ปราชญ์ฮุ่นตุนสิ้นแล้ว
ตายตาไม่หลับ
ยิ่งไปกว่านั้นจื่อหยางเทียนจุนเจาะกลางคิ้วด้วยนิ้วเดียว
เมื่อจื่อหยางเทียนจุนดำเนินการก่อนหน้านี้ ทุกคนในเหตุการณ์สามารถเห็นได้ชัดเจน เมื่อเขายื่นนิ้วออกมา มันไม่เพียงแต่ช้ามากเท่านั้น แต่ยังดูเหมือนว่าจะไม่มีพลังเลย แต่มันคือปราชญ์ฮุ่นตั้นไม่หลบเลี่ยงเอง
น่าเหลือเชื่อมาก!
จนทำให้หลายคนแทบช็อก!
มีแต่ความเงียบสงัด
แต่ละคนอ้าปากกว้างราวกับมีไข่ยัดอยู่ในปาก ใบหน้าของพวกเขาตกตะลึง
"ตู้ม!"
หลังจากนั้นเป็นเวลานาน ฟ้าร้องก็ระเบิดบนท้องฟ้าและฝนเลือดอันตระการตาก็ตกลงมา ซึ่งทำให้ผู้คนในที่เกิดเหตุกลับมาสู่ความเป็นจริงจากการตกใจ
"โหดร้าย! โหดร้ายเกินไป!"
“คิดไม่ถึงว่า ปราชญ์ฮุ่นตุ้นจะมาตายเช่นนี้!”
"นิกายดาบชิงอวิ๋นของเราได้รับการช่วยเหลือแล้ว!"
“ผู้มีอำนาจสูงสุดสังหารนักปรัชญ์สองคน ด้วยความแข็งแกร่งเช่นนี้ ใครสามารถหยุดพันธมิตรห้าสำนักได้?”
"นิกายดาบชิงอวิ๋นสามารถมีผู้อาวุโสสูงสุดได้ นั่นคือนิกายดาบชิงอวิ๋นเป็นพรของเราเช่นกัน!”
“ใช่ ถ้าไม่ใช่เพราะผู้อาวุโสสูงสุดเป็นผู้พลิกกระแส เราคงตายไปแล้ว!”
“......”
ศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นตื่นเต้นมาก ยิ่งจื่อหยางเทียนจุนแข็งแกร่งเท่าไรก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น
แม้แต่เจ้าเมืองหลายร้อยคนก็ยังตื่นเต้นจนเกือบเต้น
“ผู้อาวุโสสูงสุดแข็งแกร่งเกินไป ทำลายเฟิ่งว่านหลี่ได้เพียงดีดนิ้ว สังหาปราชญ์ฮุ่นตั้นมีพระคุณเช่นนี้ควรสรรเสริญตลอดไป”
“มีผู้อาวุโสในพันธมิตรห้าสำนัก ต้องการย้ายนิกายดาบชิงอวิ๋นของพวกเรา”
"สงครามนี้ยังไม่สิ้นสุด บางทีผู้มีอำนาจสูงสุดอาจจะฆ่าอู่จี๋เทียนจุนด้วยเช่นกัน”
เจ้าเมืองส่วนใหญ่ตื่นเต้นมาก แต่ก็มีเจ้าเมืองไม่กี่คนที่ไม่ตื่นตาตื่นใจกับชัยชนะ
สีหน้าเป็นกังวล
“แม้ว่าการเคลื่อนไหวของผู้อาวุโสสูงสุดจะได้รับความนิยมมาก แต่ก็สร้างความบาดหมางร้ายแรงเช่นกัน”
“ปราชญ์ฮุ่นตุ้นสิ้นแล้ว พื้นที่เทพฮุ่นตุนนับจากนี้ไปเราจะอยู่ที่นิกายดาบชิงอวิ๋น ถูกกำหนดให้คงอยู่ตลอดไป”
“ยังมีสำนักหยินหยาง เฟิงว่านหลี่ตายแล้ว อู่จี๋เทียนจุนก็ต้องเกลียดชังผู้อาวุโสสูงสุด”
“การต่อสู้นี้ยังไม่สิ้นสุด ผลลัพธ์จะเป็นเช่นไรน่ากังวล!”
มีคนพูดว่า "เจ้ากลัวอะไร ผู้อาวุโสสูงสุดนั้นแข็งแกร่งมากจนสามารถกวาดล้างศัตรูออกไปได้"
“ใช่แล้ว เจ้าสามารถสังหารราชาศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองได้อย่างง่ายดาย ใครสามารถหยุดพวกเขาได้?”
"ผู้อาวุโสสูงสุดนั้น อยู่ยงคงกระพัน!"
คนที่พูดไปก่อนหน้านี้ก็พูดว่า "อย่าลืม เฉินเป่ยโต่วบอกว่าท่านผู้อาวุโสได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิตในไม่ช้า"
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ทั้งสถานที่ก็เงียบลง
คนที่ตื่นเต้นแต่เดิมเริ่มกังวลอีกครั้ง
แถวหน้าของพรรคพวก
หยุนซีจับมือเยี่ยชิวแล้วพูดว่า " ผู้อาวุโสสูงสุดจะแข็งแกร่งได้อย่างไร? เขาสามารถฆ่ามันได้ด้วยเพียงนิ้วเดียวเท่านั้น ปราชญ์ฮุ่นตุนถูกกำจัด?
เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า "บางทีปราชญ์ฮุ่นตุ้นอาจอ่อนแอเกินไป"
ปราชญ์ยังอ่อนแอ ใครจะเชื่อ!
หยุนซีทำหน้าเข้มขึ้นแล้วพูดว่า "ผู้อาวุโสสูงสุด แม้ว่าเขาจะฆ่านักปราชญ์สองคน แต่ชายชราก็ได้รับบาดเจ็บ เกรงว่าจะ อยู่ได้ไม่นาน”
เยี่ยชิวจับไหล่ของเธอแล้วพูดว่า "ซีเอ๋อร์ไม่ต้องกังวล ไม่เป็นไร"
ทันทีที่เขาพูดจบ หูของเยี่ยชิวก็ได้ยินเสียงของอมตะฉางเหม่ย"ไอ้เด็กเปรต บอกข้าทีว่าผู้อาวุโสสูงสุดไม่ได้รับบาดเจ็บเหรอ?"
โถ่ว ไอ้เเก่รู้แล้วเหรอ?
เยี่ยชิวหันไปมองอมตะชางเหม่ยและยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ
อมตะชางเหม่ยเข้าใจทันที "ไอ้เวร..."
“รู้หรือไม่ ทั้งสองคนเป็นนักปราชญ์”
"แม้ว่าพวกเขาจะบุกทะลวงราชานักปราชญ์ได้ไม่นาน แต่พวกเขาก็ยังเป็นราชานักปราชญ์!"
“เจ้าคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่ผู้เฒ่าอมตะจะไม่ได้รับบาดเจ็บหรือไม่?”
ทันทีที่ปราชญ์ไท่เชิงกล่าวเช่นนี้ หัวใจของอีกหลายคนก็จมลงในทันที
หากจื่อหยางเทียนจุน) ไม่ได้รับบาดเจ็บ แสดงว่าเขาเป็นราชาปราชญ์สูงสุด!
นักปราชญ์ยุคนี้เมื่อไม่มีบุรุษผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิ แล้วใครจะสู้เขาได้?
แม้ว่าหัวใจของพวกเขาจะหนักอึ้ง แต่อู่จี๋เทียนจุนและเซียวฉงโหลวเองก็ไม่กลัว
หากพวกเขารวมพลังและใช้ไพ่ทั้งหมด พวกเขาสามารถสังหารจื่อเทาเทียนจุนซึ่งเป็นราชานักปราชญ์ได้
พวกเขายังคงสื่อสารผ่านข้อความเสียงต่อไป
“เทียนจุน เฉินเป่ยโต่ว โกหกเจ้าหรือเปล่า?” เซียวฉงโหลว ถาม
อู่จี๋เทียนจุนกล่าว "ข้าเชื่อว่าเฉินเป่ยโต่วเขารู้ผลที่ตามมาของการโกหกข้า อย่างนั้นเขาจะไม่มีวันโกหกข้า"
เซียวฉงโหลวขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "มาถึงคำถามแล้ว ในเมื่อผู้เฒ่าอมตะได้รับบาดเจ็บสาหัสและจะตายในไม่ช้า ทำไมข้าจะรอดูไม่ไหว"
“ทำไมเขาถึงมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งขนาดนี้?”
“เขาจะอยู่ได้นานแค่ไหน?”
ทุกคำถามที่เซียวฉงโหลวถาม ทำให้ทุกคนรู้สึกหนักใจขึ้นเล็กน้อย
หลังจากที่เขาถามก็ใช้เวลานาน แต่ก็ไม่มีใครตอบ
เซียวฉงโหลวกล่าวอีกครั้งว่า "หากผู้เฒ่าอมตะยังคงรักษาพลังการต่อสู้นี้เอาไว้ เราก็อยากจะทำลายนิกายดาบชิงอวิ๋น ข้าเกรงว่ามันจะต้องใช้ความพยายามอย่างมาก และถ้ามันทำงานได้ไม่ดี คนก็จะตาย”
อู่จี๋เทียนจุนถาม "พี่เซียว เจ้าคิดว่าเราควรทำอย่างไร?"
เซียวฉงโหลวจ้องไปที่จื่อหยางเทียนจุนและพูดด้วยเสียง "แผนในตอนนี้คือการหาบททดสอบอย่างละเอียดของเขา"
“เราต้องค้นหาว่าผู้เฒ่าอมตะได้รับบาดเจ็บหรือไม่”
"นี่เป็นสิ่งสำคัญมาก!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...