วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2264

"แต๊ง"

เสียงระฆังหนึ่งดังขึ้นราวกับมาจากท้องฟ้าที่ไกลโพ้นทันที เต็มไปด้วยท่วงทำนองโบราณและลึกลับ

มันเหมือนกับเกิดจากจักรวาลที่เงียบสงัด สั่นสะเทือนในโลกทั้งใบ ราวกับกระแสน้ำเชี่ยวที่ไหลบ่าผ่านในแม่น้ำแห่งเวลาอันไม่มีที่สิ้นสุด

เยี่ยหวู่ซวงรีบเงยหน้าขึ้นทันที เพียงเห็นท้องฟ้าไร้ซึ่งเงาของระฆังโบราณ

ในขณะนั้น ทุกคนต่างก็มองไปที่ท้องฟ้า

"แปลกจริงๆ เสียงระฆังมาจากไหนกัน?"

แม้แต่จื่อหยางเทียนจุนผู้มีระดับฝีมือสูงยังขมวดคิ้ว ถึงแม้เขาจะเป็นผู้ที่มีพลังสูงก็ยังไม่สามารถรับรู้ได้ว่าเสียงระฆังมาจากที่ใด

หลังจากนั้นเพียงครู่เดียว

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่สองดังก้องออกมา ราวกับเสียงของการเริ่มต้นโลก สั่นสะเทือนทั่วทั้งจักรวาล

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่สาม ดังก้องดุจเสียงถอนหายใจของท้องฟ้า

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่สี่ ดังก้องราวกับเสียงขับขานของโลก

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่ห้า ดังก้องดุจเสียงน้ำท่วมคำราม

มันเป็นเสียงที่ดุเดือดและรุนแรง ราวกับน้ำท่วมและสัตว์ร้ายในโลกหมุนวน กลืนกินเสียงทั้งหมดและทำให้ผู้คนสัมผัสถึงความสั่นสะเทือนที่บอกไม่ถูก

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่หก ดังก้องดุจเสียงลมพายุพัดแรง

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่เจ็ด ดังก้องเหมือนฟ้าผ่า

เสียงนี้มีลักษณะเฉพาะ มันทรงพลังและแข็งแกร่งราวกับฟ้าผ่าระเบิดออกมาให้ทุกชีวิตสั่นสะท้านต่ออำนาจของมัน

เสียงระฆังครั้งที่แปด ดังก้องเหมือนการเรียกของผู้ทรงศักดิ์ เต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์และยิ่งใหญ่

"แต๊ง..."

เสียงระฆังครั้งที่เก้า ดังก้องราวกับราชามารคำราม ทำให้รู้สึกถึงความกลัวที่มาจากความมืดลึก

เสียงระฆังเก้าครั้ง ดังก้องไปทั่วท้องฟ้าและภูเขา

ทำให้ผู้คนตกตะลึง

ที่แปลกที่สุดคือ พวกเขาสามารถได้ยินเสียงระฆัง แต่กลับไม่เห็นเงาของระฆังโบราณเลย

สถานการณ์นี้แปลกประหลาด ทุกคนในใจรู้สึกไม่สบายใจ

หยุนซานปล่อยจิตรับรู้ไปสำรวจ แต่ก็ไม่พบอะไร จึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า "ท่านอาวุโสสูงสุด เสียงระฆังมาจากที่ไหน?"

จื่อหยางเทียนจุนตอบด้วยสีหน้าจริงจังว่า "ไม่รู้"

เมื่อได้ยินคำตอบนี้ หยุนซานและสี่เซียนกระบี่ต่างก็แสดงสีหน้าตกใจ

ต้องรู้ว่าจื่อหยางเทียนจุนเป็นผู้ที่มีพลังระดับเตรียมจักรพรรดิ ในยุคที่จักรพรรดิยังไม่ออกมา เขาก็คือหนึ่งในตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกฝึกเซียน

แต่ทว่า จื่อหยางเทียนจุนกลับไม่สามารถหาที่มาของเสียงระฆังได้ นี่ทำให้ทุกคนต้องตกใจ

"หรือว่า ในโลกนี้จะมีตัวตนที่แข็งแกร่งกว่าจื่อหยางเทียนจุน?"

ความไม่สบายใจของหยุนซานและสี่เซียนกระบี่เริ่มทวีความรุนแรงขึ้น

จื่อหยางเทียนจุนพูดด้วยสีหน้าที่ไม่มีความรู้สึกว่า: "ไม่รู้ทำไม แต่ข้ารู้สึกว่าเสียงระฆังนั้นเหมือนเป็นสัญญาณไม่ดี"

ทันใดนั้น

"โครม!"

จากลึกในอากาศที่ว่างเปล่า ระฆังทองสัมฤทธิ์โบราณใบหนึ่งก็ปรากฏขึ้น

ระฆังโบราณนี้สูงใหญ่หลายสิบจั้ง ตัวระฆังมีสีทองแดงเข้มและบนตัวระฆังนั้นแกะสลักลวดลายโบราณที่ซับซ้อนและลึกลับ เต็มไปด้วยความลึกซึ้งและเสน่ห์อันไม่มีที่สิ้นสุด

แต่เมื่อมองอย่างละเอียดก็จะเห็นว่านี่ไม่ใช่ระฆังโบราณที่เป็นรูปธรรม แต่เป็นแค่เงาของระฆังโบราณเท่านั้น

"เยี่ยชิว เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไร? เจ้าบอกว่าเป็นระฆังฟ้าดิน? เจ้ามั่นใจไหม?" จื่อหยางเทียนจุนถาม

เยี่ยชิวตอบว่า "แค่รู้สึกว่ามันคล้ายๆกัน แต่ไม่สามารถยืนยันได้"

"เจ้ารู้จากที่ไหน?" จื่อหยางเทียนจุนถามต่อ

แน่นอนว่าคือผู้หญิงลึกลับในโลงศพบอกข้า

แน่นอนเยี่ยชิวว่าไม่สามารถบอกทุกคนได้ว่าในโลงศพมีคนอยู่ และยังเป็นผู้หญิงอีก ถ้าให้นางฟ้าไป๋ฮวาและหยุนซีรู้เรื่องนี้ จะเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ

ซ่อนสาวในห้องทองคำได้ แต่ถ้าซ่อนคนในโลงศพนี่มันไม่ปกติเลยนะ

เยี่ยชิวจึงโกหกไปว่า "ตอนที่ข้าอยู่ในโลกมนุษย์ ผมเคยเห็นหนังสือเล่มหนึ่งที่ขายตามข้างทาง มันพูดถึงตำนานเก่าๆ และในนั้นมีการกล่าวถึงระฆังหนึ่งที่เหมือนกับระฆังในที่ลึกสุดของจักรวาลที่เราเห็น ตอนนั้นในหนังสือมันบอกว่าเป็นระฆังฟ้าดิน"

"ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้"จื่อหยางเทียนจุนพูดตาม："ในโลกฝึกเซียนมีระฆังโบราณลึกลับหนึ่งชื่อว่าระฆังฟ้าดิน"

"ระฆังนี้ไม่รู้ว่าเป็นอาวุธจักรพรรดิหรือว่าเป็นเทพศาสตรา แต่ไม่มีใครรู้แน่ชัด"

"บางทีอาจจะมีจักรพรรดิในอดีตที่รู้ แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทิ้งหลักฐานใดๆ ไว้"

"ตอนที่ข้ายังเด็ก ข้าเคยเห็นในสมุดบันทึกเล่มหนึ่งที่อยู่กับอาจารย์ของข้า แต่สมุดนั้นต่อมาถูกอาจารย์ของข้าทำลายทิ้ง"

"ตอนนั้นผมเคยถามอาจารย์ และจำได้ว่าอาจารย์บอกข้าว่าระฆังฟ้าดินนั้นลึกลับและแข็งแกร่งมาก มันสามารถควบคุมเวลาสถานที่และการสร้างโลก มันมีพลังในการกดขี่ความโกลาหล และสามารถหลอมรวมพลังหยินหยางได้ เปลี่ยนแปลงฟ้าดินได้"

"ระฆังนี้เต็มไปด้วยความลึกลับและพลังอันยิ่งใหญ่ สามารถขังเวลาและกดขี่พื้นที่ และการป้องกันของมันก็แข็งแกร่งไม่มีใครเทียบ"

"สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ผู้ที่ควบคุมมัน สามารถสลักภาพเงาของระฆังโบราณนี้ไปยังสถานที่ใดก็ได้ในโลกนี้ในทุกเวลาและทุกสถานที่ และสามารถปิดบังพลังของตัวเองได้ แม้แต่จักรพรรดิก็ไม่สามารถตามรอยผู้ที่ควบคุมมันได้"

ทุกคนมองกันด้วยความตกใจ

"ระฆังฟ้าดิแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ?"

"ไม่แปลกใจเลยที่สาวลึกลับในโลงทองไม่รู้ว่าใครเป็นคนควบคุมระฆังฟ้าดิน เพราะเป็นแบบนี้นี่เอง"

เยี่ยชิวคิดในใจว่า ถ้าเขาได้ระฆังฟ้าดินมา เขาคงสามารถยิ่งใหญ่ในโลกฝึกเซียนได้ แม้ว่าอาจจะไม่แข็งแกร่งเท่าคนอื่น แต่สามารถปิดบังพลังได้ทุกที่ทุกเวลา มันเหมือนกับอาวุธหนีตายที่สมบูรณ์แบบเลยทีเดียว

"คำพูดเหล่านี้คือสิ่งที่อาจารย์บอกมา ไม่รู้ว่าอาจจะมีการพูดเกินจริงหรือเปล่า แต่ก็ยืนยันได้ว่าระฆังฟ้าดินนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ"

จื่อหยางเทียนจุนพูดเสียงหนักขึ้นว่า "ถ้ามันคือระฆังฟ้าดินจริงๆ งั้นต่อจากนี้ มันจะทำสิ่งใหญ่บางอย่างแน่"