วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2253

เมื่อได้ยินคำพูดของจื่อหยางเทียนจุน หยุนซานและสี่เซียนกระบี่ต่างก็หันมามองหน้ากันด้วยความสงสัย

อะไรนะ? เพิ่งเริ่มต้นเหรอ?

มันไม่น่าจะเป็นไปได้!

“ก่อนหน้านี้ผ่านทัณฑ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งมาเจ็ดด่านแล้ว ถ้าเพิ่งเริ่มต้น งั้นทัณฑ์สวรรค์ต่อไปจะน่ากลัวแค่ไหนกัน?” จิ่วเจี้ยนเซียนพูดด้วยความตกใจ

หยุนซานกล่าวต่อว่า “ตอนที่ข้าทำการทะลวงขั้นนักบุญใหญ่ ทัณฑ์สวรรค์ที่ได้เผชิญนั้น ยังไม่แข็งแกร่งเท่ากับทัณฑ์สวรรค์ที่พี่เยี่ยเจอก่อนหน้านี้เลย”

“หวู่ซวงต่างจากพวกเจ้าทั้งหมด” จื่อหยางเทียนจุนกล่าว “เพราะเขาคือศิษย์ของข้า”

น่าโมโห! ผู้อาวุโสสูงสุดเริ่มแสดงท่าทีโอ้อวดมากขึ้น

หยุนซานหมดคำพูด

สี่เซียนกระบี่ก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

.......

ท่ามกลางความว่างเปล่า

เยี่ยหวู่ซวงเปลี่ยนใส่ชุดขาวสะอาด ใบหน้าที่หล่อเหลาและมั่นคง ขณะที่พลังงานและจิตใจของเขาถูกยกระดับไปถึงจุดที่ดีที่สุด

เขายืนอยู่ที่เดิม ไม่เคลื่อนไหว

การกระทำของเยี่ยหวู่ซวง ทำให้เหล่าสมาชิกของนิกายดาบชิงอวิ๋นต่างก็สงสัย

“ผู้อาวุโสใหญ่เขาผ่านการทดสอบแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“ทำไมเขายืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับเลย?”

“แปลกจัง!”

ขณะที่ทุกคนกำลังสงสัยกันอยู่ จู่ๆก็มีแรงกดดันจากฟ้าดินอย่างมหาศาล ทะลุผ่านเข้าไปจากค่ายกลดาบพิทักษ์นิกาย

ทันใดนั้น พวกเขาทุกคนก็รู้สึกเย็นยะเยือกทั่วทั้งร่าง และรู้สึกขนลุก

มีหลายคน ถึงกับต้องคุกเข่าลงกับพื้นทันที

แรงกดดันจากฟ้าดินนี้รุนแรงเกินไป สำหรับศิษย์ที่มีพลังฝึกฝนต่ำ พวกเขารู้สึกเหมือนถูกสัตว์ร้ายระดับเทพจับตามอง ไม่กล้าขยับตัว

สีหน้าทุกคนต่างหวาดกลัว

“เกิดอะไรขึ้นกัน?”

“ทำไมมีแรงกดดันจากฟ้าดินที่รุนแรงขนาดนี้?”

“หรือว่าทัณฑ์สวรรค์ผู้อาวุโสใหญ่ยังไม่สิ้นสุด?”

ทุกคนจึงเงยหน้าขึ้นมอง และเห็นบนท้องฟ้า มีเมฆกำลังแยกตัวออกไปในทิศทางต่างๆ

ทุกคนยิ่งรู้สึกแปลกใจ

“เมฆฟ้าหายไปหมดแล้ว ทัณฑ์สวรรค์น่าจะสิ้นสุดแล้ว”

“ทำไมผู้อาวุโสใหญ่ยังยืนอยู่ที่เดิม?”

“แรงกดดันจากฟ้าดินนี้ มาจากที่ไหนกัน?”

“พวกเจ้าดูเร็วสิ—”

เมื่อได้ยินเสียงตกใจ ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกัน และเห็นว่าเมฆฟ้าที่กระจายออกไปทางสี่ทิศ กลับกลายเป็นเมฆรูปทรงเห็ดยักษ์ห้าผืน ที่หมุนวนและคำรามอย่างรุนแรง เหมือนกับปีศาจห้าตัว

แรงกดดันจากฟ้าดินนั้นรุนแรงยิ่งขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นกัน?”

“หรือว่าทัณฑ์สวรรค์ลงโทษยังไม่สิ้นสุดงั้นเหรอ?”

ในขณะที่ทุกคนกำลังสงสัย

“โครมคราม！”

เสียงฟ้าผ่าอันน่าสะพรึงกลัว

เห็นเพียงในหนึ่งในเมฆฟ้าผ่ามีเสียงฟ้าผ่าดังสนั่น แล้วก็มีฟ้าผ่าขนาดใหญ่พุ่งออกจากเมฆ ทะยานลงมาในแนวดิ่ง พุ่งตรงไปยังเยี่ยหวู่ซวง

“อะไรนะ ทัณฑ์สวรรค์ยังไม่สิ้นสุดจริงๆเหรอ?”

ทุกคนรู้สึกตกใจและเป็นกังวล

ทัณฑ์สวรรค์ด่านนี้รุนแรงกว่าเจ็ดด่านที่ผ่านมามาก ที่น่ากลัวที่สุดคือ ฟ้าผ่าขนาดมหึมานี้มันอยู่ห่างจากเยี่ยหวู่ซวงเพียงแค่ร้อยฟุต จู่ๆก็เปลี่ยนรูปร่างเป็นเทพมังกรชิงหลง

เทพมังกรกำลังกระดิกหางและยืดคอขึ้น อย่างมีชีวิตชีวา มันเปล่งพลังอันน่าเกรงขาม ราวกับว่ามีอายุมาจากยุคโบราณ

"นี่คือทัณฑ์สวรรค์อะไรกัน?"

"ทำไมสายฟ้าถึงกลายเป็นเทพมังกรชิงหลง?"

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

เหล่าศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นเริ่มรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น

"ท่านอาจารย์ นี่คือทัณฑ์สวรรค์อะไร? ทำไมสายฟ้าถึงกลายเป็นเทพมังกรชิงหลง?" ที่หน้าตำหนักห้องประชุม จิ่วเจี้ยนเซียนถามจื่อหยางเทียนจุนด้วยความสงสัย

จื่อหยางเทียนจุนตอบเสียงต่ำว่า "นี่คือด่านที่หนึ่งของทัณฑ์ทั้งห้า ทัณฑ์ชิงหลง!"

"อะไรนะ นี่คือทัณฑ์ทั้งห้าในตำนานเหรอ?" หยุนซานสีหน้าหมองคล้ำ

อมตะชางเหม่ยตอบด้วยท่าทางจริงจังว่า “เพราะเขาคือคนที่ไม่มีใครเทียบได้!”

........

กลางอากาศ

ทันใดนั้น เทพมังกรชิงหลงก็เริ่มโจมตีเยี่ยหวู่ซวง

บรรยากาศเต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัว

หัวมังกรใหญ่โตเหมือนภูเขา เขี้ยวทั้งสองข้างเหมือนสุดยอดอาวุธนักบุญ มันพุ่งตรงไปยังเยี่ยหวู่ซวง ด้วยความแรงไม่หยุดยั้ง ดูเหมือนว่า แม้แต่เทพเจ้าเอง ก็อาจถูกมันพุ่งชนตายทันที

ใบหน้าของเยี่ยหวู่ซวงไม่แสดงอาการตกใจ ร่างกายเต็มไปด้วยความตั้งใจในการต่อสู้

นี่คือการทดสอบของทัณฑ์สวรรค์ จำเป็นต้องเผชิญหน้า

ในเมื่อไม่มีทางถอยหลัง ก็ต้องกล้าเผชิญอย่างกล้าหาญ

“ฆ่า!”

เยี่ยหวู่ซวงตะโกนเสียงดัง กระทุ้งหมัดออกไป ทันทีที่หมัดของเขาปะทะกับหัวมังกร

“ปัง!”

อากาศรอบๆสั่นสะเทือนไม่หยุด

ทันทีที่การปะทะเกิดขึ้น หมัดของเยี่ยหวู่ซวงก็เริ่มมีเลือดไหลออกมา แต่หัวมังกรชิงหลงกลับไม่เป็นอะไรเลย

ในขณะเดียวกัน การต่อสู้ระหว่างเยี่ยหวู่ซวงมังกรชิงหลงก็ยังคงดำเนินไปอย่างดุเดือด สู้กันไปมา โดยไม่สามารถตัดสินได้ว่าใครเหนือกว่าใคร

ผู้คนที่อยู่ในสถานที่นั้น ยกเว้นหยุนซานและจื่อหยางเทียนจุน ไม่มีใครสามารถมองเห็นเส้นทางการปะทะระหว่างเยี่ยหวู่ซวงและมังกรชิงหลงได้อย่างชัดเจนเลย

แม้แต่คางคกทองคำก็ยังทำไม่ได้

ส่วนเยี่ยชิว แม้จะเปิดดวงตาสวรรค์ ก็ยังมองไม่ชัด เพราะความเร็วในการต่อสู้ของเยี่ยหวู่ซวงและมังกรชิงหลงนั้นเร็วเกินกว่าที่จะมองทัน

สำหรับลูกศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นก็ยิ่งมองไม่เห็น พวกเขาสามารถได้ยินเสียงการปะทะและเสียงคำรามของมังกรเท่านั้น

สามนาทีต่อมา

"ชิ้ง!"

เสียงดาบกรีดฟ้าดังกึกก้อง จากนั้น ทุกคนเห็นแสงดาบพุ่งขึ้นจากสนามรบสู่ท้องฟ้า แสงเย็นเฉียบกระจายไปทั่ว

หลังจากนั้น สนามรบก็กลับสู่ความเงียบสงบ

สุดท้าย ทุกคนจึงเห็นว่าหัวของมังกรชิงหลงถูกตัดขาดไปแล้ว