ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 95

จวินมู่เหนียนเงียบกริบ เห็นได้ชัดว่ายังมีข้อสงสัยในตัวซูจื่ออวี๋

แค่ได้กลิ่น มันน่าเหลือเชื่อเกินไป

แน่นอนว่าซูจื่ออวี๋สามารถเดาความคิดของจุนมู่เหนียนได้ว่าคิดอะไรอยู่ “ไม่เชื่อหรือ?”

จวินมู่เหนียนเงียบไป

ซูจื่ออวี๋คลี่ยิ้ม “ไปเถอะ ข้าจะทำให้เจ้าดู”

จวินมู่เหนียนขมวดคิ้ว “ไปไหน?”

ซูจื่ออวี๋ชี้ไปที่ประตูด้านข้างซึ่งเหมือนจะปิดอยู่ แต่จริงๆ แล้วเป็นบ่อนสี่มหาสมุทรที่คึกคักมาก ชีวิตชีวามากและพูดว่า “นั่นคือบ่อน!”

......

บ่อนสี่มหาสมุทร

จวินมู่เหนียนพาซูจื่ออวี๋มาที่บ่อน เขาปิดหน้า ส่วนซูจื่ออวี๋ก็แต่งตัวเหมือนบ่าวรับใช้ เมื่อครู่ตอนอยู่บนหลังคายังตั้งใจทาขี้เถ้า ตอนนี้เลยไม่กลัวว่าจะถูกใครรู้ตัวตนที่แท้จริงแล้ว

บ่อนพนันสี่มหาสมุทรเป็นกิจการภายใต้ชื่อของอ๋องสี่จวินมู่เหนียนฉง ในตอนกลางคืนที่เงียบสงบ ที่นี่เป็นสถานที่ที่เก็บความมั่งคั่งได้เร็วที่สุดในเมืองปักกิ่ง

จวินมู่เหนียนเดินตามหลังซูจื่ออวี๋อย่างเงียบๆ เขาต้องดูว่าซูจื่ออวี๋จะใช้วิธีใดในการพิสูจน์ว่านางสามารถดมกลิ่นยาพิษได้

ซูจื่ออวี๋พาจวินมู่เหนียนไปที่โต๊ะพนันที่ดูเงียบเป็นพิเศษ

บนโต๊ะพนันโต๊ะอื่น มีไพ่เอย ลูกเต๋าเอย ทุกโต๊ะต่างก็ดุเดือด มีเพียงโต๊ะพนันโต๊ะนี้เท่านั้นที่ดูเหมือนจะนับคนได้ มีคนน้อยมากที่ถามข่าวคราว

เจ้ามือนั่งอยู่หลังโต๊ะพนัน กำลังอ่านสมุดบันทึกเล่มหนึ่งด้วยความสนใจ

เมื่อเห็นว่ามีคนมาตรงหน้าโต๊ะจึงช้อนตามอง

จนกระทั่งซูจื่ออวี๋นั่งอยู่ตรงหน้าเขา เขาจึงวางสมุดบันทึกลง แล้วพูดอย่างใจร้อนว่า “เด็กน้อยอย่ามาวุ่นวายที่นี่ ไปเล่นที่อื่นไป”

เจ้ามือเห็นตั๋วเงินห้าสิบตำลึงก็ถอนหายใจในใจว่าคุณชายน้อยคนนี้ช่างร่ำรวยจริงๆ

ไม่ ไม่ๆ ไม่ใช่คนรวย แต่เป็นคนโง่ที่มีเงินมาก

เจ้ามือเริ่มสลับชาม พอมือของเขาขยับ ซูจื่ออวี๋ก็อดปากกระตุกไม่ได้ นี่มันเร็วจริงๆ ไม่ใช่ความเร็วที่คนธรรมดาจะมีแน่นอน เห็นได้ชัดว่านี่คือปรมาจารย์

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋แสดงสีหน้าลำบากใจ เจ้ามือก็หยุด หรี่ตาแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คุณชาย เชิญเดาเถอะ”

ซูจื่ออวี๋ทำเสียงจิ๊ๆ แล้วชี้ไปที่ชามตรงกลาง

เจ้ามือยิ้มแหะๆ แล้วเปิดถ้วย เป็นไปตามคาด ซูจื่ออวี๋ทายผิด ลูกบอลอยู่ขวาสุด

เจ้ามือก็พูดว่า “ขอบคุณคุณชายน้อยที่อุดหนุน”

ซูจื่ออวี๋ทำท่าทางไม่พอใจและพูดว่า “ไม่ได้ มาอีก! เมื่อกี้ข้า... ข้ามองไม่ชัดเลย”