ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 98

ในที่สุดจวินมู่เหนียนก็ไม่ได้ตอบรับคำขอแต่งงานของซูจื่ออวี๋

แต่ซูจื่ออวี๋ไม่รู้สึกผิดหวังเพราะนางมั่นใจว่าจวินมู่เหนียนจะเปลี่ยนใจแน่นอน

ในฐานะที่จวินมู่เหนียนมีอำนาจสูง ข้างกายของเขาต้องมีคนที่มีทักษะทางการแพทย์สูงอยู่ไม่น้อย และคนมากขนาดนั้นกลับไม่มีใครรู้ว่าจวินมู่เหนียนถูกพิษ มีความเป็นไปได้เดียวนั่นก็คือคนที่ใช้ยาพิษนี้ต้องมีทักษะพิษสูงมาก

ตราบใดที่จวินมู่เหนียนต้องการ นางก็สามารถใช้ประโยชน์จากเขาได้

ซูจื่ออวี๋หายใจเข้าลึกๆ แม้ว่าการเล่นหมากรุกกระดานนี้จะค่อนข้างยาก แต่ก็โชคดีที่ทุกอย่างเป็นไปในทิศทางที่นางคิด นอกจาก...

ซูจื่ออวี๋เงยหน้ามองกำแพงบ้านสูงตรงหน้าพวกเขา ก็อดสบถในใจไม่ได้ จวินมู่เหนียนคนนี้ก็ตระหนี่เกินไป เห็นได้ชัดว่าสามารถส่งนางเข้าไปได้อย่างง่ายดาย แต่กลับส่งนางที่ประตูหลังเท่านั้น นี่ต้องการจะแสดงให้เห็นว่ามองนางอัปลักษณ์ขนาดไหนใช่หรือไม่

ซูจื่ออวี๋ทำอะไรไม่ถูก มือของนางไม่มีผงกัดกร่อนแล้ว ไม่สามารถละลายผนังกำแพงได้ ได้แต่มองหาที่ที่เท้าสามารถเดินได้

ถ้าไม่สามารถเข้าไปได้จริงๆ ก็ต้องรอยามอู่เกิ้งเทียนเท่านั้น รอตอนที่จวนเสนาบดีขนอุจจาระไปทิ้งแล้วค่อยแอบเข้าไป

ขณะที่นางเดินไปมา ไม่สามารถหาทางเข้าไปได้ อยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงกรอบแกรบดังออกมาจากพุ่มหญ้า

ซูจื่ออวี๋เดินไปดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นและพบว่าลูกสุนัขขนปุยในจวนเสนาบดีตัวนั้นมุดออกมา

ลูกสุนัขตัวนั้นเห็นซูจื่ออวี๋ก็ดูมีความสุขมาก กระดิกหางแล้ววิ่งมาหานาง

ซูจื่ออวี๋ก็ดีใจมาก สิ่งที่นางดีใจไม่ใช่เพราะเจอลูกสุนัข แต่เพราะเจอว่าจวนเสนาบดีมีรูสุนัขด้วย

แบบนี้ก็สะดวกเลย

ซูจื่ออวี๋ไม่ล่าช้าอีกต่อไป คลานเข้าไปในรูสุนัข

หลังจากนางกลับไปที่เรือนของนาง เงาสีดำหนึ่งก็ออกไปจากจวนเสนาบดีอย่างรวดเร็วและไปที่จวนอ๋องฉิน

......

จวนอ๋องฉิน

จวินมู่เหนียนเพิ่งเปลี่ยนชุดที่ใช้เดินทางกลางคืน ก็ได้ยินเสียงรายงานของเทียนชิง

จวินมู่เหนียนแค่นเสียงเย็นชา ไม่ต้องคิด ก็รู้ว่าต้องเป็นฝีมือของสาวน้อยซูจื่ออวี๋

เก่งกลยุทธ์ยุแยงให้แตกรั่ว

จวินมู่เหนียนแบมือออก เอาลูกบอลที่อยู่ในบ่อนวันนี้ออกมา ดูเหมือนว่าเขาต้องคิดให้ดีๆ ว่าจะจัดการกับซูจื่ออวี๋อย่างไร

....

เช้าวันรุ่งขึ้น

จวินมู่เหนียนไม่ไปเข้าประชุมเช้าเพราะป่วย แต่กลับเรียกโม่ซุนให้ไปที่ห้องหนังสือ

เมื่อมองลูกบอลในมือของตัวเอง โม่ซุนก็รู้สึกจนใจเล็กน้อย

“ท่านอ๋องฉิน ข้ารับปากท่านจะช่วยสามครั้ง ตอนนี้ท่านใช้ไปแล้วสองครั้ง ครั้งสุดท้ายนี้ จะให้ข้าช่วยลูกบอลนี้หรือ?”

เมื่อได้ยินโม่ซุนพูดเช่นนี้ ในใจของจวินมู่เหนียนมีคำตอบ เขาพูดว่า “บอลลูกนี้มีพิษหรือไม่?”