วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2257

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ทำให้ทุกคนรู้สึกไม่สบายใจ เพราะพวกเขาไม่รู้ว่า ความเย็นที่แผ่ซ่านมานั้นมาจากที่ไหน?

แม้แต่คางคกทองคำที่กำลังต่อยอมตะชางเหม่ย ก็ต้องหยุดมือ และสีหน้าของเขาก็ดูเคร่งเครียดขึ้น

“โครมคราม……”

ทันใดนั้น บนท้องฟ้าเมฆพายุฟ้าคำรามไปทั่ว ปกคลุมฟ้าจนมืดมิด ทำให้ทั้งท้องฟ้าและพื้นดินตกอยู่ในความมืด

สายฟ้าอันน่าสะพรึงกลัว บินโฉบในเมฆพายุ ราวกับมังกรที่กำลังบินในสายฟ้า และฟ้าเปล่งแสงแสบตา พร้อมกับเสียงดังสนั่นที่สั่นสะเทือนทั่วโลก

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนรู้สึกเหมือนหัวของตัวเองจะระเบิด

"มันเกิดอะไรขึ้น?"

"หรือว่าเป็นการลงโทษจากทัณฑ์สวรรค์?"

"ผู้อาวุโสใหญ่ไม่ใช่พึ่งผ่านการทดสอบมาแล้วเหรอ?"

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

“……”

โครม！

ทันใดนั้น ตำหนักขนาดมหึมาก็ได้ตกลงมาจากท้องฟ้าและลงมาอยู่บนหัวของเยี่ยหวู่ซวง

ตำหนักนี้ล้อมรอบไปด้วยสายฟ้า และมีความเก่าแก่ ที่สะท้อนถึงความทรงจำจากยุคสมัยที่ยาวนาน เหมือนกับผ่านเวลาหลายล้านปีมาแล้ว

ทุกคนต่างตกตะลึง

"ทำไมถึงมีตำหนักมาปรากฏอยู่ที่นี่?"

"มันอาจจะเป็นผลจากการลงโทษของทัณฑ์สวรรค์?"

"หรือว่า การทดสอบของผู้อาวุโสใหญ่ยังไม่จบสิ้นลง?"

อมตะชางเหม่ยถูกต่อยจนหน้าบวมช้ำ มองไปที่เยี่ยหวู่ซวงที่อยู่กลางเวหา เขากล่าวด่าด้วยความโกรธว่า "ไอ้บ้าเอ๊ย จะเล่นอะไรของมึงเนี่ย ตอนนี้เป็นไงล่ะ อวดเก่งจนโดนสายฟ้าฟาด!"

ขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

เพราะการทดสอบจากทัณฑ์สวรรค์เช่นนี้ แม้แต่เขาก็ไม่เคยเห็น หรือได้ยินมาก่อน

แต่ว่า ดูจากสภาพของตำหนักโบราณนั้น ก็สามารถคาดเดาได้ว่า การทดสอบนี้น่าจะน่ากลัวกว่าการทดสอบที่เกี่ยวข้องกับทัณฑ์ทั้งห้า

และมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

ทันใดนั้น ภายในตำหนักโบราณ ก็ปรากฏร่างของผู้คนบางคน

ร่างนั้นสูงใหญ่ แต่ถ้าสังเกตให้ดี ก็จะเห็นว่า พวกเขาคือร่างที่เกิดจากการแปรสภาพของสายฟ้า

หนึ่งในร่างเหล่านั้นยกมือขึ้น ร่ายเวทสายฟ้าออกมา ทำให้เกิดช่องดำมากมายในอากาศอย่างรวดเร็ว สามารถเห็นได้ชัดว่า ร่างเหล่านั้นแข็งแกร่งมาก

"นั่นมันทัณฑ์สวรรค์อะไร?"

"ทำไมสายฟ้ายังกลายเป็นร่างมนุษย์?"

"ท่านผู้อาวุโสใหญ่ การทดสอบนี้... ทำไมมันไม่มีที่สิ้นสุด?"

"ข้าสงสัยว่ากฎแห่งสวรรค์กำลังมุ่งเป้าไปที่ท่านผู้อาวุโสใหญ่!"

ที่หน้าประตูตำหนักห้องประชุมใหญ่ มีเซียนกระบี่ทั้งสี่คนพูดขึ้นทีละคน

แม้กระทั่งหยุนซานก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า "ท่านผู้อาวุโสสูงสุด เหตุใดการทดสอบจากทัณฑ์สวรรค์เช่นนี้ ข้าจึงไม่เคยเห็นมาก่อน?"

"นั่นก็เพราะว่า ผู้ที่มีพรสวรรค์สูงสุดเช่นนี้กำลังถูกกฎสวรรค์อิจฉา จึงลงโทษด้วยการทดสอบนี้" จื่อหยางเทียนจุนกล่าวและพูดต่อว่า "ข้าก็เคยเผชิญกับการทดสอบจากทัณฑ์สวรรค์เช่นนี้เหมือนกัน"

น่าหงุดหงิดจริงๆ ที่พลาดทำให้ท่านผู้อาวุโสสูงสุดโอ้อวดอีกครั้ง

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวเตือนว่า "เยี่ยหวู่ซวง นี่คือการทดสอบจากทัณฑ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งและพิเศษมาก ไม่ว่าจะเผชิญกับอะไร ก็กำจัดมันไปให้หมด"

เยี่ยหวู่ซวงพยักหน้าเล็กน้อย

ไม่ไกลจากจุดนั้น

เยี่ยชิวจ้องมองไปกลางเวหาที่ห่างไกล ใบหน้าของเขาแสดงความวิตกกังวลอย่างชัดเจน

เขามองออกว่า การทดสอบจากทัณฑ์สวรรค์ในครั้งนี้น่ากลัวมาก เขากังวลถึงความปลอดภัยของเยี่ยหวู่ซวง และเตรียมตัวพร้อมที่จะใช้หม้อเฉียนคุนในทันทีหากจำเป็น

“โครมคราม……”

บนท้องฟ้า เมฆฟ้าก่อตัวเป็นระลอก เหมือนกับทะเลที่เดือดระอุ

ตำหนักนั้นปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมา ซึ่งเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผู้คนรู้สึกอึดอัดและหายใจไม่ออก

“บูม！”

การปรากฏตัวของเหล่าร่างที่ถูกสายฟ้าแปลงสภาพ พุ่งตรงเข้ามาพร้อมกับสายฟ้าอันมหาศาลที่มุ่งหวังจะโจมตีเยี่ยหวู่ซวง

“เช้ง！”

เสียงดึงดาบยาวออกจากฝักดังขึ้น

เยี่ยหวู่ซวงไม่มีท่าทีถอยหลัง เขาชักดาบยาวจากหลังแล้วพุ่งเข้าไปโจมตี

เมื่อมาเจอกันทางตัน ผู้กล้าเท่านั้นที่จะชนะ!

ในช่วงเวลานี้ จิตใจของเขามีเพียงความคิดเดียว ทำลายทุกสิ่ง เทพขวางฆ่าเทพ พระขวางฆ่าพระ

การต่อสู้ระเบิดขึ้น

ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์

“นั่นคือวิญญาณวีรชนยุคโบราณ!”

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวออกมาว่า “ในอดีตมีผู้บำเพ็ญที่แข็งแกร่งบางคน หลังจากที่ล้มเหลวในการผ่านการทดสอบจากทัณฑ์สวรรค์ ความสามารถของพวกเขาที่เคยมี จะถูกทิ้งไว้ในกฎแห่งสวรรค์ และถูกประทับลงไปในทัณฑ์สวรรค์ เพื่อใช้กับผู้ที่มีพรสวรรค์เหนือฟ้าจนไม่มีใครสามารถต้านทานได้”

“ทัณฑ์สวรรค์เช่นนี้หายากกว่าการทดสอบทัณฑ์ทั้งห้าและถือว่าเป็นหนึ่งในทัณฑ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุด”

จิ่วเจี้ยนเซียนถามขึ้นว่า “ท่านอาจารย์ เมื่อเผชิญกับทัณฑ์สวรรค์เช่นนี้ เคยมีใครประสบความสำเร็จไหม?”

“มี!” จื่อหยางเทียนจุนกล่าว “ข้ารู้จักคนหนึ่ง”

“ใคร?” จิ่วเจี้ยนเซียนถามต่อ

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวด้วยท่าทีเรียบง่าย “ข้าเอง!”

จิ่วเจี้ยนเซียนหน้าซีดลงทันที และเงียบไปโดยไม่พูดอะไร

หยุนซานยืนอยู่ข้างๆและหัวเราะอย่างขมขื่น ในใจคิดว่านี่มันเวลาอะไร ท่านอาวุโสสูงสุด ท่านไม่ห่วงความปลอดภัยของเยี่ยหวู่ซวง ยังมาทำตัวเท่ห์อยู่อีก ท่านมัวทำอะไรอยู่นี่!

จื่อหยางเทียนจุนพูดด้วยเสียงดังว่า “เยี่ยหวู่ซวง นั่นคือวิญญาณวีรชนยุคโบราณ ขอเพียงแค่ฆ่ามัน ทัณฑ์สวรรค์นี้ก็จะสิ้นสุดลง”

“แต่ว่า วิญญาณวีรชนยุคโบราณนี้ในอดีตเคยเป็นคนที่มีพรสวรรค์สูงล้ำ การจะฆ่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

“ดังนั้น อย่าได้เมตตามัน!”

“ขอบคุณท่านอาจารย์” เยี่ยหวู่ซวงกล่าวและโค้งคำนับจื่อหยางเทียนจุน

ที่จริงแล้ว ถึงแม้จื่อหยางเทียนจุนจะไม่ได้บอกเขา เยี่ยหวู่ซวงก็รู้ดีว่าวิญญาณวีรชนยุคโบราณนั้นแข็งแกร่งมาก

แต่ว่า ในใจของเยี่ยหวู่ซวงก็ไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย

เขารู้ดีว่า นี่คือลำดับขั้นของการฝึกฝน ที่เขานั้นต้องข้ามผ่านมันไปให้ได้

เขากระตุ้นพลังภายในร่างกายอย่างเงียบๆ ให้ไหลไปเหมือนแม่น้ำที่ไหลริน จากนั้นก็รวมพลังในใจเหล่านั้นเป็นพลังที่แข็งแกร่ง

วิญญาณวีรชนยุคโบราณไม่ได้โจมตีทันที แต่กลับลอยนิ่งๆอยู่บนท้องฟ้าของตำหนัก เหมือนกำลังพิจารณาเยี่ยหวู่ซวง หรือเหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง

รอบๆตัวเขานั้น มีพายุแรงเหมือนมังกร พัดพาเอาสายฟ้าและฟ้าผ่าเข้ามา

เยี่ยหวู่ซวงรู้ดีว่า วิญญาณวีรชนยุคโบราณกำลังใช้วิธีของตัวเองในการบอกเขา ว่านี่คือการต่อสู้ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ และช่องว่างระหว่างพวกเขานั้นกว้างเกินกว่าจะข้ามผ่านได้

อย่างไรก็ตาม เยี่ยหวู่ซวงก็ไม่ได้ถอย

ดวงตาของเขาส่องประกายแสงความมุ่งมั่น นั่นคือความตั้งใจในทางการฝึกฝน และความคาดหวังในอนาคต

ขาหายใจเข้าลึกๆ รวมพลังภายในให้เต็มที่ จากนั้นก็ง้างดาบยาวในมือขึ้น

"ฆ่า——!"