จื่อหยางเทียนจุนเริ่มจริงจัง
แม้ว่าสิ่งประดิษฐ์ของจักรพรรดิ จะสามารถปลดปล่อยพลังที่แท้จริงออกมาได้เพียงในมือของจักรพรรดิ์ผู้แข็งแกร่งเท่านั้น วิญญาณวัตถุของอาวุธจักรพรรดิ์นี้ยังคงอยู่ครบถ้วนและยังคงใช้พลังได้หนึ่งเปอร์เซ็นต์
แม้แต่เปอร์เซ็นต์เดียวก็ค่อนข้างน่ากลัว
จื่อหยางเทียนจุนขยับมือ และท่วงทำนองของลัทธิเต๋าก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับท่าทางของเขา ก่อตัวเป็นโล่เรืองแสงต่อหน้าเขาอย่างรวดเร็ว
"บูม!"
หอกซ่อมนภาโดนโล่ ระเบิดด้วยเสียงสะเทือนไปทั่วปฐพี และมีประกายไฟยาวกระจายเหมือนดาวหาง
จื่อหยางเทียนจุนยืนนิ่ง ขณะที่ปลายหอกของอกซ่อมนภาถูกกดเข้ากับโล่ซึ่งหมายความว่าเขาจะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะแทงทะลุโล่
“แม้ว่าเจ้าจะเป็นหัวหน้าจักรพรรดิ แต่เจ้านายคนปัจจุบันของเจ้า ยังอ่อนแอเกินไปและไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าเลย”
จื่อหยางเทียนจุนกล่าวว่า "ผู้ที่รู้ความจริง จงมอบตัวโดยเร็ว ไม่เช่นนั้น ข้าจะส่งเจ้ากลับไปทางทิศตะวันตก"
ท่านกล่าวอย่างนี้แก่วิญญาณวัตถุ
จื่อหยางเทียนจุนรู้ว่าวิญญาณวัตถุได้ยินเขา
“ชวิ้งชวิ้งชวิ้ง...”
หอกซ่อมนภาโจมตีโล่อย่างอิสระ
"เพี๊ยะ!"
มีรอยแตกหลายจุดบนโล่ และดูเหมือนว่ามันจะพังในไม่ช้า
เมื่อเซียวฉงโหลวเห็นฉากนี้ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา และกล่าวอย่างภาคภูมิใจว่า “เจ้าเป็นอมตะ ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นอมตะก็ตาม” แม้แต่เตรียมจักรพรรดิก็ไม่สามารถหยุดยั้งหอกซ่อมนภาได้”
จื่อหยางเทียนจุนพูดอย่างเหยียดหยาม "ข้าไม่รู้ว่าอะไรทำให้เจ้าตื่นเต้น ข้าหวังว่าเจ้าจะยังหัวเราะได้ในภายหลัง"
หลังจากพูดจบเขาก็ยื่นมือขวาออก
ทันใดนั้นนอกขบวนการต่อสู้ของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ หยุนชานถือดาบศักดิ์สิทธิ์บินออกมาจากมือคุณแล้วร่อนลงมา ลงบนฝ่ามือของจื่อหยางเทียนจุน
ในขณะนี้ โล่ที่อยู่ตรงหน้าเขาพังทลายลง
หอกซ่อมนภาชี้ตรงไปที่จื่อหยางเทียนจุน จื่อหยางเทียนจุนถูกแทงหว่างคิ้ว ไม่ลังเลใจและฟาดดาบออกไป
“ชวิ้ง!”
ในขณะนั้น ตัวปืนสั่นสะเทือนและถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็วสิบฟุต
“อาวุธจักรพรรดิ์มหัศจรรย์มาก ข้ามีอาวุธเทพศาสตรา!”
“ถ้าข้าไว้หน้าเจ้า เจ้าก็เป็นอาวุธของจักรพรรดิ ถ้าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า เจ้าก็แค่เศษเหล็ก”
“เจ้าเชื่อไหมว่าข้าจะสับเจ้าเป็นชิ้น ๆ ด้วยดาบเล่มเดียว”
เมื่อจื่อหยางเทียนจุนพูดจบ เขาก็ยกมือขวาขึ้น ดาบสังหารเทพมีร่างกายที่สง่างามมาก
แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงเสมือนจักรพรรดิ์ แต่เขาก็มีเท้าข้างหนึ่งอยู่บนธรณีจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งน่ากลัวมาก
ทันใดนั้น หอกซ่อมนภาก็ปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์หลากสีสันออกมา พยายามต้านทานอำนาจของจักรพรรดิ์จื่อหยางเทียนจุน
แต่ในขณะนี้จื่อหยางเทียนจุนโจมตีด้วยดาบอีกเล่มหนึ่ง
"เมื่อไร!"
หอกซ่อมนภาสับลงกับพื้นโดยตรง แล้วจึงสับจื่อหยางเทียนจุน ก้าวไปข้างหน้าเหยียบหอกซ่อมนภาใต้เท้าด้วยเตะอย่างรวดเร็ว
"อะไร?"
ผู้ชมทั้งหมดตกใจ
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าอาวุธของจักรวรรดิจะถูกเหยียบย่ำโดยจื่อหยางเทียนจุนเช่นนั้น
เกรี้ยวกราด!
ศิษย์แห่งนิกายดาบชิงอวิ๋นแสดงความชื่นชมและหัวใจเปี่ยมล้นด้วยความกระตือรือร้น
ในทางตรงกันข้าม ใบหน้าของเซียวฉงโหลวมีสีดำราวกับก้นหม้อ ซึ่งน่าเกลียดมาก
หอกซ่อมนภาถูกเหยียบ ราวกับว่าตีนของจือหยางเทียนจุนเหยียบบนใบหน้าของเขา
ช่างเป็นคนพาล!
“บับ บับ!”
หอกซ่อมนภายังคงสั่นเทาอยู่ใต้ฝ่าเท้าของจื่อหยางเทียนจุนเขากำลังดิ้นรนเพื่อชีวิตของเขา แต่เท้าของจื่อหยางเทียนจุนดูเหมือนจะหนักถึงพันล้านปอนด์ และเขาไม่สามารถหลุดพ้นได้เลย
“เจ้าคิดว่าในเมื่อเจ้าเป็นอาวุธของหัวหน้าจักรพรรดิ ข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้แล้วเหรอ?
“ข้าเคยให้โอกาสเจ้าไปแล้วแต่เจ้าไม่ต้องการมัน หากเป็นเช่นนั้น ข้าจะทำลายเจ้า”
“หลังจากฝึกฝนมาหลายปีฉันไม่เคยทำลายอาวุธจักรพรรดิเลย คิดแล้วก็ตื่นเต้น”
หอกซ่อมนภายังดิ้นอยู่
จื่อหยางเทียนจุนยกเท้าขึ้นมองที่เซียวฉงโหลวแล้วพูดว่า "ลงมือ เจ้ามีเวลาไม่มากแล้ว"
เซียวฉงโหลวคิดว่าหอกซ่อมนภาหลุดเป็นอิสระแล้ว เขาคว้าเท้าของจื่อหยางเทียนจุนแล้วตะโกน "กลับมา!"
อย่างไรก็ตาม หอกซ่อมนภานิ่งอยู่กลางอากาศ
“อืม?”
เซียวฉงโหลวเลิกคิ้วแล้วตะโกนต่อว่า "กลับมาเร็วๆ"
หอกซ่อมนภายังคงนิ่งอยู่
"เกิดอะไรขึ้น?"
เซียวฉงโหลวปั้นมุทราด้วยมือ ท่องคาถาในปากอย่างเงียบ ๆ และเตรียมใช้วิชาลับเพื่อระลึกถึง ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาสูญเสียการติดต่อกับจิตวิญญาณวัตถุ
"อะไร?"
การแสดงออกของเซียวฉงโหลวเปลี่ยนไปอย่างมาก ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่ามีปัญหาเกิดขึ้น และมันเป็นปัญหาใหญ่
"อ๊ะ..."
เซียวฉงโหลวแอบคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ในขณะนี้ มีเสียงของจื่อหยางเทียนจุนดังขึ้นและพูดว่า "หอกซ่อมนภากลับมาหาเจ้าแล้ว"
หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็ดีดนิ้วของเขา
"ติ๊ง!"
จื่อหยางเทียนจุนดีดนิ้วบนตัวปืน และทันใดนั้น หอกซ่อมนภาฉีกผ่านความว่างเปล่าเหมือนสายฟ้าหวือไปทางเซียวฉงโหลว
เซียวฉงโหลว ตื่นเต้นรีบเร่งเตรียมคว้าหอกซ่อมนภา
หอกซ่อมนภาเร็วเกินไปและแทงทะลุหัวใจจนกลายเป็นหลุมเลือดโดยไม่คาดคิด
“ไม่ใช่ว่าหอกซ่อมนภาถูกควบคุมโดยผู้เฒ่าอมตะคนนั้น”
ทันทีที่เซียวฉงโหลวโต้ตอบ เขาก็ได้ยินอู่จี๋เทียนจุนเตือนอย่างตื่นตระหนก "ระวัง——"
เซียวฉงโหลวเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นจื่อหยางเทียนซุน ถือหอกซ่อมนภาร่วงลงมาจากฟ้า
ปลายหอกชี้ตรงไปที่กลางกระหม่อม!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...