ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 136

ซูจื่ออวี๋ไม่รู้ว่าความทรงจำของจวินมู่เหนียนเป็นอย่างไรและไม่รู้ว่าจวินมู่เหนียนว่าภายในใจของจวินมู่เหนียนสับสนแค่ไหน

นางรู้เพียงว่าทำมาไม่ทำกลับเสียมารยาท

อย่างไรก็ตามจวินมู่เหนียนก็ปฏิบัติต่อนางได้ไม่เลวและนางมีความสุขที่ได้สนุกกับจวินมู่เหนียน

เธอกำลังจะบอกกับจวินมู่เหนียนว่าให้ยาอะไรกับอ๋องรองจวินมู่หลาน แต่ประตูของห้องก็ถูกคนถีบให้เปิดออก

เสียงดังปังทำให้ซูจื่ออวี๋ตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว

ทุกคนมองไปยังต้นเสียงก็เห็นเข้ากับอ๋องสี่จวินมู่ฉงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวเดินเข้ามาด้วยท่าทางดุดัน

อ๋องสี่จวินมู่ฉงบุกเข้ามาโดยที่ไม่ได้มองไปยังจวินมู่เหนียนเป็นคนแรกแต่มองไปยังซูจื่ออวี๋

จวินมู่ฉงจ้องเขม็งมองซูจื่ออวี๋และละสายตาไปมองจวินมู่เหนียน สุดท้ายเขาก็กัดฟันพูดออกมาอย่างไม่พอใจ “เจ้าเจ็ด เจ้าไม่ไว้หน้าพี่สี่เพราะนังผู้หญิงชั้นต่ำนางนี้งั้นหรือ?”

จวินมู่เหนียนเงยหน้ามองจวินมู่ฉง เมื่อเทียบกับความเกรี้ยวกราดของจวินมู่ฉงแล้ว ตอนนี้จวินมู่เหนียนนับว่าสงบมาก

ดวงตาสงบเสงี่ยมคู่นั้นกวาดตามองไปทั้งตัวของจวินมู่ฉงและพูดออกมาอย่างเรียบเฉยว่า “พี่สี่พูดว่าเยี่ยงไร?”

จวินมู่ฉงตวาดด้วยความขุ่นเคือง “ข้าบอกว่าเจ้าต้องการฉีกหน้าข้าใช่หรือไม่!”

จวินมู่เหนียนส่ายหน้าตอบ “ประโยคก่อนหน้านั้น”

จวินมู่ฉงรู้สึกเจ็บปวดภายในเล็กน้อยจากท่าทางเงียบสงบเยือกเย็นของจวินมู่เหนียน ประโยคก่อนหน้านั้น ประโยคไหน?

จวินมู่ฉงคิดใคร่ครวญก่อนจะพูด “ข้าบอกว่าเจ้าทำเพื่อนัง...”

“อุ๊บ ฮ่าๆๆ” จวินมู่เยว่หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ไม่คิดเลยว่าพี่เจ็ดกับคุณหนูสามตระกูลซูจะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแบบนี้ ช่างรักใครกลมเกลียวกันเสียจริง

จวินมู่ฉงยังคิดจะด่าทอแต่จวินมู่เยว่รีบพูดขึ้นมาว่า “พี่สี่ ท่านน่าจะไปสะสางปัญหาด้านล่างเสียก่อน ถนนหลักเส้นนี้มีคนผ่านไปผ่านมา ท่านอยากจะเป็นที่รู้จักกระฉ่อนไปทั่วเมืองหรือ?”

จวินมู่ฉงตัวค้างแข็งและกัดฟันพูดอย่างแค้นเคือง “ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

จวินมู่ฉงหันหลังจากไปจนเกือบจะชนเข้ากับชายชุดขาวที่ประตู ชานคนนั้นเมื่อเห็นว่าใบหน้าของจวินมู่ฉงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวก็รีบก้มหน้าหลีกทางให้ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะทำความเคารพจวินมู่ฉงและไม่ได้ต้องการให้จวินมู่ฉงเหก็นหน้าของเขาชัดๆ

จวินมู่ฉงไม่ได้สนใจและรีบออกไปจากหอแปดสมบัติ

แต่จวินมู่เหนียนเห็นชายชุดขาวคนนั้นก็ขมวดคิ้วและพูดว่า “เทียนชิง ส่งคุณหนูซูกลับจวน”