วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 783

ขอความเมตตา?

เมื่อได้ยินคำนี้ ลีจองฮีก็โกรธมาก

ตะลึง!

เขาตบหน้าลีมยองฮันแล้วตะโกน “ ไอ้สารเลว! ”

“ ฉันเป็นปราชญ์ทางการแพทย์ของเกาหลี ฉันจะขอความเมตตาจากเขาได้อย่างไร? ”

“ ถ้าฉันทำแบบนี้ จะเสียหน้าขนาดไหน? ”

ลีมยองฮันพูดอย่างเร่งรีบ “ นี่มันขนาดไหนแล้ว ยังจะสนใจเรื่องเสียหน้า ชีวิตสำคัญกว่า ”

“ ท่านพ่อ แค่ขอความเมตตาเท่านั้นคือทางออก ไม่อย่างนั้นเยี่ยชิวจะไม่ปล่อยท่านไป ”

“ แน่นอน ว่าไม่สามารถขอความเมตตาซึ่งๆหน้าได้ ”

“ สิ่งที่ฉันหมายถึงคือ เรากำลังมองหาเยี่ยชิวเป็นการส่วนตัว ตราบใดที่เขายังให้ท่านมีชีวิตอยู่ เราก็สามารถให้เงินเขาได้ ”

ลีจองฮี รู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อยและถาม “ ผู้ชายคนนั้นจะรับเงินเราหรือเปล่า? ”

ลีมยองฮันกล่าว “ ท่านพ่อ มีสุภาษิตโบราณจีนกล่าวว่า เงินปลุกผีให้มาโม่งแป้งได้ ”

“ ตราบใดที่มีเงิน ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ”

“ เราจะให้เยี่ยชิว 5 ล้าน หากเขาคิดว่าน้อยเกินไป เราจะให้เขา 10 ล้าน ”

“ ถ้าเขาไม่พอใจก็ให้เงินเขา 20ล้าน 30 ล้าน หรือแม้แต่ 100 ล้าน ”

“ สรุปคือ แค่รักษาชีวิตของท่านไว้ก็พอแล้ว ”

ลีจองฮีคิดอยู่สักพักแล้วพูด “ แผนนี้น่าสนใจ ฉันแค่กังวลว่าเยี่ยชิวจะไม่เห็นด้วย…เอ้ะ? ”

ลีจองฮีมองออกไปนอกหน้าต่างรถ และพูดด้วยความประหลาดใจ “ลีมยองฮัน รีบมองข้างนอกนั่นสิ ”

ลีมยองฮันหันไป และเห็นว่ยีชิวและเด็กสาวออกมาจากสนามแข่งพูดคุยและหัวเราะกัน

“ ผู้ชายคนนั้นค่อนข้างจะชิวล์ การแข่งขันจบแล้วก็เดทกับผู้หญิง หึ~ ”

ลีมยองฮัน ตะคอกอย่างเย็นชา

ลีจองฮีหัวเราะและพูด “ มยองฮัน ลองดูสิ ผู้หญิงที่อยู่ข้างเสี่ยวเยี่ยคือใคร ”

ลีมยองฮันเหลือบมองซูฉางจิน และพูดด้วยความประหลาดใจ “ ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มาจากตระกูลซูเหรอ? ”

“ ทำไมเธอถึงมาที่นี่ ”

“ ดูเหมือนว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเยี่ยชิว ”

“ ไม่ใช่ว่าเค้ากำลังคบกันเหรอ? ”

ลีจองฮีถาม “ มยองฮัน ปีที่แล้วแกช่วยปู่ของนังหนูนี่ใช่ไหม? ”

“ใช่” ลีมยองฮันกล่าว “ ปีที่แล้วผู้เฒ่าซูป่วยหนักมาก มีผู้คนจากตระกูลซูมาที่ประตูบ้านและต้องการให้ท่านพ่อรักษาผู้เฒ่าซูของเขา ตอนนั้นท่านพ่ออยู่ต่างประเทศ ดังนั้นผมเลยไปรักษาผู้เฒ่าซูเขา ช่วยเขาออกจากประตูนรก ”

ลีมยองฮันหัวเราะ “มยองฮัน ดูเหมือนว่าเราไม่จำเป็นต้องใช้เงินเพื่อขอความเมตตาจากเยี่ยชิว ”

ลีมยองฮันตกตะลึง ”ท่านพ่อ ท่านหมายความว่าอย่างไร ? ”

ลีจองฮีกล่าว “ คุณได้ช่วยชีวิตผู้เฒ่าซู ถึงเวลาที่ตระกูลซูจะต้องตอบแทนความเมตตานี้ ”

ลีมยองฮันกล่าว “ ท่านพ่อ หลังจากที่ผมรักษาผู้เฒ่าซูแล้ว ครอบครัวตระกูลซูก็มอบเงินค่ารักษาพยาบาลให้ผม 50ล้าน พวกเขาไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณใดๆกับผมแล้ว ”

ลีจองฮี ตะโกนด้วยความโกรธ “ งี่เง่า บุญคุณที่ช่วยชีวิตจะตอบแทนด้วยเงิน 50 ล้าน ได้อย่างไร ”

“ นอกจากนี้ตระกูลซูยังเป็นกลุ่มการเงินที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี ด้วยสินทรัพย์นับ 100,000 ล้าน 50 ล้าน ไม่มีความหมายกับพวกเขา ”

“ หลังจากนี้คุณโทรหาผู้เฒ่าซู และบอกให้เขาส่งตัวซูฉางจินมาช่วยฉันพูด ”

“ให้หนูน้อยบอกเยี่ยชิว ว่าฉันยอมถอย และข้อพิพาทระหว่างการแพทย์แผนจีนและเกาหลีจะจบลงด้วยผลเสมอกัน ”

สิ้นสุดด้วยการเสมอกัน ?

ไปหน้าของลีมยองฮันเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ ท่านพ่อเยี่ยชิวจะเห็นด้วยหรือไม่? ”

“ ไม่ว่าเยี่ยชิวจะเห็นด้วยหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของซูฉางจิน ” ลีจองอีกล่าว “ บอกผู้เฒ่าซูเราทุกคนเป็นคนเกาหลี เราสามารถรุ่งเรือง และเราก็สามารถตกต่ำได้ ”

“ หากเขาช่วยฉันจนสำเร็จ จากนี้ไปฉันก็สามารถเป็นหมอส่วนตัวของเขาได้ ”

“เรียกตามความต้องการเลย!”

ลีมยองฮันพูดทันที “ท่านพ่อ พวกเรากลับกันก่อน พอกลับแล้วผมจะโทรหาผู้เฒ่าซู ”

“ปู่ของฉันป่วยหนักเมื่อปีที่แล้ว และลีมยองฮันคือผู้รักษาอาการป่วยของปู่ฉัน ครอบครัวของเราเป็นหนี้บุญคุณตระกูลลี”

“ลีมยองฮัน โทรหาปู่ของฉัน และปู่ของฉันบอกให้ฉันมาหาคุณ”

“หมอเยี่ย คุณช่วยหาทางออกให้ผู้อาวุโสลีจองฮีได้ไหม”

หลังจากที่ซูฉางจินพูดจบ เขาก็ก้มศีรษะลงและจับมุมเสื้อด้วยมือทั้งสอง โดยไม่กล้าสบตากับเยี่ยชิว

เธอรู้ว่าคำขอเธอนั้นมากไปด้วยซ้ำ อาจจะทำให้เยี่ยชิวโกรธ

แต่คุณปู่สั่งว่า ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร เยี่ยชิวจะต้องให้ลีจองฮีมีทางออก

นักปราชญ์ทางการแพทย์ของเกาหลีไม่ตายในประเทศจีนไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงการฆ่าตัวตายในที่สาธารณะเลย ไม่เช่นนั้นเกาหลีจะเสียหน้า

ครอบครัวตระกูลซู ไม่สามารถอธิบายให้ลีมยิงฮันเข้าใจได้

เยี่ยชิวกล่าว “ซูฉางจิน คุณควรรู้ ข้อพิพาทระหว่างการแพทย์ของจีนและเกาหลีนี้เริ่มต้นโดยลีจองฮี”

“ฝ่ายที่แพ้จะต้องฆ่าตัวตายในที่สาธารณะ เรื่องนี้ก็ถูกคิดขึ้นโดยลีมยองฮัน”

“ลีจองฮี แพ้มามากกว่า 20 กว่าเกมแล้ว ยังไม่เจียมตัว ขอทำตัวไร้ยางอายมาก คุณขอให้ฉันหาทางออกให้เขาได้ยังไง“

“แม้ว่าลีจองฮี เป็นปราชญ์ทางการแพทย์ของเกาหลี แต่เขากลับเป็นตัวโกงโดยสิ้นเชิง ถ้าฉันหาทางออกให้เขา เขาก็อาจมาใส่ร้ายยาจีนหลังจากกลับมาที่จีนอีก”

“ข้อโต้แย้งเรื่องทักษะทางการแพทย์ระหว่างจีนและเกาหลีดึงดูดความสนใจอย่างกว้างขวาง ถ้าฉันให้ทางออกกับลีจองฮี ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้แพทย์แผนจีนและประชาชนจีนฟังว่าอย่างไร?”

“ซูฉางจิน ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากยอมรับคุณ ฉันแค่ยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้”

“ขอโทษด้วย!”

จริงๆแล้วซูฉางจินรู้อยู่แล้วว่าเยี่ยชิวจะปฏิเสธเธอ

สุดท้ายแล้วพฤติกรรมของลีจองฮีน่าขยะแขยงมาก แม้แต่เธอก็รู้สึกรังเกียจ แต่ซูฉางจินต้องฟังคำสั่งจากปู่ของเธอ

“หมอเยี่ย ฉันว่าพฤติกรรมของฉันดูโอหังมาก แต่ฉันยังอยากขอให้คุณให้ผู้อาวุโสลีซอมีทางออก”

“เมื่อคุณปล่อยเขาไปฉัน จะทำทุกอย่างที่คุณต้องการ“

“ฉะ…ฉันมอบตัวเองให้กับคุณได้”

จู่ๆ ซูฉางจินก็ลุกขึ้นจากโซฟา เอามือไว้ด้านหลัง และทันใดนั้น ชุดก็หลุดออกจากไหล่ของเธอ…