“กร๊าก”
ทันใดนั้นตราหยกของจักรพรรดิก็ส่งเสียงคำรามของมังกร
หลังจากนั้น เงามังกรสีทองก็วิ่งออกมาจากตราหยกของจักรพรรดิ ปรากฏต่อหน้าเยี่ยชิว
เงามังกรนี้มีความยาวประมาณสามเมตร พร้อมด้วยหัวมังกร ดวงตามังกร ฟันมังกร หนวดเครามังกร เกล็ดมังกร และหางมังกร...…
โดยรวมแล้ว
มันก็เหมือนจริง
ยิ่งไปกว่านั้น เงามังกรนี้ยังเปล่งแสงสีทองที่สุกใสราวกับถูกหล่อด้วยทองคำ ทำให้ยากที่ผู้คนจะลืมตาได้
พลังชี่แท้ก่อนกำเนิดทั้งสามเผชิญหน้ากับเงามังกรจากระยะไกล
ในการเปรียบเทียบ
แสงสีทองที่ปล่อยออกมาจากพลังชี่แท้ก่อนกำเนิดทั้งสามนั้นดูมืดลงมาก
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้เยี่ยชิวตกตะลึง
“ผู้อาวุโส เกิดอะไรขึ้น?” เยี่ยชิวถาม
แม้ว่าอมตะชางเหม่ยจะมองไม่เห็น แต่เขาก็ได้ยินเสียงคำรามของมังกรที่ทำให้ปวดหูและถามว่า “ตราหยกของจักรพรรดิได้รับการเปลี่ยนแปลงบางอย่างหรือไม่?”
“เงามังกรสีทองพุ่งออกมาจากตราหยกของจักรพรรดิ” เยี่ยชิวกล่าว ขณะที่เงามังกรปรากฏขึ้นเหนือศีรษะ พ่นลำแสงสีทองลงมาปกคลุมทั่วทั้งร่างกายของเขา
ขณะนี้ เยี่ยชิวดูเหมือนเป็นพระเจ้า
เยี่ยชิวรู้สึกเหมือนว่าเขาได้กลายเป็นผู้ปกครองของศาลและเพลิดเพลินกับการบูชาของมวลชน
เขายังรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่บนยอดเขา มองเห็นภูเขาอื่นๆ ทั้งหมด
เวลาเดียวกัน เขารู้สึกเหมือนเขาเป็นจักรพรรดิที่ปกครองโลก
สรุป มันเป็นความรู้สึกที่แปลกมาก
“เจ้าหนู รีบดูดซับเงามังกรนั้นอย่างรวดเร็ว นั่นคือโชคลาภของโลก เมื่อได้รับแล้ว มันจะนำคุณประโยชน์มากมายมาสู่คุณในอนาคต” อมตะชางเหม่ยกล่าว
เยี่ยชิวกำลังจะถามว่าจะดูดซับมันได้อย่างไร แต่ทันใดนั้น เงามังกรก็บินลงมาและเจาะเข้าไปในจุดฝังเข็มไป๋ฮุ่ยของเขาอย่างรวดเร็ว
ร่างกายสั่น
เยี่ยชิวรู้สึกเหมือนเขาได้รับบางสิ่งบางอย่าง แต่เมื่อตรวจสอบอย่างรอบคอบแล้ว เขาพบว่าไม่มีอะไรอยู่ที่นั่น
“กร๊าก”
พลังชี่แท้ก่อนกำเนิดทั้งสามปล่อยเสียงคำรามของมังกรที่ร่าเริงและกลับสู่ร่างของเยี่ยชิว
พัฟ!
ขณะนี้ ตราหยกของจักรพรรดิกลายเป็นผง
เยี่ยชิวรู้สึกปวดใจ
นี่เป็นสมบัติประจำชาติที่ไม่ธรรมดา และมันก็ถูกทำลายไปเช่นนั้น น่าเสียดาย!
“ผู้อาวุโส ตราหยกของจักรพรรดิถูกทำลายแล้ว” เยี่ยชิวกล่าว
“เป็นไปตามคาด” อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ฉันเคยเห็นในบันทึกของปรมาจารย์จาง ผู้ก่อตั้งภูเขาหลงหู่ ว่าโชคลาภของเผ่าพันธุ์มนุษย์แบ่งออกเป็นสิบส่วน และตราหยกของจักรพรรดิมีส่วนหนึ่ง แห่งโชคลาภ”
“เจ้าหนู คุณโชคดีมาก”
“ฉันอิจฉาคุณมาก จนฉันอยากจะโชว์นิ้วกลางให้คุณ”
ขณะนี้ อมตะชางเหม่ยไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีของผู้นำสำนัก พูดภาษาหยาบคาย
เยี่ยชิวถามว่า “โชคลาภของโลกมีประโยชน์อะไร?”
อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “พูดง่ายๆ ผู้ที่ได้รับโชคลาภของโลกจะมีโชคดีกว่าคนธรรมดามาก”
“หากฉันได้รับโชคลาภจากโลก ภูเขาหลงหู่ก็จะรุ่งเรืองในไม่ช้า”
“ในสมัยโบราณ ใครก็ตามที่ได้รับส่วนหนึ่งโชคลาภของโลกสามารถกลายเป็นจักรพรรดิมังกรที่แท้จริง เป็นผู้ปกครอง ควบคุมโลกได้”
“ส่วนผลประโยชน์สำหรับคุณ คุณจะสัมผัสได้ในอนาคต”
เยี่ยชิวถามอีกครั้งว่า “ผู้อาวุโส คุณเพิ่งบอกว่าโชคลาภของโลกมีสิบส่วน อีกเก้าส่วนที่เหลืออยู่ที่ไหน?”
“ฉันจะรู้ได้อย่างไร ผู้ก่อตั้งไม่ได้กล่าวไว้” อมตะชางเหม่ยกล่าวต่อ “แต่ผู้ก่อตั้งกล่าวไว้ในบันทึกว่ามีโชคลาภของเผ่าพันธุ์มนุษย์มีสิบส่วน หากใครสามารถได้รับทั้งสิบส่วนของโชคลาภ พวกเขาจะสามารถควบคุมเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้”
“แค่นั้น?”
เยี่ยชิวยักไหล่ของเขา
เขาไม่สนใจที่จะควบคุมเผ่าพันธุ์มนุษย์ เขาแค่ต้องการทำลายเมืองต้องห้าม ล้างแค้นให้กับเยี่ยหวู่ซวง และแก่เฒ่าไปพร้อมกับหลินจิงจื้อและคนอื่นๆ
“เจ้าหนู ฉันช่วยคุณแก้ปัญหาแล้ว แต่คุณยังเอาโลงศพหยกขาวกลับไปที่ฐานวังซาตาน คุณมีความตั้งใจอะไร!” อมตะชางเหม่ยไม่สามารถระงับความโกรธได้
จุดประสงค์หลักในการมาที่ภูเขาฉางไป๋ในครั้งนี้คือสมบัติล้ำค่าภายในเมืองทองคำ เขาแทบไม่ได้คาดหวังว่าเยี่ยชิวจะได้รับตราหยกของจักรพรรดิ และสำหรับโลงศพหยกขาวชั้นดีที่เขาโหยหานั้น ถังเฟยก็นำกลับไปยังวังซาตานด้วย
ทั้งหมดนี้ไร้ประโยชน์
ยิ่งไปกว่านั้น เขายังสูญเสียการมองเห็นอีกด้วย
อมตะชางเหม่ยโกรธมากจนกระอักเลือด
ถังเฟยอธิบายว่า “อมตะ โลงศพหยกขาวชั้นยอดเป็นสมบัติของชาติ ฉันนำมันกลับมาภายใต้คำสั่งของเทพทหาร โปรดอย่าเสียใจเลย”
เยี่ยชิวยังแนะนำด้วยว่า “สิ่งต่างๆ มาถึงจุดนี้แล้ว ผู้อาวุโส อย่าโกรธเลย”
“คุณหมายความว่าอย่างไร ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้โกรธ?” อมตะชางเหม่ยโวยวายว่า “ทริปนี้ฉันไม่ได้อะไร ฉัน ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป ฉันอยากตาย”
เยี่ยชิวกล่าวว่า “ฉันจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการสร้างภูเขาหลงหู่ขึ้นมาใหม่"
อะไรนะ?
อมตะชางเหม่ยคิดว่าเขาได้ยินผิด “เจ้าหนู คุณจริงจังไหม?”
“อืม” เยี่ยชิวยืนยัน
อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “ตามการประมาณการเบื้องต้นของฉัน การสร้างภูเขาหลงหู่ขึ้นมาใหม่ จะมีค่าใช้จ่ายอย่างน้อยหนึ่งแสนล้าน คุณแน่ใจหรือไม่ว่าต้องการครอบคลุมค่าใช้จ่ายนี้?ไ
“ฉันแน่ใจ” เยี่ยชิวกล่าว “ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนในการสร้างภูเขาหลงหู่ขึ้นมาใหม่ ฉันก็จะพยายามปกป้องมัน”
เหตุผลที่เยี่ยชิวทำเช่นนี้ ก็เพื่อชดเชยอมตะชางเหม่ย
การเดินทางไปตะวันออกเฉียงเหนือครั้งนี้ กำไรของเขายิ่งใหญ่ที่สุด อมตะชางเหม่ยได้เสี่ยงชีวิตเพื่อทำลายค่ายกล ส่งผลให้ตาบอด และในที่สุดก็ไม่ได้อะไรเลย เยี่ยชิวต้องการชดเชยให้เขาสำหรับเรื่องนี้
ในที่สุดอมตะชางเหม่ยก็สงบลง “เจ้าหนู คุณยังมีมโนธรรมอยู่บ้าง ไม่เหมือนกับคนบางคน เป็นคนเลวทรามที่เนรคุณ”
ถังเฟยรู้ว่าอมตะชางเหม่ยกำลังหมายถึงเขา แต่เขาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า “เจ้าหนู เมื่อคำนึงถึงความตั้งใจของคุณที่จะช่วยฉันสร้างภูเขาหลงหู่ขึ้นมาใหม่ ฉันจะบอกข้อความลับสุดยอดแก่คุณ”
“ข้อความอะไร?” เยี่ยชิวถาม
“มันเกี่ยวข้องกับเมืองต้องห้าม!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...