วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2217

ทันใดนั้น พลังงานอันแสนทรงพลังก็พุ่งออกมาจากยอดเขาทำให้ดึงดูดสายตาผู้คนมากมาย

ยังชั่วพริบตา พวกเขาก็เห็นเงาอันคุ้นเคย

อมตะชางเหม่ย!

เห็นเพียงแค่อมตะชางเหม่ยในชุดนักพรตขาดรุ่งริ่ง ผมเผ้ายุ่งเหยิงและรีบวิ่งหนีอย่างกับคนบ้า ด้านหลังของเขาก็คือคางคกทองคำที่วิ่งตามเขาด้วยขาสั้นๆของมัน

ภาพที่เห็นนี้ค่อนข้างตลก

“พี่ใหญ่ ขอร้องล่ะเลิกตามข้าสักที ท่านไม่เหนื่อยบ้างหรือไง” อมตะชางเหม่ยวิ่งไปพลางถามไป

คางคกทองคำตอบว่า “เจ้ากล้าเรียกข้าว่าเจ้าคางคก ข้าไม่มีวันให้อภัยเจ้า”

อมตะชางเหม่ยรีบปฏิเสธ “ข้าไม่ได้พูด”

คางคกทองคำตอบกลับไปว่า “แต่ข้าได้ยิน”

“บ้าจริง ฉันพูดเสียงเบาขนาดนั้นยังได้ยินอีกเหรอ” หลังจากที่อมตะชางเหม่ยพูดจบ เขาก็ถูกคางคกทองคำใช้ขาข้างนึงเตะขึ้นไปกลางอากาศ

“โอ้ย เจ็บจะตายอยู่แล้ว” อมตะชางเหม่ยพูดพึมพำ “เดิมทีแล้วก็เป็นท่านก็เป็นคางคกนี่นา ข้าก็แค่พูดความจริงเท่านั้น เหตุใดจึงรับความจริงไม่ได้กันเล่า”

“งั้นเจ้าก็ตายซะ—“ คางคกทองคำพุ่งเข้าไปหาทันที

“ในเมื่อข้าเอาชนะท่านไม่ได้ แล้วข้าจะอยู่เฉยๆทำไม” อมตะชางเหม่ยที่เห็นดังนั้นก็รีบวิ่งหนีเอาชีวิตรอดอีกครั้ง

พวกเขาวิ่งไล่กันไปมาในหุบเขาทำให้สัตว์น้อยใหญ่ต่างตกใจจนวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนไปหมด

“พวกเขาทั้งคู่มีพลังเหลือล้นเสียเหลือเกิน เอาแต่ทะเลาะกันไปกันมาทั้งวัน” หยุนซานส่ายหัวและพูดจาราวกับช่วยไม่ได้

จื่อหยางเทียนจุนหัวเราะก่อนจะกล่าวว่า “ข้าว่าดีแล้วนะ ชางเหม่ยเองก็พัฒนาไปไม่น้อย”

ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่ คางคกทองคำก็ได้ไล่ตามอมตะชางเหม่ยจนทันและเตะเขาซ้ำเข้าไปอีกรอบ

“เจ้าคางคก ช่วยลงมือให้เบาลงหน่อยได้ไหม”

“ถ้าข้าไม่ยอมเล่นกับท่าน ท่านจะมีความสุขขนาดนี้ได้ยังไง”

“หากท่านกล้าทุบตีข้าอีกรอบ ระวังข้าจะไม่เกรงใจเจ้าแล้วนะ”

อมตะชางเหม่ยพูดด้วยน้ำเสียงหอบเหนื่อย

คางคกทองคำเท้าเอวแล้วพูดอย่างดูถูกว่า “จะไม่เกรงใจข้าแล้วงั้นหรือ เจ้าก็ลองดูสิ”

“เจ้าคางคก ข้าจะบอกเจ้าให้นะ เลิกรังแกข้าสักที” อมตะชางเหม่ยเริ่มพูดจาข่มขู่ “ระวังข้าจะใช้สวรรค์ลงโทษมาผ่าลงมาที่เจ้า”

คางคกทองคำตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ “เจ้าคิดว่าสวรรค์ลงโทษเป็นน้องชายของเจ้าที่เจ้าจะพูดอะไร หรือสั่งอันใด เขาก็ยอมฟังงั้นหรือ”

“อ๊ะ! กล้าสงสัยในคำพูดของข้างั้นเหรอ รอเดี๋ยวเถอะ ข้าจะเรียกสวรรค์ลงโทษลงมาให้ดู” ทันทีที่พูดจบ อมตะชางเหม่ยก็ได้ยกแขนเสื้อขึ้น จากนั้นก็เอานิ้วชี้และนิ้วกลางขวาชี้ไปที่ท้องฟ้าพร้อมตะโกนเสียงดังลั่นว่า “กฎแห่งสวรรค์จงฟังคำสั่ง สายฟ้าฟาด!”

เมื่อคางคกทองคำเห็นฉากนี้ก็อดล้อเลียนไม่ได้ “ไอ้นักพรตหน้าเหม็น เลิกล้อเล่นเสียที.....”

เปรี้ยง!

ทันใดนั้น ฟ้าก็ร้องดังคำรามขัดจังหวะคำพูดของคางคกทองคำ

คางคกทองคำรีบเงยหน้ามอง เขาเห็นเพียงแค่เมฆฝนเคลื่อนผ่านบนท้องฟ้า

“ห๊ะ สวรรค์ลงโทษจริงๆงั้นหรือ” สีหน้าของคางคกทองคำเปลี่ยนไปทันที

“เจ้าคางคก ถ้าเจ้าแน่จริงก็อย่าขยับไปไหนซะล่ะ คอยดู ข้าสับเจ้าให้แหลก” อมตะชางเหม่ยพูดอย่างกำเริบเสิบสาน

คางคกทองคำเองก็ตอบกลับไปอย่างเย่อหยิ่งว่า “เหอะ ตัวข้านั้นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับขั้นนักบุญใหญ่ วิชาสวรรค์ลงโทษของคนอย่างเจ้าจะมีพลังมากสักแค่ไหนกันเชียว”

อมตะชางเหม่ยจึงได้บอกว่า “ถึงแม้ว่าข้าจะฆ่าเจ้าไม่ได้ แต่อย่างน้อย ข้าก็ทำเจ้าเจ็บปวดได้ บ้าเอ้ย วันทั้งวัน สิ่งที่เจ้าทำมีเพียงแค่ทุบตีข้าเท่านั้น ถ้าเจ้ากล้าพอก็ไปจัดการผู้อาวุโสจื่อหยางซะสิ”

คางคกทองคำเห็นจื่อหยางเทียนจุนและหยุนซานที่ยืนอยู่หน้าห้องโถงพิธีการใหญ่แล้วจึงพูดว่า “ท่านประมุขเรียกข้ามาเพราะมีธุระ เพราะแบบนั้น ข้าจะไม่ยอมลงไปเถียงกับเจ้าด้วยหรอก”

พูดจบ ร่างของเขาก็หายไปราวกับลมพัดผ่าน และปรากฏตัวอยู่ด้านหลังหยุนซาน

ตลกแล้ว ข้าก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะยอมยืนเฉยๆอยู่ที่เดิมโดยไม่หนี แล้วรอให้เจ้าใช้สวรรค์ลงโทษมาทำร้ายข้าตามใจชอบ

อมตะชางเหม่ยเองก็รับรู้ได้ถึงเจตนาของคางคกทองคำ เขาจึงได้พูดด้วยน้ำเสียงดูถูก “ไอ้ขี้ขลาด”

อย่างไรก็ตาม สวรรค์ลงโทษก็ผ่ามาแล้ว เขาจึงไม่มีเวลาต่อกรกับคางคกทองคำอีก สิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้มีเพียงแค่มุ่งความสนใจไปที่การทะลวงสวรรค์ลงโทษเท่านั้น

สวรรค์ลงโทษก็ยังไม่ผ่านลงมา อมตะชางเหม่ยจึงได้หยิบยาศักดิ์สิทธิ์ออกมาจากวงแหวนอากาศ และรีบกลืนเข้าไปทันที

“เพราะพวกเจ้าไม่เคยเห็นอะไรพวกนี้มาก่อน งั้นเดี๋ยวข้าจะแสดงบางสิ่งที่ทรงพลังกว่านี้ให้ดูเอง”

“อมตะชางเหม่ยประสานมือทำมุทรา ทันใดนั้นเอง ร่างกายของเขาก็ดูรายล้อมไปด้วยยันต์แปดทิศที่ค่อยๆปรากฏขึ้นมาทีละอัน

ยันต์แปดทิศพวกนั้นมีสีทองระยิบระยับและเปล่งประกายแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาล้อมรอบตัวของอมตะชางเหม่ยซึ่งนั่นทำให้ภาพลักษณ์ของเขาดูเหมือนเทพเซียนโบราณ

ซึ่งฉากนั้นทำให้ลูกศิษย์ของนิกายซิงอวิ๋นตกตะลึงจนตาค้าง

ที่หน้าประตูห้องโถงพิธีการใหญ่

หยุนซานพูดอย่างไม่พอใจว่า “แค่ฝ่าด่านสวรรค์ลงโทษแท้ๆจะแสดงให้ยิ่งใหญ่ไปทำไมกัน”

จื่อหยางเทียนจุนยิ้มพร้อมกับกล่าวว่า “ชางเหม่ยนั้นมีนิสัยดื้อรั้น หากไม่ได้เป็นเรื่องที่สำคัญ อย่างนั้นก็ปล่อยให้เขาทำไปเถอะ ขอแค่เขามีความสุขก็พอ”

หยุนซานกลับพูดว่า “ถึงจะสามารถทะลวงขอบเขตพลังไปได้แต่สุดท้ายก็ไปได้แค่ถึงขั้นทงเสิน ถ้าไม่รู้มาก่อนอาจจะคิดว่าเขาจะทะลวงระดับพลังไปจนถึงขั้นชำระบริสุทธิ์เอาได้”

จื่อหยางเทียนจุนยังคงยิ้มและกล่าวว่า “แม้จะไม่ใช่การทะลวงขอบเขตพลังจนถึงขั้นชำระบริสุทธิ์ แต่ชางเหม่ยจะต้องทำให้เจ้าประหลาดใจแน่นอน”

หยุนซานจึงถามกลับไปด้วยความสงสัย “หมายความว่าเช่นไรหรือขอรับ”

จื่อหยางเทียนจุนยิ้มและกล่าวว่า “เดี๋ยวเจ้าก็รู้”

ในเวลานั้นเอง อมตะชางเหม่ยก็ได้ร่ายคาถาออกมา ใช้เวลาเพียงไม่นาน ทุกคนก็สัมผัสได้ว่าพลังของเขานั้นแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ

ผ่านไปเพียงครู่เดียว

อมตะชางเหม่ยก็ได้เลื่อนระดับพลังของเขาจนไปถึงจุดสูงสุด

“ตอนนี้ ข้าจะให้พวกเจ้าเห็นวิธีการฝ่าด่านสวรรค์ลงโทษอันยิ่งใหญ่ของข้า”

อมตะชางเหม่ยเชิดหน้าขึ้นแล้วทะยานออกไปกลางท้องฟ้าพร้อมทั้งตะโกนออกไปว่า “สวรรค์ลงโทษ รีบมาลงโทษข้าได้แล้ว”

“เปรี้ยงปร้าง...”

สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ทั้งแปดสิบเอ็ดสายที่ยาวนับหมื่นจั้งก็พุ่งลงมาจากก้อนเมฆราวกับเทพมังกรทั้ง 81ตัวที่พุ่งลงมาจากสรวงสวรรค์

“แม่เจ้า นี่มันอลังการเกินไปแล้วหรือเปล่า”