วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 924

เยี่ยชิวลงจากรถมองเห็นเต็นท์ลายทหารสีเขียวไม่กี่หลังอยู่ในป่าไม่ไกลออกไป

บริเวณรอบๆเต็นท์มีทหารถือปืนค่อยลาดตระเวน

"ถังเฟยละ?"เยี่ยชิวถาม

"ฉันจะไปเรียกหัวหน้า"คนขับรถพูดจบกำลังจะไปเรียกถังเฟย ก็เห็นถังเฟยพาทหารไม่กี่คนออกมาจากเต็นท์

ถังเฟยใส่ชุดทหารด้วยจิตวิญญาณอันสูงส่ง

"เยี่ยชิว!"

ถังเฟยตะโกนเรียก รีบเดินมาหาและทักทายอมตะชางเหม่ย"คาราวะครับอมตะชางเหม่ย"

อมตะชางเหม่ยตอบ"ไม่ต้องเกรงใจ ฉันได้ยินไอ่เด็กเปรตนี้บอกว่านายพบเจอปัญหา ไหนลองเล่าให้ฟังหน่อย"

ถังเฟยตอบ"เรื่องนี้มันค่อนข้างที่จะแปลก หรือไม่เดี๋ยวผมพาพวกคุณไปดูตรงที่เกิดเหตุ?"

เยี่ยชิวพยักหน้าตอบ"โอเค"

ต่อมาถังเฟยพาเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยเดินขึ้นเขา ด้านหลังของพวกเขามีทหารอีกไม่กี่คน

ระหว่างทางที่ผ่านก็มีต้นไม้โบราณสูงเสียดฟ้า

มีบางต้นดูๆแล้วอายุน่าจะร้อยกว่าปีลำต้นหนากว่าอ่างอาบน้ำอีก

เยี่ยชิวเดินไปด้วยให้ความสนใจป้ายสัญลักษณ์เตือน"ปิดเขาเพื่ออนุรักษ์การปลูกป่า ไม่อนุญาตให้ตัดต้นไม้"กับ"เขตพื้นที่ที่ได้รับการคุ้มครอง ไม่อนุญาตให้เข้า"

ที่นี้คือพื้นที่ต้องห้ามภูเขาฉางไป๋?"เยี่ยชิวถามถังเฟย

ถังเฟยส่ายหัวพูด"ที่นี้ยังไม่ใช่พื้นที่ต้องห้าน เดี๋ยวพวกเราก็จะเข้าโซนพื้นที่ต้องห้ามแล้ว"

ปีนขึ้นมาจนถึงครึ่งภูเขา

เยี่ยชิวเห็นด้านหน้ามีลวดหนามที่สูงสามเมตร บนลวดหนามยังมีกล้วงวงจรปิดและไฟฟ้าแรงสูง

"ด้านในลวดหนามนั้นถึงเป็นพื้นที่ต้องห้าม"

ถังเฟยพูดหนึ่งประโยค พาเยี่ยชิวเขาเดินมุ่งหน้ามาทางลวดหนามสักพัก

ไม่ช้าเยี่ยชิวก็เห็นชายสองคนในชุดเครื่องแบบตำรวจ

พวกเขาเฝ้าอยู่ด้านหน้าลวดหนาม ด้านหลังพวกเขาลวดหนามถูกตัดทิ้งมีทางเข้าขนาดใหญ่

"หัวหน้าสวัสดีครับ!"

หลังจากผู้ชายสองคนนั้นเห็นถังเฟยรีบทำความเคารพทันที

"ลำบากพวกนายแล้ว"ถังเฟยทำความเคารพกลับ จากนั้นชี้ไปทางช่องลวดหนามและพูดกับเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยว่า"ด้านหลังลวดหนามนั้นก็คือพื้นที่ต้องห้าม สถานที่เกิดเหตุห่างจากตรงนี้ระยะหนึ่ง พวกเราต้องเดินเข้าไปจากทางนี้ น่าจะประมาณสิบกว่านาทีก็ถึงที่หมาย"

นั้นหมายความว่ามีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นที่พื้นที่ต้องห้าม

"ไปเถอะ"เยี่ยชิวบอก

ถังเฟยพยักหน้าและเดินนำเข้าไปทางลวดหนามก่อน

เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยตามกันมาติดๆ

ทหารไม่กี่คนตามติดพวกเขาเดินไปด้วยและค่อยสังเกตบริเวณรอบๆ

บริเวณที่ถูกเรียกว่าพื้นที่ต้องห้ามความจริงแล้วก็เป็นแค่ป่าลึกและป่าเก่าแก่

เดินไม่กี่นาที

"เอ๊ะ?"จู่ๆเยี่ยชิวก็หยุดเดินเอ๊ะเสียงประหลาดใจแล้วพูดว่า"กลิ่นคาวเลือดชัดมาก"

อมตะชางเหม่ยหลับตาและลองดมสองสามรอบพูดว่า"ฉันก็ได้กลิ่น"

ถังเฟยรู้สถานการณ์ก่อนแล้วพูดว่า"ยิ่งเดินเข้าใกล้กลิ่นคาวเลือดก็จะยิ่งแรง"

เยี่ยชิวถาม"มีคนตายใช่ไหม?"

ถังเฟยถอนหายใจตอบว่า"ถ้าเป็นแค่คนตายฉันคงไม่ทำให้นายตกใจ ฉันรู้ว่านายยุ่งมาก รอบนี้ที่เชิญนายมาฉันก็ไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ ฉันอยู่วังซาตานมาหลายปี เรื่องแปลกๆเล็กใหญ่ก็ผ่านมาไม่น้อย แต่รอบนี้เรื่องมันค่อนข้างแปลกมาก ฉันก็พึ่งเคยเจอครั้งแรกเหมือนกัน"

ถังเฟยพูด"ด้านในเต็นท์"

"ฉันขอไปดูผู้ตาย"เยี่ยชิวพูดจบก็เดินเข้าไปทางด้านในเต็นท์

ช่วงเวลานี้ชายแก่ที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนก้อนหินก็เหลือบมองเยี่ยชิวกับอมตะชางเหม่ยแวบเดียวจากนั้นกลับมาสูบบุหรี่ต่อ

เยี่ยชิวสังเกตเห็นสายตาของชายแก่แต่ไม่ได้สนใจเดินเข้าไปด้านในเต็นท์

พอเข้ามาเยี่ยชิวก็เห็นศพผู้ชายนอนอยู่บนพื้น

ร่างของผู้ชายอายุประมาณสี่สิบ สีผิวเข้ม ร่างกายกำยำ

เยี่ยชิวตรวจดูพบว่าบริเวณฝ่ามือและง่ามมือระหว่างนิ้วโป้งและนิ้วชี้ของร่างชายหนังมือมีความด้านพูดว่า"ก่อนตายเขาเป็นคนชอบเล่นปืน"

ถังเฟยอธิบายว่า"ผู้ตายเป็นคนลาดตระเวนในพื้นที่ พวกเขาทุกคนจะมีปืนลูกซอง"

เยี่ยชิวตรวจสอบร่างผู้ตายอีกรอบ สังเกตเห็นว่าบนตัวผู้ตายไม่มีบาดแผลด้านนอกเลย แต่ตามร่างกายมีรอยช้ำเหมือนตะขาบ

จากนั้นเยี่ยชิวจับชีพจรของผู้ตายตรวจสอบหาสาเหตุไปด้วยถามถังเฟยไปด้วย"ไอ่แก่ด้านนอกนั้นใคร?"

"เขาคือลุงโส่วซาน"ถังเฟยพูด

เยี่ยชิวก็รู้ตัวตนของตาแก่ทันที ถามว่า"เขาก็เป็นคนของหน่วยลาดตระเวน?"

"อืม"ถังเฟยพูด"บรรพบุรุษของลุงโส่วซานทุกคนใช้ชีวิตที่ภูเขาฉางไป๋ ตอนที่ยังไม่มีหน่วยลาดตระเวนบรรพบุรุษของลุงโส่วซานนั้นเป็นคนโส่วซานต่อมาได้ก่อตั้งหน่วยลาดตระเวน ลุงโส่วซานก็ได้เป็นหัวหน้าของหน่วยลาดตระเวน"

"ลุงโส่วซานทำงานที่หน่วยลาดตระเวนมาห้าสิบกว่าปี คุ้นชินกับด้านนี้"

"ผู้ตายนี้เป็นหลานชายของลุงโส่วซาน ตอนเขาตายลุงโส่วซานก็อยู่ข้างๆ"

"เพราว่าลุงโส่วซานเป็นหัวหน้าหน่วยลาดตระเวน และเป็นพยานฉันเลยไม่ได้ปล่อยเขาไป"

"ออ"เยี่ยชิวออกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบปล่อยมือจากข้อมือผู้ตายแล้วพูดว่า"ผู้ตายนั้นโดนพิษตายจริง"

"เขาโดนพิษอะไร?"ถังเฟยรีบถาม

ปากเยี่ยชิวพูดออกมาสองคำ"พิษศพ!"