“เจ้าคิดว่าที่นี่คือที่ไหน ที่เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถพูดคำว่า ‘ไม่’ ออกมาได้?”
ชายคนนั้นไม่เห็นฉู่หลิวเยว่อยู่ในสายตาเลย
เขายิ้มชั่วร้ายออกมา แววตามีการดูถูก และเหยียดหยาม
“เจ้าคือคนที่มาจากภายนอก มาที่อาณาจักรเสิ่นซวี่เป็นครั้งแรก กฎบางอย่างของที่นี่ เจ้าอาจจะยังไม่เข้าใจ เช่นนั้นข้าจะสอนเจ้าเอง! คนธรรมดาที่มาที่นี่ ล้วนต้องระมัดระวัง ไม่เช่นนั้น…เจ้าจะออกจากอาณาจักรเสิ่นซวี่ไม่ได้อีกต่อไป ไม่แน่ว่า…”
เขาพูดขึ้นด้วยเสียงเย็น สายตาหันไปมองทางตู๋กูโม่เป่า
“เด็กที่งดงามขนาดนี้ หากเป็นอันใดขึ้นมา เช่นนั้นก็น่าเสียดายแล้ว! ก็ว่าใช่หรือไม่?”
ฉู่หลิวเยว่หรี่ตามอง
“เจ้ากำลังข่มขู่ข้าหรือ?”
“จะพูดว่าข่มขู่ได้อย่างใด ข้าพูดความจริงทั้งนั้น!”
หลู่อี้พูดขึ้น มุมปากก็ยกยิ้ม ปรากฏเป็นรอยยิ้มกดดัน
“ข้าไม่อยากเสียเวลา เจ้ามอบแหวนเฉียนคุนมาให้ข้าเสียดีๆ ซะ!”
ทันทีที่สิ้นเสียง ร่างกายของเขาก็ระเบิดพลังงานปราณออกมา!
รูม่านตาของฉู่หลิวเยว่หดเล็กลง!
ผู้แข็งแกร่งครึ่งเทพ!
พลังระดับนี้ ไม่ว่าอย่างใดนางก็ไม่สามารถสู้ชนะ
แต่เมื่อเจ้าคิดดีๆ แล้วก็ใช่ นางเป็นคนที่มาจากด้านนอก เป็นผู้แข็งแกร่งที่สามารถก้าวเข้าสู่อาณาเขตเทพเซียนได้
ในพื้นที่แห่งนี้ คนที่อ่อนแอที่สุดคือคนระดับครึ่งเทพ
ถ้าหลู่อี้คนนี้ไม่มีความสามารถขนาดนั้น เขาคงไม่กล้าทำแบบนี้
พี่ใหญ่ท่านนี้ มีอันใดค่อยๆ พูดค่อยๆ จากัน
สีหน้าท่าทางของฉู่หลิวเยว่เปลี่ยนไปทันที นางขยับยิ้มขึ้น
หลู่อี้ยิ้มเย็น
“นับว่าเจ้ายังรู้จักเอาตัวรอด! ส่งมันมา!”
ฉู่หลิวเยว่ทำท่าสัมผัสแหวนเฉียนคุน เหมือนว่านางต้องการจะถอดออกจริงๆ
ในขณะเดียวกัน ใบหน้าของนางก็ดูลำบากใจอย่างมาก
“ความจริงแล้ว…แหวนวงนี้สำคัญกับข้ามาก…ดังนั้น”
“จะชักช้ายืดยาดอยู่เหตุใด! หากเจ้าไม่ถอดออกมา ข้าจะถอดออกมาเอง!”
หลู่อี้พูดขึ้น ก่อนจะสาวเท้าก้าวใหญ่เดินเข้ามาหาฉู่หลิวเยว่!
“ดังนั้น…เจ้าอย่าฝันกลางวันไปหน่อยเลย!”
ในแววตาของฉู่หลิวเยว่มีประกายเย็นชาปรากฏขึ้น!
ในขณะเดียวกันนั้นเองดอกท้อที่อยู่ตรงข้อมือของนางก็บานสะพรั่ง
หลู่อี้ลางสังหรณ์บอกว่าแย่แล้ว! ทันใดนั้นเขาก็เรียกดาบยาวออกมา แล้วฟันไปโดยตรง!
“เจ้ากล้า…”
พรึ่บ!
เงาร่างของคนสองคนหายไปจากจุดเดิมแล้ว!
หลู่อี้กวาดตามองรอบข้างอย่างรวดเร็ว แต่กลับไม่เห็นใครเลยสักคน
ระลอกคลื่นแห่งความผันผวนกลางอากาศก็ไม่มีเลยแม้แต่น้อย
“เจ้าเล่ห์นัก!”
หลู่อี้โมโหอย่างมาก
เผลอเพียงครู่เดียว คาดไม่ถึงว่าจะปล่อยนางหนีไปได้
ในขณะเดียวกันนั้นเอง ความสงสัยก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา
คนที่สามารถเคลื่อนย้ายตนเองได้ ต้องเป็นคนที่ก้าวข้ามผ่านอาณาจักรเซียนเทพแล้วถึงจะทำได้
คนที่เป็นแค่ครึ่งเทพแบบเขา ทำได้แค่มองเท่านั้น
แต่ว่าผู้หญิงคนนั้น เหมือนไม่ได้ใช้พลังเคลื่อนย้ายของตนเอง…
หรือว่านางจะใช้อาวุธโบราณ?
เมื่อคิดถึงตรงนี้ หัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้น
อาวุธโบราณที่สามารถใช้ในการเคลื่อนย้ายได้นั้น หายากอย่างยิ่ง
หากดูจากคนที่อยู่ในหน้าผาแดนสวรรค์ คนที่มีสมบัติระดับนี้ เกรงว่าจะมีไม่ถึงสามคน!
หากสามารถแย่งมาได้ละก็…
แต่ว่ามาดูไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้นน่าจะมีสมบัติมากมายเลยทีเดียว…
หลู่อี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ในใจก็รู้สึกลังเลขึ้นมา
นางสามารถมีของดีๆ ได้มากมายขนาดนี้ เช่นนั้นฐานะของนาง ก็น่าจะไม่ธรรมดา
เมื่อคิดไปแล้ว หลู่อี้ก็คิดว่ายกเลิกแผนการดีกว่า
…แต่ว่าคนที่มาจากด้านนอกพรมแดน จะสามารถมีฐานะอันใดได้!?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...