วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 776

เยี่ยชิวหันกลับมา

วินาทีต่อมา หน้าเขาแสดงความประหลาดใจ

“คุณนี่เอง!”

คนที่เรียกเขาไม่ใช่คนอื่นที่ไหน คนนั้นคือซูฉางจินที่เยี่ยชิวรักษาอาการบาดเจ็บที่ขาที่วัดขงจื้อเมื่อวันก่อน

ซูฉางจินสวมเสื้อยืดสีขาวและกางเกงยีนส์รัดรูป เอวบาง ขายาว

เธอสวมหมวกทรงแหลมบนศรีษะ ดูอ่อนเยาว์และสง่างาม

“คุณมาที่นี่ทำไม” เยี่ยชิวถาม

“ฉันเรียนอยู่ที่นี่!” ซูฉางจินพูดด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเธอยิ้ม ลักยิ้มทั้งสองปรากฏบนแก้มสีชมพูของเธอ ดูอ่อนหวานและน่าประทับใจ

“คุณเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยหลินจิงเหรอ?”

“ใช่ เป็นนักเรียนต่างชาติเรียนเอกภาษาจีน”

นักเรียนต่างชาติ?

เยี่ยชิวตะลึง

ผู้หญิงคนนี้เป็นชาวต่างชาติเหรอ?

ซูฉางจินเดินไปหาเยี่ยชิวและพูด “หมอเยี่ย ทักษะทางการแพทย์ของคุณน่าทึ่งมาก”

“แค่ทักษะทางการแพทย์ของฉันเหรอ? แล้วคุณไม่คิดว่าฉันก็หล่อเหมือนกันเหรอ?” เยี่ยชิวพูดติดตลก

พร่าง!!

ซูฉางจินหน้าแดง แล้วยังพยักหน้า “ใช่ หล่อมาก”

ดูเป็นผู้หญิงงามที่ขี้อายเล็กน้อยจริงๆ

เยี่ยชิวแอบหัวเราะและถาม “วันนี้เป็นวันเทศกาลไหว้พระจันทร์ มันควรจะเป็นวันหยุด โรงเรียนขอให้พวกคุณมาดูการแข่งขัน พวกคุณไม่ใช่ว่าคิดหนักเลยเหรอ?”

“ไม่เลย ไม่” ซูฉางจินโบกมืออย่างรวดเร็ว

“จริงเหรอ?” เยี่ยชิวจ้องไปที่ซูฉางจินด้วยความไม่เชื่อ

ใบหน้าของซูฉางจินแดงและเธอก็พูด “จริงๆแล้วในตอนแรกนักเรียนมีความคิดเห็นนิดหน่อย มันไม่ง่ายเลยที่จะมีวันหยุด3วัน พวกเขาวางแผนที่จะไปเที่ยวเล่นกัน แต่พอหลังจากพวกเขาได้เห็นการแข่งขันความไม่พอใจของทุกคนก็หายไป”

“จะพูดยังไงดีการแข่งขันครั้งนี้ไม่น่าเบื่อเลย แล้วยังทำให้คนรู้สึกตื่นเต้นแทน”

“มันดีกว่าหนังฮอลลีวูดเรื่องดังสะอีก”

ซูฉางจินถามอย่างสงสัย “หมอเยี่ย ทำไมทักษะทางการแพทย์ของคุณถึงดีขนาดนี้”

เยี่ยชิวยิ้มและพูด “มีคนประเภทหนึ่งที่เกิดมาไม่ธรรมดา คุณเชื่อไหม?”

ซูฉางจินพยักหน้า “ฉันเชื่อว่าหมอเยี่ยก็เป็นคนแบบนี้”

หญิงงามผู้นี้หลอกง่ายจริงๆ

เยี่ยชิวถามซูฉางจิน “คุณอายุเท่าไหร่?”

“อายุ 20” ซูฉางจินถามเยี่ยชิว “แล้วหมอเยี่ยอายุเท่าไหร่?”

เยี่ยชิวกล่าว “อายุของผู้ชายเป็นความลับ ฉันมักจะไม่ค่อยบอกคนอื่น…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ซูฉางจินรีบพูด “หมอเยี่ยฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณขุ่นเคือง”

เยี่ยชิวเปลี่ยนเรื่อง “ถึงแม้ฉันไม่บอกอายุของฉันกับคนอื่น แต่ฉันสามารถบอกคุณได้ว่าฉัน อายุ24กลางๆ”

ซูฉางจินแอบมีความสุข

หมอเยี่ยยินดีบอกอายุของเขาด้วย นี่ไม่ได้หมายความว่าเขาถือว่าฉันเป็นเพื่อนแล้วเหรอ?

ถ้าเยี่ยชิวรู้ความคิดของเธอ เขาคงพูดไม่ออก

ที่จริงแล้ว สำหรับเขา อายุไม่ใช่ความลับ เขาแค่อยากแกล้งซูฉางจิน แต่ซูฉางจินเชื่อเขาจริงๆ

หญิงงามผู้นี้ช่างไร้เดียงสามาก

ซูฉางจินกล่าว “หมอเยี่ย เมื่อวันก่อนคุณออกจากวัดขงจื้อเร็วมาก ฉันยังไม่ได้ขอบคุณคุณเลยด้วยซ้ำ”

เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อย “เป็นการกระทำเพียงเล็กน้อย ไม่เห็นเป็นไรเลย”

“ไม่ ฉันต้องขอบคุณคุณ” ซูฉางจินพูดอย่างจริงจัง “อาจารย์บอกว่าน้ำหนึ่งหยดควรตอบแทนด้วยน้ำพุ”

เยี่ยชิวอยากจะหัวเราะเล็กน้อยแล้วถาม “แล้วคุณคิดจะขอบคุณฉันอย่างไรเหรอ?”

ซูฉางจินส่ายหัว “ฉันยังไม่ได้นึกถึงเรื่องนั้นเลย”

เยี่ยชิวกล่าว “งั้นคุณมาสัญญากันฉันมั้ย”

ทันใดนั้นหูของเยี่ยชิวเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะเขินอายเขาคว้ามุมเสื้อด้วยมือทั้งสองข้าง และไม่รู้ว่าจะตอบเยี่ยชิวไปว่าอย่างไร

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันล้อเล่น” เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าอยากขอบคุณฉันจริงๆ ก็พาฉันไปเดินเล่นรอบๆมหาวิทยาลัยสิ ฉันชอบบรรยากาศมาก”

ซูฉางจินรึ้กผิดหวังเล็กน้อย แต่เธอก็ตอบตกลงทันดี

“เอาล่ะ หมอเยี่ย ตามฉันมา”

ในขณะที่ ซูฉางจินพาเยี่ยชิวไปเดินรอบๆมหาวิทยาลัยจินหลิง

“ พูดตรงๆว่าผลการแข่งขันสองเกมในวันนี้ เกินความคาดหมายของฉันอย่างมาก”

“ ก็ใช่น่ะสิ ใครจะคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้”

“ ฉันเคยได้ยินคนพูดว่าการแพทย์แผนจีนเป็นขยะ แต่พอมาวันนี้ฉันจึงรู้ว่าการแพทย์แผนจริงไม่ใช่ขยะเลย”

“ ยาจีนไม่เพียงแต่ไม่ใช่ขยะ แต่ยังหน้าทึ่งอีกด้วย”

“ โดยเฉพาะเยี่ยชิว เขารักษาบาดแผลที่สาหัสได้ในเวลาเพียงไม่กี่นาที นั่นสุดยอดมาก!”

“ ฉันเริ่มอยากจะเรียนแพทย์แผนจีนแล้ว…”

ตะลึง!

จู่ๆลีจองฮี ก็ตบโต๊ะแล้วพูดด้วยความโกรธ “ฉันให้ลีมยองฮันมาที่นี่ ไม่ใช่เพื่อมาพูดว่าการแพทย์แผนจีนดีแค่ไหน”

“ ฉันโทรหาคุณให้มาที่นี่ เพื่อช่วยฉันหาวิธีแก้ปัญหา”

“ เกมต่อไปสำคัญมาก ต้องชนะอย่างเดียวห้ามแพ้ คุณต้องช่วยฉันคิดวิธีที่สมบูรณ์แบบ”

“ ไม่อย่างนั้น ถ้าพรุ่งนี้ฉันแพ้ คุณก็อย่าคิดว่าจะไปง่ายๆ”

ลีมยองฮันกล่าว “ พวกคุณสามารถสำเร็จสิ่งที่คุณเป็นอยู่ทุกวันนี้ได้ก็เพราะพ่อของฉัน”

“อาจเปรียบได้ว่าตอนนี้เราเป็นตั๊กแตนบนเชือก เราสามารถมั่งคั่ง และเราก็สามารถตกต่ำได้”

“ถ้าพ่อแพ้การแข่งขัน คุณจะได้รับการสนับสนุนในอนาคต และคงเป็นเรื่องยากที่จะกลับเกาหลี”

หลังจากที่ลีมยองฮันพูดจบ ก็มีคนพูดขึ้น

“เยี่ยชิวแข็งแกร่งมาก ฉันเกรงว่าการเอาชนะเขามันจะไม่ง่ายเลย”

“นักการแพทย์อาวุโสแพ้ไปสองเกมแล้ว แม้ว่าเขาจะชนะในตาต่อไป ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้”

“ สำหรับวิธีการแก้ปัญหาที่สมบูรณ์แบบ ฉันคิดไม่ออกเลย!”

โครม!

ลีมยองฮัน ทุบแก้วน้ำลงบนพื้นและด่าด้วยความโกรธ “ ขยะ ขยะทั้งหมด”

“ การยกกองทัพต้องใช้เวลานับพันวัน แต่ใช้เวลาเพียงชั่วครู่ในการจัดกองกำลัง และในช่วงเวลาวิกฤติคุณไม่สามารถนับได้แม้แต่คนเดียว”

“ พวกขี้แพ้”

ลีมยองฮันกล่าว “ ท่านพ่อ อย่าโกรธเลย ผมคิดออกแล้ว”

ลีจองฮีถาม “คิดอะไรออก?”

ลีมยองฮันกระซิบ “ท่านพ่อ พวกเราหนีกันเถอะ!”