วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 335

จู่ๆก็คิดถึงเย่จิงเหยีนนที่อยู่ห่างไกลในเมือง A ถ้าเขารู้ว่าตัวเธอหูหยวก เขาจะรังเกียจเธอรึเปล่า?

คนที่ถูกกล่าวถึงก็จามใหญ่ เลาขาหวังรีบถามว่า " ประธานเย่ ท่านไม่สบายรึเปล่า? "

" เปล่า " เย่จิงเหยียนเงยหน้ามองท้องฟ้าสีคราม เขาคิดในใจ อีเหยา เธอคิดถึงฉันอยู่ใช่ไหม

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เย่จิงเหยียนส่งเอกสารที่ตรวจและเซ็นเรียบร้อยแล้วให้กับเลขาหวัง จากนั้นก็รับสาย " เจ้านาย เจอผู้ชายที่ที่คุณให้ตามหาแล้ว "

"เย่จิงเหยียนตกตะลึง " ส่งรูปภาพ เบอร์โทรศัพท์และสถานที่บริษัทของเขามาให้ฉัน "

" ได้ "

ชำเลืองดูข้อความที่ส่งเข้ามาในโทรศัพท์ แล้วทำงานต่อ

ในเมืองมีคำถามในใจ เขาก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้รับคำตอบให้ได้ ไม่อย่างนั้นเขาต้องกินไม่ได้นอนไม่หลับแน่

เวลาเลิกงาน เย่จิงเหยียนขับรถไปตามสถานที่ที่ส่งมา

ที่นี่เป็นบริษัทซอฟแวร์ขนาดกลาง ส่วนใหญ่เป็นพนักงานไอทีผู้ชาย ผู้ชายที่ชื่อซวีเจี้ยนเป็นหัวแหน้าแผนกวิชัยและพัฒนา ตอนนี้ยังไม่มีแฟน

รถแลนด์โรเวอร์คันสีดำจอดลงตรงหน้าประตูบริษัท มันดึงดูดความสนใจของผู้คนได้มากมาย หลังจากที่เย่จิงเหยียนเห็นคนที่ตัวเองตามหาแล้ว เขาก็บีบแตรหนึ่งที

ซวีเจี้ยนหยุดแล้วมองไปที่รถคันนั้นแต่นั่นไม่ใช่รถที่เขารู้จัก เขาเลยเดินต่อไป แต่พอเขาก้าวขาเดินเพียงก้าวเดียว เสียงแตรรถก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ซวีเจี้ยนรู้สึกว่ามันแปลกๆ เพื่อนร่วมงานพูดหยอกล้อเขา " ผู้จัดการซวี รถคันนี้ของเพื่อนคุณไม่เลวเลยนะ "

" ไม่ใช่เพื่อนฉัน ฉันไม่รู้จัก " ซวีเจี้ยนหัวเราะแล้วตอบ

" อ้อ ฉันก็คิดว่าคุณ......" คำว่าเพื่อนยังไม่ทันได้พูดออกมา ก็มีเสียงแตรรถดังขึ้นอีกครั้ง เพื่อนร่วมงานเขาเลยเปลี่ยนมาพูดว่า " นี่เป็นเพื่อนของคุณรึเปล่า ดูสิ เขาลดกระจกรถลงแล้ว "

ซวีเจียนรู้สึกมึนงง ด้านในมีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ ดูโครงร่างแล้วก็เป็นคนที่เขาไม่รู้จัก มาหาเขาจริงๆหรอ? หลังจากที่สงสัยอยู่นาน ซวีเจี้ยนก็เดินเข้าไปหาเขา ตอนที่เขาเห็นใบหน้าของผู้ชายบนรถ เขาตะลึงเขาไปเลย

" สวัสดี เหมือนว่านายจะรู้จักฉันนะ อย่างนั้นฉันก็ขอไม่แนะนำตัวแล้วนะ เชิญขึ้นมาบนรถก่อน "เย่จิงเหยียนพูดนิ่งๆ

ทันทีที่ดึงสติกลับมาได้ เขาก็รู้เลยว่าที่เขามาหาเธอเพราะใคร แต่ว่าเขามาหาตัวเองทำไม? เขาเลิกกับจ้าวเสวียนไปแล้วนิ

" นายไม่ต้องระวังตัวมาดขนาดนั้นหรอก ฉันแค่อยากมาคุยด้วยเฉยๆ กินข้าวด้วยกันสักพี่ ขึ้นรถเถอะ "

คำเชิญซ้ำๆของเย่จิงเหยียนทำให้ซวีเจี้ยนไม่สามารถปฏิเสธได้ เขาหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัดเจน และเขาก็เปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่ง

" อยากกินอะไร?" เย่จิงเหยียนถามเขาราวกับเป็นเพื่อนสนิทโดยไม่ถือตัวหรือมีนะยะห่างเลย

" แล้วแต่ " นี่เป็นครั้งแรกที่ซวีเจี้ยนได้เจอกับคนที่มีชื่อเสียงเลื่องลือมานาน เขาเลยประหม่าเล็กน้อย

เย่จิงเหยียนยิ้มอย่างสบายๆ " ใกล้ๆนี้มีร้านซาซิมิที่อร่อยๆมาก ไปที่นั่นไหม? "

" ได้ " ซวีเจี้ยนสับสนในใจ คนๆนี้มาหาเขาทำไมกัน? แต่ว่าดูท่าทีแล้วเหมือนจะมาดี

ระหว่างทางทั้งสองเงียบไม่คุยอะไรกันเลย เย่จิงเหยียนขับมาจนถึงร้านอาหารทะเลที่หรูหรา หลังจากที่เข้าไปนั่งในห้องอาหารส่วนตัวแล้ว เย่จิงเหยียนก็สั่งเมนูแนะนำของร้านมาหลายอย่างมาก

ซวีเจี้ยนรอให้พนักงานออกไปก่อน แล้วถามออกไปตามตรง " ประธานเย่มาหาผมมีอะไรรึเปล่า? "

ใบหน้าของเย่จิงเหยียนมีรอยยิ้มนิ่งๆอยู่ " ถ้าอย่างนั้นฉันขอพูดตรงๆเลยนะ ในสายตานาย นายคิดว่าจ้าวเสวียนเป็นคนแบบไหน? "

ท่าทีของซวีเจี้ยนตริงจังขึ้นมาก " ประธานเย่ ฉันกับจ้าวเสวียนเราเลิกกันแล้ว แต่ผมไม่ใช่คนแบบนั้น ผมไม่ชอบพูดถึงเรื่องไม่ดีของแฟนเก่า "

" นายเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่ได้ให้นายพูดเรื่องแย่ๆของจ้าวเสวียนสักหน่อย ฉันแค่อยากเข้าใจเธอในมุมอื่นๆ "

" จากที่ผมรู้มา ประธานเย่ประกาศว่าจะไม่มีวันแต่งงานกับจ้าวเสวียนไม่ใช่หรอ? และจะเข้าใจเธอไปทำไม? " ถึงแม้ว่าจะเลิกกันไปนานมากแล้ว แต่ความรู้สึกมันยังคงหลงเหลืออยู่ วันนั้นที่เย่จิงเหยียนพูดแบบนั้น เขาก็ก็รู้สึกโกรธแทนจ้าวเสวียนเหมือนกัน

เย่จิงเหยียนไม่สนใจว่าเขาจะมีท่าทียังไง เขาพูดเพียงว่า " มีบางเรื่องที่ฉันรู้สึกสงสัย ดังนั้นเลยอยากรู้ ในเมื่อนายไม่อยากวิจารณ์เธอ ก็เล่าเรื่องของนายสองคนให้ฟังหน่อยได้ไหม? "

ซวีเจี้ยนจองตาเขา แต่ก็ดูไม่ออกว่าผู้ชายคนนี้คิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ว่าเล่าเรื่องแต่ก่อน คงไม่ได้มีอะไรเสียหาย

" ฉันกับจ้าวเสวียนรู้จักกันตอนเรียนมหาวิทยาลัย ปีนั้นเราอยู่ปีสามแล้ว ฉันปั่นจักรยานกำลังไปหอสมุด แต่ชนเธอเข้า หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็รู้จักกัน ผมรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนดี เลยตามจีบเธอ เธอเองก็ตอบตกลง " ซวีเจี้ยนรำลึกความหลังของพวกเขา เขาเองคิดว่าเป็นช่วงเวลาที่นานมากแต่คิดไม่ถึงว่าเพียงไม่กี่คำก็เล่าจบแล้ว

ในขณะนั้นเอง พนักงานก็นำอาหารรสชาติเยี่ยมมาเสริฟ์ กุ้งมังกรตัวใหญ่ ปลาแซลมอนสดๆ และแกงจืดปลิงทะเลแสนอร่อย......

เย่จิงเหยียนคีบกุ้งและพูดว่า " เป็นการเจอกันที่งดงามมาก แล้วทำไมสุดท้ายถึงเลิกรากัน? "

ซวีเจี้ยนยิ้มอย่างขมขื่น " ตอนที่เรียนไม่ได้มีความกังวลใดๆ นอกจากเรียนก็มีความรัก ความสัมพันธ์ของเราสองคนถือว่าดีมาก แต่พอเข้าสู่สังคมอย่างเต็มตัว มุมมองและทัศนคติของเราสองคนก็ขัดแย้งกัน เธอดูถูกงานของผมว่ามันธรรมดาเกินไป เงินเดือนน้อย ทะเลาะกันเรื่อยๆสุดท้ายเลยทนไม่ไหวแล้วเลิกรากันไป แต่ว่าถึงยังไงก็ยังมีความรู้สึกที่ดีอู่ ทุกครั้งที่เธอร้องไห้มาหาผม เธอบอกกับผมว่าเธอโดนคนรังแกมา ผมก็ทนไม่ได้ ในที่สุดเราก็คืนดีกัน......พอคืนดีกันก็ทะเลาะกันอีก......"

" เฮ้อ " ซวีเจี้ยนถอนหายใจแล้วส่ายหัว " ก็ผู้หญิงอะนะ ก็เป็นแบบนี้แหละ ก่อนหน้านั้นเธอยังมาหาฉันอยู่เลย หลังจากนั้นก็หายไปเลย ผมเองก็พึ่งเคยเธอจากข่างคราวที่แล้ว เธอกลับ......"

คำพวกนั้นขึ้นมาถึงลำขอแล้ว แต่ซวีเจี้ยนก็ต้องกลืนมันลงไป เจ้าตัวนั่งอยู่ตรงหน้า ถ้าพูดออกมามันจะเป็นการไม่ให้เกียริตเขาเกินไป

เย่จิงเหยียนคิดถึงสิ่งที่เขาไม่ได้พูดออกมาในใจ จะเป็นอะไรไปได้นอกจากอยากเป็นหนูตกถังข้าวสาร

แต่ว่า......

" นายบอกว่าก่อนหน้านั้นเธอยังมาหานายอยู่ ประมาณเมื่อไหร่? " เย่จิงเหยียนถาม

ซวีเจี้ยนขมวดคิ้วแล้วพูดว่า " น่าจะเป็นสองเดือนก่อน ทำไม ตอนนั้นเขาคบกับคุณแล้วหรอ? "

ใจของเย่จิงเหยียนตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ในมือก็กำตะเกียบเงินไว้แน่น แต่ท่าทีเขากลับสบายๆ ราวกับว่าแค่ถามเฉยๆไม่ได้มีอะไรอะไร " เธอมาหานายปกติแล้วจะทำอะไรกัน? "

ซวีเจี้ยนเงยหน้ามองเขาอย่างประหลาดใจ หัวเราะแล้วพูดว่า " ประธานเย่คุณเองก็เป็นผู้ชาย ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองต่อสองคุณคิดว่าจะทำอะไรกัน? "

เย่จิงเหยียนหยุดนิ่ง ชายกับหญิงอยู่ด้วยกันจะทำอะไรกันได้? เขาเป็นผู้ชายที่บรรลุนิติภาวะแล้ว แน่นอนว่าเขารู้ว่าชายกับหญิงอยู่ด้วยกันแล้วจะทำอะไร แต่ว่า......บอกว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ อีกทั้งคืนนั้นบนเตียงมันมี......

หรือว่า เธอโกหกมาโดยตลอด?

" ครั้งแรกของพวกคุณคือเมืองไหร่? " จู่ๆเย่จิงเหยียนก็ถามขึ้นมา เขารู้ว่าคำถามนี้มันไม่เหมาะสมและดูโง่ แต่เขาจำเป็นต้องถามจริงๆ

เป็นไปตามคาด ท่าทีของซวีเจี้ยนตะลึงและหยุดนิ่งไป " ประธานเย่ ไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนประเภทนี้? แต่ว่าต้องขออภัย เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของผม ผมขอไม่ตอบ "

เย่จิงเหยีนนอธิบายอย่างเขินอาย " ก่อนอื่นฉันขออธิบายก่อน ฉันไม่ได้เป็นคนประเภทนั้น ที่ฉันถามแบบนี้ก็เพราะ.....จ้าวเสวียนบอกกับฉันว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ "

" หะ? " ซวีเจี้ยนตกใจและอุทานออกมาเสียงสูง " เธอบอกว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์?......ไม่ๆๆ คุณเคยขึ้นเตียงกับเธอแล้วไม่ใช่หรอ? ทำไมคุณถึงไม่รู้ว่าเธอใช่รึเปล่า? "

เย่จิงเหยียนที่แทนที่จะรู้ความจริงนี้ แต่เขายิ้มแล้วพูดว่า " คืนนั้นฉันดื่มจนเมา พอตื่นมาตอนเช้าเธอก็นอนอยู่บนเตียงแล้ว ฉันจำอะไรไม่ได้เลย......"

ซวีเจี้ยนที่ยิ่งฟังตาก็ยิ่งเบิกกว้าง " ประธานเย่ คุณหลอกง่ายไปรึเปล่า แค่นี้ก็เชื่อ? "

" หวังว่าเราจะทำงานร่วมกันอย่างมีความสุข "

ในชีวิตนี้คน ๆ หนึ่งจะต้องเจอกับโอกาสครั้งใหญ่หนึ่งหรือสองครั้งเสมอหากเขาคว้ามันได้เขาจะเปลี่ยนโชคชะตาของเขาไปอย่างสิ้นเชิง. ซวีเจี้ยนเป็นคนฉลาดเขาต้องการโอกาสนี้แม้ว่าเขาจะเป็นหัวหน้าแผนก R&D แต่ บริษัทเย่ฮวางเป็นแพลตฟอร์มที่ต่างจากที่ที่ฉันเคยทำงาน

ถ้าเขาคว้าโอกาสนี้มาได้ เขาก็จะไม่ใช่ผู้ชายจนๆที่จ้าวเสวียนดูถูกอีกต่อไป หน้าที่การงานเขาในอนาคตมีโอกาสก้าวหน้าสูงมาก เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปล่อยให้งานนี้หลุดมือไป

พอกินข้าวเสร็จเย่จิงเหยียนก็ส่งเขากลับบ้าน และรวดแลกเบอร์เบอร์โทรศัพท์และนัดเวลาให้เสร็จ

เตรียมการเรียนร้อย รอคอยการมาถึงของวันพรุ่งนี้

ตอนกลางคืน เย่จิงเหยียนนอนพลิกไปพลิกมา เขามองดูกรอบรูปต้วนอีเหยา ดวงตาเขามีแต่ความอ่อนโยน หอมคนทีอยู่บนกรอบรูป และถอนหายใจยาวๆ

อีเหยา ถ้าเธอรู้เรื่องนี้เธอจะต้องดีใจมากเลยใช่ไหม?

ระหว่างเราก็ไม่มีอะไรมาขวางกั้นอีกแล้ว ฉันจะรักเธอสุดหัวใจ

ถ้าเธอทำภารกิจสำเร็จแล้ว ส่งข้อความมาให้ฉันหน่อยได้ไหม?

คืนนั้น เย่จิงเหยียนกอดกรอบรูปจนหลับไป อาจจะเป็นเพราะคิดถึงเธอมากไป คืนนั้นเขาฝันถึงต้วนอีเหยา เธอมีบาดแผลเต็มตัวไปหมด ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่เลือด

เธอยืนอยู่ในกองเลือดแล้วมองมาที่เขาอย่างอ่อนโยน เธอยิ้ม " จิงเหยียน ลาก่อน " จากนั้นก็ค่อยๆลอยหายไป

เย่จิงเหยียนรู้สึกหลัวมาก วิ่งตามเธอไปอย่างสุดชีวิต แล้วกอดเธอไว้ จากนั้นก็เรียกเธอ " อีเหยา " ร่างกายที่เยือกเย็นของเธอในอ้อมแขนเขาค่อยๆหายไปเหลือไว้แต่ความว่างเปล่า......"

" อีเหยา " เย่จิงเหยียนตะโกนเรียกในฝันอย่างเสียงดัง ถึงได้รู้ว่าเขาฝันไป เขาเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก

เย่จิงเหยียนหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง ฟ้าค่อยๆสว่าง

หัวใจเต้นรัวๆ ภาพที่บนร่างการต้วนอีเหยาเต็มไปด้วยเลือดราวกับอยู่ตรงหน้า เย่จิงเหยียนสงบสติอารมณ์ตัวเองอยู่สักพักแล้วค่อยลุกลงไปข้างล่าง

ตอนเช้าตรู่ของฤดูร้อนอากาศดีมาก ดอกไม้และใบหน้ามีน้ำค้างเกาะติดอยู่

ในหัวสมองของเย่จิงเหยียนมีแต่ต้วนอีเหยา คิดอยู่ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเธอจริงรึเปล่า เธอจะล้มลงเหมือนในฝันไหม......

" ผิงอัน วันนี้คุณตื่นเช้าขนาดนี้เลยหรอ " จางเห่อยืนถามเขาอย่างมีความสุขอยู่หน้าประตูคฤหาสน์

เย่จิงเหยียนหยุดเดิน ใช้ผ้าขนหนูในมือเช็ดเหงื่อ " คุณลุงจา ลุงว่าฝันของคนจะเป็นจริงไหม? "

" คุณฝันถึงอะไร? "

" เป็นความฝันที่ดีมากเรื่องหนึ่ง " เย่จิงเหยียนขมวดคิ้ว

จางเห่อให้ความกระจ่างแก่เขา " การฝันของคนเขามักจะตรงกันข้ามกัน เช่น ถ้าฝันว่าใครคนนั้นตาย แสดงว่าเลื่อนขั้นเพื่มเพิ่มรายได้ให้กับตัวเองและอายุยืนยาว "

" จริงหรอ? " เย่จิงเหยียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

" แน่นอนสิ ไม่เชื่อก็ลองไปเช็คในตำราทำนายฝันได้เลย " จางเห่อดูความคิดของเขาออก ได้ยินมาว่าต้สนอีเหยาออกไปปฏิบัติภารกิจ เด็กคนนี้น่าจะเป็นห่วงเธอมากเลยฝันว่ามีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับเธอแน่ๆ

ในที่สุดเย่จิงเหยียนก็ยิ้มออมา ในขณะที่วิ่งอยู่ก็พูดว่า " ดีแล้ว ดีแล้ว ดีแล้ว "