วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 556

บ่ายสองโมง

เครื่องบินลงจอดที่สนามบินเจียงโจว

เยี่ยชิวและไป๋ปิงออกมาจากเครื่องบินแล้วรออยู่ข้างนอกไปสักพักหนึ่ง รถเบนซ์คันหนึ่งมาตรงหน้าพวกเขา

ประตูรถเปิด หานหลงออกมาจากข้างใน

“ขาใหญ่ พี่สะใภ้”

หานหลงยิ้มและทักทายทั้งสอง

ไป๋ปิงรู้สึกเขินเล็กน้อยและในขณะที่หานหลงกําลังช่วยวางกระเป๋าเดินทาง เธอก็หยิกเอวของเยี่ยชิวไปทีหนึ่ง

ซู้ด

เยี่ยชิวเจ็บจนหายใจเข้า“พี่ปิง เธภอบีบฉันทำไม?”

“นายสั่งให้เขาเรียกฉันนั้นนี้เหรอ?”ไป๋ปิงจ้องตาถาม

“มโนธรรมสวรรค์และโลก ฉันไม่เคยสั่งไว้จริงๆ”

“แล้วเขาเรียกฉันว่าพี่สะใภ้?”

“เธอไม่ชอบถูกเรียกแบบนี้เหรอ?เดี๋ยวกลับไปฉันบอกให้เขา ว่าอย่าเรียกแบบนี้อีก”

“อย่า!” ไป๋ปิงกล่าวว่า “ยังไงก็เรียกเเล้ว ต่อไปนี้ก็เรียกแบบนี้เลย”

ฉันคิดว่าเธอไม่ชอบด้วยซํ้า เสแสร้งทําไม?

เยี่ยชิวยิ้มเฮ่ๆ

“ขาใหญ่ พี่สะใภ้ พวกเราไปกันเถอะ!” หานหลงเปิดประตูรถด้านหลังและเยี่ยชิวกับไป๋ปิงก็เข้าไปนั่งไว้

ทันทีที่เพิ่งสตาร์ทรถ เยี่ยชิวก็เหลือบมองออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ บังเอิญว่าเห็นจินหลิงหลิง

ผู้หญิงคนนั้นก็ขึ้นรถบ้านเบนซ์คันหนึ่ง

ป้ายทะเบียนรถเจียงA55555

“เอ๊ะ ฉันไม่เคยเห็นป้ายทะเบียนนี้ในเจียงโจวมาก่อน มันเป็นรถของบุคคลสำคัญคนไหน?”

เยี่ยชิวอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย

ผู้ที่มีหน้ามีตาในเจียงโจว แม้ว่าเขาจะไม่รู้จัก แต่ก็พอรู้จักบ้าง รถบ้านเบนซ์คันนี้ เขาไม่คุ้นเลย

“นายมองอะไรอยู่?” ไป๋ปิงเห็นเยี่ยชิวจ้องมองไปที่นอกหน้าต่างแล้วจึงถาม

“ไม่มีอะไร ไปเถอะ”

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ไป๋ปิงถึงบ้านเเล้ว

หานหลงช่วยและยกกระเป๋าไปถึงในห้องนอน เมื่อเห็นว่าในห้องนอนเต็มไปด้วยฝุ่น เขาจึงพูดว่า“พี่สะใภ้ เธอและขาใหญ่ออกไปเดินเล่นก่อนน ฉันไปเรียกลูกน้องพี่ลูกน้องสองสามคนมาทําความสะอาดห้อง”

“ลำบากกนายเเล้วนะ”ไป๋ปิงยิ้มอ่อน แล้วถามเย่ชิวว่า“นายจะไปทำอะไรตอนนี้?”

“กลับบ้าน”

“ฉันกลับไปกับนาย ฉันจะไปเยี่ยคุณป้า”

“ได้ ไม่ได้เจอกันมาช่วงหนึ่งแล้ว แม่ฉันต้องคิดถึงเธอเเน่”

เยี่ยชิวพาไป๋ปิงกลับไปถึงบ้าน

เหมือนที่คาดไว้เลย

เฉียนจิ้งหลานได้เห็นไป๋ปิง มีความสุขมาก แล้วได้ยินว่าไป๋ปิงถูกสั่งย้ายมาเจียงโจว ยิ่งยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว

“พี่ปิง ตอนบ่ายเธอพักผ่อนอยู่ที่บ้านเลย แล้วกินข้าวกับเเม่ฉันในตอนกลางคืนพา ฉันจะออกไปข้างนอก” เยี่ยชิวกล่าว่า

“จะไปทำอะไร? นายจะไปหลินจิงจื้อ? ไป๋ปิงถามด้วยสีหน้าเย็นชา

”ไม่ใช่ ฉันจะไปโรงพยาบาล ไม่ได้กลับมาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้สถานการณ์ของแผนกเป็นยังไง”

เยี่ยชิวพูดโกหกไว้ จริงๆแล้วเขาอยากจะไปหาฉินหวั่น สําหรับหญิงวัยสาวที่เเต่งงานแล้วคนนี้เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่เป็นผู้ใหญ่ เขาจดจำมานานเเล้ว

ก่อนที่จะไปเมืองหลวง เขาเกือบจะได้เอากับฉินหวั่นเเล้ว แต่ไม่คาดว่าเมื่อถึงจุดสำคัญเเล้ว ถูกถังเฟยเรียกไปซเป่ยอีกครั้ง

เหตุการณ์ไม่ได้เป็นไปตามความประสงค์ 

คราวนี้กว่าจะจัดการเรื่องทุกอย่างในมือให้เสร็จ ไม่ว่าจะยังไง ต้องเอาฉินหวั่นไว้ให้ได้

ตั้งแต่สมัยโบราณ ไม่ว่าผู้ชายคนไหน มีเพียงสี่คําสําหรับทัศนคติของผู้หญิง

มากกว่าย่อมดีกว่า!

ไป๋ปิงไม่เชื่อคำพูดมั่วซั่วของเยี่ยชิว มองเขาอย่างสงสัยและพูดว่า“นายไม่ได้ไปหาหลินจิงจื้อ

จริงๆเหรอ?”

“ไม่ใช่จริงๆ”

“งั้นไปผู้หญิงคนอื่นเหรอ?”

“นี่เป็นไปไม่ได้หรอก!”

ไป๋ปิงยังไม่เชื่อ มองไปที่เยี่ยชิวและพูดว่า “นายรอฉันอยู่ก่อน”

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ รีบไปช่วยฉันตามหาเขาให้เจอ”

สาวกหลงเหมินมีอยู่ทั่วเจียงโจว อยากจะหาคนคนหนึ่งเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

สองนาทีผ่านไป

หานหลงโทรกลับมาและพูดว่า “ขาใหญ่ พี่สะใภ้ฉินหวั่นอยู่ในนิ้วหยกเทียนเจียว ”

“หยกนิ้วเทียนเจียว?”เยี่ยชิวตะลึง”นี่มันคือที่อะไร?”

“เป็นสโมสรเสริมสวยที่เปิดใหม่”

หรือว่าพี่หวั่นเสริมสวยอยู่ จึงวางสายของฉันไป?

เยี่ยชิวตัดสินใจที่จะเซอร์ไพรส์ฉินหวั่น วางสาย เเล้วไปตรงที่นิ้วหยกเทียนเจียวเลย

......

ถนนหยวนหลิน ซอยสิบห้า

นิ้วหยกเทียนเจียวสโมสรเสริมสวย

สํานักงานผู้จัดการ

ฉินหวั่นเหล้าผมไว้ บนใบหน้าแต่งหน้าแบบอ่อนไว้ นั่งอยู่บนโซฟา ข้างๆเธอ เป็นหลินจิงจื้อที่สวมกระโปรงลายดอกไม้ยาว แต่งตัวมีเสน่ห์

ทั้งสองนั่งด้วยกัน เหมือนพี่น้องกัน

ส่วนตรงหน้าพวกเขา เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่สวมหมวกเเละแต่งตัวเซ็กซี่นั่งอยู่ตรงนั้น

ถ้าเยี่ยชิวอยู่ที่นี่ เขาดูออกแน่นอน ว่าผู้หญิงคนนี้คือจินหลิงหลิงเทพธิดาของโอตาคุที่ถูกเขาตบในบนเครื่องบิน

“คุณจิน ฉันพูดตรงไม่อ้อมละ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว พวกเรามาเซ็นสัญญากันเถอะ”ฉินหวั่นเอาใบสัญญาออกมาวางไว้บนโต๊ะตรงหน้าจินหลิงหลิง

จินหลิงหลิงไม่ได้ดูสัญญาเลยด้วยซํ้า แต่ถามว่า “ค่ารับรองเท่าไหร่”

“สองปี ค่ารับรองทั้งหมดยี่สิบล้าน ต้องถ่ายโฆษณาสองชุดทุกปี”

ราคาเสนอนี้ ฉินหวั่นผ่านการสืบสวนมาแล้ว ตามค่าตัวของจินหลิงหลิง ในสองปีสูงสุดก็แค่สิบหกล้าน แต่เนื่องจากเธอรีบปล่อยโฆษณาลงในตลาด เธอจึงเพิ่มให้จินหลิงหลิงไปสี่ล้าน

“ยี่สิบล้าน?”

จินหลิงหลิงยักคิ้วและพูดว่า“ฉันไม่รู้ว่าผู้จัดการส่วนตัวของฉันคุยกับคุณยังไง ราคานี้ฉันไม่ยอมรับหรอก”

“คุณจินอยากได้เท่าไหร่”ฉินหวั่นถาม

จินหลิงหลิงกล่าวว่า“สองปี สี่สิบล้าน”

ฉินหวั้นขมวดคิ้ว ไม่คาดคิดว่าจินหลิลหลิง เพิ่มค่ารับรองเป็นสองเท่า นี่มันโลภมากเลยจริงๆ

สี่สิบล้านนั่นเป็นราคารับรองของซูเปอร์สตาร์เเนวหนึ่งเเล้ว

ข้างๆ ในเเววตาของหลินจิงจื้อมีแสงเย็นที่รู้สึกได้ยากแวบผ่าน