ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 27

ซูจื่ออวี๋อดใจหายไม่ได้ จู้หลิงโหดร้ายกับตัวเองมากเกินไป เขาถึงกับซ่อนของสิ่งนั้นไว้ใต้เนื้อหนังของตัวเอง เพียงเพื่อไม่ทำให้ผิดหวัง ไม่ทำให้ท่านผิดหวังหรือ?

คุ้มค่าหรือ?

ซูจื่ออวี๋ถอนหายใจ แม้นางจะไม่ได้สนใจหยกเจี๋ยจื่อ แต่นางไม่อยากให้ของของจู้หลิง ตกไปอยู่ในมือของราชสำนัก

สิ่งของที่เขาปกป้องมาเกือบครึ่งชีวิต ก่อนตายเขาฝากไว้ที่นาง ต่อให้ต้องโยนทิ้ง นางก็จะไม่ปล่อยให้ไปอยู่ในมือศัตรูของเขา

ซูจื่ออวี๋มองดูรอบด้าน จากนั้นยื่นมือไปหยิบชามข้าวของจู้หลิงมาขว้างลงบนพื้นจนแตก ต่อมานางใช้เศษกระเบื้อง กรีดจนแผลนั้นเปิดออก

เดิมทีคิดว่าของสิ่งนั้นทมี่อยู่ในร่างกายมนุษย์มานาน ต่อให้ไม่ย่อยสลายก็คจะมีแต่เลือดแต่เนื้อที่น่าเกลียด

แต่ไม่คิดว่า จู้หลิงกลับใชช้กระดาษไขห่อหุ้มมันเอาไว้ มิน่าละถึงต้องเปิดแผลกว้างขนาดนี้ เพราะหลังจากถูกห่อหุ้มด้วยกระดาษไข จะทำให้ขนาดของสิ่งของใหญ่ขึ้นมากกว่าหนึ่งเท่าตัว

ซูจื่ออวี๋นึกอยากจะร้องไห้ ตกลงเขาทำเพื่อใครกันแน่?

เขาดีใจมากเมื่อได้ยินชื่อของหยวนหลี หรือว่าทำเพื่อมารดาของนาง? มารดาของนาง...จะใช้คุณหนูใหญ่หรวนหานอินที่เขาพูดถึงหรือไม่?

ซูจื่ออวี๋สงสัย พลางแกะกระดาษไขที่มีเลือดติดอยู่ช้าๆ หนึ่งชั้น สองชั้น สามชั้น...กระดาษไขทั้งหมดห้าชั้น

เพื่อปกป้องของชิ้นนี้ จู้หลิงยอมสละได้แม้แต่ชีวิตเชียวหรือ!

ทว่ายังไม่ทันที่ซูจื่ออวี๋จะหายแปลกใจ นางได้เจอสิ่งที่ทำให้น่าตะลึงยิ่งกว่า

นี่มัน...

บนฝ่ามือคือหยกพระจันทร์เสี้ยวสีดำชิ้นหนึ่ง นี่...นี่มันเครื่องรางของนางชัดๆ!

ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?

ทำไมถึงมาอยู่ในร่างกายของจู้หลิง?

สิ่งนี้ก็คือหยกเจี๋ยจื่อหรือ?

ซูจื่ออวี๋ยังไม่ทันได้หายดีใจ ผู้คุมก็ได้พาคนบุกเข้ามาแล้ว ซูจื่ออวี๋รีบเก็บหยกสีดำไว้เป็นอย่างดี จากนั้นเดินถอยออกไป

หลังจากหมอช่วยจู้หลิงอยู่สักพักแล้วไม่เห็นผล จึงให้ผู้คุมยกร่างของจู้หลิงออกไป

ซูจื่ออวี๋กดที่หน้าอกของตัวเอง ที่ซึ่งนางเก็บหยกสีดำของจู้หลิงเอาไว้

นางจำได้จู้หลิงบอกว่า แก้แค้น ร้องทุกข์

ซูจื่ออวี๋สูดหายใจเข้าลึกๆ นางแอบพูดอยู่ในใจ

“ข้าจะไม่ให้ท่านตายเปล่า ท่านไม่ทำให้ผิดหวัง ข้าก็ไม่ทำให้ท่านผิดหวังเช่นกัน!”

……

เมื่อได้หยกสีดำมาแล้ว ซูจื่ออวี๋เริ่มคิดว่าจะช่วยให้ตัวเองหลุดพ้นจากที่นี่ได้อย่างไร ใช้ยาพิษฆ่าคนพวกนั้นแล้วแหกคุก ง่ายและเห็นผล ทว่ากลับมีเรื่องยุ่งยากตามมาอีกไม่จบสิ้น นางคงต้องหนีเอาชีวิตไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว แผนนี้ไม่ดีเลย