ระหว่างหญิงงามของเยี่ยชิว เขาชอบอยู่กับหลินจิงจื้อมากที่สุด
หลินจิงจื้อไม่เล่นจิ๊บจ๊อยต่อหน้าเขา ไม่โกรธใส่ ระหว่างที่ตามใจเขาทุกเรื่อง แล้วยังสามารถให้เซอไพรส์กับเขาได้ และบางครั้งเเค่สายตาและคำพูดคำสองคำ ก็สามารถทำให้เยาเลือดในตัวพลุ่งพล่าน
เยี่ยชิวอยู่กับเธอ ทั้งผ่อนคลายและมีความสุข
เมื่อได้ยินคําพูดของหลินจิงจื้อ เยี่ยชิวยังจะทนไหวได้ไง ก้มหัวลงอย่างรวดเร็ว พร้อมที่จูบหลินจิงจื้อ
หลินจิงจื้อหลับตาลง พร้อมที่จะถูกกระทํา
เป็นฉากที่สวยมาก
ก๊อกๆ!”
ทันใดนั้น เสียงเคาะประตูดังมาจากข้างนอก ขัดจังหวะพวกเขาไป
“ใคร?”หลินจิงจื้อตะโกน
“ผู้จัดการหลิน ฉันเอง เสียงของซุนเมิ่งจี๋ยดังมาจากข้างนอก
เธอมีเรื่องอะไร?” หลินจิงจื้อถาม
ซุนเมิ่งเจี๋ยกล่าวว่า“เมื่อกี้ฉันลืมประวัติรายงานการประชุมไว้ในห้องประชุมเเล้ว ”
หลินจิงจื้อเงยหน้าขึ้นมาดู มีแล็ปท็อปอยู่บนโต๊ะประชุมจริงๆด้วย
“เดี๋ยวก่อน ”
หลินจิงจื้อออกมาจากอ้อมแขนของเยี่ยชิว แล้วพูดว่า“เข้ามาเอาเอง”
ประตูเปิดเเล้ว ซุนเมิ่งเจี๋ยเข้ามาจากข้างนอก เหลือบมองหลินจิงจื้อและเยี่ยชิวอย่างรวดเร็ว และออกไปพร้อมกับแล็ปท็อป
หลินจิงจื้อนั่งบนตักของเยี่ยชิวอีกครั้ง และถามด้วยนํ้าเสียงหวานๆว่า “สามี นายคิดถึงฉันไหม?”
“คิดถึง”เยี่ยชิวพยักหน้า
“คิดถึงตรงไหน?”หลินจิงจื้อถาม
“คิดถึงหมด” เยี่ยชิวตอบ
“จริงเหรอ?”หลินจิงจื้อพูดด้วยรอยยิ้ม“ ฉันได้ยินไป๋ปิงพูดว่า นายพาสาวงามอายุน้อยสองคนกลับบ้าน?นายมีอะไรกับพวกเขาไหม?”
“พี่ปิงบอกเรื่องนี้ให้เธอแล้วเหรอ?” เยี่ยชิวคิดลับๆว่า ไป๋ปิงพอฝึกรายงานลับหลังได้แล้ว ดูเหมือนว่ากลับไปต้องจัดการไป๋ปิงดีๆแล้ว
หลินจิงจื้อยิ้ม“ตอนที่ไป๋ปิงบอกเรื่องนี้ให้ฉัน น้ําเสียงของเขาริษยา เห็นได้ชัดว่าเขาหึงแล้ว”
เยี่ยชิวกล่าวว่า“จริงๆแล้วก็ไม่มีอะไร ก็แค่เพื่อนร่วมงานสองคน......”
คําพูดยังไม่จบ
นิ้วของหลินจิงจื้อปิดกั้นริมฝีปากของเยี่ยชิวไว้ แล้วพูดว่า “ฉันรู้การเป็นของนาย ดังนั้นนายไม่จําเป็นต้องอธิบายให้ฉันฟัง นอกจากนี้ ฉันก็ไม่ใช่คนขี้จี๊ ถ้านายชอบจริงๆ ฉันก็ไม่แคร์ ”
เยี่ยชิวพูดอย่างซาบซึ้“ พี่หลิน ขอบคุณเธอมาก”
“นายรู้ดี ฉันไม่ชอบพูดขอบคุณด้วยวาจา ฉันชอบการกระทำจริง”หลินจิงจื้อมองไปที่เยี่ยชิวด้วยดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่ง ดวงตาของเขามีน้ำกระเพื่อมอยู่
เยี่ยชิวเข้าใจทันที ว่าเธอหมายถึงอะไร ก้มหัวลง แล้วจูบปากของหลินจิงจื้อ
ทั้งสองจูบกันอย่างไม่ลืมตัว
เริ่มเข้าท่า
“ก๊อกๆ!”
ทันใดนั้น ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง
บรรยากาศแตกสลาย และทั้งสองคนในสํานักงานก็เริ่มอารมณ์เสียเล็กน้อย
“ใคร?”หลินจิงจื้ออดความโกรธไว้แล้วถาม
“ผู้จัดการหลิน ฉันคือเสี่ยวเจิ้งจากแผนกธุรการ มีเอกสารที่ต้องการคุณเซ็นชื่อ”เสียงผู้หญิงดังมาจากข้างนอก
“เธอไปหาซุนเมิ่งเจี๋ย ให้ซุนเมิ่งเจี๋ยเซ็น หลินจิงจื้อกล่าว
“ฉันเคยหาผู้ช่วยซุนแล้ว ผู้ช่วยซุนบอกว่าเอกสารนี้มีแต่คุณเซ็นได้เท่านั้น ”
“ค่อยมาหาฉันพรุ่งนี้ ”
“ได้ค่ะ ”
หลังจากที่เสี่ยวเจิ้งไปเเล้ว หลินจิงจื้อก็เอาแขนโอบคอของเยี่ยชิวไว้ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม“สามี พวกเราเอาต่อ”
“อืม......”
ก๊อกๆ!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง
“ผู้จัดการหลิน ฉันคือเสี่ยวหลี่จากแผนกการเงิน งบการเงินของไตรมาสที่แล้วรบกวนคุณดูให้หน่อย ”
“มาหาฉันพรุ่งนี้ ”
เสียงของหลินจิงจื้อเพิ่งจบลง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นตาม“ผู้จัดการหลิน ฉันเหล่าจ้าวของแผนกโลจิสติกส์ สำหรับการจัดซื้ออุปกรณ์โลจิสติกส์ของบริษัทในเดือนนี้ ฉันได้ทำวางแผนไว้ ฉันอยากให้คุณลองดู”
ก๊อกๆๆ......
เยี่ยชิวสงสัยเล็กน้อย และถามว่า “เรื่องอะไร?”
“ฉันไม่รู้จะพูดยังไง?”ใบหน้าที่สวยงามของหลินจิงจื้อเต็มไปด้วยความไม่สบายใจกังวล
นี่เป็นครั้งแรกที่เยี่ยชิวเห็นการแสดงออกแบบนี้จากหลินจิงจื้อ เขาประหม่ามาก และถามว่า “พี่หลิน ถ้ามีอะไรที่เธอบอกฉันโดยตรง ถ้าฉันทําได้......”
ก่อนที่เขาจะพูดจบหลินจิงจื้อก็คายคําสองคําในปากของเขา“ เเก้คัน!”
อะไรนะ?
เยี่ยชิวตกตะลึงเป็นเวลาสามวินาทีถึงจะจะตอบสนอง จากนั้นอุ้มหลินจิงจื้อขึ้นมา วางเธอไว้บนโต๊ะประชุม
......
วันรุ่งขึ้น
แปดโมงเช้า
เยี่ยชิวและอาตะชางเหม่ยออกเดินทางจากเจียงโจว ขึ้นเครื่องบิน และมุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ
สามชั่วโมงผ่านไป
เยี่ยชิวเพิ่งลงจากเครื่องบิน โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
ตู๊ดๆๆ......
เยี่ยชิวหยิบโทรศัพท์ออกมาดู บนจอเเสดงสองคํา ถังเฟย
กดปุ่มรับสาย
เยี่ยชิวถามว่า “เหล่าถัง นายหาฉัน?”
“เยี่ยชิว สองสามวันนี้นายว่างไหม?” ถังเฟยถาม
“มีอะไร?”
“ฉันอยากเชิญนายมาภาคตะวันออกเฉียงเหนือรอบหนึ่ง ”
เยี่ยชิวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาเพิ่งก้าวเข้าสู่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ถังเฟยก็เชิญเขาไปภาคตะวันออกเฉียงเหนือ นี่บังเอิญเกินไปป่าว?
เขารู้ ว่าถังเฟยต้องเจอปัญหาบางอย่าง ไม่งั้น คงไม่มารบกวนเขา
เยี่ยชิวรีบถามว่า “นายมีปัญหาอะไรไหม?”
“อืม ”ถังเฟยตอบรับ และพูดด้วยเสียงทุ้มว่า“ฝั่งภูเขาฉางไป๋มีเรื่องอะไรแปลกๆ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...