วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2104

เซียวฉงโหลวยกมือขึ้นด้วยท่าทีเรียบง่าย เมื่อพุ่งเข้าโจมตี เขาก็เหวี่ยงฝ่ามือมุ่งหน้าจะโจมตีหยุนซาน

หยุนซานตอบโต้ด้วยการฟันดาบสวนกลับ

ทว่าเพียงพลังอันมหาศาลของเซียวฉงโหลวก็กระแทกดาบเทพให้กระเด็นออกไป โดยที่ดาบยังไม่ได้สัมผัสฝ่ามือของเซียวฉงโหลวด้วยซ้ำ

มิใช่เพราะหยุนซานอ่อนแอ แต่เป็นเพราะคู่ต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งเกินไป

ระดับของปราชญ์นั้นแตกต่างอย่างมาก แม้หยุนซานจะด้อยกว่าเพียงขั้นเดียว แต่ความห่างชั้นระหว่างเขาและเซียวฉงโหลวนั้นกว้างไกลเกินจะเปรียบ

"เช้ง!”

เสียงดาบสะท้อนก้องฟ้า

หยุนซานเปิดใช้ค่ายกลดาบจูเชวี่ย

เพราะหากเขาไม่ใช้กระบวนท่าที่รุนแรงที่สุด เขาอาจตายลงในทันที

ทันทีที่หยุนซานฟันออกไป แสงดาบส่องประกายเปลี่ยนรูปร่างเป็นนกไฟจูเชวี่ยตัวใหญ่ พุ่งเข้าหาเซียวฉงโหลว

"วิชาไร้สาระ ไม่อาจทานทนพลังข้าได้"

เซียวฉงโหลวยกมือขึ้น แล้วตบเพียงเบาๆ เจ้านกไฟจูเชวี่ยก็สลายหายไป

ในความว่างเปล่า

เฉินเป่ยโต่วที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้าก็ถึงกับสะดุ้งตกใจ

"บัดซบ! แม้แต่ข้าก็ยังไม่อาจเอาชนะค่ายกลดาบจูเชวี่ยได้ ไม่คาดคิดว่าเซียวฉงโหลวกลับสามารถทำลายมันได้ด้วยฝ่ามือเดียว ชายผู้นี้มันช่างมีพลังน่ากลัวจริงๆ"

ในขณะที่ผู้คนโดยรอบยังคงตกตะลึง เซียวฉงโหลวก็กดฝ่ามืออันทรงพลังลงมาอีกครั้ง

"พุบ!"

หยุนซานถูกพลังนั้นกระแทกจนกระเด็นออกไปไกลอีกครั้ง เลือดสดๆ พุ่งออกจากปากเขา

คราวนี้ หยุนซานได้รับบาดเจ็บสาหัส ร่างของเขาทรุดลงบนพื้นพร้อมกับกระอักเลือดอย่างต่อเนื่อง

เซียวฉงโหลวก้าวเข้ามา หมายจะลงมือต่อ

เขาไม่คิดที่จะปราณี และจะไม่ปล่อยศัตรูร้ายกาจเช่นนี้ให้รอดไป จึงคิดจะสังหารหยุนซานเสียในคราวนี้

แต่ทันใดนั้นเอง ร่างเงาสีทองก็ปรากฏขึ้นมายืนขวางอยู่ด้านหน้าหยุนซาน

คางคกทองคำ！

ร่างของคางคกทองคำแผ่พลังสีทองเจิดจ้าออกมา ราวกับดวงอาทิตย์ที่เปล่งแสงสว่างจ้า มันดูสวยงามและน่าทึ่ง

"เจ้าเป็นแค่สัตว์เดรัจฉาน เจ้ายังกล้ามาขวางทางข้าอีกหรือ เห็นทีเจ้าคงอยากตายจริงๆ"

เซียวฉงโหลวฟาดฝ่ามือใส่จนคางคกทองคำกระเด็นออกไป ก่อนจะพูดต่อด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม "ได้ยินว่าร่างของเจ้ามีสมบัติล้ำค่าแปดชิ้น”

“เมื่อฆ่าเจ้าแล้ว ข้าจะเก็บสมบัติทั้งแปดชิ้นของเจ้ามาเพื่อเสริมพลังชีวิตให้ร่างกายของข้า"

คางคกทองคำได้ฉายานี้ก็เพราะว่า ส่วนต่างๆ ในร่างกายมัน เช่น สมอง ดวงตา เขี้ยว หนัง ถุงน้ำดี หัวใจ และกรงเล็บ.......

ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่า

อุดมไปด้วยพลังและช่วยบำรุงร่างกาย

ว่ากันว่า หากผู้ใดกินสมบัติทั้งแปดชิ้นนี้เข้าไป ไม่เพียงแค่ช่วยยืดอายุและเสริมพลังได้มากมาย แต่ยังเทียบเท่ากับการฝึกฝนเป็นร้อยปีด้วย

คางคกทองคำได้ยินคำดูถูกจากเซียวฉงโหลว ถึงกับเดือดดาล

มันเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ย่อมหยิ่งในศักดิ์ศรี ไม่อาจทนให้ใครมาดูหมิ่นได้

"ข้าจะสู้ตายกับเจ้า!"

คางคกทองคำคำรามด้วยความโกรธ ร่างของมันพุ่งเข้าใส่เซียวฉงโหลวด้วยความเร็วสูง ราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

“ปัง!”

เซียวฉงโหลวสะบัดมือขวาเพียงเบาๆ ทำให้ร่างของคางคกทองคำกระเด็นออกไป มันร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดบนพื้น

“ อ่อนแอเกินไป”

เซียวฉงโหลวพูดด้วยเสียงเย็นชา พร้อมกับพุ่งไปยืนตรงหน้าคางคกทองคำทันที จากนั้นยกเท้าและเหยียบลงอย่างแรง

คางคกทองคำตกใจสุดขีด พยายามดิ้นรนหลบหนี แต่กลับรู้สึกถึงพลังลึกลับที่พันธนาการทั้งร่าง มันทำได้เพียงมองดูเท้าของเซียวฉงโหลวที่เหยียบลงมาอย่างช่วยไม่ได้

“ปัง!”

หยุนซานกระอักเลือด พลางพูดว่า “หลายปีมานี้ นิกายดาบชิงอวิ๋นของเราไม่เคยรังแกผู้ใด และไม่เคยกระทำการใดที่ก่อให้เกิดความแค้นของฟ้าดิน”

“แต่พวกเจ้ากลับร่วมมือกันเพื่อล้างนิกายดาบชิงอวิ๋นเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ข้าหยุนซานจะจำความแค้นนี้ไว้ ลูกศิษย์ทุกคนของนิกายดาบชิงอวิ๋นของเราก็จะจดจำความแค้นนี้เช่นกัน”

“พวกเราขอสาปแช่งพวกเจ้าแต่ละคนให้ตายอย่างไม่สงบ! ”

น้ำเสียงสุดท้ายของหยุนซานเต็มไปด้วยความโกรธ ความอ่อนล้า และความไม่ยินยอม..........

“พูดจบแล้วใช่ไหม? งั้นก็ไปตายซะ!” เซียวฉงโหลวยกฝ่ามือขึ้นเตรียมจะจู่โจมใส่หยุนซานแต่ก่อนที่เซียวฉงโหลวจะทันปล่อยพลังฆ่าครั้งสุดท้าย เสียงของใครบางคนก็พลันดังขึ้นว่า

"ช้าก่อน!" เสียงของอู่จี๋เทียนจุนก็พลันดังขึ้น

วินาทีต่อมา ผู้มีฝีมือสูงของพันธมิตรทั้งห้าก็ร่อนลงมาจากกลางอากาศ และปรากฏตัวอยู่ข้างเซียวฉงโหลว

"ทำไมถึงขัดขวางข้า?" เซียวฉงโหลวจ้องมองอู่จ็เทียนจุนด้วยสายตาที่เย็นชา

อู่จี๋เทียนจุนยิ้มแล้วตอบกลับว่า “พี่เซียว พลังของท่านเป็นที่เลื่องลือ ไม่มีใครกังขาในเรื่องนั้น แต่ท่านเองก็ต่อสู้มานานพอสมควร ข้าคิดว่าท่านคงเริ่มเหนื่อยแล้วให้พวกข้าช่วยแบ่งเบาภาระแทนท่านบ้างเถอะ！”

ล้อเล่นนะ สู้แค่ช่วงเวลาสั้นๆ แม้จะสู้ติดต่อกันสามวันสามคืนเซียวฉงโหลวก็ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย

เขารู้ได้ทันทีว่า อู่จี๋เทียนจุนไม่ต้องการให้หยุนซานตายด้วยน้ำมือเขา

เพราะหากเป็นเช่นนั้น อู่จี๋เทียนจุนจะต้องมอบอาวุธจักรพรรดิให้เขาหนึ่งชิ้น และต้องแบ่งผลประโยชน์เพิ่มอีกส่วนให้กับเขา

“ข้าไม่เหนื่อย!” เซียวฉงโหลวกำลังจะลงมืออีกครั้ง

อู่จี๋เทียนจุนก็รีบขวางข้างหน้าเซียวฉงโหลว แล้วสั่งเฟิงว่านหลี่ทันทีว่า “น้องชาย เจ้าไปฆ่าหยุนซานซะ”

“รับทราบ” เมื่อเฟิงว่านหลี่พูดจบ ก็ขี่สิงโตทองคำเดินเข้าไปหาหยุนซานทันที

เซียวฉงโหลวสีหน้าไม่พอใจพลางกล่าวเสียงเย็นชาว่า “เทียนจุน ทำเช่นนี้ไม่เหมาะสมกระมัง?”

“เหมาะสมแล้วเหมาะสม! ”อู่จี๋เทียนจุนยิ้มกว้างตอบกลับด้วยท่าทีสบายใจ ：“เราต่างเป็นพันธมิตรกัน การที่เจ้าหรือน้องเฟิงเป็นคนสังหารหยุนซานก็ไม่ต่างกันหรอก”

ไอบัดซบ! หลอกข้าอีกแล้ว!

สีหน้าเซียวฉงโหลวเต็มไปด้วยความโกรธและไม่พอใจ

เมื่อเห็นว่า เฟิงว่านหลี่เข้าใกล้หยุนซานมากขึ้นเรื่อย ๆ ทันใดนั้น เสียงชายชราก็ดังก้องขึ้น

"พวกเจ้าคิดจะทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋น พวกเจ้าได้ถามความเห็นข้าแล้วหรือยัง?"