วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2238

คางคกทองคำรวบรวมพลังทั้งหมด กำหมัดแน่น เตรียมจะออกหมัดสั่งสอนเยี่ยชิว แต่แล้วเสียงหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะ

"เดี๋ยวก่อน!"

ทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น คางคกทองคำก็รู้สึกราวกับลูกโป่งที่ถูกเข็มเจาะ พลังต่อสู้ที่กำลังพุ่งทะยานกลับหดหายไปหมด

จากนั้น มันหันกลับไปมองจื่อหยางเทียนจุน ก่อนจะยกมือคำนับ แล้วถามว่า："ผู้อาวุโสสูงสุด มีเรื่องอะไรรึ?"

จื่อหยางเทียนจุนยิ้มแล้วกล่าวว่า："ไม่มีอะไร"

ไม่มีอะไรแล้วเจ้าจะขัดข้าเพื่ออะไรฟะ!

คางคกทองคำบ่นในใจ แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา ได้แต่กลืนความไม่พอใจลงไป จากนั้นก็หันกลับมาจ้องเยี่ยชิวใหม่อีกครั้ง

ในไม่ช้า พลังต่อสู้ของมันก็พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง คล้ายภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิด พร้อมปลดปล่อยพลังอันมหาศาล

"เยี่ยฉังเซิง เจ้าเตรียมตัวพร้อมรึยัง?" คางคกทองคำตะโกนถาม

"มาเลย!" เยี่ยชิวตั้งท่าพร้อมรับมือ!

"เอาล่ะ รับมือ!" คางคกทองคำกำลังจะปล่อยหมัดเต็มแรง

"เดี๋ยวก่อน!" ทันใดนั้นเสียงของจื่อหยางเทียนจุนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

คางคกทองคำสะดุ้งเฮือก ร่างทั้งร่างแข็งค้าง รีบลดหมัดลงแล้วหันกลับไปมองด้วยความเคารพ："ผู้อาวุโสสูงสุด มีคำสั่งอะไรหรือขอรับ?"

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ："ไม่มีอะไร"

มุมปากของคางคกทองคำกระตุกอย่างแรง บ่นจื่อหยางเทียนจุนในใจ ไม่มีอะไรแล้วเจ้าขัดข้าเพื่ออะไรฟะ?

นี่มันตั้งใจรบกวนเวลาข้าลงมือไม่ใช่เหรอ?

"ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านมีเรื่องอะไรจะสั่งอีกหรือไม่!?" คางคกทองคำเอ่ยถาม

"ไม่มีอะไร" จื่อหยางเทียนจุนกล่าว

คางคกทองคำพูดว่า ："งั้นข้าออกหมัดได้แล้วใช่หรือไม่?"

จื่อหยางเทียนจุนพยักหน้า："ออกหมัดเถอะ"

คางคกทองคำเร่งรวบรวมพลังการต่อสู้ ร่างกายที่เต็มไปด้วยเนื้อปูดโปนของมันเต้นระริก คล้ายกับว่ากำลังจะระเบิดพลังออกมา

"เยี่ยฉังเซิง วันนี้ข้าจะทำให้เจ้ารู้ถึงความแข็งแกร่งของข้า"

คางคกทองคำกำลังจะออกหมัด ทันใดนั้นเอง เสียงของจื่อหยางเทียนจุนก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

"เดี๋ยวก่อน!"

คางคกทองคำตัวแข็งทื่อ

บ้าจริง! ไอ้เฒ่านี่มันเล่นตลกอะไรของมัน?

ทำไมพอข้าจะลงมือทีไร เขาก็พูดแทรกขึ้นมาทุกที?

จงใจแกล้งข้าเล่นรึไง?

แม้ในใจคางคกทองคำจะไม่พอใจสุดๆ แต่มันก็ไม่กล้าแสดงออกมา หากทำให้จื่อหยางเทียนจุนไม่พอใจล่ะก้อ มันคงไม่มีจุดจบที่ดีแน่ๆ

ถึงแม้จื่อหยางเทียนจุนจะไม่ฆ่ามัน แต่คงหนีไม่พ้นต้องโดนทรมานอย่างแน่นอน

คางคกทองคำหันไปถามด้วยความเคารพ：“ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านมีอะไรจะสั่งอีกหรือไม่? ถ้ามีท่านก็รีบพูดออกมาเถิด"

จื่อหยางเทียนจุนพูดว่า ：“ทำไมข้าถึงได้ยินความไม่พอใจจากน้ำเสียงของเจ้า หรือเจ้าไม่พอใจอะไรข้า?"

พูดถูกแล้ว ข้าไม่พอใจในตัวเจ้า

เข้าพูดแต่เดี๋ยวก่อนๆ มันทำให้ข้าไม่พอใจมาก

คำพูดเหล่านี้คางคกทองคำทำได้เพียงเก็บไว้ในใจ ด้านนอกยังคงฉีกยิ้มและกล่าวด้วยท่าทีเคารพ ："ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านเข้าใจผิดแล้ว ข้าจะกล้าคิดไม่พอใจท่านได้อย่างไร"

"ท่านคือเสาหลักแห่งนิกายดาบชิงอวิ๋น ผู้คนเคารพนับถือหมื่นพัน ข้ามองท่านด้วยความศรัทธาไม่ต่างจากสายน้ำอันเชี่ยวกรากที่ไม่มีวันเหือดแห้ง"

"ว่าแต่ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านเรียกข้าหยุดไว้ มีอะไรจะกล่าวหรือไม่?"

คางคกทองคำอยากจะพูดเต็มแก่ว่า มีอะไรก็พูดออกมาเถอะ! แต่ว่าเขาไม่กล้า

จื่อหยางเทียนจุนยิ้มแล้วกล่าวว่า："ก็ไม่มีอะไรมาก เพียงแค่ข้านึกขึ้นได้ว่า เยี่ยชิวไม่ได้เป็นแค่ลูกเขยของหยุนซานเท่านั้น แต่เขายังเป็นบุตรของผู้อาวุโสใหญ่ด้วย"

"ดังนั้นเวลาลงมือ ข้าหวังว่าเจ้าจะรู้จักยั้งมือให้ดี"

"ถ้าทำให้ผู้อาวุโสใหญ่ไม่พอใจล่ะก็ มันจะไม่ดีแน่ ศิษย์ข้าน่ะดีทุกอย่าง แต่ดันเป็นพวกขี้โอ๋และเข้าข้างลูกศิษย์ตัวเองซะเหลือเกิน"

คางคกทองคำกระพริบตาปริบๆ

หมายความว่ายังไง?

"เยี่ยฉังเซิงสามารถข้ามระดับต่อสู้ได้ ด้วยพลังระดับทงเสินขั้นสูงสุดของเขา อย่างน้อยก็น่าจะต้านทานปราชญ์ทั่วไปได้ชั่วคราว"

"ถ้าข้ากดพลังของตัวเองไว้แค่ระดับปราชญ์ แล้วกลับเอาชนะเยี่ยฉังเซิงไม่ได้ทันที ท่ามกลางสายตาผู้คนมากมาย เช่นนั้น ข้าก็ขายหน้าหนักเลยสิ"

ฉังเซิง (ชื่อเล่น เยี่ยชิว)）。”

"เพื่อความปลอดภัย ข้าจะกดพลังไว้ที่ระดับปราชญ์สูงสุด เช่นนี้ก็จะสามารถจัดการเยี่ยฉังเซิงได้อย่างง่ายดาย"

ขณะที่คางคกทองคำกำลังคิดในใจ ทันใดนั้นเสียงของอมตะชางเหม่ยก็ดังขึ้นที่ข้างหู

"ท่านพี่แปด ท่านมัวรีรออะไรอยู่?"

"ไอ้เด็กเปรตนั่นเพิ่งท้าทายท่านต่อหน้าฝูงชน ท่านยังจะทนได้อีกหรือ?"

"รีบลงมือสิ!"

"แสดงพลังแห่งสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของท่านออกมา แล้วสั่งสอนมันให้สาสม จะได้ให้ทุกคนได้เห็นว่าท่านแข็งแกร่งเพียงใด!"

"ข้ารู้แล้ว" คางคกทองคำตอบกลับสั้น ๆ จากนั้นมันก็ยกขาสั้นๆของตัวเอง ก้าวไปหาเยี่ยชิว

เมื่อเหลือระยะห่างจากเยี่ยชิวเพียงสิบเมตร คางคกทองคำก็หยุดลง

"คุณชายเยี่ย การประลองครั้งนี้เป็นเพียงการแลกเปลี่ยนกระบวนท่าเท่านั้น หวังว่าท่านจะไม่ถือโทษโกรธแค้นข้าในภายหลัง" คางคกทองคำกังวลว่าเยี่ยชิวจะผูกใจเจ็บกับมัน

แม้ครั้งนี้มันจะลงมือเพราะช่วยอมตะชางเหม่ยสั่งสอนเยี่ยชิว แต่ถ้าหากเยี่ยชิวเกิดเจ็บตัวแล้วมาผูกใจเจ็บกับมัน ในอนาคตมันคงเดือดร้อนแน่

เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดว่า ："วางใจเถอะ ข้าเป็นคนที่ไม่เคยผูกใจเจ็บ"

"เช่นนั้นก็ดีๆ" คางคกทองคำรีบพูด แล้วก็เตือนขึ้นมาอีกว่า ："คุณชายเยี่ย เวลาสู้กัน ท่านอย่าได้ออมมือ จะได้ให้ข้าได้เห็นพลังที่แท้จริงของท่าน"

"ได้!" เยี่ยชิวตอบรับทันที

"คุณชายเยี่ย เช่นนั้นข้าจะลงมือแล้วนะ?"

"เชิญลงมือเถิด!"

คางคกทองคำออกหมัดพุ่งตรงเข้าใส่เยี่ยชิว

หมัดนี้ทรงพลังมหาศาล พลังอันเกรี้ยวกราดของมันพุ่งทะลัก แม้ว่ามันจะกดพลังไว้ที่ระดับปราชญ์สูงสุด แต่แรงทำลายของหมัดนี้ยังคงมากพอจะบดขยี้ทุกสิ่งอย่าง

แต่สิ่งที่แปลกก็คือ การเผชิญหน้ากับหมัดอันน่ากลัว เยี่ยชิวกลับไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำ เขากลับยิ้มออกมาอีก