วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 923

“เรื่องแปลก?”

เยี่ยชิวรีบถามว่า “เรื่องแปลกอะไร?บอกรายละเอียดมา”

ถังเฟยกล่าวว่า“สองสามคําฉันพูดได้ไม่ชัดเจน รอนายไปถึงภูเขาฉางไป๋ดูแล้วก็รู้ ว่าแต่ เยี่ยชิว สองสามวันนี้นายว่างไหม สามารถมาภาคตะวันออกเฉียงเหนือรอบหนึ่งได้ไหม?”

เยี่ยชิวตอบว่า “ฉันถึงภาคตะวันออกเฉียงเหนือแล้ว ”

“โอ๋?”ถังเฟยแปลกใจเล็กน้อย“เทพทหารแจ้งงให้นายรู้เหรอ?”

“เทพทหารไม่ได้ติดต่อฉัน ฉันจะมาทำธุระ”เยี่ยชิวกล่าวว่า“เหล่าถัง นายส่งที่อยู่รายละเอียดมาให้ฉัน ฉันกับไอ้แก่มาด้วยกัน”

“อมตะชางเหม่ยก็มาด้วย? ดีมาก บางทีอมตะชางเหม่ยอาจช่วยในเรื่องนี้ได้ ”ถังเฟยถามตามว่า “ตอนนี้พวกนายอยู่ที่ไหน?”

“พวกเราเพิ่งลงจากเครื่องบิน ยังอยู่ที่สนามบิน เยี่ยชิวกล่าว

“พวกนายรออยู่ที่สนามบิน ฉันส่งคนไปรับพวกนายทันที”หลังจากถังเฟยพูดจบ เขาก็วางสาย

อมตะชางเหม่ยถามว่า “โทรศัพท์ของถังเฟย?เขาหานายทำอะไร?”

เยี่ยชิวไม่ได้ปิดบัง “ถังเฟยเจอเรื่องแปลกประหลาดบนภูเขาฉางไป๋ อยากจะขอให้พวกเราไปช่วย ”

ภูเขาฉางไป๋?

หลังจากได้ยินคําพูดของเยี่ยชิว อมตะชางเหม่ยมีความรู้สึกกังวลในดวงตา เเละหายในพริบตา

“ไอ้เเก่ จุดหมายปลายทางครั้งนี้ของพวกเราคือภูเขาฉางไป๋ ถังเฟยก็บอกว่ามีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นที่ภูเขาฉางไป๋ นี่จะเกี่ยวอะไรเรื่องใหญ่ที่นายจะทำไหม?”ในใจเยี่ยชิวเป็นห่วงเล็กน้อย แล้วพูด

“ช่างมันเถอะ ไปดูภูเขาฉางไป๋ก่อนค่อยว่ากัน ”

ในสายตาของอมตะชางเหม่ยมีความกังวลวูบวาบในตา จริงๆแล้วก็เป็นห่วงเรื่องแปลกที่ถังเฟยเจอ จะส่งผลต่อสิ่งที่เขาจะทํา

พวกเขารออยู่นอกสนามบินเป็นเวลายี่สิบนาที

ยี่สิบนาทีผ่านไป รถจี๊ปติดป้ายทะเบียนทหารจอดอยู่หน้าทั้งสองคน คนขับเป็นชายหนุ่มที่ใส่เครื่องแบบลายพราง

“นายเยี่ย เต้าจ่าง ฉันมารับพวกคุณตามคําสั่งของผู้นําระดับสูง ทั้งสองท่านโปรดขึ้นรถ”

หลังจากชายหนุ่มพูดจบ เขาก็เปิดประตูด้านหลัง

“ขอบคุณ”เยี่ยชิวกล่าวคําขอบคุณ เเล้วเขึ้นรถจี๊ปกับอมตะชางเหม่ย และออกจากสนามบิน

รถวิ่งไปข้าวหน้าตลอดทาง

เยี่ยชิวถามว่า “จากตรงนี้ไปถึงภูเขาฉางไป๋ต้องใช้เวลานานแค่ไหน?”

“ใช้เวลาไม่นาน”คนขับมองข้างหน้า ขับรถไปด้วยและตอบไปด้วยว่า“ประมาณสองชั่วโมง!”

เเมร่ง สองชั่วโมงยังบอกว่าไม่นาน?

อมตะชางเหม่ยใช้ศอกแตะเยี่ยชิว เยี่ยชิวเหลือบมองไปที่อมตะชางเหม่ย เห็นแต่ว่าอมตะชางเหม่ยบีบตาใส่เขา

เยี่ยชิวเข้าใจ และถามคนขับ“ถังเฟยบอกฉันว่า พวกนายเจอสิ่งแปลกมากๆ ในภูเขาฉางไป๋ เป็นจริงเหรอ?”

“อืม”สีหน้าของคนขับเริ่มเคร่งขรึม

“บอกฉันหน่อยดิ ”

“ขอโทษนายเยี่ย ไม่มีคําสั่งของผู้นําระดับสูง ฉันไม่สามารถบอกนายได้ ”

อมตะชางเหม่ยด่าคนขับ“ ฉันว่าไอ้เจ้าหนู ทำไมมไม่รู้เรื่องเเบบนี้?เยี่ยชิวเป็นคนของวังซาตานของพวกนาย นายไม่รู้เหรอ? ตำแหน่งของเขาสูงกว่านายเยอะเลย”

คนขับพูดขอโทษว่า“ฉันขอโทษ ผู้นําระดับสูงสั่งแล้ว เรื่องนี้ห้ามรั่วไหลกับใครสักคน”

“ถ้าทั้งสองท่านอยากรู้ รอถึงค่ายเเล้ว สามารถถามผู้นำระดับสูงเองได้”

“โปรดยกโทษ”

แสงระยิบระยับในดวงตาของอมตะชางเหม่ย และก็กลับมาเป็นปกติอย่างเร็ว

เยี่ยชิวถามว่า “เมืองทองคำอะไร?”

คนขับกล่าวว่า “ตอนเด็กฉันได้ยินคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้านเล่าว่า มีเมืองที่ทําจากทองคําในภูเขาฉางไป๋ มูลค่ามหาศาล และในช่วงแรกๆของการก่อตั้งสาธารณรัฐหน่วยงานของรัฐที่เกี่ยวข้องได้จัดทีมโบราณคดี เจาะลึกเข้าไปในภูเขาฉางไป๋ เพื่อค้นหาเมืองทองคำแห่งนี้”

อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุดไม่มีคนไหนของทีมโบราณคดีได้ออกมา จะมีชีวิตก็ไม่เห็นคน จะตายก็ไม่พบศพ”

“ส่วนเมืองทองคําจะจริงไม่จริง สุดท้ายก็ไม่มีผล ”

ในขณะนั้น ในหมู่บ้านก็ถกเถียงกันอย่างเมามัน บางคนบอกว่าภูเขาฉางไป๋เป็นเส้นเอ็นมังกร ข้างในมีเทพเจ้าที่ปกป้องเส้นเอ็นมังกร และบางคนบอกว่าข้างในภูเขาฉางไป๋มีอึ้งไต่เซียน มานามหึมา กินคนในทีมโบราณคดีหมดเลย โดยรวมๆเเล้วคนที่พูดแบบไหนก็มี”

อีกต่อมา มีส่วนเล็กๆของภูเขาฉางไป๋กลายเป็นจุดชมวิว เเต่ส่วนใหญ่ถูกระบุว่าเป็นสถานที่ต้องห้ามโดยมีทีมลาดตระเวนภูเขาคอยปกป้อง ห้ามบุคคลภายนอกเข้าไป”

“ประการแรกคือเพื่อปกป้องป่าบริสุทธิ์ไม่ถูกทําลาย ประการที่สองคือป้องกันไม่ให้นักล่ามาล่าสัตว์ลํ้าค่าที่ปกป้อง และประการที่สามคือการปกป้องความปลอดภัยของประชาชน ”

อมตะชางเหม่ยถามว่า “ตอนนี้ไม่มีใครไปหาเมืองทองคำใช่ไหม?”

“ไม่มี เมืองทองคําเป็นแค่ตํานาน และคนที่ไปในทีมโบราณคดีก็ไม่ได้ออกมา ใครจะกล้าไป คนขับกล่าวว่า“ภูเขาฉางไป๋เป็นที่ที่ใหญ่แต่คนน้อย และมีตํานานมากมายในอดีต ทําให้ตรงนี้มีความได้รับมอบหมายเป็นที่ที่มีสีสันความลึกลับไม่น้อยเลย ”

“เหมือนสองปีก่อนมีคนบอกว่ามีสัตว์ประหลาดน้ำปรากฏในทะเลสาบเทียนฉือ หลังจากมีข่าวลือนี้แล้ว มีหนังสือพิมพ์และนักสื่อจํานวนมากเเย่งกันรายงานเรื่องนี้ ทําให้หลายคนเฝ้ารอสัตว์ประหลาดน้ําที่ทะเลสาบเทียนฉือ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่มีใครเห็นสัตว์ประหลาดน้ําจริงๆ ”

เยี่ยชิวถามว่า “เรื่องแปลกที่พวกนายเจอครั้งนี้ อยู่ที่ต้องห้ามของภูเขาฉางไป๋?”

“......นี่”คนขับลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “นายเยี่ย ตอนนั้นคุณค่อยถามผู้นําระดับสูงเถอะ พวกเราใกล้ถึงแล้ว”

รถยังคงขับไปข้างหน้าต่อ

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

“พวกเราถึงแล้ว”

คนขับพูดจบ รถจี๊ปจอดหยุด