วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 62

เย่ฉ่าวเฉินอึ้งไปชั่วขณะ สีหน้ามึนงง " คุณแน่ใจ ? "

" มหาวิทยาลัยหนานฮวามีแค่เฉียวซินโยวคนเดียว "

เย่ฉ่าวเฉินไม่สามารถบอกความรู้สึกได้ กลิ่นของเธอคนนั้นมันชวนให้เขานึกถึง เธอตัวเล็กราวกับดอกเดซี่ที่งดงาม จนทำให้เขานั้นอยากที่จะครอบครองเธอ แม้ว่าจะต้องมุดดินหา เขาก็จะต้องหาเธอให้เจอ ！

ตอนที่ได้ยินว่าพบแล้วนั้น เขาอยากจะไปพบเธอทันที แต่ไม่คิดเลยว่าคนๆนั้นจะเป็นเฉียวซินโยว

เมื่อนึกถึงรูปร่างที่มีเสน่ห์ในชุดเดรสสีแดงนั้น และความในใจที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ของเธอนั้น มันทำให้เย่ฉ่าวเฉินรู้สึกแปลกๆ แม้ว่าจะมองไม่เห็นหน้าตาของเธอ แต่ความไร้เดียงสาและความบริสุทธ์ของเธอนั้นไม่อาจแสร้งได้ คนที่อ่อนโยนแบบนั้น จะสามารถใส่ซีทรูยั่วยวนเลยหรือ ?

เขาก็ยังมีความรู้สึกเล็กๆว่า ผู้หญิงคนนั้น.....ไม่ใช่เฉียวซินโยว ?

"ฉ่าวเฉิน เป็นอะไรไป ?"

เขารู้สึกได้ถึงความขาดสติของเย่ฉ่าวเฉิน

"คุณแน่ใจหรอว่าภาพวาดนั้นเป็นของเฉียวซินโยว เย่ฉ่าวเฉินถามด้วยความสงสัย"

"แน่นอนสิ คุณไม่เชื่อผมหรอ คุณก็รู้นิว่าคนอย่างผมทำงานอย่างไร ผมไม่เอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นหรอกจริงไหม" ? หนานกงเฮ่าพูดขึ้น

ทั้งสองทำงานด้วยกันเป็นเวลานาน หนานกงเฮ่าคนนี้เขาเชื่อใจแน่นอน แต่ในใจของเขายังคงความสงสัยไว้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา บางทีครั้งนี้เขาอาจจะตัดสินใจผิดไป

" มีปัญหาหรอ ? "

เมื่อเห็นท่าทีโกรธแค้นของเขา หนานกงเฮ่าก็รู้สึกโล่งใจ และเดาได้ว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับมู่เวยเวย แต่อยู่ๆเขาก็นึกถึงอะไรบางอย่างได้

"ฉ่าวเฉิน ผมอยากรู้ว่าถ้าหาก ถ้าหากว่ามู่เทียนเย่ตายแล้วจริงๆ หรือไม่ปรากฎตัวออกมาอีกเลย คุณวางแผนจะอยู่กับมู่เวยเวยตลอดไปเลยหรอ ?"

ทันทีที่หนานกงเฮ่าพูดออกไป เย่ฉ่าวเฉินชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่มืดมนว่า "มู่เทียนเย่ยังไม่ตาย ต่อให้มันไม่ปรากฎตัวออกมาผมก็จะพลิกแผ่นดินหา และลากคอมันออกมา ！"

"โอเค งั้นผมจะรอฟังข่าวดี ！"

หนานกงเฮ่ายิ้ม ทั้งสองพูดกันอีกสักพัก ก่อนที่เขาจะลาเย่ฉ่าวเฉินกลับ เดินลงบันไดไป.....