ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 36

ฝ่ามือของซื่อจี้ที่ฟาดลงมาบนแก้มของชิวขุยพอดีก็ถูกหยุดอย่างกระทันหันจนทำให้ฝ่ามือนั้นตกลงไป เพราะมันส่งผลต่ออาการเจ็บป่วยของคุณหนูรอง นางจึงเดินมาอย่างจำทน

ฮูหยินซูถูกทำให้โกรธจนขนคิ้วตั้งขึ้น ซูจื่ออวี๋นางไปกินตดเทพเทวตามาหรืออย่างไร นึกไม่ถึงเลยว่านางจะอาจหาญมากจนไม่แม้แต่จะเรียกนางว่าท่านแม่?

ฮูหยินซูกำลังจะสั่งให้คนให้ทุบประตูแต่แม่นมหลิวที่อยู่ข้างนางรีบพูดเกลี้ยกล่อมนางว่า “ฮูหยินเจ้าคะฮูหยิน อาการป่วยของคุณหนูรองสาหัสมาก”

ฮูหยินซูสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับโทสะของนาง ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างไม่เต็มอกเต็มใจนัก “อวี๋เอ๋อร์ แม่รู้ว่าเจ้านั้นเหน็ดเหนื่อย แต่พี่รองของเจ้าอาการไม่ค่อยดีนัก มิเช่นนั้นเจ้าก็เขียนเทียบสั่งยาแล้วค่อยพักผ่อนดีๆอีกครั้งได้หรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋ส่งเสียงออกมาจากภายในห้อง “คืนวานข้าอยู่ในวังรู้สึกตกใจมาก ซ้ำยังถูกท่านพ่อตบหน้า ตอนนี้ข้ารู้สึกเจ็บใบหน้าจนลุกไม่ไหว ท่านลองบอกข้าหน่อยเถิด ตัวข้าเองยังดูแลตัวเองไม่ได้ ยังจะเอาอะไรไปช่วยเหลือคนอื่น?”

เจ็บหน้าจนไม่สามารถลุกได้งั้นหรือ??

ซูจื่ออวี๋นางคนนี้ไม่คิดที่จะหาข้ออ้างที่มันดีกว่านี้หรือ? คิดไม่ถึงเลยว่านางจะยโสโอหังเช่นนนี้?　　

ฮูหยินซูหยาบคายออกมาอย่างเห็นได้ชัดและอดทนไม่ไหวจนปะทุความโกรธอีกครั้ง แม่นมหลิวรีบพูดออกมาเสียงเบา “ฮูหยิน รีบให้หมอมารักษาคุณหนูสามเถอะเจ้าค่ะ”

ฮูหยินซูโกรธจนหน้าดำคร่ำเครียด นางกัดฟันกรอดพูดว่า “เยียนเอ๋อร์ของข้าทุกข์ทรมานอยู่เช่นนี้ ยังต้องเชิญหมอมาให้นางอีกหรือ? โดนตบเท่านั้นก็อยู่ไม่ได้แล้วหรือ?”

แม่นมหลิวยังไม่ยอมหยุดที่จะเกลี้ยกล่อม “ฮูหยิน เพื่อคุณหนูรองแล้ว ท่านต้องอดทนสักนิดนะเจ้าคะ”

แม่นมหลิวทั้งปลอบโยนและพูดไปด้วย “ซื่อจี้ เจ้ายังคิดกระไรอยู่ ยังไม่พาชิวขุยไปเอายาอีก”

ซื่อจี้สะดุ้งโหยงและรีบตอบรับ “ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้””

ซื่อจี้หันมามองยังชิวขุยด้วยความเกรี้ยวโกรธและพูดออกมาอย่างมีน้ำโห “ยังไม่เดินอีก?!”

ชิวขุยโค้งคำนับฮูหยินซูอย่างขลาดกลัวและรีบเดินไปกับซื่อจี้

เมื่อเห็นว่าฮูหยินซูยังไม่ยอมออกมา แม่นมหลิวจึงพูดเกลี้ยกล่อมนาง “ฮูหยินซู ต้องเอาร่างกายของคุณหนูรองเป็นสำคัญนะเจ้าคะ ฝ่ายบาทคัดเลือกสนมให้กับองค์ชายทั้งเจ็ด เมื่อวานจึงเข้าวังไปเพียงเพื่อให้คุ้นหน้าคุ้นตา ครั้งหน้าจึงเอาจริง ถ้าเป็นเพราะร่างกายของคุณหนูรองจึงไม่ได้รับการคัดเลือก นายท่านคง...”