วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2216

หลังจากเยี่ยชิวเก็บตัวปิดด่าน เยี่ยหวู่ซวง เจ้าวัวต้าลี่ นางฟ้าไป๋ฮวา และหยุนซีก็เริ่มเก็บตัวปิดด่านเช่นกัน

ถึงแม้อมตะชางเหม่ยจะไม่ได้เก็บตัวปิดด่าน ทำให้ช่วงเวลานั้น บรรดาลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นพบเห็นอมตะชางเหม่ยอยู่ตลอด

ภาพที่ปรากฏออกมาเป็นดังนี้

อมตะชางเหม่ยวิ่งอยู่ด้านหน้า และมีคางคกทองคำคอยวิ่งไล่ตามอยู่ด้านหลัง ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็จะได้ยินเสียงกรีดร้องของอมตะชางเหม่ยอยู่เสมอ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับพลิกหน้ากระดาษ

เพียงพริบตาเดียวก็ใกล้ครบหนึ่งเดือนแล้ว

และในวันนี้ จู่ๆก็มีเมฆครึ้มหนาแน่นปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าเหนือนิกายดาบชิงอวิ๋น พร้อมทั้งบรรยากาศกดดันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งผืนฟ้า

“ไม่รู้ว่าใครจะเป็นคนแรกที่สามารถทะลวงด่านสวรรค์ลงโทษไปได้”

หยุนซานยืนมองอยู่ที่ประตูหน้าห้องโถงพิธีการใหญ่ เขาเอามือไขว้หลังแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้า

เพียงไม่นาน ก็มีร่างกายเพียวบางของคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นกลางอากาศที่สวนหลังตำหนัก

“ซีเอ๋อร์งั้นหรือ”

หยุนซานตะลึงไปชั่วครู่จากนั้นก็เริ่มขมวดคิ้ว ในใจของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความกังวลใจ

ถัดมาไม่นาน สวรรค์ลงโทษก็ได้บังเกิดขึ้น

หยุนซีใช้เวลาเพียง 15 นาทีก็สามารถทะลวงด่านสวรรค์ลงโทษและเข้าสู่ระดับทงเสินขั้นกลางได้สำเร็จ

ใครจะรู้ว่า ทันทีที่สวรรค์ลงโทษของเธอจบลง เมฆฝนจะเคลื่อนตัวรุนแรงมากขึ้น นั่นทำให้ในเวลานั้น ลูกศิษย์ในนิกายดาบชิงอวิ๋นที่มีพลังอ่อนแอจะถูกบรรยากาศอันกดดันกดทับราวกับหินก้อนใหญ่ทับอยู่กลางอกจนหายใจลำบาก

ทุกคนอดตกตะลึงไม่ได้

“นี่มันเป็นสวรรค์ลงโทษของขั้นไหนกันเนี่ย ทำไมข้ารู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะหยุดเต้นเลยล่ะ”

“นี่ไม่ใช่สวรรค์ลงโทษตามปกติแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นแล้วใครเป็นคนฝ่าด่านสวรรค์ลงโทษอยู่กันล่ะ”

“……”

หยุนซานกรอกตามองท้องฟ้าพร้อมทั้งพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ดูเหมือนนิกายดาบชิงอวิ๋นของเราจะมีปราชญ์อีกคน ไม่คิดว่าจะเป็นหนึ่งในเซียนกระบี่ทั้งสี่ คนที่ผ่านด่านได้คือคนไหนกันนะ”

ทันทีที่คำพูดนั้นจบลง

ร่างอรชรอันงดงามทะยานขึ้นไปสวนหลังตำหนัก พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าสง่างามราวกับเทพธิดาแห่งเก้าสรวงสวรรค์ที่ปรากฏตัวออกมากลางอากาศ

ทันใดนั้นเอง สายฟ้าหลายหมื่นจั้งก็พุ่งลงมา

“ไม่คาดคิดเลยว่าคนที่กำลังฝ่าด่านสวรรค์ลงโทษอยู่จะเป็นนางฟ้าไป๋ฮวา!” สีหน้าของหยุนซานนั้นดูประหลาดใจ

“ไม่เห็นต้องแปลกใจไปเลย แท้จริงแล้วเด็กสาวคนนั้นมีพลังถึงสุดยอดขั้นทงเสิน เพียงแค่ชำระบริสุทธิ์เท่านั้นก็ย่อมเป็นแบบนี้อยู่แล้ว” ไม่รู้ว่าจื่อหยางเทียนจุนมาอยู่ข้างๆหยุนซานตั้งแต่เมื่อไหร่

“ขอทำความเคารพผู้อาวุโสสูงสุด” หยุนซานรีบทำความเคารพทันที

จื่อหยางเทียนจุนจึงได้กล่าวขึ้นมาอีกครั้งว่า “ซีเอ๋อร์สามารถทะลวงด่านทงเสินขั้นกลางได้ในเวลาสั้นๆ ในเวลานั้น เธอคงพยายามน่าดูเลยสินะ”

หยุนซานจึงได้กล่าวว่า “ผู้อาวุโสสูงสุด เลิกยกยอซีเอ๋อร์เถอะขอรับ ข้าจำได้ว่าตอนที่นางฟ้าไป๋ฮวามาที่นิกายชิงอวิ๋น พลังยุทธของเธอต่ำกว่าซีเอ๋อร์อีก แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเธอทิ้งซีเอ๋อร์ไว้ด้านหลังไปเสียแล้ว”

จื่อหยางเทียนจุนจึงบอกว่า “เจ้าควรเข้าใจด้วยนะว่าจริงๆแล้วนางฟ้าไป๋ฮวามีร่างเป็นหงส์ ทำให้สติปัญญาและการเรียนรู้ของเธอเหนือกว่าคนทั่วไป นั่นจึงทำให้การฝึกฝนของเธอก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็วเพราะงั้นจึงไม่อาจเอาไปเทียบกับคนธรรมดาทั่วไปได้”

“สติปัญญาและการเรียนรู้ของซีเอ๋อร์เองก็อยู่ในระดับสูง เพียงแต่การชำระบริสุทธิ์ของเธอทั้งสองคนช้าเร็วแตกต่างกันเฉยๆ ในอนาคตพลังของเธอเองก็ไม่ได้ไปกว่าเจ้าหรอก”

หยุนซานตะลึงไปครู่นึงแล้วถามว่า “ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านจะบอกว่า ในอนาคตของซีเอ๋อร์จะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญใหญ่งั้นเหรอ

“ผู้แข็งแกร่งขั้นนักบุญใหญ่หรือ ฮ่าๆ....” จื่อหยางเทียนจุนพูดโดยไม่แม้จะชายตามอง “พลังของซีเอ๋อร์ในอนาคตนั้นเหนือกว่าข้าเสียอีก”

อะไรนะ

หยุนซานที่ยังไม่เชื่อจึงได้ถามเพิ่มเติมไปว่า “ผู้อาวุโสสูงสุดประเมินซีเอ๋อร์ไว้สูงเกินไปแล้ว ถ้าเธอสามารถกลายเป็นนักบุญใหญ่ได้จริงๆ ข้าเองก็ดีใจ”

จื่อหยางเทียนจุนเหลือบสายตาไปมองอยู่หยุนซานแล้วพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ “เจ้าไม่มั่นใจในความสามารถของลูกสาวตัวเองขนาดนั้นเลยหรือ”

หลังจากที่ได้ยินคำนั้น สีหน้าของหยุนซานก็ซีดลง

แม้ว่าเขาจะบอกกับหยุนซีว่าแม่ของเธอเสียชีวิตด้วยโรคร้ายตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก แต่ความจริงแล้วแม่ของยุนซีไม่ได้ตายแต่หายไปต่างหาก

ตอนนี้เธอจะไปอยู่ไหน หยุนซานเองก็ไม่รู้

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาเองก็ไม่ยอมตัดใจจึงได้สั่งให้คนในนิกายตามหาแม่ของหยุนซีอย่างลับๆมาโดยตลอด แต่ว่าไม่มีใครได้ยินข่าวคราวเกี่ยวข้องกับแม่ของหยุนซีบ้างเลย

แม่ของหยุนซีหายตัวไปราวกับไม่เคยมีชีวิตอยู่บนโลกนี้มาก่อนเลย

“ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านรู้ใช่หรือไม่ว่าตอนนี้แม่ของซีเอ๋อร์อยู่ที่ไหน” หยุนซานถามออกไป

จื่อหยางเทียนจุนส่ายหัว “ข้าเองก็ไม่รู้ แต่สัญชาตญาณของข้าบอกว่าแม่ของหยุนซีน่าจะยังไม่ตาย”

“หากเธอยังมีชีวิตจริงๆ ข้าเชื่อว่าอีกไม่นานพวกเจ้าคงจะได้พบกัน”

พูดถึงตรงนี้ จื่อหยางเทียนจุนก็ได้ตบไหล่หยุนซานแล้วกล่าวด้วยความเสียใจว่า “หลายปีที่ผ่านมา สิ่งที่เจ้าต้องทำก็คือการจัดการนิกายดาบชิงอวิ๋น และเผชิญหน้าการยั่วยุของพันธมิตรห้าสำนัก ทั้งยังต้องคอยดูแลซีเอ๋อร์มาโดยตลอด เรื่องพวกนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ลำบากเจ้าแล้ว”

หยุนซานกล่าวว่า “ขอแค่แม่ของซีเอ๋อร์ยังมีชีวิตอยู่ ต่อให้ข้าต้องต้องทุกข์ทนไปอีกพันปี ข้าก็ยอมได้”

จื่อหยางเทียนจุนจึงพูดว่า “อย่าไปบอกเรื่องนี้ให้ซีเอ๋อร์รู้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเธอคงจะเอาแต่คิดมาก ข้าว่าหากเจ้ามีเวลาก็น่าจะไปลองคุยกับเยี่ยชิวดูสิ ลองขอให้เขาช่วยตามหาแม่ของซีเอ๋อร์ให้ดู เพราะอย่างไรเสีย เยี่ยชิวก็เป็นคนมีโชคเสมอ”

“ขอรับ” หยุนซานพยักหน้าตอบรับ เพราะถึงแม้จื่อหยางเทียนจุนจะไม่พูดออกมา เขาเองก็คิดที่จะทำแบบนั้นเช่นกัน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

นางฟ้าไป๋ฮวาได้ทะลวงขอบเขตพลังสำเร็จ และกลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับขั้นปราชญ์

นิกายดาบชิงอวิ๋นจึงได้มีผู้แข็งแกร่งระดับขั้นปราชญ์เพิ่มขึ้นอีกคน

หลังจากที่สวรรค์ลงโทษหายไป เมฆฝนอึมครึมบนท้องฟ้าก็แปรเปลี่ยนเป็นเมฆมงคลเจ็ดสี เมฆเหล่านั้นอยู่รายล้อมของนางฟ้าไป๋ฮวา ทำให้ตัวเธอนั้นงดงามและบริสุทธิ์ดุจดังเทพธิดา

อย่างไรก็ตาม ขณะที่สวรรค์ลงโทษของนางฟ้าไป๋ฮวาเพิ่งจะจบไป แต่จู่ๆก็มีรัศมีทรงพลังพุ่งออกมาจากยอดเขา พลังของมันรุนแรงจนฟ้าดินสะเทือน