“ไม่มีทางไปแล้วจริงๆ หรือเนี่ย?”
ในโรงน้ำชาแห่งหนึ่ง ฉู่หลิวเยว่ และตู๋กูโม่เป่ากำลังนั่งอยู่ตรงข้ามกัน
จากนั้นฉู่หลิวเยว่ก็หันไปมองทางค่ายกลเคลื่อนย้าย แล้วถามขึ้นอย่างไม่ยินยอม
“ไม่มี”
ตู๋กูโม่เป่าตอบขึ้นอย่างตัดบท
“พลังมิติภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่นั้นซับซ้อนอย่างมาก สำนักแต่ละสำนักก็อยู่ห่างไกลกัน หากคนธรรมดาต้องการจะเดินทาง ก็จะต้องพึ่งพาค่ายกลเคลื่อนย้าย ต่อให้มีอสูรศักดิ์สิทธิ์นำทาง ก็สามารถหลงทางได้อย่างง่ายดาย”
“แต่พวกเรายังมีเสวี่ยเสวี่ย…”
“มันไม่มีทางไปผิด แต่ว่า…ระยะทางมันไกลเกินไป พวกเราจะต้องเสียเวลาในการเดินทางไปมาก และที่สำคัญที่สุดก็คือ เมื่อทำเช่นนี้มันจะดึงดูดปัญหาต่างๆ เข้ามา ในถิ่นทุรกันดาร มือสังหารอยู่รอบด้าน ไม่ควรจะประมาท…”
คำพูดที่เหลือไม่ต้องพูดต่อ ฉู่หลิวเยว่ก็สามารถเข้าใจได้
นางลูบหัวคิ้วตัวเอง
“นั่นก็หมายความว่า พวกเราจำเป็นจะต้องใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายในการเดินทางเท่านั้น แต่ตอนนี้ค่ายกลเคลื่อนย้ายของหน้าผาแดนสวรรค์ได้เสียไปแล้ว พวกเราควรจะทำอย่างใดดี? หากมันสามารถซ่อมได้เร็วก็จะดี หรือว่าพวกเราเปลี่ยนไปใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายอันอื่น…”
ค่ายกลเคลื่อนย้ายระดับหนึ่งนั้นไม่สามารถใช้ได้ ถ้าเช่นนั้นก็ใช้ระดับสองระดับสามไปก่อนก็ได้นี่นา!
มันเป็นไปไม่ได้ที่ค่ายกลเคลื่อนย้ายทุกระดับจะพังพร้อมกันหรอกมั้ง?
“มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่ว่า…มันค่อนข้างจะยุ่งยาก”
ฉู่หลิวเยว่จนปัญญา
“แต่ตอนนี้มีเพียงหนทางเดียวเท่านั้น หรือว่าเราจะรออยู่ที่นี่ เพื่อรอให้ค่ายกลเคลื่อนย้ายระดับหนึ่งซ่อมสำเร็จ?”
แต่ใครจะรู้เล่าว่าจะต้องรอไปจนถึงเมื่อไร!
ตู๋กูโม่เป่าครุ่นคิดไปอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็พยักหน้าตกลง
…
ฉู่หลิวเยว่สอบถามอยู่ครู่หนึ่งได้ความว่า ที่นี่มีค่ายกลระดับสองอยู่สองแห่ง และอยู่ในสถานที่ที่แตกต่างกัน
หลังจากปรึกษากันเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองคนก็เดินทางออกจากโรงน้ำชา
“ข้าจะสุ่มเลือกเอาสักอันหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นอันไหน ขอเพียงให้ไปถึงที่นั่นก็…”
ฉู่หลิวเยว่ยังพูดไม่ทันจบ ทันใดนั้นก็สามารถสัมผัสปราณเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...