วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2118

ทันใดนั้น ทุกคนทำเหมือนกับเห็นผี ตาเบิกกว้างแบบไม่น่าเชื่อ

พวกเขาเห็นอะไร?

หุ่นเชิดที่มีร่างกายแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า และยังมีระดับเป็นนักบุญใหญ่อีกด้วย ถูกจื่อหยางเทียนจุนตบเบาๆ จนแตกเป็นเสี่ยงๆ

นี่มันคนจริงๆหรอ?

อย่างไรก็ตาม นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น

จากนั้น จื่อหยางเทียนจุนก็จัดการพวกมันราวกับกำจัดยุง ตัวแล้วตัวเล่า

“เพี๊ยะ เพี๊ยะ!”

“ปึง ปึง!”

เมื่อจื่อหยางเทียนจุนฟาดฝ่ามือออกไป ร่างของหุ่นเชิดแต่ละตัวก็ระเบิดเป็นเสี่ยงๆ

เพียงชั่วพริบตา หุ่นเชิดนักบุญใหญ่ทั้งสิบแปดตัวก็กลายเป็นเศษซาก

สุดท้าย จื่อหยางเทียนจุนใช้นิ้วมือข้างขวาฟาดไปเพียงครั้งเดียว ทันใดนั้นเศษซากทั้งหมดก็กลายเป็นผงละเอียด ปลิวไปตามสายลม

ไม่เกินสิบวิ

“แข็งแกร่งแค่ร่างกายเพียงแค่นี้?”

จื่อหยางเทียนจุนแสดงสีหน้าดูถูก ราวกับว่าในสายตาของเขา หุ่นเชิดนักบุญใหญ่พวกนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับตุ๊กตากระดาษ

“นี่…”

หยุนซานถึงกับอึ้งไป

นั่นมันหุ่นเชิดนักบุญใหญ่สิบแปดตัวเชียวนะ กลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?

ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?

แปดเปาจินชานก็เบิกตากว้าง มองจื่อหยางเทียนจุนราวกับมองสัตว์ประหลาด

สำหรับเหล่าศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋น ทุกคนต่างก็ตกตะลึงในวิธีการของจื่อหยางเทียนจุนที่ทำให้พวกเขาหวาดกลัว

“แค่ดีดนิ้วก็กำจัดหุ่นเชิดนักบุญใหญ่สิบแปดตัวได้ ผู้อาวุโสสูงสุดน่ากลัวเกินไปแล้ว!”

“ทำไมผู้อาวุโสสูงสุดถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้?”

“ไร้เทียมทาน! ผู้อาวุโสสูงสุดไร้เทียมทาน!”

“…”

ใบหน้าของปราชญ์หวงกู่ก็แสดงความตกตะลึงออกมา ความแข็งแกร่งของจื่อหยางเทียนจุนเกินที่เขาคิดไว้มาก

ขณะเดียวกัน ในใจของเขาก็รู้สึกเจ็บปวด

หุ่นเชิดนักบุญใหญ่สิบแปดตัวนี้ เป็นสมบัติลับสุดยอดของพื้นที่เทพหวงกู่ คุ้มครองพื้นที่เทพหวงกู่นับพันปี และยังเป็นไพ่ตายของเขาด้วย คิดไม่ถึงเลยว่าพวกมันจะหายไปง่ายๆ แบบนี้

“บ้าจริง!”

ดวงตาของปราชญ์หวงกู่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เขาแทบจะทนไม่ไหวอยากจะลงมือ แต่ในตอนนั้นเอง มีเสียง “ครึ่ก” ดังขึ้นข้างหูของเขา

เขาเงยหน้ามองเห็นจื่อหยางเทียนจุนใช้นิ้วเกี่ยวเบาๆ โซ่เหล็กทั้งหมดก็ถูกจื่อหยางเทียนจุนจับไว้ในฝ่ามือ

จากนั้น จื่อหยางเทียนจุนดึงด้วยสองมือ โซ่เหล็กทั้งหมดก็แตกละเอียดกลายเป็นผงทันที

ค่ายกลผนึกสวรรค์ถูกทำลาย!

เท่านั้นยังไม่พอ จื่อหยางเทียนจุนเงยหน้าขึ้น จ้องไปที่หอหวงกู่

“ความหมายของการมีอยู่ของหอหวงกู่คือการกักขังหุ่นเชิดพวกนั้น ตอนนี้หุ่นเชิดพวกนั้นถูกทำลายหมดแล้ว หอหวงกู่ยังมีความจำเป็นอยู่มั้ย?” จื่อหยางเทียนจุนพูด

เมื่อได้ยินแบบนั้น สีหน้าของปราชญ์หวงกู่เปลี่ยนไป

“เจ้าแก่นี่จะทำอะไร? หรือว่าเขาจะทำลายหอหวงกู่?”

ปราชญ์หวงกู่คิดได้ ก็รีบพนมมือแล้วตะโกนเสียงดัง “กลับมา!”

ตูม——

หอหวงกู่เหมือนภูเขาลูกใหญ่ ลอยตรงไปยังปราชญ์หวงกู่

แต่เพิ่งจะลอยออกไปได้ไม่ไกล ก็ได้ยินจื่อหยางเทียนจุนพูดเบาๆว่า “หยุด”

ทันใดนั้น หอหวงกู่ก็ลอยนิ่งกลางอากาศ

“เป็นไปได้ยังไง?”

“หอหวงกู่มีเพียงข้าเท่านั้นที่ควบคุมได้ ทำไมเจ้าแก่นั่นเรียกให้มันหยุดแล้วมันถึงหยุด?”

ปราชญ์หวงกู่รู้สึกไม่สบายใจ เขายกมือขึ้นพนมอีกครั้งตะโกนว่า “กลับมา”

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้หอหวงกู่หยุดนิ่งกลางอากาศ ไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว ราวกับมันตัดขาดการเชื่อมโยงกับปราชญ์หวงกู่ไปแล้ว

“เป็นไปได้ยังไง?”

จื่อหยางเทียนจุนกล่าว “หากต้องการหอหวงกู่คืน เจ้ากับข้าต้องตกลงกันสักอย่าง”

ปราชญ์หวงกู่ทำหน้าขรึมถาม“ตกลงอะไร?”

จื่อหยางเทียนจุนกล่าว “เรื่องที่พวกเจ้าห้าพรรคโจมตีนิกายดาบชิงอวิ๋น ข้ารู้สึกไม่พอใจ”

“พวกเจ้ารบกวนการปฏิบัติธรรมของข้า ยังมารบกวนการดื่มของข้าอีกด้วย”

“หากอยากได้หอหวงกู่คืน เจ้าต้องทำเรื่องหนึ่งให้ข้า”

ปราชญ์หวงกู่ถามว่า “เรื่องอะไร? หรือเจ้าต้องการให้ข้าถอยกลับ? หากเจ้าคืนหอหวงกู่ให้ข้า ข้าก็จะพิจารณา”

ปราชญ์หวงกู่คิดในใจว่า หากจื่อหยางเทียนจุนคืนหอหวงกู่ให้เขา เขาจะร่วมมือกับอู่จี๋เทียนจุนและคนอื่น ๆ เพื่อกำจัดจื่อหยางเทียนจุนให้หมดไป

ไม่ได้ทำร้ายศัตรู ซ้ำยังเสียสมบัติไปอีก มันเป็นความอัปยศครั้งใหญ่ เรื่องนี้เขายอมไม่ได้

จื่อหยางเทียนจุนส่ายหน้า “ไม่ใช่การให้เจ้าถอยกลับ”

“แล้วคืออะไร?” ปราชญ์หวงกู่ถาม

จื่อหยางเทียนจุนกล่าว “ข้าบอกไปแล้วว่า เรื่องที่พวกเจ้าห้าพรรคโจมตีนิกายดาบชิงอวิ๋นทำให้ข้าไม่พอใจ หัวหน้าของพวกเจ้าคืออู่จี๋เทียนจุน เจ้าฆ่าเขา แล้วข้าจะคืนหอหวงกู่ให้เจ้า”

อะไรนะ ฆ่าอู่จี๋เทียนจุน?

ปราชญ์หวงกู่ตอบแบบไม่คิด “ข้าไม่อาจตอบรับเรื่องนี้ได้”

ล้อเล่นรึไง อู่จี๋เทียนจุนเป็นนักปราชญ์ระดับราชามานานปีแล้ว เขาสู้ไม่ได้เลย

ถึงจะสู้ได้ เขาก็ไม่คิดจะทำเช่นนั้น

หากทำเช่นนั้น ก็เท่ากับเปิดศึกกับสำนักหยินหยาง ห้าพรรคพันธมิตรจะต้องล่มสลาย

“เจ้าเอาชนะเขาไม่ได้หรือ? งั้นหาคนที่เจ้าเอาชนะได้” จื่อหยางเทียนจุนกล่าว “เจ้าฆ่าปราชญ์ไท่เชิงเสียสิ”

ปราชญ์หวงกู่ปฏิเสธอีกครั้ง “ห้าพรรคพันธมิตรมารวมเป็นหนึ่ง ข้าไม่มีทางทำร้ายสหายพันธมิตรของข้า”

“โอ้” จื่อหยางเทียนจุนพูดด้วยเสียงเรียบๆ

ปราชญ์หวงกู่กล่าว “เจ้าลองเปลี่ยนเงื่อนไขอื่น เราค่อยคุยกัน…”

พูดไม่ทันจบ

“กร๊อบ——”

หอหวงกู่แตกเป็นเสี่ยงๆ !