ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 141

จวินมู่เหนียนเดินเข้าไปในห้องแล้วพูดถึงประสบการณ์ชีวิตของเขาไปด้วย

ที่แท้ในช่วงเจ็ดวันที่เขาหมดสติไปนี่ ก็ได้ฝัน และความฝันนั้นก็เหมือนกับเรื่องอนาคตเจ็ดปีข้างหน้า

เขากวาดล้างทหารนับพันในสนามรบ ในเวลาเพียงเจ็ดปีสามารถเอาหนานเจียง ซีหลิง เป๋ยฉู่มาไว้ในกำมือ ครอบครองเก้าทิศสี่แคว้น เปลี่ยนให้เก้าทิศเป็นผืนดินเดียวกัน

แต่ตอนที่เขาเอาชนะสงครามในครั้งสุดท้ายได้ อยู่ๆ หัวใจและปอดก็ฉีก เขากระอักเลือดออกมาและเสียชีวิตอย่างทรมานในสนามรบ

และก่อนที่เขาจะตาย เขาเห็นน้องชายแท้ๆ ของตัวเองหรือก็คืออ๋องสิบจวินมู่เหยียนเดินมาตรงหน้าล้วงเอาหัวใจของเขา เอาจี้หยกของเขาไป

เมื่อเขาตื่นขึ้นมาท่ามกลางความกลัว ก็เป็นเวลาเจ็ดวังหลังจากเขาสลบไป

เรื่องต่อจากนั้นก็เริ่มแปลกขึ้น เพราะเขาพบว่าเรื่องรอบๆ ตัวของเขามันเหมือนกับในฝัน เขาเหมือนจะเห็นอนาคตข้างหน้าอีกเจ็ดปี และเหมือนเป็นประสบการณ์เจ็ดปีที่เคยประสบมาจริงๆ หลังจากตายแล้วเกิดใหม่มาในเจ็ดปีก่อนอย่างไรอย่างนั้น

จวินมู่เหนียนก็ไม่เข้าใจ ไม่รู้ว่าฝันนั้นคือความจริงหรือว่าเป็นแค่ความฝัน

แต่เขารู้ว่าตัวเองไม่สามารถทำงานให้คนอื่นด้วยความโง่เขลาได้อีกแล้ว

ดังนั้นเขาจึงแกล้งเป็นขาหัก ถอนทัพกลับเมืองหลวง เขาต้องการสืบหาสาเหตุการตายของเขา และอยากรู้สาเหตุที่น้องชายแท้ๆ ฆ่าเขา และยิ่งอยากรู้ว่าจี้หยกที่เสด็จแม่มอบให้เขานั้นมันซ่อนความลับอะไรเอาไว้

....

หลังจากฟังสิ่งที่จวินมู่เหนียนพูดมาจบแล้ว จวินมู่เยว่และหันหรูเฟิงก็ไม่ได้สติเสียที

นี่มัน...น่าเหลือเชื่อมากเกินไป

จวินมู่เยว่เอ่ยขึ้นมา “พี่เจ็ด พี่ได้ความสามารถในการหยั่งรู้อนาคตข้างหน้ามาอย่างนั้นหรือ?”

จวินมู่เหนียนส่ายหัว “ในความฝันของข้า ไม่ได้มีเรื่องนี้อยู่ เทศกาลส้างซื่อคราวก่อน ข้าหลงกลแผนการของอานเป่ยเยว่ กินของที่ไม่ควรกินเข้าไป และเพื่อให้ได้สติ ข้าต้องลงไปในน้ำเย็นที่สระดอกบัว คิดไม่ถึงว่าจะได้ช่วยนางเอาไว้ แต่นั้นมา ไม่ว่าที่ไหนที่นางปรากฏตัว เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็จะต่างไปจากฝันของข้า ดังนั้นข้าจึงคิดว่านางอาจจะเป็นกุญแจสำคัญของความฝันข้า”

จวินมู่เยว่พูดขึ้นมาด้วยความเข้าใจ “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ มิน่าล่ะพี่เจ็ดผู้ที่ไม่เคยใกล้ชิดสตรีกลับปฏิบัติกับคุณหนูสามไม่เหมือนใครเป็นพิเศษ”

“ไม่เหมือนใครเป็นพิเศษ?” จวินมู่เหนียนรู้สึกสงสัย เขาพิเศษกับนางงั้นหรือ?

จวนิมู่เยว่หัวเราะแหะๆ “ใช่”

หันหรูเฟิงก็ขัดจังหวะสนทนาระหว่างสองพี่น้องแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่รอง ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า ฝันนั้นของท่านเป็นจริงใช่หรือไม่?”

จวินมู่เหนียนเม้มปากพูดว่า “ไม่ว่าจะจริงหรือไม่ พรุ่งนี้ลองแล้วก็จะรู้เอง?”

“จะลองอย่างไร?” หันหรูเฟิงเอ่ยถาม