วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 970

“ใครอยู่ข้างนอก?”

หวงหรานได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจากนอกโรงงาน เเล้วถามเสียงดัง

“ข้างนอกไม่มีคน คุณชายหวง หรือว่าเป็น……”

พู่ง!

ลูกน้องยังพูดไม่จบ จู่ๆประตูโรงงานก็ถูกคนเตะเปิดออก

“ใคร?”หวงหรานตกใจ และจ้องไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เยี่ยชิวก็เดินเข้ามาจากด้านนอก

“นายหาฉันไม่ใช่เหรอ?ฉันมาแล้ว!”

เยี่ยชิวเหลือบมอง และเห็นว่าหลินจิงจื้อนอกจากจะถูกมัดไว้แล้ว ไม่ได้รับบาดเจ็บ ความกังวลในใจของก็ถูกพัดพาไป

หลังจากที่เยี่ยชิวปรากฏตัวแล้ว ชายที่คลุมหน้าไว้มากกว่าสิบคนก็ล้อมรอบเขาอย่างรวดเร็ว

หวงหรานเห็นว่าเป็นเยี่ยชิว และหัวเราะ“สวรรค์มีทางนายไม่เดิน นรกไม่มีประตูนายจะมา”

“แต่แบบนี้ก็ดี เสียเวลาให้ฉันรอนายอีก”

เยี่ยชิว นายรู้ไหมว่าทําไมฉันถึงลักพาตัวผู้หญิงของนาย?”

“รู้ไหม นายเพื่อแก้แค้น สีหน้าของเยี่ยชิวสงบ

“ถูกต้อง”หวงหรานกล่าวว่า“ กูโตมาขนาดนี้ ยังไม่เคยเจอคนี่หยิ่งผยองเหมือนนาย”

“กล้าสั่งให้คนหักมือฉัน ”

“ตอนนี้ข้าจะฆ่านายตาย”

เยี่ยชิวชี้ไปที่กลุ่มคนที่คลุมหน้าไว้ และพูดอย่างดูถูกว่า “นายคิดว่าขยะเหล่านี้เป็นคู่ต่อสู้ของฉันหรอ?”

หรงหรานพูดด้วยรอยยิ้ม“แม้แต่หยางเหล่าในลำดับที่เก้าของอันดับมังกรก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาย บอดี้การ์ดเหล่านี้ของฉันก็ไม่น่าเป็นคู่ต่อสู้ของนายได้ แต่เยี่ยชิว อย่าลืมว่า มีคำที่พูดได้ดี ไม่ว่าศิลปะการต่อสู้จะสูงแค่ไหน ก็กลัวปืนเร็ว”

“ศิลปะการต่อสู้ของนายสูงแล้วไง?”

“ฉันกล้าโทรหานายมาที่นี่ ก็มีวิธีจัดการนาย ”

เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อย“วิธีที่นายพูด หมายถึงพลซุ่มยิงสี่คนบนหลังคาใช่ไหม?”

สีหน้าของหวงหรานเปลี่ยนไปเล็กน้อย หรือว่าเยี่ยชิวเห็นพลซุ่มยิงเหล่านั้นแล้ว?

ไม่น่าสิ!

พลซุ่มยิงเหล่านั้นล้วนเป็นทหารรับจ้างมาก่อน มีประสบการณ์ในการต่อสู้เป็นร้อยครั้ง และพวกเขาไม่ได้ไร้ความสามารถ จะถูกเยี่ยชิวเห็นได้ไง?

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ขอโทษที พลซุ่มยิงสี่คนนั้นถูกฉันฆ่าไปแล้ว”

อะไร?

ในใจของหวงหรานตกใจ สั่งบอดี้การ์ดข้างๆที่ปิดหน้าไว้ว่าที่“เสียวอู่ ติดต่อพวกเขา”

“ครับ”บอดี้การ์ดที่ชื่อเสียวอู่ที่คลุมหน้าไว้หยิบเครื่องส่งรับวิทยุออกมา แล้วพูดสองสามคํา

เเต่ว่า ไม่มีเสียงตอบรับเลย

“ตายหมดแล้ว นายจะติดต่อได้ยังไง จู่ๆเยี่ยชิวก็ลงมือ และชกไปทชบนหลังคาโรงงาน

โฮ่ง!

กําปั้นอันทรงพลังระเบิดที่หลังคาโรงงานจนเป็นรูขนาดใหญ่ ต่อมา มีสี่ศพตกลงมาจากหลังคา

ตายเเล้วจริงๆ!

หวงหรานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และสีหน้าของเขาดุร้าย“เยี่ยชิว นายคิดว่านายฆ่าพวกเขาแล้วฉันไม่มีวิธีจัดการนายเหรอ?”

“นายไร้เดียงสาเกิน!”

“หลินจิงจื้ออยู่ในมือของฉัน ถ้านายกล้าบุ่มบ่าม ฉันจะฆ่าเธอทิ้ง ”

“พูดต่อหน้าฉันว่าจะฆ่าพี่หลิน กล้าหาญพอ!”น้ําเสียงของเยี่ยชิวน่ากลัว และเมื่อคําพูดจบลง ก็ก้าวไปข้างหน้า

ทันใดนั้น มีคนที่คลุมหน้าไว้มากกว่าสิบคนเข้ามาใกล้ ล้อมรอบเยี่ยชิวอย่างแน่นหนา

“ปั้ง!”

เยี่ยชิวลงมือโดยตรง ชกคนที่คลุมหน้าไว้สองคนตายด้วยหมัดเดียว

ทันใดนั้น เลือดกระเด็นออก

“นี่……”

มีความกลัวปรากฏขึ้นในสายตาของคนที่คลุมหน้าไว้ และวิธีการของเยี่ยชิวทำให้พวกเขาหวาดกลัว

ยังไม่รอเขาตอบสนอง เยี่ยชิยลงมืออีกครั้ง

ปั้งๆๆ!

เยี่ยชิวชกหมัดหลายครั้งต่อกัน และคนที่คลุมหน้าไว้สิบคนก็ถูกชกตาย เลือดและศพเต็มไปทั่ว

ยังเหลือคนที่คลุมหน้าไว้อีกสองสามคน ในที่สุดพวกเขาก็ตั้งตัวได้แล้ว และรีบหนีออกไปนอกโรงงาน

ถ้าไม่วิ่งอีก พวกเขาก็จะถูกกำปั้นของเยี่ยชิวชกตายเหมือนกัน

“ไม่มีใครหนีพ้นหรอก ลักพาตัวพี่หลิน มีแต่ทางตาย ”

หวงหรานพูดด้วยความโกรธ“นายฆ่าฉัน นายเองก็จะไม่มีชีวิตอยู่ได้”

“ฉันรู้ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมีชีวิตอยู่อยู่เเล้ว เสียวอู่กล่าวว่า“คุณชาย พักผ่อนอย่างสงบเถอะ!”

พูดจบ เขาก็ดึงกริชออกมา เตรียมแทงหวงหรานอีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้นหวงหรานจําอะไรบางอย่างได้ และถามว่า “ฉันรู้แล้ว นายคือเยี่ย......”

ไม่รอมให้เขาพูดจบ เสียวอู่กล่าวว่า “คุณชาย ในเมื่อคุณรู้แล้ว ทําไมต้องถามอีก”

หวงหรานกล่าวว่า“ทําไม? ทําไมถึงเป็นเเบบนี้? ทําไมเขาถึงต้องฆ่าฉัน?”

“ถ้าคุณไม่ตาย เขาก็ตกอยู่ในอันตราย ”

“ฉันเข้าใจแล้ว เขาจะฆ่าคนเพื่อปิดปาก”

“คุณชาย คุณถึงจะเข้าใจตอนนี้ มันสายเกินไปแล้ว......”

พู่!

ก่อนที่คําพูดของเสียวอู่จะเสร็จสิ้น จู่ๆกลางคิ้วของเขาก็กลายเป็นรูเลือด

เยี่ยชิวฆ่าเสียวอู่ทิ้ง

“บอกฉันที ความคิดที่ลักพาตัวพี่หลินเป็นของนาย หรือคนอื่น?”เยี่ยชิวถาม

หวงหรานกล่าวว่า“เยี่ยชิว ฉันบอกนายได้ แต่นายต้องไว้ชีวิตฉัน”

“พูดสิ เป็นใคร?”เยี่ยชิวตะโกน

หวงหรานกล่าวว่า“คือเยี่ยต้าเป่าและเหลียงเหวินเยว์”

เยี่ยต้าเป่า?

เยี่ยชิวเลิกคิ้ว“ เยี่ยต้าเป่าที่เป็นลูกชายของเยี่ยหวู่เว่ย?”

หวงหรานพยักหน้า“ใช่”

“เขาอยู่ที่ไหน?” เยี่ยชิวถามอีกครั้ง

หวงหรานตอบว่า“เยี่ยต้าเป่าและเหลียงเหวินเย่ว์มาที่เจียงโจวแล้ว พวกเขาอยู่ในฟาโรห์คิง ลักพาตัวหลินจิงจื้อเป็นเยี่ยต้าเป่าเเละเหลียงเหวินเย่ว์ให้ฉันทำ เยี่ยชิวไว้ชีวิตฉัน......”

พู่ม!

เยี่ยชิวชกหวงหรานจนตายด้วยหมัดเดียว

จากนั้น เยี่ยชิวก็ปลดเชือกบนร่างของหลินจิงจื้อ

หลินจิงจื้อเพิ่งถูกปล่อยตัว เธอก็กอดเข้าไปในอ้อมแขนของเยี่ยชิว และพูดอย่างหวานหยาดเยิ้ม“สามี เมื่อกี๊นายโหดจัง ฉันชอบมาก ไม่ได้แล้ว ฉันอดไม่ไหวแล้ว เร็ว รักฉัน”