วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 780

การแข่งขันครั้งที่สามเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ

ลีจองฮีสุ่มเลือกหนึ่งในคนไข้หญิงออกมา จากนั้นให้ลียองฮันยกเก้าอี้ขึ้นมาบนเวที

"เชิญนั่ง"

ลีจองฮีพยุงคนไข้หญิงมานั่งลงบนเก้าอี้

“พิธีกร เริ่มจับเวลาได้”

หลังจากที่ลีจองฮีพูดจบ เขาก็เปิดกล่องยาและหยิบเข็มเงินออกมาจากด้านในกล่อง

หลังฆ่าเชื้อเสร็จแล้ว

ลีจองฮีแทงเข็มเงินเข้าไปในจุดฝังเข็มถัดจากหูซ้ายของคนไข้หญิง จากนั้นใช้นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือของมือขวาจับเข็มเงิน จากนั้นค่อย ๆ แทงเข็มเงินเข้าไป

ผ่านไปห้านาทีเต็มๆ

ลีจองฮีเพิ่งจะแทงเข็มเงินเข็มแรกเสร็จ

จากนั้น เขาก็มาถึงข้างๆของคนไข้หญิง แทงเข็มเงินอันที่สองเข้าไปในจุดฝังเข็มข้างหูขวาของคนไข้หญิง

แล้วก็ได้ใช้เวลาห้านามีเต็มเช่นกัน

การแทงเข็มเงินไปสองเข็มนั้น ใช้เวลาไปสิบนาที

ต่อมา ลีจองฮีแทงเข็มเงินสี่เข็มเข้าไปที่ด้านหลังศีรษะของคนไข้หญิง ใช้เวลาไป 20 นาที

หลังจากแทงเข็มเงินทั้งหกเข็มแล้ว ลีจองฮีก็เริ่มนวดศีรษะของคนไข้หญิงด้วยมือทั้งสองข้าง

เวลาผ่านไปอย่างทีละนิดทีละหน่อย

ในชั่วพริบตา ลีจองฮีได้ใช้เวลาในการรักษาไปแล้ว 50 นาที

ผู้ชมด้านล่างดูแล้วเริ่มใจร้อน

“ทำไมใช้เวลารักษาไปตั้งนานจัง?”

“เขาเป็นจริงไหมเนี่ย?”

“ถ้าไม่ไหวก็ยอมแพ้ซะ”

“การแข่งขันวันนี้ไม่ตื่นเต้นเลยสักกนิด”

ทุกคนต่างก็รู้สึกเบื่อเล็กน้อย

ผู้ชมจำนวนมากในนี้มาที่นี่เพราะว่าได้ชมการข่งขันเมื่อวาน ้ดิมทที่คิดว่าการแข่งขันในวันนี้จะน่าตื่นเต้นกว่าเมื่อวาน ใครจะไปรู้ละว่า ลีจองฮียุ่งอยู่บบนเวทีเกือบจะ 1ชั่วโมง ยังไม่มีวี่แววที่จะเสร็จสักที ฉะนั้นพวกเขาจึงเริ่มไม่พอใจกัน

บางคนถึงกับสงสัยว่าลีจองฮีไม่สามารถรักษาคนไข้ได้ด้วยซ้ำ

“ลีจองฮี รีบยอมแพ้สักเถอะ”

"อย่าขายหน้าต่อเลย"

“ถ้าหากคนหูหนวกเป็นใบ้โดยกำเนิดสามารถรักษาให้หายขาดได้ง่ายแบบนี้ แล้วทำไมประเทศถึงยังต้องเปิดโรงเรียนพิเศษมากมายขนาดนี้ด้วย”

ผู้ชมมีอารมณ์ร้อนมาก

ในขณะนี้เอง ลีจองฮีบนเวทีก็หยุดกะทันหันและพูดว่า "เยี่ยชิว ฉันมีคำขอหนึ่ง"

"เชิญพูด"

“ถ้าฉันชนะครั้งนี้แล้วฉันขอแข่งอีกสองรอบ”

เยี่ยชิวเข้าใจเจตนาของลรจองฮีทันที

ก่อนหน้านี้ไอ่แก่นี้ได้แพ้ไปสองรอบแล้ว เขาต้องการใช้เกมนี้พลิกสถานการณ์แล้วชนะ 3 ใน 5 เกมเพื่อตัดสินผล

ลีจองฮีกล่าวว่า: "เยี่ยชิว ถ้าคุณไม่เห็นด้วยกับคำขอของฉัน งั้นฉันจะกลับเกาหลีตอนนี้เลย "

เยี่ยชิวตอบตกลงอย่างตรงไปตรงมา: "ฉันสัญญากับคุณ"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลีจองฮีก็รู้สึกมีความสุข

เยี่ยชิวกล่าวว่า: "แต่ว่า หากรอบนี้คุณแพ้ คุณจะต้องทำตามสัญญาและฆ่าตัวตายในตรงนี้ทันที"

“รอบนี้ฉันไม่มีวันแพ้”

ลีจองฮีแสดงสีมที่มั่นใจมาก หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบยาเม็ดสีเข้มออกมาจากกล่องยาและให้คนไข้กินมันลงไปพร้อมกับน้ำ

ผ่านไปประมาณสิบนาที

ลีจองฮีก็พูดกับคนไข้หญิงว่า "คุณลองเปิดปากพูดดูสิ"

คนไข้หญิงมองไปที่ลีจองฮีอย่างลังเล และอ้าปาก: "หมอ คุณหมอ..."

ทันใดนั้น ผู้ชมทั้งหมดก็ตกตะลึง

“เชี้ย เขารักษาคนใบ้หนูหนวกได้จริง”

"น่าทึ่งมาก!"

“ สมที่เป็นนักปราชญ์แห่งการแพทย์เกาหลีใต้ ช่างเก่งจริงๆเลย!”

จางจิ่วหลิงกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า: "ความสำเร็จในการรักษาของลีจองฮีนั้นไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเสี่ยวเยี่ย บางทีลีจองฮีอาจจะใช้การแข่งขันรอบนี้พลิกเกมก็ได้"

"สิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับคุณก็คือสิ่งที่แพทย์แผนเกาหลีทำได้ แพทย์แผนจีนของเราก็สามารถทำได้ และแพทย์แผนจีนเราก็สามารถทำได้ดีกว่าแพทย์แผนเกาหลีสักอีก"

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็หยิบเข็มทองคำออกมาเพื่อฆ่าเชื้อ จากนั้นแทงเข็มทองคำสามเข็มเข้าไปในหัวของคนไข้หญิงอีกคน

ตามด้วยการดีดนิ้ว

"หึ่ง!"

เข็มทองคำทั้งสามเข็มสั่นไหวในเวลาเดียวกัน และกระแสลมสีทองก็ไหลไปมาระหว่างเข็มทองคำทั้งสามเข็ม

ในเวลาเดียวกัน เยี่ยชิว ก็ไดเร่ายมนต์สะกดอีกครั้งอย่างเงียบ ๆ

ห้านาทีต่อมา

ดยี่ยชอว โบกมือขวาและดึงเข็มทองคำทั้งสามออกมาอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เยี่ยชิวก็ยิ้มและพูดกับคนไข้หญิงว่า "คุณผู้หญิง ฉันได้รักษาโรคของคุณให้หายแล้ว"

“ตอนนี้คุณเป็นเหมือนคนทั่วไปแล้ว”

“รีบไปทักทายกับทุกคนดูสิ!”

อะไรนะ แค่นี้ก็นักษาเสร็จแล้วเหรอ?

ลีจองฮีไม่เพียงแต่ไม่เชื่อเท่านั้น แม้แต่ผู้ชมที่อยู่ตรงนั้นก็ไม่เชื่อเช่นกัน

“หมอเยี่ยกำลังโกโหอยู่หรือเปล่า?”

“ตั้งแต่เริ่มการรักษาจนถึงจบ เขาใช้เวลาไปเพียงห้านาที”

“เพียงห้านาทีก็สามารถรักษาคนใบ้หูหนวกได้แล้ว พูดออกไปใครเขาจะเชื่อกัน”

"หมอเยี่ยโม้เกินไปแล้ว..."

ลีจองฮีหัวเราะและพูดว่า: "เยี่ยชิว คุณยอมแพ้เถอะ!"

"ฉันฝึกการแพทย์มาตั้งหลายปี เลยยังไม่เคยเห็นแพทย์คนไหนที่สามารถรักษาคนใบเหูหนวดได้ในไม่กี่นาที"

“ต่อหน้าผู้ชมมากมาย คุณพูดโกหกแบบนี้มันจะดีเหรอ พวกเขาล้วนเป็นคนประเภทเดียวกันหมด คุณไม่กลัวที่จะทำให้ทุกคนรู้สึกต้องผิดหวังเหรอ…”

คำพูดยังไม่จบ

“สวัสดีทุกคน!” ทันใดนั้นก็มีเสียงขี้อายดังขึ้นบนเวที

ทันใดนั้น สีหน้าของลีจองฮีก็เปลี่ยนไปทันทีราวกับว่าเขาเห็นผี