ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 105

อีกอย่างการไปทางซ้ายหลังจากออกไปจากประตูก็เป็นทิศทางที่จะกลับไปยังเรือนเจียนเจียที่คุณหนูสามอาศัยอยู่ แต่ทำไมนางถึงไปทางขวา หรือว่าวันนี้นางจะรู้ว่าฮูหยินไม่อยู่เรือน คุณหนูสามเลยจะสร้างปัญหาอะไรอย่างนั้นหรือ?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ดวงตาของซื่อจี้ก็สว่างขึ้น นางจึงรีบตามไป

ซูจื่ออวี๋เดินไปตลอดทางหลบคนใช้ที่เดินผ่านไปมา พฤติกรรมน่าสงสัยแบบนี้ทำให้ซื่อจี้รู้สึกผิดปกติมากยิ่งขึ้น

เมื่อดูเส้นทางแล้ว ซูจื่ออวี๋น่าจะไปที่เรือนของเสนาบดีซู แต่เมื่อนางกำลังจะไปที่จวนเสนาบดีซูกลับทำตัวลับๆ ล่อๆ

ซูจื่ออวี๋ยืนอยู่ที่ประตูลานบ้านของเสนาบดีซูแล้วมองไปรอบๆ เมื่อตรวจสอบแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครเห็นนางก็ยกชายกระโปรงของนางขึ้นมาแล้วก้าวเข้าไป

ซื่อจี้คิดว่ามีปัญหาบางอย่างแล้ว ลานบ้านของเสนาบดีซูไม่สามารถเข้าไปได้ตามอำเภอใจ

ฮูหยินเป็นขี้อิจฉา ผู้คนที่ใกล้ชิดกับเสนาบดีซูล้วนแต่เป็นบ่าวรับใช้ ไม่มีสาวใช้แม้แต่คนเดียว ถ้านางเผลอเข้าไป หากฮูหยินรู้เข้า เกรงว่านางอาจจะถูกสงสัยว่าสมรู้ร่วมคิด

แต่ถ้าไม่เข้าไปจะรู้ได้อย่างไรว่าซูจื่ออวี๋คิดจะทำอะไรอยู่?

นางอายุยี่สิบปีแล้ว รอวันที่ฮูหยินใจดีพอจะหาครอบครัวดีๆ ให้นางแต่งงานด้วย แต่ฮูหยินกลับยังนิ่งเฉย นางเองก็ไม่กล้าขอ

หากครั้งนี้นางสามารถจับผิดซูจื่ออวี๋ได้จริงๆ แล้วสร้างความดีต่อหน้าฮูหยิน ไม่แน่การแต่งงานอาจจะถูกตกลงก็ได้

หลังจากชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียแล้วซื่อจี้ก็สงบใจแล้วเดินเข้าไป

เมื่อเห็นซื่อจี้เดินเข้าไปในห้องนอนของเสนาบดีซู ซูจื่ออวี๋ที่ซ่อนตัวอยู่หลังหินประดับที่ประตูก็ค่อยๆ ออกมา จริงๆ แล้วซูจื่ออวี๋ไม่ได้เข้าไปเลย นางรู้ตลอดว่ามีใครบางคนกำลังตามนางมา

ซูจื่ออวี๋หัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน และเดินออกไปจากลานบ้านของเสนาบดีซู

นางเปิดทางให้ซื่อจี้ ส่วนเส้นทางหลังจะทำอย่างไรนั้นก็ขึ้นอยู่กับตัวเอง

......

เสนาบดีซูมีนิสัยชอบมีเพศสัมพันธ์ในเวลาที่เขาต้องการ ไม่เกี่ยงว่าเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน

ทันทีที่พูดเช่นนั้น เสนาบดีซูก็พูดติดตลก

เสนาบดีซูนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ มองซื่อจี้ที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น และถามว่า “เจ้าไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้นหรือ เช่นนั้นผ่านทางมาหรือ? เจ้าบอกข้าหน่อยสิว่าเจ้าเดินมาอย่างไรถึงได้ผ่านทางเส้นนี้ได้?”

หัวใจของซื่อจี้เต้นไม่เป็นจังหวะ นาง... นางไม่สามารถเดินผ่านหลังหน้าต่างได้

เมื่อเห็นซื่อจี้คุกเข่าลงบนพื้นไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร เสนาบดีซูก็ขมวดคิ้วพูดว่า “ยืนขึ้น”

ซื่อจี้สะดุ้งและพูดว่า “บ่าว...บ่าวไม่กล้า”

เสนาบดีซูไม่ได้มีความอดทนมากขนาดนั้น เขาชำเลืองมองบ่าวรับใช้ทั้งสอง จากนั้นชายหนุ่มก็หิ้วปีกซื่อจี้ขึ้นมา

หลังจากที่ซื่อจี้ลุกขึ้น เสนาบดีซูก็เห็นเสื้อผ้าของนางอย่างชัดเจน เมื่อเช้านี้เขามอบชุดนี้ให้กับซูจื่ออวี๋ ทำไมถึงมาอยู่บนตัวของบ่าวรับใช้