วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 791

หลังจากที่จางจิ่วหลิงและเนี่ยเสวียเลี่ยงยอมรับทีละคน ความสนใจของทุกคนก็หันไปหาหลี่ชุนเฟิง

ปรมาจารย์การแพทย์ระดับชาติคนนี้จะยอมด้วยไหม?

ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงไม่น่าสนใจ

ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนอยากเห็นการประลองระหว่างปรมาจารย์การแพทย์ระดับชาติกับเยี่ยชิว

“หลี่ชุนเฟิง ฉันขอแนะนำให้คุณอย่าเสียเวลาอีกต่อไป และยอมแพ้ด้วยความสมัครใจ!”

สวีลิ่วกล่าวด้วยความกระตือรือร้นที่จะแข่งขันกับเยี่ยชิว

หลี่ชุนเฟิงตอบว่า “ฉันจะไม่ยอมแพ้ ฉันอยากแข่งขันกับเสี่ยวเยี่ยในรอบนี้”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผู้ชมก็เริ่มตื่นเต้น

หลี่ชุนเฟิงกล่าวต่อว่า “การเป็นปราชญ์แพทย์ไม่ใช่แค่ตำแหน่ง แต่ยังเป็นเกียรติสูงสุด”

“ภายใต้เกียรตินี้ เราจะต้องดำเนินชีวิตตามนั้นเพื่อให้ได้รับความเคารพจากผู้อื่น”

“ทักษะการฝังเข็มและการสร้างกระดูกของเยี่ยชิว เป็นที่ประจักษ์แก่ทุกคน”

“คราวนี้ ฉันต้องการแข่งขันกับเสี่ยวเยี่ยในด้านความเชี่ยวชาญของฉัน”

“พวกเขาเรียกฉันว่าปรมาจารย์ด้านเภสัชวิทยา เสี่ยวเยี่ย เราจะแข่งขันในด้านเภสัชวิทยา?”

เยี่ยชิวยิ้มและพูดว่า “หลี่ชุนเฟิง คุณเป็นผู้อาวุโสของฉัน ฉันจะตามคุณไป”

“เอาล่ะ มาแข่งขันเภสัชวิทยากันเถอะ”

หลี่ชุนเฟิงยกมือขึ้นและทำท่าทางไปทางผู้ชม

จากนั้น เจ้าหน้าที่ยี่สิบคน ก็นำถาดยี่สิบถาดขึ้นไปบนเวที

ถาดเต็มไปด้วยสมุนไพรมากมาย

หลี่ชุนเฟิงอธิบายว่า “แต่ละถาดบรรจุสมุนไพรห้าสิบชนิด”

“ยี่สิบถาดประกอบเป็นสมุนไพรนับพันชนิด”

“เสี่ยวเยี่ย ในการแข่งขันครั้งนี้ เราจะระบุสมุนไพรเหล่านี้”

“ฉันอยากจะอธิบายล่วงหน้าว่า ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ยาเหล่านี้คืออะไร เพราะพวกมันทั้งหมดถูกจัดเตรียมโดยผู้อาวุโสจาง”

“สิ่งที่เราต้องทำตอนนี้คือ ระบุยาเหล่านี้

“ฉันจะระบุห้าร้อย และคุณจะระบุห้าร้อย”

“หลังจากระบุสมุนไพรแต่ละชนิดแล้ว ให้เขียนชื่อสมุนไพรลงบนกระดาษ”

“ผู้อาวุโสจางมีรายชื่อสมุนไพร และหลังการแข่งขัน เราจะเปรียบเทียบรายชื่อของเรากับชื่อของเขา”

“ผู้ที่มีข้อผิดพลาดน้อยกว่าจะเป็นผู้ชนะ”

“ถ้าเราไม่มีใครทำผิดพลาด เราก็จะดูเวลากัน”

“ผู้ที่ใช้เวลาน้อยกว่าจะเป็นผู้ชนะ”

“หนึ่งการแข่งขันจะกำหนดผลลัพธ์”

“คุณคิดอย่างไร?”

ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดได้ ผู้ชมก็เริ่มพูดคุยกัน

“พวกเขากำลังแข่งขันกันในเรื่องนี้เหรอ?”

“นี่มันง่ายเกินไป!”

“แม้แต่ผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนจีนทั่วไปก็ควรจะสามารถระบุสมุนไพรนับพันชนิดเหล่านั้นได้”

“ฉันสงสัยว่าหลี่ชุนเฟิงตั้งใจออมมือ”

“ฉันคิดว่าการแข่งขันครั้งนี้คงจะน่าตื่นเต้น แต่ใครจะรู้ว่ามันจะเป็นอะไรที่ง่ายและน่าเบื่อขนาดนี้”

“เสียเวลา แม้ว่าจะระบุสมุนไพรได้ห้าร้อยชนิดด้วยความเร็วสูงสุด แต่ก็ยังต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงใช่ไหม?”

“หลี่ชุนเฟิงก็แค่อยู่เฉยๆ”

“ฉันอยากให้พวกเขาแข่งขันกันในการรักษาผู้ป่วยโดยตรง เพื่อที่เราจะได้เห็นทักษะการฝังเข็มอันน่าอัศจรรย์ของหมอเยี่ย”

“……”

ทุกคนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เยี่ยชิวก็รู้สึกเช่นนี้และพูดว่า “ผู้อาวุโสหลี่ การแข่งขันเพื่อระบุสมุนไพรง่ายเกินไปหรือเปล่า?”

จางจิ่วหลิงเตือนว่า “เสี่ยวเยี่ย อย่าประมาท การแข่งขันที่ดูเหมือนจะเรียบง่ายนี้ จริงๆ แล้วเป็นเรื่องยากมาก หากคุณต้องการชนะ”

เป็นอย่างนั้นเหรอ?

เยี่ยชิวเหลือบมองหลี่ชุนเฟิง

หลี่ชุนเฟิงยิ้มและพูดว่า “เสี่ยวเย่ เจ้าต้องระวังในการแข่งขันครั้งนี้”

เยี่ยชิวถามว่า ผู้อาวุโสหลี่ คุณควรเริ่มก่อนหรือเราควรเริ่มพร้อมๆ กัน?”

หลี่ชุนเฟิงกล่าวว่า “มาเริ่มพร้อมกัน เพื่อไม่ให้ทุกคนเสียเวลา”

“ตกลง” เยี่ยชิวพยักหน้าเห็นด้วย

“พิธีกร กรุณาเริ่มจับเวลาด้วย!”

หลังจากที่หลี่ชุนเฟิงพูดจบ ก็เริ่มแล้ว

หลี่ชุนเฟิงหยิบสมุนไพรขึ้นมา เหลือบมองแล้วรีบจดชื่อลงบนกระดาษ

ปัง!

ก่อนที่เนี่ยเสวียเลี่ยงจะพูดจบประโยค เขาก็เห็นเยี่ยชิวพลิกถาด

ทำให้สมุนไพรห้าสิบชนิดกระจายอยู่บนพื้น

เพียงแวบเดียว เยี่ยชิวก็เริ่มบันทึกชื่อของสมุนไพรโดยใช้เวลาไม่ถึงสองนาที

ตามวิธีนี้ เยี่ยชิวก็พลิกถาดที่เหลือตามลำดับ

แวบเดียว

ก็บันทึกชื่อสมุนไพรไว้ด้วย

สิบนาทีต่อมา

เขาไม่เพียงไล่ตามความเร็วของหลี่ชุนเฟิงได้เท่านั้น แต่เขายังแซงหน้าเขาอีกด้วย โดยทิ้งหลี่ชุนเฟิงไว้ข้างหลังอย่างรวดเร็ว

ยี่สิบนาทีต่อมา

เยี่ยชิวเป็นคนแรกที่หยุด โดยใช้เวลาห้าสิบห้านาที

เขารออีกห้านาทีก่อนที่หลี่ชุนเฟิงจะพูดจบ

“ฟู่”

หลี่ชุนเฟิงสูดลมหายใจยาว ปาดเหงื่อจากหน้าผาก แล้วมองไปที่เยี่ยชิวด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวเยี่ย ความเร็วของคุณเร็วกว่าของฉันด้วยซ้ำ ซึ่งค่อนข้างน่าประหลาดใจ ฉันแค่สงสัยเกี่ยวกับความแม่นยำของคุณ?”

เนี่ยเสวียเลี่ยงค่อนข้างใจร้อน “ผู้อาวุโสจาง รีบเอารายชื่อสมุนไพรออกอย่างรวดเร็ว”

จางจิ่วหลิงหยิบไดรฟ์อูเอสบีออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้พนักงานเปิดบนคอมพิวเตอร์และแสดงบนหน้าจอขนาดใหญ่

ต่อจากนี้ เนี่ยเสวียเลี่ยงเปรียบเทียบรายชื่อสมุนไพรที่เขียนโดยเยี่ยชิวกับรายชื่อบนหน้าจอขนาดใหญ่

“อันแรก ถูกต้อง”

“อันที่สอง ถูกต้อง”

“อันที่สาม ถูกต้อง”

“อันที่สี่ อันที่ห้า อันที่หก..….

ถูกต้องทั้งหมด!

จนถึงอันที่สี่ร้อยเก้าสิบเก้า เยี่ยชิว ไม่เคยทำผิดพลาดใดๆ

“อันที่ห้าร้อย”

เมื่อเนี่ยเสวียเลี่ยงมาถึงจุดนี้ เขาก็หยุดทันที