วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 35

มู่เวยเวยหน้าซีด เย่ฉ่าวเฉินชายผู้มีอิทธิพลคนนี้........

มู่เวยเวยมองเขา ยามเมื่อเขาจูบเธอ แววตาที่ล่อลวงเธอ นัยน์ตาสีน้ำเงินสุดลึกล้ำ

เธอนิ่งค้าง........

เย่ฉ่าวเฉินผละออกจากมู่เวยเวย แล้วหันไปทางลู่จื่อหางอีกครั้ง เอ่ยวาจาถากถาง "พวกเธอสองคนคบกันมาปีครึ่งแล้วยังไงหรอ"

ทั้งลู่จื่อหางและมู่เวยเวยหน้าเปลี่ยน ลู่จื่อหางแสดงอาการหงุดหงิด ส่วนมู่เวยเวยแสดงอาการอึดอัดจนแทบทนไม่ไหว

แต่ทว่า ไม่รอให้มู่เวยเวยตอบโต้ เย่ฉ่าวเฉินก็ฉุดกระชากเธอให้เดินตามออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลมู่

เมื่อมาถึงลานจอดรถ เย่ฉ่าวเฉินเปิดประตูฝั่งข้างคนขับแล้วผลักเธอเข้าไปในรถ แผ่นหลังของมู่เวยเวยกระแทกเข้ากับเบาะรถ จากที่เจ็บอยู่แล้ว ตอนนี้ก็เจ็บจี๊ดมากขึ้นอีก จนเหมือนจะไม่สบายเพราะเริ่มรู้สึกมีเหงื่อซึมๆ

เย่ฉ่าวเฉินอ้อมกลับมาที่ฝั่งคนขับ ปิดประตูกระแทกอย่างแรง แล้วสตาร์ทรถขับออกไป

เร่งความเร็ว จาก 100 .... เป็น120..... เป็น150....

รถแล่นเร็วขึ้นเรื่อยๆ แล้วเย่ฉ่าวเฉินก็ไม่มีท่าทีลดความเร็วลงเลย

มู่เวยเวยสายตาจดจ่อมองไปข้างหน้า เบิกตาโพลง ลืมความเจ็บปวดที่แผ่นหลังไปเลย แล้วตะโกนว่า "จอดรถ จอดรถ เย่ฉ่าวเฉิน นี่คุณบ้าไปแล้วหรอ จอดรถเดี๋ยวนี้นะ"

เพิ่มความเร็วขึ้นเป็น180......เป็น200..... รถแล่นเร็วขึ้นอีก

ในหัวของเย่ฉ่าวเฉินนึกถึงแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ กับประโยคของมู่เวยเวย "ถ้าคุณอยากตายก็ตายไปคนเดียวสิ ไม่ต้องพาฉันไปตายด้วย" ผู้หญิงต่ำช้าคนนี้ คิดอยากจะให้เขาตายงั้นหรอ

ก็คงงั้น ถ้าหากเขาตายไป มู่เวยเวยคงจะได้ร่วมหอลงโรงกับลู่จื่อหาง

"ลงไปซะ ! อย่าให้ฉันพูดเป็นรอบที่สาม" เย่ฉ่าวเฉินเอ่ยอย่างเย็นชา พร้อมกับอ้อมลงไปเปิดประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับเพื่อลากเธอลงมา

"......." มู่เวยเวยนิ่งเงียบ เห็นสีหน้าของเย่ฉ่าวเฉินแล้ว เธอก็ไม่อยากถามหาเหตุผลกับเขาอีกแล้ว ก้าวขาเตรียมขยับลงจากรถ แต่หลังก็เจ็บแปลบขึ้นมา เหมือนมีของเหลวไหลซึมออกมา

คาดว่าเนื่องจากเหตุการณ์ในห้องก่อนหน้านี้ แผ่นที่โดนเศษกระจกบาดแล้วจัดการไม่เรียบร้อย จึงทำให้เลือดไหลซึมออกมา