วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 775

แข่งอีกรอบ?

คุณยังมีศักดิ์ศรีเหลืออยู่หรือเปล่า?

เยี่ยชิวสามารถมองเห็นความตั้งใจของลีจองฮีได้แล้ว

ชายชราคนนี้กลัวการสูญเสียอย่างชัดเจน

ผู้ชมด้านล่างเริ่มส่งเสียงดังไม่พอใจ

“ลีจองฮี เจ้าไร้ยางอาย!”

“หมอเยี่ยชนะแล้ว จะแข่งขันต่อไปทำไม”

“ลีจองฮี หากคุณรับมือความพ่ายแพ้ไม่ได้ ก็อย่าแข่งขัน!”

“หมอเยี่ย อย่าเห็นด้วย!”

“ปล่อยเขาลงนรก!”

“……”

ลีจองฮีได้ยินคำสบประมาทจึงชี้ไปที่ผู้ชมด้านล่างแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณเป็นชาวจีนที่อ้างว่าเป็นดินแดนแห่งมารยาทไม่ใช่เหรอ?”

“นี่เป็นวิธีที่คุณปฏิบัติต่อเพื่อนต่างชาติเหรอ?”

“พวกคุณกล้าพูดจาไม่สุภาพกับฉัน ไม่กลัวจีนเสียหน้าเหรอ?”

“นอกจากนี้ เยี่ยชิวกำลังแข่งขันกับฉัน ไม่ใช่พวกคุณ พวกคุณคิดว่าคุณเป็นใคร!”

ไร้ยางอาย!

ผู้ชมด้านล่างโกรธทันที

โดยเฉพาะนักศึกษาเลือดร้อนอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งออกมาดังๆ

“ให้ตายเถอะ เขายังคงเย่อหยิ่งมากหลังจากแพ้การแข่งขัน เขาคงอยากตายสินะ?”

“ฉันอยากเหยียบหน้าเขาจริงๆ!”

“ปราชญ์แพทย์เกาหลีผู้ยิ่งใหญ่ ไร้ยางอาย!”

“……”

“เอาล่ะ ฉันจะแข่งขันกับคุณ!” จู่ๆ เยี่ยชิวก็พูดขึ้น

ทันใดนั้น ทุกคนก็เงียบลง

แต่หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็ปะทุขึ้นจนเกิดความโกลาหล

“หมอเยี่ย อย่าแข่งขันกับเขา”

“ชายชราคนนี้ไร้ยางอายเกินไป”

“แม้ว่าคุณจะแข่งขันกับเขาอีกครั้ง เขาก็ยังไม่ยอม!”

“ทุกคนโปรดสงบสติอารมณ์หน่อย" เยี่ยชิวทำให้ผู้ชมสงบลงและมองไปที่ลีจองฮี แล้วพูดว่า “พูดตามตรง ฉันไม่ต้องการแข่งขันกับคุณต่อไป”

ไม่แข่งก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องตาย

ลีจองฮีรู้สึกพอใจ แต่เขาพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น คุณกลัวเหรอ?”

“ถ้ากลัวก็อย่าลงแข่ง”

“ฉันจะกลับเกาหลี”

หลังจากพูดแบบนี้ ลีจองฮีก็หันหลังออกจากเวที

ถ้าไม่ใช่ตอนนี้แล้วเมื่อไหร่ล่ะ?

“เดี๋ยวก่อน”

เยี่ยชิวหยุดลีจองฮี และพูดว่า “ฉันแค่บอกว่าฉันไม่ต้องการแข่งขันกับคุณต่อไป ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่แข่งขันกับคุณ”

“ฉันเป็นหมอ จริงๆ แล้วฉันอยากจะใช้เวลาไปกับการรักษาและช่วยเหลือผู้คนมากกว่า”

“อย่างไรก็ตาม การยืนอยู่ที่นี่ในวันนี้ ฉันไม่เพียงเป็นตัวแทนของตัวเองเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนจีนในจีนด้วย”

“หากฉันไม่ตกลงที่จะแข่งขันกับคุณต่อไป คุณจะคิดว่าฉันกลัว คุณจะดูถูกการแพทย์แผนจีน และคุณจะยังคงเชื่อว่าการแพทย์แผนจีนนั้นเป็นขยะ”

“ดังนั้น ฉันมีเพียงทางเลือกเดียวเท่านั้น และนั่นคือการแข่งขันกับคุณต่อไป!"

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ผู้ชมด้านล่างก็ต่างพากันชมเชย

“หมอเยี่ยน่าประทับใจจริงๆ!”

“ตามตัวตนของหมอเยี่ย เขาสมควรเป็นไอดอลของฉัน!”

“ฉันจะเป็นแฟนคลับเขาไปตลอดชีวิต!”

บนเวที ลีจองฮีจ้องไปที่เยี่ยชิว สีหน้าของเขาไม่พอใจอย่างมาก

ไอ้เยี่ย ทำไมแกถึงปล่อยมันไปไม่ได้ล่ะ?

แกหยุดไม่ได้เหรอ?

แข่งกันจนเอาเป็นเอาตายมันสำคัญมากเหรอ?

เมื่อมาถึงจุดนี้

ลีจองฮีก็ไม่มีทางออก

เพราะเขาเป็นคนแนะนำการแข่งขันอีกครั้ง และเยี่ยชิวก็ตกลงในที่สาธารณะ ดังนั้นเขาจึงหาข้อแก้ตัวที่จะหลบหนีไม่ได้อีกต่อไป

“มาแข่งกัน ใครจะกลัว” ลีจองฮีแสร้งทำเป็นแข็งแกร่ง

เยี่ยชิวถามว่า “คุณลี เราจะแข่งขันอะไรในรอบนี้?”

ควรแข่งขันในเรื่องอะไร?

ไร้สาระ ใครไม่กลัวความตาย?

ลีจองฮีจ้องมองนักข่าวอย่างดุเดือดและสาปแช่งภายใน นี่เป็นมารยาทของประเทศที่เจริญแล้ว?

ไม่เข้าใจการเคารพผู้สูงอายุเหรอ?

ไม่เห็นอายุของฉันเหรอ?

ทำไมต้องถามคำถามที่เฉียบคมเช่นนี้?

รังแกผู้สูงอายุ?

ฮึ่ม ฉันจะจำพวกคุณไว้

ไอ้คนจากประเทศจีน

……

หลังจากที่เยี่ยชิวก้าวลงจากเวที เขาก็ถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่มคน

จางจิ่วหลิงอุทานอย่างตื่นเต้นว่า “เสี่ยวเยี่ย วันนี้คุณทำได้ดีมาก ชนะสองรอบติดต่อกัน และแสดงให้เห็นถึงความเก่งกาจของการแพทย์แผนจีน”

เนี่ยเสวียเลี่ยงกล่าวเสริมว่า “เป็นเวลาหลายปีแล้วที่การแพทย์แผนจีนมีช่วงเวลาที่น่าภาคภูมิใจ ทำได้ดีมาก เยี่ยชิว”

หลี่ชุนเฟิงหัวเราะและพูดว่า “เมื่อฉันเห็นคุณใช้เทคนิคหัตถ์เติมสวรรค์ ฉันรู้ว่าลีจองฮีจะต้องพ่ายแพ้ ฉันไม่คิดว่าชายชราคนนั้นจะเป็นผู้แพ้ที่เจ็บปวดขนาดนี้”

เยี่ยชิวยิ้ม

ในขณะนั้น ฉินกังเดินไปหาเยี่ยชิวและพูดว่า “ขอแสดงความยินดี เยี่ยชิว”

“ลีจองฮี เป็นปราชญ์แพทย์ที่มีชื่อเสียงของเกาหลีและมีชื่อเสียงอย่างมากในโลกแห่งการแพทย์ ชัยชนะของคุณต่อเขานั้นไม่ใช่เรื่องเล็กเลย”

“คุณคือความหวังของแพทย์แผนจีน”

น้ำหนักของแปดคำสุดท้าย มีความสำคัญอย่างแท้จริง

เยี่ยชิวรู้สึกตื้นตันใจกับคำชมและตอบอย่างรวดเร็วว่า “ขอบคุณสำหรับคำพูดดีๆ รัฐมนตรีฉิน การฟื้นฟูการแพทย์แผนจีนไม่ใช่งานของคนคนเดียว แต่ต้องใช้ความพยายามร่วมกันของผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนจีนจำนวนนับไม่ถ้วน เพื่อประสบความสำเร็จ”

ฉินกังพยักหน้า “ใช่ คุณพูดถูก การฟื้นฟูการแพทย์แผนจีนเป็นงานที่ค่อนข้างยาก และเราทุกคนควรทำงานร่วมกันด้วยหัวใจเดียวและเพื่อบรรลุเป้าหมาย”

“เยี่ยชิว ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการ ดังนั้นฉันขอตัวก่อน พรุ่งนี้ฉันจะมาดูการแข่งขันของคุณ”

“สู้ๆนะ!”

ฉินกังตบไหล่เยี่ยชิว แล้วเดินออกไป

“รัฐมนตรีฉิน เราจะไปส่งคุณ”

ปราชญ์แพทย์ระดับชาติทั้งสามและเจ้าหน้าที่อาวุโสของเมืองจินหลิงรีบไปส่งฉินกัง โดยปล่อยให้เยี่ยชิวอยู่คนเดียว

ขณะที่เยี่ยชิวเตรียมจะจากไป เขาก็ได้ยินเสียงข้างหลังเขา “หมอเยี่ย”