องตาย

นี่คือความเชื่อเพียงหนึ่งเดียวในจิตใจของศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นในขณะนี้!

เมื่อเห็นฉากนี้ เซียนกระบี่ทั้งสี่ถึงกับน้ำตาคลอ

“เหล่าชายชาตรีแห่งชิงอวิ๋น เยี่ยมจริงๆ!” จิ่วเจี้ยนเซียนกล่าวพลางก้าวออกมายืนอยู่หน้าสุดของกลุ่ม

เซียนกระบี่อีกสามคนก็ก้าวออกมายืนเคียงข้างจิ่วเจี้ยนเซียน ยืนหยัดเคียงข้างเป็นแนวหน้า

ขณะนี้ หยุนซีเอ่ยด้วยน้ำตาคลอ “ฉังเซิง.....”

“ข้ารู้ว่าเจ้าคิดอะไร ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้า!” เยี่ยชิวกล่าวจบก็จูงมือหยุนซี พร้อมก้าวข้ามเวิ้งฟ้ามายืนอยู่แถวหน้าของกลุ่ม

เมื่อทั้งคู่เคลื่อนตัวออกไป นางฟ้าไป๋ฮวาและลู่หลัวก็ก้าวตามมาทันที

“ไอ้เด็กเปรต ข้ายอมเอาชีวิตตัวเองฝากไว้กับเจ้าแล้วนะ” อมตะชางเหม่ยกัดฟันแน่นแล้ววิ่งออกไปยืนอยู่แถวหน้าของกลุ่ม

เจ้าวัวต้าลี่ยืนอยู่ที่เดิม แต่เตรียมพร้อมเต็มที่ หากเยี่ยชิวต้องเผชิญกับอันตราย เขาจะรีบเข้าช่วยโดยไม่ลังเล แม้ต้องสละชีวิตก็ตาม

ในหัวของเขามีเพียงคำสั่งของเสี่ยวไป๋เมื่อครั้งออกจากเผ่าปีศาจ ไม่ว่าต้องแลกด้วยอะไร ก็ต้องปกป้องเยี่ยชิวให้ปลอดภัย

ในเวลานี้ ทั้งนิกายดาบชิงอวิ๋นสามัคคีเป็นหนึ่งเดียว เต็มเปี่ยมไปด้วยความฮึกเหิมและความเกลียดชังต่อศัตรู เป็นความสามัคคีที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน

ทันใดนั้น—

“ฟิ้ว!”

ที่ปลายฟากฟ้า แสงดาบหนึ่งพุ่งตรงมาราวกับสายลมกรรโชกแรง

เซียวฉงโหลวเงยหน้ามอง เห็นชายชราผู้หนึ่งขี่กระบี่ลอยลงมายืนตรงด้านหน้าศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น

“คารวะนักปราชญ์หญิง คารวะผู้อาวุโสทั้งสี่”

ชายชราผู้นั้นโค้งคำนับหยุนซีและเซียนกระบี่ทั้งสี่

จิ่วเจี้ยนเซียนจำได้ทันทีว่าชายชราคนนี้คือเจ้าเมืองจ้าวหยวนจี๋แห่งเมืองชิงเหยียน เขาจึงอดถามไม่ได้ “จ้าวหยวนจี๋ ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่?”

“สำนักประสบภัยใหญ่ ข้าจะไม่มาได้อย่างไร!” ชายชราตะโกนด้วยเสียงก้องกังวาน “ข้าจ้าวหยวนจี๋เจ้าเมืองชิงเหยียน ขออยู่ร่วมเป็นตายกับสำนัก!”

เสียงของเขาก้องไปทั่ว

เซียวฉงโหลวแสยะยิ้มเยาะเย้ย “แค่ผู้ฝึกยุทธ์ระดับนักพรตทงเสินคนหนึ่ง เปรียบเสมือนแมลงตัวจ้อยในสายตาข้า ไม่อาจเปลี่ยนแปลงผลลัพธ์ได้หรอก”

เมื่อสิ้นคำ—

“ฟิ้วๆๆ!”

ร่างเงามากมาย จากทั่วทุกสารทิศขี่กระบี่เหาะเหิน ร่อนลงมาข้างกายจ้าวหยวนจี๋

นับรวมแล้วเกือบร้อยคน

พวกเขามีทั้งชายหญิง ทั้งคนหนุ่มและคนแก่ และผู้ที่มีพลังอ่อนที่สุดก็ยังเป็นถึงทงเสินระดับแรก

“ข้าเจ้าเมืองหยิงเฟิง จ้าวเถี่ยจู้ ขออยู่ร่วมเป็นตายกับสำนัก!”

“ข้าเจ้าเมืองชุยเสวี่ย ซีเหมินฉางไห่ ขออยู่ร่วมเป็นตายกับสำนัก!”

“ข้าเจ้าเมืองจื่ออวิ๋น หลี่หว่านเอ๋อร์ ขออยู่ร่วมเป็นตายกับสำนัก!”

“ข้าเจ้าเมืองซือจื่อ ถังจ้าว ขออยู่ร่วมเป็นตายกับสำนัก!”

“เจ้าปกครองนิกายดาบชิงอวิ๋นมานาน แม้จะไม่มีผลงานโดดเด่น แต่ก็ไม่เคยก่อความวุ่นวายใด ๆ นับว่าเป็นคนที่มีคุณสมบัติพอควร”

“หยุนซาน ในฐานะที่เจ้าเป็นเจ้าสำนัก ข้าจะให้โอกาสเจ้าเลือกทางรอดหนึ่งครั้ง”

หยุนซานยังคงยืนนิ่งด้วยสีหน้าไร้ความหวั่นไหวใด ๆ

เขารู้ดีว่า ทางรอดที่ได้รับเสนอนั้นต้องแลกมาด้วยราคาที่สูงลิ่ว และราคานั้นเขาอาจไม่มีทางรับไหว

ไม่ผิดจากที่คิด เซียวฉงโหลวเอ่ยเสียงด้วยเย็นชาว่า “หากเจ้าตกลงเป็นบุตรบุญธรรมของข้า นำนิกายดาบชิงอวิ๋นทั้งมวลมาสวามิภักดิ์ต่อสำนักปู่เทียน เช่นนั้นข้าจะยอมสละทุกอย่างเพื่อปกป้องชีวิตพวกเจ้าไว้”

คำพูดนี้ทำให้ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

โดยเฉพาะอู่จี๋เทียนจุนและปราชญ์ทั้งสาม พวกเขาหรี่ตามองเซียวฉงโหลวด้วยแววตาไม่สู้ดีนัก

พวกเขาคาดไม่ถึงว่าเซียวฉงโหลวจะเล่นไม้เด็ดนี้

หากหยุนซานยอมรับข้อเสนอจริง ความแข็งแกร่งของสำนักปู่เทียนก็จะเพิ่มขึ้นอย่างน่าหวาดหวั่น

เพราะนิกายดาบชิงอวิ๋นนั้นมีสมบัติล้ำค่ามากมายและมีเมืองใหญ่น้อยนับร้อย

“อยากฮุบทั้งนิกายดาบชิงอวิ๋นไว้คนเดียวรึ เจ้านี่ช่างโลภไม่เบา ไม่กลัวว่าจะท้องแตกตายบ้างเลยหรือไง” อู่จี๋เทียนจุนแอบแสยะยิ้มในใจ คิดอย่างเหยียดหยาม

ซึ่งเฟิงว่านหลี่เข้าใจอูจ๋เทียนจุนทันทีและพยักหน้าเล็กน้อย

หากหยุนซานยอมเข้าร่วมกับสำนักปู่เทียนจริง เขาจะลงมือในทันทีเพื่อสังหารทั้งหยุนซานและเซียวฉงโหลว

“ฮึ่ม！”

เสียงเย้ยหยันเล็ดลอดออกมาในลำคอของหยุนซาน

“ชายชาตรีแห่งชิงอวิ๋น ถึงตายก็ไม่ยอมจำนน”

"ข้าแนะนำให้ท่านเลิกฝันกลางวันเสียเถิด!"

เซียวฉงโหลวแสยะยิ้ม "เดิมทีข้าตั้งใจจะให้เจ้ารอดชีวิต หากเจ้าไม่ใฝ่หาความเมตตานี้ ก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีกต่อไป"

“อยากตายนักรึ? ดี ข้าจะช่วยให้เจ้าสมปรารถนา!”

"หลังจากข้าฆ่าเจ้าแล้ว ข้าจะสังหารทุกคนในนิกายดาบชิงอวิ๋นจนสิ้น!"

“โครม！”

หลังจากเซียวฉงโหลวพูดจบ เจตจำนงฆ่าก็พลุ่งพล่านขึ้นจากตัวเขา ราวกับเขากลายเป็นเทพอสูรที่พร้อมทำลายทุกสิ่งตรงหน้า เขาพุ่งตรงเข้าหาหยุนซานด้วยเจตจำนงฆ่าอันแรงกล้าที่จะฆ่าฟัน