วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2263

เยี่ยหวู่ซวงลุกขึ้นยืนในอากาศ เขาพับมือไว้ที่ด้านหลังและเงยหน้าขึ้นมองฟากฟ้า ราวกับภูเขาสูงใหญ่ที่ดูเหมือนจะบดขยี้จักรวาลทั้งปวง

ภาพนี้จะถูกสลักอยู่ในใจของทุกคนในนิกายดาบชิงอวิ๋นตลอดไป เชื่อว่าทุกคนไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี พวกเขาก็จะไม่มีวันลืมมัน

"ผู้อาวุโสใหญ่ไม่มีผู้ใดเทียบได้!"

"ผู้อาวุโสใหญ่ไม่มีผู้ใดเทียบได้!"

"……"

ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นตะโกนออกมาพร้อมกันอย่างรุนแรง ทุกคนในกลุ่มเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและในดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยการเคารพ

"ไม่มีผู้ใดเทียบได้?"

เยี่ยหวู่ซวงยิ้มบางๆ เขารู้ดีว่า ตอนนี้เขายังห่างไกลจากการเป็นผู้ไม่มีผู้ใดเทียบได้ แต่วันหนึ่งเขาจะเป็นผู้ที่ไม่มีใครสามารถเทียบได้ทั่วทั้งโลก

เพียงแค่ผู้ที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้เท่านั้น ที่จะสามารถปกป้องครอบครัวของตนเองได้

เยี่ยหวู่ซวงมองไปยังดาบยาวหลายแสนเล่มที่อยู่ข้างๆแล้วเขาก็ขยับมือขวา "กลับไปเถอะ!"

ทันใดนั้น เสียงลมหวีดหวิวก็ดังขึ้นในอากาศ

ดาบยาวแต่ละเล่มก็พุ่งทะลุอากาศกลับสู่เจ้าของเดิม

"คืนฝัก!" เยี่ยหวู่ซวงกล่าวด้วยเสียงเบาๆ ทันทีนั้นดาบจักรพรรดิทั้งเก้าก็กลับไปสู่กล่องดาบของหวู่ซวงอย่างรวดเร็ว

เยี่ยหวู่ซวงนำกล่องดาบหวู่ซวงเก็บไว้ในแหวนมิติ

ในขณะนั้นที่หน้าประตูห้องประชุม จื่อหยางเทียนจุนจ้องมองไปที่อากาศอย่างมุ่งมั่น ดวงตาของเขาส่องประกายและกำหมัดแน่น

แต่ในอีกไม่กี่วินาทีถัดมา จื่อหยางเทียนจุนก็คลายหมัดออก

เยี่ยหวู่ซวงกำลังเตรียมตัวกลับสู่พื้นดิน แต่ทันใดนั้น เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น

"ป๊อบ"

แสงเยือกเย็นสายหนึ่งปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันจากอากาศ แล้วพุ่งตรงไปที่คอของ เยี่ยหวู่ซวง

ความคุกคามในการฆ่าเต็มไปด้วยความน่ากลัว!

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วและกะทันหันเกินไป

ศิษย์ของนิกายดาบชิงอวิ๋นตาเบิกโพลง พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าเยี่ยหวู่ซวง เพิ่งผ่านการทดสอบฟ้าผ่าและยังไม่ทันพักผ่อน ก็กลับถูกลอบฆ่าเสียแล้ว

"หยุด!"

หยุนซานตะโกนเสียงดัง ต้องการจะลงมือ แต่กลับถูกจื่อหยางเทียนจุนจับแขนเสื้อไว้แน่น

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวขึ้นว่า: "หวู่ซวงสามารถรับมือได้เอง"

"ท่านพ่อ..." เยี่ยชิวตะโกนเสียงดัง เขาดูเหมือนมังกรเทพที่โกรธแค้น ส่งเสียงคำรามจนทำให้ความว่างเปล่ากระเพื่อม แต่เขากลับห่างจากเยี่ยหวู่ซวงไกลเกินไป ไม่สามารถไปช่วยทันได้

"ดัง!"

ในวินาทีที่คับขันนั้น เยี่ยหวู่ซวงขยับตัวเร็วราวกับสายฟ้า ยื่นมือขวาของเขาออกไป จับแสงเยือกเย็นนั้นไว้ได้

จนกระทั่งตอนนี้ ทุกคนจึงเห็นชัดว่า แสงเยือกเย็นนั้นคือดาบ และผู้ที่จับดาบนั้นคือเงาลางๆ ดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยหมอกหนาทึบ จนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้

"ฉึบ!"

ในขณะนั้น เงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นข้างเยี่ยหวู่ซวงเหมือนผีดิบ ผู้ออกดาบแทงเข้าใส่ศีรษะของเยี่ยหวู่ซวง

ดาบนี้เร็วกว่าดาบเมื่อครู่ ราวกับฟ้าผ่าฉีกท้องฟ้า

"ฮึ!"

เยี่ยหวู่ซวงร้องหึขึ้นเสียงต่ำ ดาบยาวที่อยู่ด้านหลังของเขาก็หลุดจากฝักโดยอัตโนมัติ พุ่งไปข้างหน้า ตัดดาบยาวที่แทงมาที่ศีรษะของเขาอย่างง่ายดาย

"ครั้งที่แล้วฆ่าข้าไม่สำเร็จ ยังกลับมาหรอ?"

เยี่ยหวู่ซวงรู้สึกถึงลมหายใจของยมโลกจากทั้งสองคน

และวิธีการลอบสังหารของทั้งสองคนนั้นก็เหมือนกับมือสังหารจากยมโลกอย่างกับโคลน

ทั้งสองคนที่พยายามลอบสังหารไม่สามารถทำสำเร็จ พวกเขาหันหลังและเตรียมจะหนีทันที

ฆาตกรที่ถูกเยี่ยหวู่ซวงจับดาบยาวเอาไว้ยังทิ้งดาบยาวแล้วหนีไป

"ถ้าต้องการฆ่าข้า แล้วทำไมต้องหนี?"

เยี่ยหวู่ซวงยืนอยู่ที่เดิม และฟันดาบออกไป

"โครม!"

ฆาตกรคนหนึ่งถูกฟันเป็นสองท่อนในทันที

ส่วนฆาตกรอีกคนหนีไปจนถึงระยะไกลหลายพันลี้แล้ว

"โครม!"

จื่อหยางเทียนจุนพูดว่า: "นรกนั้นจริงๆแล้วไม่เลิกใจร้ายเลยนะ ไม่รู้ว่าหวู่ซวงไปทำอะไรให้พวกมัน ทั้งๆที่พวกมันพยายามจะฆ่าหวู่ซวงหลายครั้งแล้ว"

หยุนซานงงไปพักหนึ่งแล้วถามว่า: "ท่านอาวุโสสูงสุด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่ชายเยี่ยเจอการลอบสังหารหรือ?"

"ไม่ใช่ครั้งแรกครับ" จื่อหยางเทียนจุนกล่าว "ครั้งแรกเกิดขึ้นหลังจากที่เรากำจัดพันธมิตรห้าสำนักแล้ว นรกได้ส่งมือสังหารมาโจมตีหวู่ซวง "

"ตอนนั้นข้าอยู่กับหวู่ซวงและเราก็ไปเจอที่ตะวันออกของนรก และจัดการกับมันทั้งหมดในครั้งเดียว"

หยุนซานคิดสักพักแล้วพูดว่า "พี่เยี่ย เป็นผู้อาวุโสใหญ่ของนิกายดาบชิงอวิ๋น นรกยังกล้ามาลอบสังหารท่านบนดินแดนของเรา แสดงว่าพวกมันไม่ใส่ใจในนิกายดาบชิงอวิ๋นของเราเลย"

"ผู้อาวุโสสูงสุดเรื่องนี้ไม่สามารถปล่อยไปแบบนี้ได้"

"เราต้องหาถ้ำหลักของนรก และถอนรากถอนโคนองค์กรชั่วร้ายนี้ให้หมดสิ้น"

จื่อหยางเทียนจุนถอนหายใจและกล่าวว่า "เจ้าคิดว่าข้าไม่อยากจะถอนรากถอนโคนนรกเหรอ?"

"แต่ว่าถ้ำหลักของนรกมันหามาได้ง่ายๆกันเหรอ?"

"เรามีข้อมูลน้อยเกินไป การจะทำลายนรก มันยากเกินไป"

หยุนซานกล่าว "แต่ก็ไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้เป็นไปแบบนี้ได้ใช่ไหม?"

จื่อหยางเทียนจุนกล่าว "เรื่องนี้ท่านยังไม่ต้องไปยุ่งสักพัก ให้คำสั่งกับศิษย์ในสำนักให้ระมัดระวังตัวมากขึ้น ทุกอย่างต้องระวัง"

"ส่วนเรื่องนรก… ข้าเชื่อว่า เมื่อครั้งแรกและครั้งที่สองมีแล้ว ครั้งที่สามและครั้งที่สี่ก็จะตามมา"

"ขอแค่ไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งอย่างข้าลงมือ นักฆ่าคนอื่นๆ หวู่ซวงก็สามารถรับมือได้"

"ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้หวู่ซวงอยู่ที่นิกายดาบชิงอวิ๋น แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับเตรียมจักรพรรดิก็ยังไม่สามารถฆ่าเขาได้"

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวเตือน "พวกเจ้าทั้งหลายก็ต้องเร่งฝึกฝนให้เต็มที่ พยายามยกระดับพลังของตัวเองให้เร็วที่สุด เมื่อเรากลายเป็นผู้แข็งแกร่ง เราก็จะสามารถปกป้องคนอื่นได้มากขึ้น"

"ขอรับ！" หยุนซาน ตอบด้วยความเคารพ

ฉีเจี้ยนเซียนใช้โอกาสนี้กล่าวว่า "ท่านอาจารย์ พวกเราพร้อมที่จะฝึกฝนแล้ว เรื่องทำความสะอาดห้องน้ำ…"

จื่อหยางเทียนจุนกล่าวตอบว่า "ยอมรับคำท้าแล้วก็ต้องยอมรับผลแพ้ชนะ ที่สำคัญ การทำความสะอาดห้องน้ำเองก็เป็นการฝึกฝนอย่างหนึ่ง"

ทันใดนั้น สีหน้าของสามเซียนกระบี่ ยกเว้นจิ่วเจี้ยนเซียนดูหม่นหมองเหมือนผลมะระ

แต่แล้วในขณะนั้น เสียงระฆังหนึ่งดังขึ้นไปทั่วฟ้าและดิน

"แต๊ง…"