วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 928

หลังจากที่เยี่ยชิวเปิดดวงตาสวรรค์ก็คอยจับจ้องไปที่ใต้ดินที่ลึกกว่ายี่สิบเมตร

อมตะชางเหม่ยเห็นเยี่ยชิวทำหน้าตึงเครียดผิดปกติจึงได้ถามออกไป "เกิดอะไรขึ้น?"

"ตาเฒ่า คอยดูเถอะหลังจากขุดหลุมฝังศพขึ้นมาได้คุณจะต้องตกตะลึงอย่างมากแน่" เยี่ยชิวพูดจบก็เดินไปหาถังเฟยพร้อมกับสั่ง "เหล่าถัง หาคนมาช่วยกันขุดหลุมศพเยอะหน่อยนะ"

"หากคิดจะกำจัดพิษศพให้สิ้นซากละก็ มีทางเดียวคือขุดหลุมฝังศพเท่านั้น"

"อ้อใช่ ให้ทุกคนเตรียมชุดป้องกันและหน้ากากป้องกันพิษศพกันไว้ด้วยล่ะ"

"อืม" ถังเฟยตอบรับและรีบหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก

หลังจากวางสายไป

ถังเฟยก็กล่าวขึ้นว่า "ฉันได้แจ้งไปยังทหารกองรักษาการณ์ที่ภูเขาฉางไป๋แล้วว่าให้พวกเขาส่งคนมาสนับสนุน ซึ่งการจะมาถึงที่นี่ได้นั้นต้องใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ไม่รีบใช่ไหม?"

"ไม่รีบ รอพวกเขามาถึงค่อยขุด" เยี่ยชิวกล่าว

ขณะที่กำลังรออยู่นั่น

ถังเฟยก็พูดขึ้นมา "เยี่ยชิว นายและอมตะชางเหม่ยพบอะไรเหรอ?"

เยี่ยชิวกล่าว "ใต้รากของต้นสนทั้งเจ็ดมีหลุมศพขนาดใหญ่อยู่จริง เพียงแต่สารพิษที่ออกมาจากศพได้ผ่านทะลุเข้ามาในต้นสน หากไม่รีบกำจัดทิ้งไปอาจทำให้ที่นี่กลายเป็นสถานที่ที่อันตรายอย่างมาก"

ถังเฟยรู้สึกตกใจและกล่าวออกไป "ฉันต้องแจ้งให้หน่วยงานโบราณคดีที่เกี่ยวข้องทราบเรื่องไหม ให้พวกเขาส่งคนมาช่วยด้วย?"

"ไม่ต้อง" อมตะชางเหม่ยกล่าว "หลุมศพนี้ค่อนข้างแปลกประหลาด เราขุดขึ้นมาก่อนดีกว่า"

ขณะนี้เอง เยี่ยชิวก็หันไปถามอมตะชางเหม่ย "ตาเฒ่า คุณคิดว่าใครอยู่ในหลุมศพนี้อย่างนั้นเหรอ?"

อมตะชางเหม่ยส่ายหน้า "ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่หลังจากที่เราขุดหลุมศพนี้ขึ้นมาได้เมื่อไรก็คงรู้เองว่าเจ้าของที่แท้จริงคือใคร"

เวลาผ่านไป

ผ่านไปเพียงยี่สิบห้านาที ทหารกลุ่มหนึ่งก็เดินทางมาถึง

คนที่นำมาเป็นชายวัยกลางคนสวมชุดในเครื่องแบบและมีเครื่องหมายแสดงยศพันโทอยู่บนไหล่

ชายวัยกลางคนเดินไปตรงหน้าถังเฟยพร้อมกับแสดงความเคารพและเปล่งเสียงดังอย่างชัดถ้อยชัดคำ "ฉินเฟิงหัวหน้าทีมพยัคฆ์หมอบรายงานตัวครับ หัวหน้าเชิญออกคำสั่งได้เลยครับ"

ถังเฟยแสดงความเคารพกลับพร้อมกับถามไป "ชุดและหน้ากากป้องกันได้นำมาไหม?"

ฉินเฟิงพยักหน้า "นำมาครับ อยู่ในกระเป๋า"

ถังเฟยกล่าว "บอกให้ทุกคนสวมชุดป้องกันให้เรียบร้อยแล้วรอคำสั่งต่อไป"

"รับทราบ!"

ฉินเฟิงตอบรับพร้อมกับสั่งการออกไป เวลาไม่ถึงสามนาทีทั้งหมดก็สวมชุดป้องกันและหน้ากากป้องกันพิษเสร็จเรียบร้อย

ถังเฟยกล่าวกับฉินเฟิง "หัวหน้าทีมฉิน ผมขอแนะนำบุคคลต่อไป นี่คือเยี่ยชิว เขาเป็นคนของวังซาตานของเรามีระดับเทียบเท่ากับยศพันเอก หลังจากนี้ขอให้ฟังคำสั่งของเขา"

ฉินเฟิงหันไปมองเยี่ยชิวและแสดงสีหน้าตกตะลึง

เพราะเยี่ยชิวดูอายุน้อยมาก

แววตาของลุงโส่วซานเองก็แสดงสีหน้าตกตะลึง เขาเองก็พอจะคาดเดาได้ว่าเยี่ยชิวต้องไม่ใช่คนธรรมดาและเมื่อได้ยินที่ถังเฟยแนะนำตัวเยี่ยชิวก็รู้สึกปั่นป่วนขึ้นมาในใจ

"อายุน้อยขนาดนี้ก็เป็นถึงยศพันเอก อีกไม่กี่ปีเขาไม่เป็นถึงนายพลเลยเหรอ?"

"ปัดโธ่ โชคดีที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้ทำผิดอะไรต่อเขา ไม่งั้นฉันตายแน่"

"เขาอายุน้อยขนาดนี้ก็ได้เป็นถึงพันเอก นอกจากความสามารถที่ร้ายกาจของตัวเองแล้ว เขาจะต้องมีใครคอยช่วยอยู่ข้างหลังอย่างแน่นอน"

ลุงโส่วซานมองดูเยี่ยชิวอยู่นานและแอบบ่นพึมพำ "ต้องหาวิธีเข้าใกล้อนาคตว่าที่นายพลคนนี้แล้ว อนาคตหากมีเขาคอยคุ้มครองละก็จะต้องเจริญรุ่งเรืองเงินทองไม่ขาดมืออย่างแน่นอน"

อีกฝั่ง

ฉินเฟิงเองก็รีบแสดงความเคารพเยี่ยชิวอย่างนอบน้อม

เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม "หัวหน้าทีมฉินไม่ต้องถึงขนาดนั้น ผมอายุน้อยกว่าคุณ คุณเรียกชื่อผมปกติก็ได้แล้ว"

ฉินเฟิงลังเลใจเล็กน้อย "เอ่อ.......ได้เหรอ?"

แต่ละโลงมีความยาวประมาณสิบเมตร กว้างสามเมตร ซึ่งตอนนี้มีลักษณะเป็นบ่อเลือดมากกว่าโลงศพเสียอีก

เพราะแต่ละโลงเต็มไปด้วยเลือดมนุษย์

โลงศพทองสัมฤทธิ์ขนาดยักษ์ทั้งเจ็ดถูกจัดเรียงเป็นรูปกลุ่มดาวเหนือทั้งเจ็ด ซึ่งสอดคล้องกับต้นสนอายุนับร้อยปีที่อยู่บนพื้น รากของต้นสนเหล่านี้ชุ่มไปด้วยเลือดมนุษย์สีแดงท่ามกลางโลงศพเหล่านี้ ทำให้ผู้คนรู้สึกแปลกประหลาดอย่างมาก

"รีบถอยเร็วเข้า!"

บรรดาทหารต่างพากันถอยหลังออกไป

"ห้ามถอย!"

ฉินเฟิงตะโกนเสียงดัง "ทหารของทีมพยัคฆ์หมอบของเราล้วนเป็นเสือดุ อย่าไปกลัว"

"ไม่ว่าเราจะเจอเรื่องอันตรายมากแค่ไหนก็ต้องมุ่งไปข้างหน้า ต่อให้เป็นภูเขาไฟหรือทะเลมหาสมุทรก็อย่าไปกลัว"

"รีบขุดต่อไป!"

ฉินเฟิงพูดจบก็ถืออุปกรณ์ขุดเดินเข้าไปทำการขุดต่อไป

บรรดาทหารต่างเห็นว่าหัวหน้าทีมของตัวเองก็ลงมือถึงขั้นนี้แล้ว พวกเขาจึงเดินหน้าเข้าไปขุดต่อ

"แบบนี้ต้องฆ่าคนไปเท่าไรถึงจะมีเลือดมนุษย์มากมายขนาดนี้? ไม่ว่าเจ้าของหลุมศพนี้จะเป็นใคร ถึงยังไงเขาก็เป็นคนที่โหดเหี้ยมมากคนหนึ่ง"

อมตะชางเหม่ยกล่าวด้วยความโกรธ "ทำความชั่วหนักหนาขนาดนี้ ตายไปจะต้องตกนรกชั้นที่สิบแปด"

เยี่ยชิวกำลังครุ่นคิดอย่างอื่นอยู่ "ต้นสนทั้งเจ็ดและโลงศพทั้งเจ็ดล้วนต่างจัดวางตามรูปแบบกลุ่มดาวเหนือทั้งเจ็ด ตาเฒ่า คุณคิดว่าเจ้าของหลุมศพนี้เขากำลังคิดจะทำอะไรอย่างนั้นเหรอ?"

อมตะชางเหม่ยกล่าวด้วยความโกรธ "ไม่ว่าเขาคิดจะทำอะไร แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่มีทางปล่อยให้เขาสมหวังตามที่คิดไว้อย่างแน่นอน......"

และขณะนี้เอง

"เอ๊ะ?"

จู่ๆ เยี่ยชิวก็ร้องอุทานขึ้นมาพร้อมกับสายตาที่จับจ้องไปทางทิศเหนือและจากนั้นสีหน้าของเขาก็ตึงเครียดขึ้นมา