วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2138

“ตึง ตึง ตึง”

ในสมรภูมิแห่งจักรพรรดิ เปลวแสงดาบประกายไฟนับไม่ถ้วนลอยในอากาศ

ทุกครั้งที่การโจมตีปะทะกัน เสียงที่ดังก้องสะท้านไปทั่วออกไปไกลหมื่นลี้

“ไม่เสียทีที่เป็นระดับเตรียมจักรพรรดิ แข็งแกร่งมากจริงๆ!”

เซียวฉงโหลวตะลึง

การโจมตีในรอบนี้ของเขา ต่อให้เป็นราชาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังอาจไม่สามารถรับมือได้ อย่างไรก็ตาม จื่อหยางเทียนจุน กลับยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับแม้แต่ก้าว เพียงแค่โบกมือขวาเบาๆ ก็สามารถปัดป้องการโจมตีทั้งหมดได้

จื่อหยางเทียนจุน ไม่เพียงแต่ป้องกันการโจมตีได้หมด ยังเอ่ยคำพูดเยาะเย้ย “เซียวฉงโหลว เจ้าไม่ได้กินข้าวหรือไง? พละกำลังถึงได้อ่อนแอเพียงนี้?”

คำพูดนั้นเต็มไปด้วยความดูถูก

“ฮึ!”

เซียวฉงโหลวเสียงเย็นชา มือทั้งสองจับหอกสีโลหิตแน่น แล้วปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ไปในหอก จากนั้นเขาก็พุ่งแทงหอกตรงไปยังหว่างคิ้วของ จื่อหยางเทียนจุน

การแทงหอกครั้งนี้ทรงพลังและดุดันอย่างยิ่ง

มีแสงหอกนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น ส่องประกายไปทั่วปฐพี ราวกับว่ามันสามารถแทงท้องฟ้าจนทะลุเป็นรู

แต่ใครจะคิดว่าเมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีอันทรงพลังนี้ จื่อหยางเทียนจุน กลับใช้เพียงแค่สองนิ้วหนีบหอกไว้

ทันใดนั้น แสงสว่างทั้งหมดก็หายวับไป

“นี่มัน…”

ไม่เพียงแต่ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นจะตกตะลึง เซียวฉงโหลวก็ตกใจเช่นกัน

การแทงหอกเมื่อครู่ สามารถพูดได้ว่าท้าทายผู้คนในระดับเดียวกัน แม้แต่ราชาปราชญ์ที่แข็งแกร่งที่สุดนอกจาก อู่จี๋เทียนจุน คนอื่นไม่มีทางรับมือได้

แต่ใครจะคิดว่า จื่อหยางเทียนจุน จะรับการโจมตีได้ด้วยเพียงสองนิ้ว

“ช่องว่างระหว่างข้ากับระดับเตรียมจักรพรรดิ ถึงกับมากมายขนาดนี้เชียวหรือ?”

ในขณะที่ เซียวฉงโหลว ใจลอย สองนิ้วของ จื่อหยางเทียนจุน ก็หมุนเบาๆ

“กร๊อบ!”

เสียงเบาๆ ดังขึ้น

ทันใดนั้น หอกสีโลหิตในมือของเซียวฉงโหลวก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กลายเป็นเศษเหล็ก

เซียวฉงโหลวถึงกับสะดุ้ง รีบถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับกลัวว่าจื่อหยางเทียนจุนจะตบเขาจนถึงแก่ชีวิต

ด้านหลัง อู่จี๋เทียนจุนเองก็รู้สึกใจหาย เกรงว่าเซียวฉงโหลวยังไม่ได้ใช้ อาวุธจักรพรรดิ ออกมาก็อาจถูกจื่อหยางเทียนจุนสังหารสะก่อน

“ข้าจำได้ว่าสำนักปู่เทียนของพวกเจ้ามีอาวุธจักรพรรดิอยู่หนึ่งชิ้น หากข้าคิดไม่ผิด เจ้าคงนำมันมาด้วยใช่ไหม? เอาออกมาเถอะ!” จื่อหยางเทียนจุนพูดอย่างเย้ยหยัน

แน่นอนว่า เซียวฉงโหลวไม่มีทางนำอาวุธจักรพรรดิออกมาในตอนนี้

เขาต้องการรอช่วงเวลาสำคัญเพื่อปลดปล่อยพลังของมันในการโจมตีที่รุนแรงที่สุด

“ตูม!”

เซียวฉงโหลวโจมตีอีกครั้ง เขาตวัดฝ่ามือทั้งสองข้างไปข้างหน้า ทันใดนั้น รอยฝ่ามือก็ปรากฏขึ้นทั่วทุกทิศ

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้อาวุธใดๆ แต่พลังของเขากลับดูน่ากลัวยิ่งขึ้น ฝ่ามือมากมายราวกับจะเขย่าปฐพี พุ่งตรงไปหาจื่อหยางเทียนจุน

จื่อหยางเทียนจุนสีหน้าไม่แยแส ใช้เพียงปลายนิ้วดีดออก

“ฟึ่บ!”

หอกศักดิ์สิทธิ์ปรากฏในมือของเขา

นี่คือ หอกซ่อมนภา อาวุธจักรพรรดิประจำสำนักปู่เทียน

ตัวหอกยาว3จั้ง แกะสลักด้วยอักขระหลากสีที่เปล่งแสงเจิดจ้า

เมื่อเซียวฉงโหลวส่งพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่หอก พลังแห่งหอกจักรพรรดิถูกปลดปล่อยออกมา ทำให้ทั่วทั้งปฐพีเต็มไปด้วยความหนาวชตึงเครียด

พลังของหอกนี้รุนแรงจนแม้แต่ผู้คนในนิกายดาบชิงอวิ๋นที่อยู่ห่างไกลยังไม่สามารถทนได้ บางคนต้องถอยไปไกลๆ บางคนถึงกับคุกเข่ากับพื้น

มีเพียงเยี่ยชิวที่ยืนอยู่เฉยๆ เพราะเขามี โลงศพทองคำ ช่วยป้องกันแรงของหอกจักรพรรดิ

จื่อหยางเทียนจุนมองดูหอกในมือของเซียวฉงโหลวพูด “น่าเสียดาย เจ้ายังอ่อนแอเกินไป ต่อให้ถืออาวุธจักรพรรดิอยู่ ข้าก็ยังไม่จำเป็นต้องเอาจริง”

เซียวฉงโหลวพูดอย่างเย็นชา “ถึงแม้พลังของข้าจะไม่สามารถปลดปล่อยพลังสูงสุดของอาวุธจักรพรรดิได้ แต่อย่าลืมว่ายังมีวิญญาณแห่งอาวุธอยู่!”

เขารีบใช้จิตรับรู้สื่อสารกับวิญญาณในหอกทันที

“ท่านผู้อาวุโส โปรดช่วยข้าสังหารมัน!”

หอกซ่อมนภาพลั่นสะเทือน

“ฆ่า!”

เซียวฉงโหลวตะโกนสุดเสียง ก่อนจะขว้างหอกออกไป

“ตูม!”

หอกซ่อมนภาพุ่งไปข้างหน้าราวสายฟ้าฟาด ทะลวงเป้าหมายอย่างจื่อหยางเทียนจุนด้วยพลังแห่งอาวุธจักรพรรดิที่สะเทือนทั่วปฐพี…