ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 13

หลังจากถูกด่าทอไปมากมายแล้ว ใบหน้าของซูจื่ออวี๋ก็ดูสับสน นางจำไม่ได้ว่านางไปล่วงเกินจวิ้นจู่คนนี้เมื่อไหร่!

อานเป่ยซานทนฟังต่อไปไม่ไหวจริงๆ น้องสาวของเขามักจะเอาแต่ใจ เวลาปกติก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ต่อหน้าผู้คนมากมายเช่นนี้เขาจะทนคำพูดสังหารคนเช่นนี้ได้อย่างไร

อานเป่ยซานพูดด้วยความโกรธ “พอได้แล้วเยว่เอ๋อร์ ใครสั่งสอนเจ้าให้ไม่รู้จักกฎเช่นนี้? คุณหนูซูเป็นผู้ช่วยชีวิตพี่ เจ้าไม่ซาบซึ้งในบุญคุณของนางก็ไม่เป็นไร แต่ทำไมต้องพูดหยาบคาย? ยังไม่รีบขอโทษอีก?!”

จู่ๆ อานเป่ยเยว่ก็กรีดร้องเหมือนแมวถูกเหยียบหาง “ขอโทษ? ท่านขอให้ข้าขอโทษนางหรือ? ให้ขอโทษหญิงต่ำต้อยที่แอบนัดพบกับชายป่าเถื่อนคนนี้น่ะหรือ? ท่านคิดว่านางต้องการช่วยท่านจริงๆ หรือ นางเห็นว่าท่านมีตำแหน่งและอำนาจสูงส่ง เป็นคนโง่ที่หลอกง่าย!”

อะไรนะ แอบนัดพบชายป่าเถื่อน?

ทุกคนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจ ฝ่ามือของซูจื่ออวี๋เริ่มมีเหงื่อออก หรือว่านางจะเห็นภาพในสระบัวเมื่อกี้นี้จริงๆ?

แต่ถ้านางเห็นแล้ว ทำไมนางถึงไม่เปิดเผยตอนนั้นเลยล่ะ? ทำไมไม่จับพวกเขาในในตอนนั้น?

ไม่สิ ไม่ว่านางจะเห็นหรือไม่ก็ตาม ตนไม่ยอมรับเด็ดขาด!

ซูจื่ออวี๋กัดฟันกล่าวว่า “เป่ยเยว่จวิ้นจู่ ที่ท่านพูดมาก็ถูก ข้ามีฐานะต่ำต้อย ข้าไม่คู่ควรเป็นพี่น้องกับจวิ้นจู่จริงๆ ข้าซูจื่ออวี๋รู้จักเจียมตัว ข้าไม่เคยคิดที่จะปีนขึ้นที่สูง แต่ท่านไม่ควรตีความจุดประสงค์ในการช่วยชีวิตผู้คนของข้าผิดได้ ไม่ควรใส่ร้ายจุดประสงค์ในการช่วยชีวิตคนของข้า ถ้าหากข้าไม่ลงมือช่วยเหลือ ตอนนี้ท่านก็อาจจะร้องไห้อยู่ ไหนเลยจะมีโอกาสมาด่าข้าเช่นนี้”

ทุกคนมองไปที่ซูจื่ออวี๋ด้วยความประหลาดใจ ในใบหน้านั้นเต็มไปความประหลาดใจ คนโง่ขี้ขลาดของตระกูลซูที่เอาแต่ตามตื๊อผู้ชายทั้งวันคนนี้ อยู่ๆ ก็เปลี่ยนเป็นฉลาดขึ้นมาขนาดนี้ได้อย่างไร?

ซูจื่ออวี๋ยิ้มอย่างมีเลศนัยและพูดว่า “อยากจะใส่ร้ายคนบริสุทธิ์ตามอำเภอใจน่ะหรือ?” มีอะไรให้อธิบายล่ะ!

อานเป่ยเยว่กรีดร้อง “เจ้าหมายความว่าอย่างไร เจ้าหมายความว่าจวิ้นจู่อย่างข้าจะใส่ร้ายเจ้าน่ะหรือ? วันนี้ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่”

อานเป่ยเยว่มองไปฮองเฮาแล้วกล่าวว่า “ฮองเฮาเพคะ ประมาณครึ่งชั่วยามก่อน หม่อมฉันเห็นนางนัดหมายกับองครักษ์คนหนึ่งที่นี่ แถมทั้งคู่ก็ยังทำตัวสนิทสนมกัน หม่อมฉันเห็นนางแต่งตัวเหมือนสาวใช้ เลยคิดว่าสาวใช้คนไหนกันที่ทนความเหงาไม่ได้มาล่อลวงทหารองครักษ์ หม่อมฉันก็เลยหลีกเลี่ยงไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่ตอนที่หม่อมฉันกำลังจะไป นางก็มีปากเสียงกับทหารองครักษ์ เห็นนางผลักทหารองครักษ์คนนั้นอย่างแรงจนเขาตกลงไปในสระบัว ทหารองครักษ์คนนั้นก็ดิ้นรนจนดึงนางตกลงไปด้วย หม่อมฉันตกใจจึงคิดจะมารายงานต่อฮองเฮา แต่ตอนที่หม่อมฉันกลับมาถึงงานเลี้ยง ฮองเฮาก็พาทุกคนจากไปแล้ว”

หลังจากอานเป่ยเยว่พูดจบก็ไม่มีใครตอบกลับ แต่ซูจื่อเยียนก็เอ่ยปากขึ้นมาทันที “พระเจ้า ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้หรือ ที่แท้เจ้าก็ไม่ได้ไปหาของที่ท่านแม่มอบให้ก่อนตาย แต่กลับไปพลอดรักกับผู้ชายจนเกิดอุบัติเหตุตกลงไปในน้ำ! ท่านพ่อ น้องสามช่างทำให้ตระกูลซูขายหน้าจริงๆ”