ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 26

ซูจื่ออวี่กำมือแน่น นางเดินถอยหลังไปเล็กน้อย หลังจากแน่ใจว่าอยู่ในระยะปลอดภัย จึงพูดอีกครั้ง

“หยวนหลี แม่ข้าชื่อหยวนหลี”

หลังจากพูดเช่นนี้ออกไป ซูจื่ออวี๋เห็นขอบตาของจู้หลิงแดงก่ำ จากนั้นสิ่งที่ตามคือน้ำตาที่น่าตกใจ

เมื่อกี้เขาถูกทรมานอย่างโหดเหี้ยมขนาดนั้น ยังไม่เสียน้ำตา แต่เหตุใดเมื่อได้ยินชื่อของมารดา เขาถึงได้เสียใจเพียงนี้?

ซูจื่ออวี๋ถาม

“ท่านรู้จักท่านแม่ของข้าหรือ?”

จู้หลิงมองซูจื่ออวี๋อย่างตกตะลึง ผ่านไปสักครู่น้ำตาของเขาไหลอาบแก้ม ถึงกับดีใจจนพูดไม่ออก

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้เร่งเขา เพียงแต่รอให้เขาสงบสติอารมณ์เงียบๆ

แต่จู้หลิงกลับเหมือนคนคุ้มคลั่ง เขาเงยหน้ามองหลังคา จากนั้นพูดอย่างอิดโรยว่า

“ก่อนที่ข้าจะดับมอดลง ยังมีโอกาสได้เห็นคุณหนู ไม่เสียทีที่จู้หลิงอดทนมาสิบกว่าปี คุณหนู...”

ซูจื่ออวี๋อยากจะบอกว่านางไม่ใช่คุณหนูใหญ่ที่เขาพูดถึง แต่ขณะนี้ดูเหมือนจู้หลิงจะไม่มีสติสัมปะชัญญะ

ดับมอดลง หรือว่าเขาใกล้จะตายแล้วจริงหรือ?

“จู้หลิง หยุดพูดเถอะ ข้าเป็นหมอ ให้ข้าช่วยท่านดีหรือไม่?” ซูจื่ออวี๋ไม่อยากให้จู้หลิงตาย นางยื่นมืออยากจะไปเอื้อมจับข้อมือของจู้หลิง แต่เขาไม่ยอมให้ความร่วมมือ นางถูกไม้ระแนงขวางอยู่ จึงเข้าไม่ถึงตัวเขา

ส่วนจู้หลิงทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูด เขาเพียงแต่ยิ้มแล้วมองซูจื่ออวี๋ พึมพำบอกว่า

“ใต้ซี่โครงสามนิ้ว หยกเจี๋ยจื่อ...ของเจ้า พี่หลิงไม่ทำให้ผิดหวัง ไม่ให้ท่านผิดหวัง”

ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้ว พร้อมเอ่ยถาม

“อะไรนะ? อะไรคือหยกเจี๋ยจื่อ?”

เดิมทีนางอยากจะถามมากกว่านี้ ทว่าซูจื่ออวี๋สังเกตเห็น จู้หลิงจ้องนางเขม็ง แต่แววตาเขากลับล่องลอย

“หมอ หมอ! รีบไปเรียกหมอมาเร็ว!”

……

ซูจื่ออวี๋รู้มาตลอด มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งมาก หากหัวใจยังกระหายที่จะมีชีวิตอยู่ ต่อให้ขาก้าวเข้าไปในนรกข้างหนึ่งแล้ว ก็มีปาฏิหาริย์ให้รอดตายกลับมาได้

กลับกัน หากในใจหมดห่วงแล้ว ต่อให้เทวดาหน้าไหนก็ช่วยไม่ได้

แววตาสุดท้ายของจู้หลิง ทำให้ซูจื่ออวี๋ยากที่จะยืม เพราะนั่นเป็นแววตาที่หมดห่วงโดยแท้จริง

ทว่าเหตุใดเขามองนางแล้วจึงเผยแววตาเช่นนั้นออกมา?

ในหัวของซูจื่ออวี๋กำลังนึกถึงคำพูดเมื่อสักครู่ของจู้หลิง ใต้ซี่โครงสามนิ้ว หยกเจี๋ยจื่อ ซูจื่ออวี๋เบิกตาโตทันที หรือว่าจู้หลิงซ่อนของสิ่งนั้นไว้ในท้องตัวเอง?

ซูจื่ออวี๋รีบเข้าไปใกล้ จากนั้นเขาเปิดเสื้อผ้าของจู้หลิงออกอย่างยากลำบากโดยมีระแนงไม้กั้นไว้ เป็นไปตามคาด ใต้ซี่โครงเขามีรอยแผลเป็นอยู่หนึ่งจุด แผลยาวหนึ่งนิ้วครึ่ง ดูจากบาดแผลเหมือนถูกคมมีดกรีด

ซูจื่ออวี๋ใช้มือกดดู มีบางสิ่งผิดปกติอยู่ด้านในตามคาด